موضوع: چطو ر میتونم از این وضعیت راحت شم ؟

من قلبا هنوز شوهرمو دوست دارم ولی وقتی به کاراش فکر میکنم دیگه رغبتی ندارم این زندگی رو حفظ کنم
همه ی این چیزایی که گفتم هیچ کدوم به تنهایی دلیل طلاق نیستن وقتی با هم جمع میشن میشن دلیل طلاق
فکر میکنید چی میشه که یه فرد تصمیم به جدایی میگیره !
من وقتی میبینم برای اینکه لحظه هاشو با من بگذرونه هیچ تلاشی نمیکنه ، برام وقت نمیزاره که یه موقع هایی هم به خواسته های من توجه کنه نمیگم همیشه( مثل همون مثال خرید رفتن که بالا گفتم ) من توقع ندارم تو هر خریدی باهام باشه خب طبیعت بعضی مردا اینه که از خرید رفتن خوششون نمیاد ولی گاهی لازمه
از همه اینا مهمتر اینکه من میخواستم با من راحت باشه مشکلشو بمن بگه محرم خودش بدونه نه این که بریزه تو خودش کم حرف بشه ، عصبی بشه ، انواع مریضی ها بیاد سراغش
من میخواستم با شوهرم مثل دو تا دوست باشیم ؛ تو همه چیز از همدیگه نظر و همراهی بخوایم
نشد واقعا ،، متاسفانه من هر چی بهش میخواستم نزدیکتر بشم انگار اون از من دور تر می شد
جزء اخلاقیاتش اینکه به شدت تو داره حتی مسائلشو به خانواده ي خودشم نميگه
من اون وقت چطور میتونستم و میتونن با این طور ادم کنار بیام
وقتی مسائلش فقط به خودش مربوطه پس چرا زن گرفت ! پس چرا خواست یه همراه کنارش باشه ؟
البته که من خودم خیلی اشتباهات داشتم به قول مارال اویزونش شدم هر روز چند بار یا بهش اس میدادم یا زنگ میزدم گله میکردم ازش یا قربون صدقش میرفتم
اشتباه این بود که گاهی گذاشتم دخالت های مامانم تو زندگیم راه پیدا کنه
وقتی پارسال روز زن شوهرم فقط یه شاخه گل برام خرید همه منتظر بودن ببینن روز زن برای من چیکار می کنه !
روز مرد شد مامانم پشت تلفن بهم میگفت حق نداری روز مرد یا چند روز بعدش که تولدشه چیزی براش بخری ! وقتی اون برای تو ارزش قایل نیست تو هم همین کارو باهاش کن
که من تنها کاری که توانستم بکنم اینکه گوشی رو تو اون لحظه قطع کنم ولی بعدش حرفاش هی اذیتم میکرد که یه روز بدون اینکه خودمم بخوام تو عصبانیت تو دعوایی که بینمون شده بود به زبون اوردم که من هدیه ی درست حسابی برات خریدم ولی تو چی کار کردی! که از دستم خیلی ناراحت شد
من می خوام یه زندگی دیگه شروع کنم که از اولش خودم افسار زندگیمو دست کسی ندم
وقتی من میتونم بعد از این یه ازدواج پخته تر داشته باشم و خودش هم همین جور چرا بسوزیمو و بسازیم ؟
خدا می دونه خودشم توی این زندگی اذیت شد دیگه نمی خوام این زندگی زجر اور رو با هم تجربه کنیم

هر چی شما بیشتر توضیح میدید من بیشتر می بینم که درک رفتار و افکار شما سخته . خوب شما که گفتی تصمیم پدرتون بوده و کاری از دست شما ساخته نیست . حالا دوباره ظاهرا تصمیم خودتون هست که طلاق بگیرید . شما بصورت سینوسی حرف هاتون عوض میشه . آخرش کی تصمیم گیرنده اصلی هست .

نکته دوم اینکه به هر حال شما تبدیل به یک مطلقه میشید و شانس پیدا کردن موردهای مناسب براتون مثل سابق نیست . بعد شاید توی اون زندگی دوم هم یک مشکلات جزئی پیش بیاد و شما یا پدرت تصمیم بگیری که اون زندگی هم تمام بشه و یک زندگی جدید شروع بشه که از اول درست باشه . این داستان تا کجا ادامه خواهد داشت من نمی دونم !

