بعوان یک فرد حق انخاب ایشان محترم هست، من هم بعنوان یک پسر که کارمند هست و فوق لیسانس دارد دوست دارم با یک دختر با معیارهای خودم هم از لحاظ زیبایی و هم از لحاظ شغلی و موقعیت اجتماعی در حد خودم ازدواج کنم. خانواده ی شخص هم مهم هست. اما نه اینکه بگویم آن فرد مقابل هیچ انتظاری از من نداشته باشد و هدف از زندگی مشترک، به آرامش رسیدن من هست و نیازهای فرد مقابل بی اهمیت هست.
انتقاد به نوع نگاه ایشان به افراد هست که باید برده باشند (کما اینکه الان میگوید من کی گفتم، بله گفته نشد اما معنی جمله همین هست)
وقتی تا این سن درس خوندین تا اینده ی بهتری بتونین برای خودتون رقم بزنین حتی اگر ازدواج نکردین بهتون بر نمیخوره که کسی زمان خواستگاری بهتون بگه دنبال شغل باش؟ ناراحت نمیشین کسی بهتون بگه من نمیدونم شما چقدر اشپزی و خانه داری شما خوبه؟ به نظرتون طرح این سوالات اصلا مناسبه؟ یعنی یه پلو و ماکارونی و قیمه و قورمه اینقدر مهمه که تو خواستگاری مطرح بشه؟
همون جهیزیه ای که پدرم اول زندگی لطف میکنن و متقبل میشن حدود 70-80 ملیون میشه و این کمک مالی بزرگیه و دیگه لزومی نداره از من که دانشجوی دکترام و کم کمه ش یه شغل معمولی میتونم داشته باشم حتی اگه اون بورسی که با 1000 سختی به دست اوردم نبود راجب شغلم بپرسه، من دختر ارومیم از کسی که با دعوا و قلدری جلو میاد و من اینم و من اونم میترسم.
اگر فردی جهیزیه اش هفتاد هشتاد میلیون تومان باشد احتمالا قشر متوسط خیلی رو به بالا هست، چون خانواده معمولی توان این هزینه را ندارد.
اگر چه، در طول زندگی هزینه های زندگی خیلی بیشتر از این مبلغ هست و این وسایل برای خود خانم هم هست.
فرد علم غیب ندارد که شما چقدر میخواهید جهیزیه بدهید. و اصلا صورت خوشی ندارد در خواستگاری بپرسد چقدر جنس میدهی. فرد حساب زندگی اش را می کند که چگونه میتواند دو نفره یک زندگی مشترک بسازند.
من به دیدگاه ایشان نسبت به مردم به خاطر فقط یک مدرک دکترا، اتقاد داشتم و حق انتخاب ایشان محترم هست
علاقه مندی ها (Bookmarks)