موضوع: مادر شوهرم میخواد دخترمو به خودش وابسته کنه،نمیدونم چکار کنم؟!

من خودم هنوز بچه ندارم ولی اگه همچین شرایطی یه روزی واسم پیش بیاد به نظر خودم بهترین کار گذاشتن بچه تو مهدکودکه،لازم نیس حتما سه ساله بشه من خواهر شوهرم از یه سالگی دخترشو گذاشت مهد!
اینجوری صبح که فرصت بچه داری نداری بخاطر کارای خونه دخترتون نمیره پیش مادرشوهرتون!ظهرم میاد خونه خسته اس میخوابه عصرم که خودتون بیکارین میتونین ببرینش پارک و بیرون از خونه حسابی باهاش وقت بگذرونین!بعید میدونم در همچین شرایطی بچه وابسته مادرشوهرتون بشه!
حتی اگه یه مدت خواستین برین جایی نبودین بچه رو بذارین پیش پرستار!من خودم از الان با شوهرم تصمیم گرفتیم وقتایی که دونفری سفری چیزی خواستیم بریم بچه مون رو بذاریم پیش پرستار نه که ببریمش خونه کسی از آشناها که بهشون وابستگی پیدا کنه!و اونا با روش خودشون تربیتش کنن

ممنون از نظراتتون، من تک تک پستها رو خوندم و روشون فکر کردم. خیلی دوست داشتم که یک نفر از بیرون به ماجرا نگاه کنه و نظرشو بگه چون مدتهاست ذهنم درگیر این قضیه س.ممنونم که این لطف رو به من کردین


اوایل که دخترم به دنیا اومد من هم کاملا شبیه به deljoo-deltang عزیز فکر میکردم. نه تو خونه زیادی خودمو به دخترم میچسبوندم و نه تو مهمونیها که شخصیت وابسته ای پیدا نکنه ولی به مرور وقتی دیدم مادر شوهرم داره خودشو تو همین فاصله کوچیکی که بین خودم و دخترم باقی گذاشتم جا میده و بچه رو به سمت خودش میکشه، به این نتیجه رسیدم که جامعه خیلی بیرحمتر از این حرفاس. الان که هنوز تو جمع محدود خانوادگی هستیم به خیال دلسوزی بچه مو داره دور میکنه، بعدا که دخترم وارد جامعه بشه میخواد چه اتفاقی بیفته؟! بعد هم اینکه متاسفانه عدم شباهت دخترم به من اصلا نکته مثبتی برای من تلقی نشد، انگار مسابقه ای بین من و همسرم بوده و من بازنده بزرگ این مسابقه شدم و مادر شوهرم برنده شده. بخاطر موقعیت اجتماعی خوبی که پدر شوهرم داشت و وضع خوب مالیشون هم مادر شوهرم وهم پدر شوهرم یه غرور خاصی دارن و وقتی دیدن نوه اولشون شبیه پسر خودشون شده، این حس برتریشون تقویت شد و دیگه کاملا بچه رو مال خودشون میدونستن و من براشون مثل یه عضو خارجی شدم.
البته همونطور که mohanad28 هم گفتن من اصلا سیاستی در این زمینه نداشتم و چون فکر هم نمیکردم این قضیه شباهت اینقدر برای همه مهم باشه از روز اول از برخوردهایی که دیدم کاملا شوکه شدم وگرنه میتونستم با ابراز خوشحالی از شباهت دخترم به همسرم و مادرش، خودمو حسابی برای اونا عزیزکنم ولی دیگه زمان این حرف گذشته...



آی تک عزیز، متاسفانه من همیشه به مظلوم بودن و ساکت بودن معروف بودم. به همین خاطر هم الان صحبت با مادر شوهرم و زبون بازی برام خیلی سخته. اصلا اطرافیان من الگویی در این زمینه برای من نبودن و من نمیدونم در هر موقعیت چه جملاتی به کار ببرم بهتره؟! به همین خاطر هم رک با مادر شوهرم صحبت کردم یا بهش زل زدم چون ابزار دیگه ای برای دفاع از خودم نداشتم. متاسفانه اینکه گفتی عروس بده داستان نباش، اتفاق افتاده. من بیشتر از هشت ساله که عروس این خانواده م و جاریم که دو سال هم نیس عقد کردن، تو جریان مراسم عزا، باهمراهی خانواده ش و حتی مادر بزرگش، اینقدر خودشو برای مادر شوهرم عزیز کرد که الان اون عروس خوبه س . من قبل از این ماجراها، با همون سادگی و صداقتم اینقدددر برای خانواده شوهرم عزیز بودم که واقعا آرزو میکردن عروسهای بعدیشون هم مثل من باشن. الان من تمام رفتارهایی که از جاریم و خانواده ش تو این مدت دیدم رو یادداشت کردم که بعدها اگر خواستم برای دخترم همچین کارهایی بکنم دوباره بخونمشون چون هیچوقت اطرافم رفتارهای مشابهی ندیده بودم
بابک 1396 عزیز، لینک خیلی مفیدی گذاشته بودین و راهکار خیلی خوبی بود.
چند وقتی هست که تصمیم دارم دخترمو امتحانی مهد ببرم تا اگر خوشش اومد از اول مهر که دوباره کار من شروع میشه، روزهای بیشتری بتونم بذارمش. فعلا تصمیم دارم هفته ای دو تا نصف روز ببرمش ببینم دوس داره یا نه؟!


