موضوع: باردارم و دارم از شوهرم جدا میشم

نوشته اصلی توسط اعجاز عشق

سلام


اوج ناراحتي شما از همسرتان درك مي كنم اما خداي نكرده مرگ ايشان هيچ مسئله اي را حل نخواهد كرد.


به هر حال در صورت جدايي يا اشتي ايشان پدر فرزندتان هستند.

راستش گاها حس شخصي من نسبت به بعضي تاپيكها اين بوده كه مثلا اين مشكل به جاي خوبي ختم نخواهد شد.اما در مورد شما يك حس دروني وادارم مي كندكه از شما بخواهم عجله نكنيد.



به فكر شادي خود باشيد به فكر اينده فرزندي كه در راه داريد.... براي جدايي هم هيچ وقت دير نيست.......... مي توانيد به جدايي فكر نكنيد و به ماندن در زندگي اي كه تاكنون تحمل كرده ايد هم راضي نباشيد اما ذهنتان را درگير تبعات اين افكار و اينكه فردا چه خواهد شد نكنيد. فقط از ته دل دعا كنيد خدا بهترين مسير را مقابلتان قرار دهد و ...



اگر همسر شما واقعا نسبت به شما و فرزندتان خيلي بي تفاوت باشند من فكر مي كنم خودشان براي جدايي پيشقدم خواهند شد.


راستش حسرت شما به شادي و موفقيتي كه در گذشته داشته ايد و حس تنفر از وجود عاملي كه به از دست دادن اين عامل يعني همسرتان را من پاك كردن صورت مسئله تصور مي كنم.


يادتان باشد كه اول از همه به سلامتي خودتون و جنين فكر كنيد.

شرايط شما سخت هست اما تحمل اين وضعيت نسبت به سختي هايي كه مي توانست بر شما تحميل شود خيلي بهتر هست و جاي شكر دارد واقعا.



اول از همه زير سايه ي خدايي هستيد كه با مواظبت از هديه اش و توكل به او مشكلتان انشاءالله رفع خواهد شد.

دوم خود شما كه صبوري به خرج مي دهيد و خانمي قوي هستيد .

شما تا دو يا سه ماه پيش يك خانم موفق و صبور بوديد اما از اون لحظه كه خدا جنين را در وجود شما قرار داد يك مادر هستيد. مادر يعني صبر و استقامت و با وجود اين فرزند خودتان كم كم متوجه خواهيد شد كه بيش از پيش مقاوم و صبورتر شده ايد.

خود خدا بهتر مي دانسته امن ترين مكان براي رشد يك جنين وجود مادر است و بس.

همچنين خانواده اي داريد كه از شما حمايت مي كنند .

و .....

ببخشيد سوال بي ربطي بپرسم؟
اگر امكانش باشد تمايل داريد براي سرگرمي و نظم دادن به افكار و تقكر بيشتر در صندلي داغ شركت كنيد؟

سلام اعجاز عشق عزیز
از اینکه وقت میزارید وبا حرفاتون بهم انرژی و آرامش میدین و سعی درحل مشکلم دارید واقعا ممنونم.
حس خوبتون و پاکی قلبتون رو میشه از نوشته هاتون فهمید.
برای منی که توی این مدت همیشه به خودم یادآوری میکردم که دیگه به هیچکس اعتماد نکن و یاد بگیر که تو این دنیا تنهایی،دیدن اینکه اینجا انسان هایی وجود دارن که همه ی تلاششون رو میکنن که منو راهنمایی کنن وبه نحوی حالم رو بهتر کنن،واقعا دلگرم کننده اس.
همسرم هیچوقت برای جدایی پیشقدم نمیشه چون بخوبی میدونه که اینکار از نظر مهریه و ... به نفعش نخواهد بود.ومهمترین چیز توی زندگیش پوله.
گاهی وقت ها با وجود تمام مشکلات و غصه هایی که دارم،وجود خدارو کنار خودم حس میکنم.اینکه حواسش بهم هست ومواظبمه.
در مورد دعوتتون به صندلی داغ از لطفتون بسیار ممنونم،همیشه برام جالب بوده.این روزها به شدت ذهنم به هم ریخته و میترسم نتونم به سوال دوستان پاسخ بدم و شرمندشون بشم.
اما خب سعی میکنم به افکارم سروسامون بدم و شرکت کنم.

