موضوع: باردارم و دارم از شوهرم جدا میشم

نوشته اصلی توسط آرامش خیال

همسرم وقتی فهمید من باردارم خیلی خوشحال شد
طوریکه از خوشحالی گریه میکرد.
اما متاسفانه مادرش از ریز جزییات رابطه ما باخبر بود
وایشونم مادرش رو خیلی قبول داره
الان فشار روحی زیادی رو به خاطر بچه دارم تحمل میکنم
همیشه این فکر که دارم یه انسان بیگناه رو بدبخت میکنم آزارم میده
من خیلی بچه دوست دارم
اما بعد کلی کلنجار رفتن با خودم و صحبتای بقیه که قبل از چهارماهگی روح نداره و با بدنیا آوردنش فقط آزارش میدم تصمیم به سقط گرفنم
اما استخاره که کردم واقعا بد اومد
آیه هایی هم اومد که کاملا مرتبط بود
الان این وسط گیر کردم و نمیدونم کار درست چیه
میترسم بچه رو سقط کنم و خدا تاوانشو ازم بگیره
اما از طرف دیگه میگم چرا باید این بچه بدون خانواده بزرگ شه
و تحمل این روهم ندارم که شوهرم بخواد بعدا بچه رو ازم بگیره
توروخدا برام دعا کنید که هر چی خیر و صلاح من و بچه هست اتفاق بیفته

متاسفانه بحث مذهبي بودن و نبودن به ميان امد و تاپيك شما به انحراف كشيده شد.

از بحث مذهب كه بگذريم بحث وجدان و انسانيت مطرح هست كه از صحبتهاي شما اينگونه بر مي ايد كه به هر دو پايبند هستيد.


خانم ارامش خيال عزيز هنوز ازتون خواهش دارم كه براي حفظ زندگي تلاش كنيد.


براي خدا كه خير خواه همه ي ماست سخت نيست اگر با به وجود اوردن اين بچه در وجود شما شرايط اصلاح همسرتان و استحكام زندگي مشتركتان را فراهم كند كه انگار غير از همين علاقه شما و همسرتان به فرزندتان اين امكان حاصل نمي شد.

اگر براتون مقدور هست لطف كنيد از اشتراك انجمن با مشاوران سايت در ارتباط باشيد اين قضيه اي نيست كه كسي خيلي راحت بگويد سقط كنيد يا نكنيد.

با سلام
از همه دوستان ممنونم که برای حل مشکلم وقت گذاشتن
شمیم زهرای عزیز حرف های شما واقعا باعث دلگرمی من شد
چون خودم خیلی دوست دارم که بچه م رو نگه دارم و توی این وضعیت که همه منو بابت این تصمیم سرزنش میکنن نیاز داشتم که یک نفر منو درک کنه و تصمیم منو احمقانه و از روی خودخواهی ندونه
اما من از خیانت ایشون به راحتی نگذشتم
ایشون به خانمی مسیج داده بودن و اون خانم اصلا جوابشون رو نداده بود
من اون موقع ارتباطم رو با همسرم قطع کردم و درخواست جدایی دادم اما توی دادگاه ایشون التماس کردن و خیلی ابراز پشیمانی کردن و بعد از چندماه با پادرمیانی خانوادشون بخشیدمش.
راستش از وقتی که تصمیم گرفتم بچه رو نگه دارم از لحاط روحی حالم بهتر شده
چون مطمئنم اگر سقط میکردم تا آخر عمرم نمیتونستم خودم رو ببخشم
از طرف دیگه پدر و مادر من خداروشکر جوان هستند و همیشه پشتیبان من هستن و اینطور نیست که بعد از جدایی تنها و بیکس باشم
اما خب خودم هم میدونم که بچه نیاز داره که خانواده خودش رو داشته باشه و پدر و مادرش در کنارش باشن
اما متاسفانه شرایط طوری شده که به اینجا رسیدیم و منم به هیچ وجه نمیتونم همسرم رو بپذیرم چون ایشون شدیدا تحت تاثیر حرفای مادرشون هستن
میدونم بچه به هرحال کمبودهایی خواهد داشت اما من همه ی تلاشمو میکنم که در محیط سالمی رشد کنه
فکر میکنم اگر کنار من بزرگ شه خیلی بهتر از این هست که من و همسرم بخاطر بچه کنارهم زندگی کنیم ولی یک محیط پر تنش رو ایجاد کنیم
انشالله که خدا کمکم کنه و راه درست رو پیش روم بزاره

سلام

مشاوره رفتین؟

جنین شما به آرامش احتیاج داره.
می خواین توی استرس و دردسرهای دادگاه و طلاق و ... دوران جنینیش را بگذرونه؟
مهم ترین سالهای زندگی این بچه در بحران جدایی شما می گذره.
بیشتر بهش فکر کن.