از نکاتی که دوستان دیگه هم گفتن خیلی ممنونم. در مجموع به من جرات دادین از حالت منفعل بیرون بیام و سعی کنم کنترل اوضاع رو تو دستم بگیرم و بعد از مدتها سردرگمی حس خیلی خوبی دارم و دوباره شروع به حرکت کردم.
من خیلی کارها برای دخترم انجام میدم ولی خیلی تو جمع اونها رو به زبون نمیاوردم، اما حالا فکر میکنم اگر در موقعیت مناسب اونها رو به شکل مناسبی بیان کنم، مادر شوهرم هم غیر مستقیم متوجه میشه که کارهایی که من برای دخترم میکنم و رابطه ای که با اون دارم خیلی فراتر از غذا دادن و بازی کردن و لباس پوشوندنه و دیگه نتونه خودشو همسطح من ببینه
اگر تاپیکی هست که درباره رفتار و صحبت سیاستمدارانه با خانواده همسر، مثالهایی زده خیلی ممنون میشم معرفی کنین. چون من متاسفانه تنها کاری که بلدم تحمل اوضاع و بعد فاصله گرفتن از طرف مقابله.

من فکر میکنم حساسیت شما بی مورده.

چه اشکالی داره بچه به مادربزرگش وابسته بشه. اون پیرزن که الان به قول شما هیچ کاری و به قول من هیچ دلخوشی تو زندگیش نداره.

بچه هاش شهرستان هستن
شوهرش فوت شده
از دار دنیا یه نوه داره که عاشقشه این کجاش بده? مگه این پیرزن چند سال دیگه میخواد عمر کنه که این تنها دلخوشیش رو ازش میگیرید.

ماها وقتی بچه بودیم عاشق پدربزرگ مادربزرگمون نبودیم? دلمون براشون تنگ نشده?

یکی دو موردی که مثال زدید: مثلا وقتی ناراحت شدید ، براتون تولد گرفتن. یا وقتی گفتید این بچه هم همه چیزش به شما رفته، به شکل افراطی شروع کرد به تعریف کردن از تو،
مجموع اینها نشون میده هیچی تو دل اون پیرزن نیست و ابدا قصد نداره شما رو از بچه دور کنه.

ضمنا بانهایت احترام، بآید بگم دوستانی که نظر دادند و راهکار دادند برای کمک به مخفی کردن این نوه از مادربزرگش، بسیار سنگدل هستند. این کار انسانی نیست. اگه مادر خودتون هم اینطور عاشق دخترتون بود بازم سعی میکردید مخفیش کنید???

یک مادر و مادربزرگ خودخواه ، چه داشته هایی داره این بچه

سلام دوست عزیزم
مادر شوهر شما رفتار نرمال یک مادربزرگ که عاشق نوه هست رو داره مخصوصا که نزدیک شما هم هست و دلبستگیش بیشتره. این حرفهای پوچ در مورد شباهت رو دور بریزین و خدارو همیشه شکر کنین که فرزندتون سالم و زیباست. در اوایل دوران مادری این حس مالکیت در همه وجود داره چون احساس می کنید این بچه مادرشو نمیشناسه و دنبال یک شخص برای وابستگی به اون هست. با رشد و تکامل فکری و جسمی دخترتون خودبه خود شروع به شناسایی اطرافیان و نسبتهای خویشان خواهد کرد. برای بردن به مهد اصلا عجله نکنین دخترتون 1 سالشه و الان در معرض آسیبهای زیادی هست مسلما محیط خانواده براش بهتر از مهد کودک هست. بهتره برای مدت محدودی تا زمانی که دخترتون کمی بزرگتر بشه از مادرشوهرتون کمک بگیرین. در کودکانی که از شیر مادر تغذیه نمیشن (تجربه شخصیم) این عدم وابستگی عمیق در سالهای اول عادیه. واقعا به گفته دوستان مادرشوهر خوبی داری. مادر شوهرم منو عصبی و خسته کرده بود هر روز باید میرفتیم خونه اونا تا اون نوه پسریشو ببینه حتی خیلی شبا میموندیم. شبا میومد کنار بچم میخوابید میگفت میخوام شبا خودم نگهش دارم حتی گاهی می گفت تو که شیر نمی دی شیرخشک و پوشکش رو بذار بمونه برو بذار چند روز خودم نگه دارمچند بار دعوای شدیدی با شوهرم و خانوادش سر این اخلاقای مادرش داشتیم. مادر شوهرم خیلی آدم سنتیه و تصورش این بود که مثل زمان خودش فقط زایمان فقط با مادره و بچه مال مادر شوهره و ...
در سال اول تولد فشار زودی روی مادرهای جوان هست بی تجربگی در کنار اون دخالتهای بی مورد اطرافیان و فشار روحی و جسمی و ....
مطمئن باش هیچ بچه ای عمیقا به مادربزرگش بیشتر از مادرش وابسته نمی شه حتی اگه شب و روز باهاش باشه. الان فرزندتون در سنی هست که هر کس بهش غذا بده و باهاش بازی کنه بهش میچسبه.
بعدها اینگونه نخواهد بود. الان دختر 4.5 ساله من که تا 1 سالگی من فکر می کردم مادرشو نمیشناسه شدیدا وابسته منه.