سلام آرامش خیال عزیزم
من همه تاپیک شمارو خوندم واقعا تو کار آدما موندم
عزیزم اول از همه بهتون تبریک میگم که اینقدر خانم فهمیده و منطقی هستین و بعد براتون از خدا طلب آرامش دارم و امیدوارم بهترین هارو براتون رقم بزنه.
من نظرم اینه که فقط منطقی تصمیم بگیر اصلا احساسی برخورد نکن
همسر شما خیلی سخت تغییر میکنه و در حال حاضر کسی هم ایشونو درمورد برگشت به زندگی راهنمایی نمیکنه و انگار دارن نسبت به اذیت کردن شما و جدایی تحریک میشن از جانب کسی.اصلا خوب نیست که یه مرد اینقدر سست باشه و زندگیتون در صورتی درست میشه که همسرتونو متوجه اشتباهاتشون شن و بخوان که جبرانش کنن.

سلام خانم ارامش خيال حالتون چطوره؟


بعضي ادمها براي به خود آمدن نياز به كمك يا انديشه ديگران دارند قبول داريد؟

لطف مي كنيد براي قطعي كرذن حضورتون در صندلي داغ اخرين پست اين تاپيك پست 139 اقاي محمدرضا 164 http://www.hamdardi.net/thread41057-14.html#post404207
را لايك يا تشكر بزنيد؟

ممنون

سلام
اصلا نمیدونم چی میخوام بگم
اما حالم خوب نیست
از اینکه پدر و مادرم درکم نمیکنن خسته شدم.
شایدم من اونارو درک نمیکنم.
همسرم خودش مسبب تمام این قضایاس،بعد رفته شکایت عدم تمکین کرده.
ومنم توی دادگاه بر اساس حرف وکیلم گفتم که اگه بهم تهمت نزنه برمیگردم.و هرتعهدی هم که گفتم دادو امضا کرد.راستش من اون شرایطو گذاشتم که پشیمون شه راحت جدا شیم و اصلا فکر نمیکردم به این سرعت منو بخواد بفرسته خونه.
واقعیتش اینه همسرم برای من مرده.اصلا و ابدا نمیخوام برگردم.فقط نمیخواستم بزارم بیشتر از این به نمایش هاش ادامه بده.
با وکیلم هماهنگ کردن که امروز بیان معذرت خواهی و من برگردم.
خیلی ناراحتم.از پدرم خواستم که بهشون بگه نیان ومن برنمیگردم .و دیگه نتیجه دادگاه هم برام مهم نیست.چون بهم گفتن اگه برنگردم میتونه ناشزه کنه که اهمیتی برام نداره.
اما پدرم میگن بیاد تعهد بگه که اون حرفارو راجب من زده و پشیمونه بعدش لازم نیست باهاش بری.
آخه همسرم و مادرش جلوی قاضی میزنن زیر حرفاشون و میگن ماتهمت نزدیم.در حالیکه میان بیرون و یه چیز دیگه میگن.
چند روز پیش هم همه ی حرفای من توسط پزشک قانونی تایید شد.
انگار این وسط هیچکس به حرف من گوش نمیده.
خسته شدم که زندگیم دست خودم نیست.
احساس میکنم اینکه اجازه بدم بیان خونمون عزت نفس خودمو زیر سوال بردم و خودمو کوچیک کردم.
پدرمم تصمیمش اینه که بچه رو بعد از بدنیا اومدن بده به همسرم .و انگار هرچقدر من باهاش صحبت میکنم فایده نداره.. میگه اگه بچه پیش تو باشه نشونه تایید حرفای اوناس و اینکه به مال اوناس و تو بدبخت میشی و ...
من تحت هیچ شرایطی نمیخوام بچمو بدم به همسرم.متاسفانه پدرم علی رغم اینکه همه ی تلاشش رو برای بچه هاش میکنه اما قبول نداره که من میتونم برای زندگیم تصمیم بگیرم.و طبق تجربه میدونم اونقدر روی حرفش پافشاری میکنه که من هیچکاری نتونم انجام بدم.برای ازدواجم هم پدرم اونقدر پافشاری کرد که من فقط خواستم از اون فشار خارج بشم و با همسرم ادامه دادم.
با هر بهانه ای که خواستم ردش کنم قبول نکرد و میگفت الاو بلا همین آدم.البته همسرم هم در ظاهر خودش رو خیلی آدم خوبی نشون میده.
ولی دیگه دارم کم میارم.دیگه توانایی بحث کردن و متقاعد کردن بقیه رو ندارم.
کاش میتونستم برم جایی که تنهایی زندگی کنم ولی حتی اجازه اینکارم بهم نمیدن.
از همسرم بدم میاد که این شرایطو برام درست کرده.
هیچ کس درک نمیکنه چه فشاری رو دارم تحمل میکنم.توی این چهل روز 9 کیلو کم کردم.
من هیچی برام مهم نیست نه مهریه نه پول نه حرف مردم...
فقط میخوام زندگیم مال خودم باشه و بزارن آروم زندگی کنم.
هرچقدرم سعی میکنم بیخیال باشم و غصه نخورم بقیه نمیزارن

