موضوع: خواستگارم مناسبه و دوسش دارم اما از راه دور زندگی کردن میترسم

شما ظاهرا تصمیمتونو گرفتید!

یکی از فامیل های این کارو کرد و رفت بین ترک ها ولی اورومیه رفت.خیلی از نظر زبان و خانواده شوهر اذیت شد ولی حدودا 10سال پیش با ازدواج دخترش برگشت شهرش

باید خودت ببینی میتونی تحمل کنی یا نه


مثلا این خانمه میگفت هر وقت میخواستن بدیشو بگن میرفتن توی اتاق درو میبستن و حرف میزن

یکی هم مدرکو واقعا در نر بگیر شاید یک روز خواستی ادامه تحصیل بدی

یکی از دوستای منم همسرش دیپلم هست و مشکلی نداره ولی میگه نمیتونم ادامه تحصیل بدم مگر اینکه اون بره دانشگاه

سلام دوست عزیز
طبق گفته های شما استنباط من اینه که فعلا عشق جلوی تفکر واقع بینانه رو از شما و این آقا گرفته. بعد مسافت از تبریز تا کرمان در حدی نیست که هر موقع خواستید تو خونه تون باشید. خودش مسئله مهمیه. در ثانی تحصیلات شما دو مقطع تحصیلی از ایشون بالاتره. معمولا فرض بر اینه که تحصیلات دختر و پسر نزدیک هم باشه بهتره. همه این موارد قطعی نیستن و حتما مثال نقض هم داره که امیدوارم این آقا همون مثال نقضی باشه.

و اما در مورد اظهار نظر کلی در مورد یه فرهنگ یا شهر یا منطقه باید بگم که دوستان عزیز مشت همیشه نمونه خروار نیست! هر چند شاید در مورد بسیاری از دوستان حتی مشت که سهله ، دانه هم نیست! این برای فرهنگ و کشور ما خیلی مخربه که با ورود به یک شهر و تنها صحبت یا برخورد با یک قشر یا چند شخص خاص یک نسخه برای کل اون فرهنگ بپیچیم!
اینکه جواب برادر شما رو کسی به فارسی نداده خوب چیز عجیبی نیست، خیلی از افراد مسن و پا به سن گذاشته طبیعتا به فارسی مسلط نیستند و نمی خوان مهمانشون رو بدون جواب یا راهنمایی رها کنند! کما اینکه همون فرد غیر فارس زبان هم در یک شهر فارس زبان انتظار نداره جوابش رو به ترکی بدن!
همین مسئله در مورد ایرانی های مقیم خارج از کشور هم صحت داره. شما تصمیم به زندگی در کشور خارجی بگیری چطوری سر می کنی؟

بیایید از شهرهای عزیز و فرهنگ های اصیلمان برای یکدیگر غول نسازیم

هر شخص انعطاف پذیری میتونه در هر شهری زندگی کنی به شرطی که آگاهانه تصمیم بگیره

موفق باشید

مرسی دوس عزیز , من قصد ادامه تحصیل ندارم در موردش کامل فکر کردم , در مورد کار کرد هم ایشون قبول کردن و مساله ای نیس ,
من الان با این طرز فکر پیش نمیرم که به به چه زندگیه گل ها چه گلی خواهم داشت میدونم سختی دارم اما فکر میکنم باید به خاطر دوست داشتن کسی سختیشم تحمل کنی دیگه .خیلیا هستن زتدگیشون هیییییییچ گره ای نداره اما بازم راضی نیستن یا اونایی هم هستن مشکل دارن اما باز به زندگیشون دلخوشن. دوست دارم جز گروه دوم باشم تا اول البته میدونم نوع سومی هست اما شاید واسه من پیش نیاد ,
اینکه میگم سختی واسه اختلاف تحصیل و فرهنگ نیس چون هم تا شناختی که پیدا کردم میدونم خیلی فاصله فرهنگی نداریم. (الیته به جز زبان ) و این قراره بیشتر شه ایشالا و در مورد تحصیلاتم که گفتم قبلا ,
میدونم الان میگین تو که اینقد جواب نظراتو میدی برو زنش شو دیگه چه همدردی ای میخای تصمیمتو گرفتی ! ولی خب با وجود اینکه خیلی دلم میخاد باهاش باشم و ازدواج کنیم این ترسه درونیم نمیره یهو دلم میریزه پایین ! نمیخام اینحوری زندگیمو شروع کنم البته واقعا خانوادم از هیچ کمکی برای دلسرد شدنم مضایقه نکردن ,
مثلا باهام گرم صحبت نمیکنن کم محلی میکنن بهم ! یا مثلا خواهرم اصلا باهام حرف نمیزنه
با خودم میگم اگه اون بنده خدا رو رد کنم بعدش اینا میشن خانواده گرم و صمیمیه سابق اونوقت این منم که نمیخام هیچ کدونشونو ببینم ! دلم نمیخاد بدهکار دل خودم بشم بعدا

