موضوع: شوهرم میخواد طلاق بگیره,اما من زندگیمو دوست دارم,لطفا کمکم کنید

من گفتم دو روزه از همسرم خبر ندارم.چند ماه هم که ندیدمش من رفته بودم تهران واسه عمل چشمم و در ضمن شاغل هستم و خیلی کم می تونستم مرخصی بگیرم واسه اینکه برم خونه همسرم.الان خانواده ها کاملا در جریان هستن ولی نتونستن کاری بکنن.من مطمینم که همسرم اهل خیانت کردن نیست و هیچ شکی ندارم بهش.بدهیش خیلی زیاده و از صبح تا شب کار می کنه واسه اینکه زودتر بدهیش رو بده.در مورد ازدواج هم همسرم 4 ماه پیش گفت پول ندارم عروسی بگیرم و بیا بدون مراسم بریم سر خونه زندگیمون چون دیگه طاقت دوریتو ندارم ولی متاسفانه من قبول نکردم و همین مساله باعث دعوامون شد و بعد هم ایشون دلسرد شدن و بی حوصله.وگرنه التماس می کرد که زودتر بریم سرخونه زندکیمون ولی من چون مراسم میخواستم قبول نکردم و الان به شدت پشیمونم.به همسرم هم گفتم مراسم نمیخوام دیگه و بریم سر خونه زندگیمون ولی میگه من مطمینم اگه بدون مراسم ازدواج کنیم تو تا همیشه سر این موضوع با من دعوا می کنی و میگی دوست داشتی مراسم می گرفتیم.هر چی گفتم اینجوری نیست و دیگه مراسم نمیخوام قبول نمی کنه و میگه جدا بشیم بهتره.
ترکیه رفتنش هم یکی دو هفته بعد از این بود که به خاطر مراسم عروسی دعوامون شد و باهام سر سنگین بود و بی حوصله شده بود و می گفت میخوام تنها باشم.من به همسرم هیچ شکی ندارم,فقط می دونم از دستم دلخور و ناراحته .من.میخوام جبران کنم,باور کنید مراسم عروسی هم دیگه واسم اهمیتی نداره و فقط زندگیم با همسرم واسم مهمه,ولی همسرم دیگه راضی نمیشه.نمی دونم چیکار کنم.کسی راهکاری نداره؟
در ضمن همسرم میگه من بعد طلاق تنهات نمیزارم و مثل دوتا دوست هستیم و از نظر مالی و هر کمک دیگه کنارت هستم و هر کلاسی هم بخوای ثبت نام کنی یا چیزی بخری هزینه اش رو خودم میدم.
دو روز پیشکه به همسرم زنگ زدم بگم زندگیمو دوس دارم و جدا نمیشم اون باز حرف جدایی زد و خیلی عصبانی بود و داد وبیداد کرد و تلفن رو قطع.بعدش پیام داد تو بانک بودم و بانک داره به خاطر بدهی حسابهام رو مسدود می کنه و دیگه حوصله سر و کله زدن با تو رو ندارم.منم وقتی دیدم شرایطشخوب نیست دیگه دو روزه زنگ نزدم و پیام هم ندادم و خبری ازش ندارم.
تو این مدت هر چقدر محبت کردم و التماس و گریه زاری فایده نداشت و هیچ واکنشی نشون نمیده و انگار بیشتر ازم دور میشه.حالا نمی دونم چیکار کنم اصلا,زنگ بزنم یا نه؟می ترسم اگه زنگ بزنم باز شروع کنه حرف از طلاق بزنه و من دیگه تحمل شنیدن این حرف رو ندارم.چیکار کنم؟ما که روزی 10,12 بار تلفنی حرف میزدیم و قربون صدقه هم می رفتیم ولی از حال هم بی خبریم حالا کارم شده غصه خوردن و اشک ریختن..همسرم روزی هزار بار میگفت دوستم داره و عاشقمه بدون من میمیره,می گفت تمام سختی هایی که به خاطر من کشیدی رو جبران می کنم و یه زندگی خوب واست می سازم.چرا کسی جواب نمیده؟من خیلی به کمکتون احتیاج دارم

همسرم اهل دختربازی و این حرفا نیست اصلا,اینو مطمینم.بدهی هم داره واقعا,از داییش هم پول قرض کرده و مطمینم بدهی داره.قبل ترکیه رفتن به شدت بی حوصله بود و می گفت از خودم بدم میاد.احساس می کنم ترکیه هم رفت چون می خواست از خودش فرار کنه,شاید به خاطر اون همه بدهی که بالا اورده بود.به نظر خودم دلیلش این بود.حتی از ترکیه هم که برگشت گفت حالم بهتر نشده و اصلا بهم خوش نگذشت.انگار داشت از خودش و از من فرار می کرد.البته این حسه منه و شایدن اینجوری نباشه.ولی افسرده بود و اصلا حرف نمیزد,منم که حرف میزدم فقط سکوت می کرد.هر چی هم می گفتم ببرمت پیش روانپزشک نمی اومد.
در مورد ترکیه رفتنش هم آف زده بودن,حدود 600,700 هزار تومن خرجش شد,از اونجا هم واسم لباس و لاک خریده بود.
در مورد بدهکار بودنش هم هیچ شکی ندارم چون خودم وقتی بانک حسابهای بانکیش رو مسدود کرده بود اونجا بودم.
به من میگه غیر از مشکل مالی,ما دو تا تفاهم نداریم و مثال میزنه که به خاطر مراسم عروسی دعوامون شد!اخه اینم حرفه که میزنه؟؟!!ما انقدر با هم خوب بودیم که فقط گریه می کرد و می گفت هر جور شده تا اردیبهشت میبرمت خانوم خونه ی خودم بشی و تحمل یه لحظه دوریت رو ندارم دیگه,خودش می گفت خسته شدم از این بلاتکلیفی و میخوام وقتی از سر کار میام تو رو تو خونه ی خودم ببینم.فعلا 3 روزه نه زنگ زدم نه پیام.نمی دونم چیکار کنم که همسرم یه تکونی به خودش بده و به خودش بیاد.