جالبه که قلبا هم شوهرتون رو دوست دارید ولی به این راحتی تصمیم گرفتید برای طلاق و خیلی هم غمگین به نظر نمی آیید . اون سوال من رو پاسخ ندادید . آیا شما قبل از ازدواج روابط دوستی رو هم تجربه کردید ؟ اگر بله با چه کم و کیفی ؟

شما عنوان تاپیکت هم نشون میده که فقط دنبال فرار هستی و توانایی حل مسئله نداری . شاید هم نازک نارنجی هستید و نازپرورده بار اومدید که با مسائل جزئی فرار می کنید

به هر حال به نظر من یکی ، آدم عجیبی هستید . شاید دیگران بتونن به این تاپیک کمکی بکنن . بنده نتونستم با صاحب تاپیک ارتباط برقرار کنم . باورها و افکار ایشون برای من قابل درک نبود . . .

سلام
تایپیکتون رو کامل نخوندم اما در مورد هدیه روز زن که گفتید شوهرتون فقط یه شاخه گل خرید براتون
شما چی میخاید واقعا؟!
پول و مادیات یا ابراز عشق ساده و بی الایش؟!
اگر اون گل رو صمیمانه و از روی عشق گرفته براتون چرا براتون اینهمه کوچیکه و بی ارزش؟!!!
بعد اینکه چرا به خونوادتون گفتید فقط یه گل گرفته که مادرتون همچین نسخه کینه توزانه ای براتون بپیچه و بگه تلافی کن؟!
دقیقا منم همین اتفاق پارسال روز زن برام پیش اومد و به همسرم قول دادم بعدا جبران کنم اما اونم مثل شما به مادرش گفت و ابرومو برد!!
یکم بجای دهن بینی و دادن اجازه دخالت به دشمنای دوست نما رسم و رسوم زندگی رو یاد بگیرید...!!
امیدوارم بتونید زندگیتون رو باز بسازید...

بله درست میگید ولی چطور میذاشتم نفهمه ! شوهرم حتی روز مادر برای مامان خودمم گل خرید من محبتشو از یادم نمیبرم ولی خب منم دوست داشتم یه هدیه ی خوب برام بخره این خواسته ی هر دختریه
ولی بازم حق با شماست
مادیات انقدر ارزش نداره
چیزی که منو زجر میده اینه که حتی زبونن هم نگفت جبران میکنم یعنی حتی توقع هم کنم میشم بده
من پارسال عید نوروز هر چی بهم عیدی دادن پولاش جمع شدن یه مقداری شد بهش گفتم بریم یه گردنبند بگیرم به اسم خودت باشه خیلی دوست داشتم . گفت باشه صبر کن نخر فعلا دست نگهدار گفتم باشه ولی هنوز داره میخره برام ! یادش رفت ... ایناست که ادمو اذیت می کنه چرا انقدر این چیزا نباید براش مهم باشه
یعنی چی من تا الان نمی فهمم برای چی باید دست نگه می داشتم انقدر اون پول موند که دم دستم خرج شد

منم با دوستان کاملا موافقم شما اگر مرد راهی و میخوای بسازی و خوب زندگی کنی همین زندگی رو درست کن وگرنه هرجا بری و با هرکی باشی همینی

اگرچه من به شما به شدت حق میدم و درکتون میکنم و میفهمم که اونقدری که دلتون خواسته از همسرتون توجه دریافت نکردین و ایشون خیلی جاها بی تفاوت بوده ولی اینا دلیل طلاقه؟؟؟

عزیزم شما و همسرت فقط از لحاظ اخلاقی کمی باهم تفاوت دارید که به مرور زمان میتونید این تفاوتهارو کم کنید و بهم نزدیک بشید با بیان کردن توقعاتتون و خواسته هاتون

انتظارم نداشته باشید یه شبه ایشون تغییرکنن

اکثر مردا همین طورین و همه ی خانومها هم تا حدی ازین قضایا گله دارن

فکرکردی همه مردای دیگه مدام دنبال زنشونن عزیزم؟؟؟

باورت میشه که من ارزو به دلم مونده وقتی میرم دکتر همسرم پیشم باشه یا میرم خرید یا هرجایه دیگه

من هفته ی قبل به دلیل فشار وحشتناکی که وقت ورزش بهم اومد مجبور شدم برم بیمارستان و چند ساعتی سی سی یو بستری بودم در حدی که متخصص قلب به همسرم گفت خدا رحم کرده میتونست با ضربان قلب 230 دچار ایست قلبی بشه با این وجود وقتی همسرم از مطب اومد پیشم یه چند ساعتی بود بعد بهم گفت کاش بگی یکی از دوستات بیاد پیشت اخه من ساعت چهار باید مطب باشم!!!!!!(ما تو شهری که زندگی میکنیم غریبیم وکسی رو نداریم)

شاید اگر من جای همسرم بودم اگر همسرمم خودش میگفت برو نمیرفتم و خودمو میکشتم که همسرم سی سی یوه و واویلا و فلانو بهمان
اما من ناراحت نشدم و درکش کردم البته دروغه بگم ناراحت نشدم اما درکش کردم سعی کردم شرایطشو بفهمم و نذارم پای اینکه دوسم نداره و برام ارزش قایل نیست چون میدونم چقدر دوسم داره