سلام
همانطور که دوستان اشاره کردند از حرف تا عمل فرسنگ ها فاصله هست. آدم ها را باید از زیستن شان بشناسیم نه از صحبت هاشون. در حرف همه آراسته اند. برای شناخت کافی به نظرم حداقل 6 ماه زمان لازم است تازه با کمک مشاور خوب. منظور از مشاور خوب کسی است که سه ویژگی داشته باشد: تجربه، تشخیص قوی، تاثیر گذار.
باید فرد را در صحنه های واقعی و شرایط مختلف، موقع عصبانیت، موقع خستگی، موقع بی خوابی، موقع گرسنگی و .... شناخت. نه در فضای دل انگیز و ویترینی! چون در مسیر زندگی که همیشه این جوری نیستیم. دیدن فرد در صحنه های واقعی اطلاعاتی به ما می دهد که با 10 سال چت کردن و صحبت تلفنی نمی توان به دست آورد. معمولا در ارتباطات اینترنتی و تلفنی تصویر سازی و دروغ گفتن راحت تره چون در ارتباطات رو در رو دروغ گفتن و نمایش بازی کردن سخت هست چون موقع دروغ گفتن رو در رو باید رفتارهای پوششی انجام دهیم. حواسمان باشد ارتباطاتی که در دل تصورات و خیالات رشد می کنند و توش شناخت واقعیت ها نیست این ها محکوم به نابودی اند.

در خصوص موارد زیر که در پست اول اشاره کردین:

"خودش میگه من همیشه مهیا میکنم رفت و امدتو"
یا "با کار دولتی و مناسب هم مشکلی نداره , البته داشت اول اما الان میگه تو بخای من خرفی ندارم"
و یا "خانوادم حرف از گرفتن حق طلاق به عنوان تضمین زدن که خیلی ناراحت شد اما گغت باشه به خاطر تو قبول میکنم "

به نظر من وعده های بزرگ نشان دهنده شخصیت کوچک است. آدم های پر وعده معمولا دروغگو هستند. پر وعده ها چون ضعیف هستند وعده می دهند و امتیاز می گیرند. وعده هایی که پایه اش احساس باشد پایدار نیست. از تب احساس که افتاد دیگر بی توجه می شود.

ما باید در روند انتخاب و ازدواج به عشق برسیم. کلا برای این که یک انتخاب مطمئن داشته باشیم باید 3 مرحله زیر را طی کنیم:
مرحل اول سود و امتیاز: یعنی پیش خودمان فکر کنیم ازدواج با فلانی چه فایده ای برای من دارد؟ چه امتیازی دارد؟ چقدر بهره مند می شوم از این ازدواج؟ البته منظور از سود فقط مادیات نیست! این فایده باید در خور نیازهای ما باشد. به هرحال چیزی باید داشته باشد که بتواند نیازهای ما را پاسخ دهد و رفع کند. شاید کسی آدم مفیدی باشد ولی ممکن است به درد ما نخورد. اگر دیدیم زجرش به اجرش نمی ارزد ارزش نداره وقت بگذاریم، عواطف بگذاریم، فکر بگذاریم و عاقلانه نیست ادامه دادنش.