نوشته اصلی توسط mohanad28

من نظرم اينه مشكلات شما صد درصد ماليه
ومشكل همسرتون نيست
احتمال قوي ميدم ايشون تو ذهنشون شمارو شخصي مادي ميبينين كه به خاظر مساعل مالي زياد از كرف شما سرزنش خواهن شد و از الان به اينفكر ميكنن كه تحمل اين برخورد و حتا احساس اينكه شما ممكنه اينكونه فكر ميكنين رو ندارن
بس از نظر من ايراد شما هستين و اون صرفا عكس العمليه كه با شناختي كه از شما داره و اينده جنين رفتاري ميكنه

من از بدهکاری همسرم به هیچ عنوان خبر نداشتم و به من نگفته بود.حتی در مورد کارش هم گفته بود کارهام داره خوب پیش میره و مشکلی ندارم.بخدا اگه می دونستم بدهکاره حتی در مورد عروسی یه کلمه هم حرف نمی زدم ولی بهم نگفته بود,به قول خودش نخواسته منو نگران کنه.حتی در مورد کارش هم گفته بود داره خوب میش میره و نگفته بود حسابهای بانکیش مسدود شدن.ما دو شهر مختلف زندگی می کنیم و من هیچ اطلاعی از وضعیت مالی ایشون نداشتم و خیلی اتفاقی فهمیدم بدهکاره.و پیشنهاد عروسی هم از طرف خودشون بود اول و بعد هم خودش گفت عروسی نگیریم و بدون مراسم بریم سرخونه زندگیمون و حرفی از بدهکار بودنش نزد.من اتفاقا خیلی کم توقع هستم ,حتی مراسم نامزدی و عقد هم نگرفتم و وقتی هم همسرم پیشنهاد عروسی دادن خانواده من گفتن نصف خرج عروسی رو میدن.
بعد که اتفاقی فهمیدم همسرم بدهی داره,هم خودم و هم خانواده ام به همسرم و خانوادش گفتیم که اصلا مراسم عروسی و مهمونی نمی خواد بگیرن و جهیزیه هم میدیم و بدون هیچ مراسمی بچه ها برن سر خونه زندگیشون.حتی من گفتم تمام طلاهامو میفروشم و بهت میدم تا یه مقدار از بدهیتو بدی که همسرم قبول نکرد. و گفت تو دلت لباس عروس میخواد و تا اخر عمر تو دلت میمونه و نمیتونی فراموش کنی!!!!ولی من واقعا دیگه واسم مهم نیست این قضیه.ارزش زندگیمون خیلی بیشتر از این حرفاست.
یه چیز دیگه که باید بگم اینه که همسر من دو سال پیش مغلزه فست فود زدن و چند ماه بعد مجبور شد بره سربازی و همش نگران مغازه بود.منم واسه اینکه نگرانی همسرم کم بشه اومدم تو شهر ایشون که تو مغازه کار کنم و همسرم خیالش راحت باشه.تو شیراز یه اتاق تو خوابگاه اجاره کردم که 4 دختر دیگه هم هم اتاقیم بودن,یه اتاق خیلی کوچیک.از صبح میرفتم مغازه تا نزدیکای اذان مغرب کار می کردم که همسرم از بابت مغازه نگران نباشه.حتی اکثر وقتا یه وعده غذای گرم نداشتم بخورم و خیلی سختی کشیدم ولی به همسرم چیزی نمی گفتم.همسرم سرباز بود و من تک و تنها تو یه شهر غریب,همشو به جون خریدم فقط و فقط به عشق همسرم.فکر نمی کنم هیچ دختری تو دوران عقد همچین کاری بکنه که من انجام دادم,همش به عشق همسرم.یکسال با اون وضعیت زندگی کردم تا همسرم سربازیش تمام بشه.من اصلا ادم مادیاتی نیستم و هیچوقت پول تو زندگیم واسم اولویت نبوده.الان هم واقعا هیچی از همسرم نمی خوام,حتی حاضرم برم تو یکی از اتاقهای خونه پدرش و زندگیم رو شروع کنم و کم کم خودمون زندگیمون رو بسازیم با تلاش.
امروز با دوست همسرم حرف میزدم,گفت همسرم قبلا بهش گفته شرایط مالیم خوب نبوده و کار هم ندارم,نباید زود ازدواج می کردم.
من حاضرم صبر کنم تا همه چی درست بشه و همسرم از این وضعیت سخت بیرون بیاد و حاضرم با حداقل امکانات حتی تو یه اتاق کوچیک زندگیمون رو شروع کنیم و مطمینم همه چی درست میشه(من الان جایی مشغول به کار هستم).ولی نمی دونم چه جوری باید همسرم رو قانع کنم که زندگی اونقدرا هم سخت نیست و میشه با حداقل امکانات هم شروع کرد.حتی باهام حرف نمیزنه و فقط میگه حوصله ندارم و زنگ نزن.حالا موندم چیکار کنم؟خدایا کمکم کن,خیلی داغونم....