خونه که خریده بودیم دنبال همه ی خریدها من تنهایی میرفتم باورتون شاید نشه حتی جاهایی میرفتم که زنها معمولا نمیرن و چیزهایی بلند میکردم که خود همسرم نمیتونست نیم متر بلندش کنه!!!! اما هرچند سخت فقط سعی کردم شرایطشو بفهمم و درک کنم زندگی مشترک یعنی گذشت یعنی درک متقابل یعنی عشق و فداکاری

وگرنه همه دوس دارن مثل ملکه زندگی کنن همسرشون مدام تحویلشون بگیره بهترین کادوهارو بخره هر روز ببرتشون خرید و مسافرت و خوش گذرونی و .....

اما توی بطن زندگی متوجه میشی که نمیشه متوجه میشی زندگی سفیدبرفی و .....نیست

متوجه میشی که مردها مثل زنها نیستن و همونطور زنها مثل مردها نیستن اگر میخوای خوشبخت بشی باید تفاوتهارو بشناسی درک کنی و تا حدی سعی در نزدیک شدن و کمتر کردن تفاوتها بکنی

بری شرح زندگی منو بخونی میبینی وقتی باهم ازدواج کردیم تنها خرجی که همسرم کرد یه سرویس طلا بود و والسلام حالا شاید فکر کنی حتما کم و کسری داشتم مشکلی داشتم یا همسرم خیلی انچنانی بوده که من همه ی اینها رو بخاطرش قبول کردم اما باور کن هیچکدوم اینها نبوده و نیست

من فقط نگاهم به زندگی مشترک مثل بقیه دخترا نبود من موقعیتهای بسیار ایده الی از نظر بقیه داشتمو ردشون کردم و از همه چیز چشم پوشی کردم برا همسرم چون همسرم چیزی داشت که بقیه نداشتن با همه ی شرایط مالی و خونوادگی ایده الشون

همینکه همسرتون براتون گل خریده خیلی خوبه اگر توقع دیگه ای هم دارید میتونید بهشون بگید
بگید که وقتی ازت کادو میگیرم احساس میکنم دوسم داری به فکرم بودی که برام وقت گذاشتی و کلی فکر کردی و خرید کردی
مطمین باش بعد از یکی دوبار اصلاح میشد

من همیشه وقتی برا همسرم کادو میگرفتم بهترین چیزهارو میخریدم ارزونترین کادویی که براش میگرفتم یه میلیون پولش بود در حالی که همسرم میخرید اما نه مثل من فکر شده و درست حسابی

اینقدر تکرارش کردمو با عشق هربار براش کادوی بهتر گرفتم تا اونم سر ذوق اومد و تغییر کرد الان از سه ماه قبلش به فکره اینه که چی برام بخره

مردها از خیلی جهات مثل بچه هاهستن خیلی خوب فرم میگیرن تغییر میکنن و با زنشون راه میان فقط کافیه قلبشون پر بشه کافیه زن راهشو بلد باشه زنها نباید زود نا امید بشن اگر دنبال عشق رویایی هستین اگر دلتون میخواد همسرتون خیلی دوستون داشته باشه باید خیلی تلاش کنید هیچ چیز ارزشمندی به راحتی به دست نمیاد اینو یادتون باشه

در اخر اگر دلیلتون برا طلاق همین چیزهاییه که گفتین من بهتون اطمینان میدم هشتاد درصد مردها این خصلتهارو دارن پس احتمال اینکه بعدی و بعدی و بعدی هم همین مشکلاتو داشته باشه خیلی زیاده

ما وقتی یه دندون خراب میشه اول میگیم باید پر بشه اگر دردش ساکت نشد عصب کشی میکنیم مراحل بعدی روکش میشه گاهی جراحی میخواد گاهی مدتی باید باهاش سر کرد و تحمل کرد گاهی بازهم مجبور میشیم عصب کشی مجددش کنیم و در نهایت وقتی همه ی راههارو رفتیم و جواب نگرفتیم تازه میگیم خوب بهتره دندون کشیده بشه و جاش ایمپلنت بشه از همون اول نمیریم سراغ کشیدن چون برای دندون ارزش قایلیم

من یه سوالی ازتون دارم وقتی یه دندون اینقدر ارزشمند میشه که اینهمه تلاش و هزینه برا حفظش میشه به نظرتون یه زندگی ارزش تلاش و صرف وقت و هزینه رو نداره؟؟
از اول باید راه اخرو رفت؟؟؟؟؟