مرحله دوم مقایسه: مقایسه قبل از انتخاب کاری بسیار عاقلانه است. آدم های قدرتمند و عزتمند ترسی از مقایسه ندارند. اون هایی که عزت نفس و اعتماد به نفس پایین دارند و ضعیف هستند این ها نمی گذارند طرف مقابلشون در مقایسه درست عمل کند و دست و پایش را می بندند. چون ترس از دست دادن دارند. انتخاب های زود هنگام باعث دلهره و تردید های بی پایان می شوند. به خاطر همین است که اون هایی که سریع ازدواج می کنند تازه بعد از ازدواج تردیدها شروع می شود! چون مرحله مقایسه رو درست طی نکردند. انتخاب زود هنگام در هر چیز خالق تردید جاودانه است. انتخاب زود رس شوم و بد پایان است. خب حالا که همیشه تر و ترین و آدم های بهتر وجود دارد و انسان هم به جاذبه برتر تمایل دارد و فرد برتری مطرح شد نفر قبلی بی جاذبه می شود، چه جوری معیارهامون رو اولویت بندی کنیم که قاطی نکنیم؟ مقایسه باید بعد از یافتن هویت و شناختن خود صورت بگیرد. بعد از یافتن هویت، معیار و مقیاس را در اون هویت به دست می آوریم. اگر انسانی خودش را بشناسد ارتباطاتش هم بر همان اساس شکل می گیرد و می داند کدام روابط باعث رشد اوست. در مرحله مقایسه 2 تا واژه را حواسمان باشد همسر و همپا. ما نباید برتر از خودمان انتخاب کنیم چون ارتباط نابرابر نافرجام است. البته باید معدل ها به هم بخورد نه این که حتما در همه موارد عین هم باشند! نریم کنار خیلی برتر از خودمون بایستیم که کوچک می شویم. همسر یعنی نه خیلی بالاتر باشد و نه خیلی پایین. یک مقدار بهتر است آقا بالاتر باشد چون معمولا خانم ها اینجوری می خواهند که مردشون قابل اتکا و حامی باشد. همپا یعنی تو راه زندگی پا به پامون بیاد. ما باید کسی را انتخاب کنیم که همسر و همپای ما باشد. در این حالت کسی بر کس دیگر برتری ندارد و هیچ کس احساس حقارت نخواهد کرد.
معیار های علمی و منطقی برای انتخاب به ترتیب زیر است:
1- عقل زندگی و قدرت درک متقابل
2- تناسب در شخصیت و موقعیت
3- قدرت تحمل و رنج (مدیریت عواطف و هیجانات)
4- ویژگی های سلیقه ای (هم صورت هم سیرت)
5- انعطاف پذیری

مرحله سوم سازگاری روانی و انتخاب: حال اگر فرد در مقایسه ها برنده شد و ارتباطمان را با او ادامه دادیم، اگر ارتباط با او ویژگی های زیر را داشت خودشه!!
1- آرامش ( چقدر آرامش می گیریم از طرف و حضور طرف دلنشین است)
2- کمال (رابطه افزایشی باشد نه فرسایشی)
3- عشق و ابراز (ابراز عشق باید به سلیقه معشوق باشد)
4- قدرشناسی
5- ثبات اخلاق (مثلا همیشه مودب است، همیشه دست و دلباز است و ...)

حال بعد از انتخاب اگر 4 تقاهم شناختی، تفاهم عاطفی، تفاهم اقتصادی و تفاهم غریزی را داشته باشیم به سازگاری روانی کامل رسیدیم و این سازگاری روانی عشق را تولید خواهد کرد. عشق مثل گل می ماند ولی این گل یک گلدان می خواهد که آن عقل و انتخاب آگاهانه است که این عشق را بتوان نگه داشت. ما حتی اگر زیباترین گل را بخریم ولی گلدان نداشته باشیم پژمرده می شود.

ممنون حرفاتون خیلی جامع و کامل هستن اما خوب رو ورق کاغذ ادم بخونه میگه اره همین درسته اما موقع عمل که میشه میخای بیای خودت و طرفتو بزاری تو این راه حل ها گیج کننده میشه , نمیشه ??
خب ادما مطلق خوب یا بد نیستن یا بهتر بگم مطلقا نمی تونیم بگیم به خاطر این رفتار این نوع شناخت اشتباه بوده یا کامل درست بوده , شایدم توانایی من تو این مورد پایینه
به مساله خودم کاری ندارما کلا میگم. برا هر پست علمی و روانشناسی که گذاشته میشه میگم خوب همه اینا درست حالا ازین قرمولا چجوری استفاده کنیم ?! اگه اینحوری بود همه مشاورا و روانشناسا بی چون و چرا جز خوشبخت ترین ادما میشدن دیگه !