- - - Updated - - -

کاربر عزیز mahbube خانوم
شما هنوز بچه ندارین و تصور درستی از تربیت کودک ندارین. فکر نکنین پرستار و یا مهد کودک آش دهنسوزیه و در صورت گذاشتن یه بچه 6 ماهه و یا 1 ساله کودک نرمالی خواهید داشت. ما همه این راهها رو رفتیم. هیچ کارشناس تربیتی تایید نمی کنه قبل از 2 سالگی بچه از محیط خانواده دور بشه. در این صورت شما زودتر فرزندتون رو وارد جامعه می کنین و اختلال در شکل گیری شخصیتش خواهید داشت. پیش آشناها گذاشتن حداقل این مزیت رو داره که اون طرف رو با تمام معایب اخلاقی میشناسین و می دونین که روی کدوم بعد از شخصیت کودکتون باید بیشتر کار کنین. همکارای من که که کسی رو ندارن بچه رو بهش بسپارن همیشه حسرت منو میخورن که مادرم و مادرشوهرم و خواهر شوهرم آماده کمک به نگهداشتن دخترم هستن. درسته اونا یک سری کمبودهایی در تربیت دارن ولی قابل اعتماد و سالم هستن. از 3.5 سالگی هم فرزندم رو به کلاسهای نقاشی و ورزش و گاهی هم مهد میبرم.

ممنون از نظرات همگی شما
مادرشوهر من در مجموع آدم خیلی خوبیه و من واقعا بخاطر خیلی از اخلاقای خوبی که داره و کمکهای زیادی که به ما کرده خیلی دعاش میکنم.
مساله اینجاست که من اوایل که خوشحالی مادر شوهرم رو از نگهداری دخترم میدیدم، تو مهمونیها دخترمو به اون میسپردم و خوشحال بودم که حس مفید بودن بیشتری پیدا کرده و البته که کار خودم هم راحتتر میشد ولی مشکلی که کم کم ایجاد شد این بود که اون دیگه دوست داشت شخص اول زندگی دخترم بشه، از مدل برخوردش با دخترم و امر و نهی کردن به اون و حتی به من، کاملا این مساله رو حس میکردم و یه جاهایی هم که علنا این رفتارش بروز کرد و مثلا بچه رو از زیر چادر من میگرفت میبرد زیر چادر خودش. یعنی کاملا حس میکنم که خلا دختر نداشتنشو میخواد با نوه ش پر کنه، به این صورت که جای منو بگیره و این رفتارش عادی نیس و به رابطه من و دخترم آسیب میرسونه وگرنه من از اول برخلاف اونچه که بعضی دوستان برداشت کردن قصد دور کردن دخترم از مادربزرگش رو نداشتم چون هردوی اونها حق دارن از وجود همدیگه بهره ببرن ولی رفتارهای غیرمنطقی مادر شوهرم در دراز مدت منو وادار به عکس العمل کرد

در هر صورت مشکل اصلی من ترس از این بود که باز هم مادر شوهرم بخواد رابطه من و دخترم رو دچار مشکل کنه.
اما الان دارم سعی میکنم سنجیده تر عمل کنم و میبینم که با بزرگتر شدن دخترم و اینکه نیازهاش دیگه فقط غذا و خواب نیست، وابستگیش به من بیشتر از هرکس دیگه ای شده و خوندن نظرات شما کمک بزرگی به من کرد که شفافتر به قضیه نگاه کنم
راستی دختر من داره دو ساله میشه و کار من هم پاره وقته و اگر به مهد علاقه نشون بده، ساعات محدودی اونجا خواهد بود.