سلام سحر خانم
خیلی لطف کردید اومدید تو پستم نظر دادید

ببینید من اگر بخوام هم این زندگی رو درست کنم هم نمیتونم
من بازم به حرفای شما فکر و اتفاقا امروز به شوهرم نامه دادم که بیاد حرف بزنیم
دقیقا متن رو براتون میزارم ببینید اگر من در اشتباهم اشتباهم بهم بگید
گفتم من اگر الان بهشون بگم بخوام با تو زندگی کنم دیگه هیچ حمایتی از خانواده ندارم
اینا مهم نیست
چیزی که مهمه بعدشه
مهم تو و من هستیم که میتونیم دوباره زندگیمو رو بسازیم یا نه
همه ی اینا تردید منه
که باعث شد تصمیم به جدایی بگیرم
تو نظرت چیه تو هم این طور فکر میکنی ؟
گفت من نظرمو قبلا گفتم
گفتم خب بگو بازم
گفت یه حرفو که صد بار نمیزنن
گفتم منم اگر بخوام لجبازی کنم خوب بلدم
ولی بهت احترام میذارم
نمی خوام غرورت بشکنه
دقیقا همین رو گفتم که اینو که گفتم سریع برگشت گفت
اولا هیچ وقت منو تهدید نکن ، ثانیا احترامی در کار نبوده ، ثالثا غرور من نه دست تو هست و نه دست بزرگتر از تو
رابعا از این به بعد محترمانه صحبت کن
بماند چقدر بعد از این بحثمون شد فقط سعی کردم خلاصشو باهاتون در میون بزارم
کجای حرف من بد بوده
وقتی ازش محترمانه توضیح میخوام و منو پس میزنه من دیگه از چه دری وارد بشم ؟؟؟
من به خودشم گفتم تو باز داری زود برداشت بد میکنی
منظورم از غرورت بشکنه
غرور مردونت بود نه چیز دیگه ای
وقتی زن زبون درازی میکنه یا لجبازی در واقع داره غرور مردشو نا دیده میگیره
که گفت رفتارتو توجیح نکن
گفتم دقیقا منظورم همین بود توجیه نمیکنم

باز حرکت بدی نبوده و با این اوضاع طبیعی هست که مقداری اصطکاک پیش بیاد و به تدریج مسائل تلطیف میشه . . .

به نظر من بدترین قسمت همون بحث کردن زیادی هست . بهتره صبورانه تر وارد دیالوگ بشید و نرم نرم جلو برید . بخصوص موقعی که صحبت میکنید مقداری ریتم صحبت رو کند کنید تا هر دو طرف آرام بگیرن و از جلد تدافعی خارج بشن . در اینصورت پاسخ ها منطقی تر میشه

با وجود انتقادات پی در پی که از شما داشتم ، شما واکنش های خوبی داشتی . الان هم حرکت خوبی انجام دادی و اون صحبت دوباره با شوهرتون بوده که البته تنش و اصطکاک در این شرایط طبیعی بوده . مهم ادامه راه و اون نکاتی بود که در بالا گفتم

شما اگر بخواهید جدا هم بشید ، بهتره آرام تر و محترامانه تر جدا بشید . به شخصیت خودتون فکر کنید و به اینکه در کل کل کردن همه بازنده میشن . یعنی هم در لحظه طرفین سبک میشن هم اثرات مخربی روی رابطه میزاره .

اما مهمترین مشکل همچنان در باورها و افکار شماست ، فرمودید : «

ببینید من اگر بخوام هم این زندگی رو درست کنم هم نمیتونم

» این حرف حتماً غلط هست و توانایی یک انسان حد و مرز نداره . چه برسه به اینکه نتونه رابطه با همسرش رو ok کنه . باز فرمودید : «

گفتم من اگر الان بهشون بگم بخوام با تو زندگی کنم دیگه هیچ حمایتی از خانواده ندارم

» این حرف هم کودکانه هست . پدر و مادر به تدریج وقتی ببینن شما میخای دوباره زندگی کنی اول موضع میگیرن بعد کم کم نرم میشن . درضمن به احتمال 99.99 درصد در هر شرایطی شما

حمایت خانوداده رو از دست نمیدی . حالا ممکنه در کوتاه مدت مقداری اختلاف نظر و اخم و تخم پیش بیاد ولی در بلند مدت چیز زیادی عوض نمیشه . . .

جالبه که بعد از دو جمله بالا فرمودی «اینا مهم نیست ،چیزی که مهمه بعدشه» اتفاقا بعدش چیز خاصی نبود و طبیعی بود و اصلا ملاک نیست . ولی نگرش شما که در جملات بالا بود خیلی مهم هست که هنوز متوجه نشدید . به هر حال واکنش منطقی شما در مواجهه با انتقادات پی در پی بنده و دیگران ، قابل تقدیر هست ، امیدوارم در تعامل با شوهر گرامی هم واکنش های منطقی از شما بیشتر ببینیم . . .