سلام
وعده هایی که داده رو تا زمانی که بهشون عمل نکرده باور نکن
بخصوص اینکه از هم فاصله دارید و مسافت ها زیاده
خواهرم وقتی میخواست ازدواج کنه داماد میگفت همه چیز حله هیچ مشکلی نیست،خواهرم میگفت من عادت دارم سالی چند دست لباس بخرم داماد میگفت هیچ مشکلی نیست من حتی اگه شده برای خودمم لباس نمیخرم که برای تو بخرم، خواهر میگفت من اهل تفریح هستم داماد میگفت من عادت دارم همیشه خانوادمو ببرم تفریح، خواهرم میگفت دوست دارم همسرم نماز خون باشه داماد میگفت من پدرم حاجیه و کل خانواده ما نماز خون هستن و منم نماز میخونم و توی گرما روزه میگیرم و خیلی وعده های دیگه که داماد داد و به هیچ کدوم عمل نکرد....
بهترین کار اینکه یه مدت به صورت رسمی نامزد باشید و رابطه رو به دنیای واقعی بکشونید تا بیشتر همدیگه رو بشناسید برای اینکه خود واقعیش رو نشون بده سعی کن در مقابلش منفعل عمل کنی مثلا توی دروان نامزدی بگو دوستم یه کاری برام پیدا کرده شرایطش خیلی خوبه و... منم بهش گفتم با نامزدم صحبت میکنم ببینم نظر اون چیه، نظر نامزدم نظر منه
اگه دیدی در جواب بهانه آورد که نه فعلا صبر کن تا عقد کنیم یا بزار بعد از ازدواج در مورد کار فکر میکنیم و این حرف ها، بدون اینکه گفته اجازه میدم بری سرکار فقط وعده ی الکیه
ولی اگه اسقبال کرد و گفت بیا با هم بریم ببینیم شرایط کار چطوریه و در موردش تصمیم بگیریم میشه متوجه شد که روی حرفش در مورد رفتن شما سرکار میشه حساب باز کرد و البته خیلی چیزهای دیگه هم به روش های مختلف دیگه میشه فهمید
ان شاءالله بهترین ها براتون رقم بخوره
موفق باشید
یاعلی...

- - - Updated - - -

سلام
وعده هایی که داده رو تا زمانی که بهشون عمل نکرده باور نکن
بخصوص اینکه از هم فاصله دارید و مسافت ها زیاده
خواهرم وقتی میخواست ازدواج کنه داماد میگفت همه چیز حله هیچ مشکلی نیست،خواهرم میگفت من عادت دارم سالی چند دست لباس بخرم داماد میگفت هیچ مشکلی نیست من حتی اگه شده برای خودمم لباس نمیخرم که برای تو بخرم، خواهر میگفت من اهل تفریح هستم داماد میگفت من عادت دارم همیشه خانوادمو ببرم تفریح، خواهرم میگفت دوست دارم همسرم نماز خون باشه داماد میگفت من پدرم حاجیه و کل خانواده ما نماز خون هستن و منم نماز میخونم و توی گرما روزه میگیرم و خیلی وعده های دیگه که داماد داد و به هیچ کدوم عمل نکرد....
بهترین کار اینکه یه مدت به صورت رسمی نامزد باشید و رابطه رو به دنیای واقعی بکشونید تا بیشتر همدیگه رو بشناسید برای اینکه خود واقعیش رو نشون بده سعی کن در مقابلش منفعل عمل کنی مثلا توی دروان نامزدی بگو دوستم یه کاری برام پیدا کرده شرایطش خیلی خوبه و... منم بهش گفتم با نامزدم صحبت میکنم ببینم نظر اون چیه، نظر نامزدم نظر منه
اگه دیدی در جواب بهانه آورد که نه فعلا صبر کن تا عقد کنیم یا بزار بعد از ازدواج در مورد کار فکر میکنیم و این حرف ها، بدون اینکه گفته اجازه میدم بری سرکار فقط وعده ی الکیه
ولی اگه اسقبال کرد و گفت بیا با هم بریم ببینیم شرایط کار چطوریه و در موردش تصمیم بگیریم میشه متوجه شد که روی حرفش در مورد رفتن شما سرکار میشه حساب باز کرد و البته خیلی چیزهای دیگه هم به روش های مختلف دیگه میشه فهمید
ان شاءالله بهترین ها براتون رقم بخوره
موفق باشید
یاعلی...