سلام

اول اینکه تا جایی که می تونی سعی کن از این بحثها و درگیرها و فشارها کم کنی
جنینت نیاز به آرامش داره

خیلی خوب شد که یه بار دیگه حرفهای شما توسط پزشک قانونی که مرجعیت و رسمیت داره تایید شد

مامان عزیز
هر کس داره از دریچه دید خودش و مشکلات خودش به قضیه نگاه می کنه

همسرت شکایت عدم تمکین کرده که شما را برگردونه. کاری که کرده تقریبا عادیه و هر مرد دیگه ای بود ممکن بود به حربه قانون متصل بشه برای برگردوندن همسرش. هر چند کاش می شد دوستانه و با کمک بزرگترها حلش کرد و به این مراحل نمی رسید. ایشون قبلا هم یه بار جدا شدن و با این شرایط آشناتر هست.

پدرت هم از نگاه خودش درست می گه. شما نمی تونی هر جا می شینی برگه های پزشک قانونی را بیاری وسط و دائم با مردم در این مورد بحث کنی. مجبوری سرت را بندازی پایین و زندگیت را بکنی و به حرف کسی گوش ندی. ولی از اونطرف دوست و آشنا حرفهاشون را می زنند. نگه داشتن بچه پیش شما برای خیلی ها ممکنه همون حدسی را پیش بیاره که پدرتون می گه و این برای یک پدر خیلی سنگینه.

الان نمی خواد در مورد این که بچه کجا بره و با کی باشه تصمیم بگیری. مطمئن باش همسرت هم به این راحتی از این موضوع نمی گذره و به موقعش از طریق قانون برای داشتن حقوق پدری و دیدن فرزندش یا حتی نگهداریش اقدام می کنه. با پدرت بحث نکن که بچه را کی ببره، فعلا که تا چند ماه یا حداقل یکسال آینده این موضوع جای بحث نداره و بچه پیش شماست. هر وقت بحثش مطرح شد بگو چشم. باشه به دنیا بیاد راجع بهش صحبت می کنیم. سعی کن تعداد موضوعات مورد بحث را کم کنی. تمرکز کن روی اونایی که فعلا در جریانه.

اما در مورد شرایط فعلیت،
اجازه بده همسرت بیاد و صحبتهایی که بزرگترها مایلند گفته بشه.
اگه نمی خوای بری و آمادگیش را نداری بگو که نمی تونی فعلا بری. با همسرت برو تو یه اتاق و جدا با ایشون صحبت کن. بگو برات سخته. بهت زمان بده تا بررسی کنی. بگو یه بار دیگه مثل دوران نامزدی رفت و آمد کنیم و من خونه پدرم باشم تا آمادگیش را پیدا کنم. به زندگیت یه فرصت دوباره بده. شاید تونستی.

الان که بچه ات پیش خودت هست
برا چی غصه بعدا را می خوری ؟!!!
الان سعی کن به خودت برسی (در واقع به بچه ات برسی ) برو بیرون -پیاده روی -کتاب بخون (تربیت فرزند -روانشناسی کورک -مراقبت های برداری و زایمان )

چرا با استرس بیخود به خودت و بچه ات ضربه می زنی ؟

من نمی تونم بفهمم چرا از حرف بابات ناراحتی ؟
حرفاش منطقی و درست هست

اگه هم نمی خوای بچه را بهشون بدی و می خوای خودت نگهش داری به همه بگو بچه را میدی به خودشون بزرگ کننند
مطمئن باش اونا برا یه هفته هم نمی تونن نکه داری کنند بچه کوچک اینقدر درد سر و سختی داره که نمی توانند

در ضمن این حق را به فرزندت بده که زیر سایه پدر و مادر بزرگ شود و رشد کند
چرا شما به جای فرزندت انتخاب می کنی و تصمیم میگیری ؟
می خواهی یه عمر ارزوی داشتن پدر را داشته باشه ؟

خانم ها معمولا تو بارداری گاهی این حس را دارند که از شوهر شون کمی بیزار می شوند (برا شما مضاعف هم شده )و نقطه اوج این بیزاری از شوهر موقع زایمان هست که میتونم بگم تو اون لحضات همه خانمهابه شوهرشون بد و بیراه می گن

توصیه من اینه که :
به وکیل و پدر و مادرت اعتماد داشته باش