همسرتون با جدایی موافقه؟ می خواد برای بار دوم زندگی نوپاش به طلاق ختم بشه؟

هیچ کاری نمی شه برای اصلاح رفتار همسرتون و بهتر کردن زندگیتون بکنید؟
تا کی می خواد خصوصی ترین مسائل زندگیش را به مادرش بگه؟
واقعا آدم تو کار بعضی آقایون می مونه! روش می شه در این مورد با مادرش شور و مشورت می کنه؟
پس دکتر و متخصص و مشاور و ... برای چیه؟

به نظر من اول برید مشاوره و سعی کن در آرامش مساله را حل کنی
شاید همسرت با کمک مشاور به خودش بیاد !

طلاق گرفتن، اون هم وقتی درخواست از طرف شماست و با وجود بچه، آسون نیست.

سلام خانومی،

من واقعاً خیلی متاسفم، پست آخرتون خیلی ناراحتم کرد! کاملا درکتون میکنم، واقعا شرایط سختی دارید!!!
الان در چه شرایطی هستید؟! پیش خانواده خودتون هستید،یا خونه خودتون با همسرتون؟!
خوب دختر خوب قبل از ازدواح که مشاورتون گفتند ایشون عوض نمیشه،چرا باهاش ازدواج کردین؟! اصلا مشاور پس واسه چی بود قبل از ازدواج؟!
همسرتون اگه انقدر مامانیه،جرا اصلا ازدواج کرد؟! من واقعاً بعضی وقتا وا میمونم از کارهای آدمها!!!
الان ایشون دقیقا در مقابل شما اصلا وضیفه نشون میدن؟!
شما که میگید ایشون نمیخواد جدا بشه،پس تهمد چیه،مامانی بودن چیه و زندگی نگه داشتنون چیه؟! دلیلشون واسه ادامه زندگی چیه؟!

من براتون از ته قلب آرزوی آرامش خیال دارم،آرامش در زندگی و اینکه انشاءالله خداوند متعال خودش شما رو از این وضعیت نجات بده!!!
سفت و سخت توکل کن به خودش...باور کن بی جواب نمی مونی گلم!
واقعا سخته عزیزم...خیلی سخته
در پناه خدا

سلام

اميدوارم حالتون بهتر شده باشه.


خانم ارامش خيال عزيز نگرانيتون رو درك مي كنم و هم دلخوري شما از همسرتان و خانواده اش .
انشاءالله خدا خودش كمكتون كنه.

در مورد تهمت ناروا ازردگيتون به جا هست اما از خصوصيات خوب همسرتون هم بگيد هر وقت خواستيد يا تونستيد

امروز از همسرتون دل ازرده هستيد فردا شايد نكته اي به ذهن اورديد كه براتون كمك كننده باشه اما عجله نكنيد به خدا توكل كنيد و نگران اينده نباشيد خداي امروز فردا هم هست .


گفتيد زمان مجردي دختر موفقي بوديد فراموش نكنيد هنوز همون فرد هستيد و حتي قوي تر هم بايد شده باشيد .


شنيده ام كه خانمي از اشنايان من ششمين فرزندشون را ناخواسته باردار ميشن و همسر اين خانم خيلي كارها انجام ميدن كه بچه را سقط كنند مخصوصا همسر خانم كارهايي انجام مي دادند كه علاوه بر بچه خطرهاي زيادي براي خانم داشته اما خدا بهشون رخم مي كنه و بچه سالم به دنيا مياد.
فقط اين رو بگم كه اون بچه از ابتدا بابايي و عزيز دل پدر بود .هم محبت مي كرد و هم مورد توجه زيادي از سمت پدر بود الان اون مادر فوت كردند و همون اخرين فرزندشون بيشتر از همه مواظب پدرش هست.


لطفا به خودتون فرصت بدين براي جدايي هيچ وقت دير نميشه. اما ميشه راهي رو پيدا كرد كه تصميم قاطعانه تري بگيريد .

مواظب خودتون باشيد.نگرانيتون رو هم بسپاريد به من بهشون فكر مي كنم شما سعي كنيد استراحت كنيد.من هم مي سپارم به خدا ميرم استراحت مي كنم:)


انشاءالله درست ميشه همه چيز ...

راستي اين داستان بي ارتباط به مشكل شما نيست .

ششمین دختر

معلم مدرسه‌ای با اینکه ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ خوبی داشت هنوز ازدواج نکرده بود. ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﺶ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﺷﺪند ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ: «ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ خوبی ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﯼ؟»
معلم گفت: «ﯾﮏ ﺯﻧﯽ ﺑﻮﺩﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﭘﻨﺞ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻮﺩ. ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ یک بار ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺧﺘﺮ به دنيا بياورد ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ خواهد ﮔﺬﺍﺷﺖ ﯾﺎ به هر ﻧﺤﻮﯼ شده ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽﺍﻧﺪﺍﺯد.

ﺧﻮﺍﺳﺖ خداوند ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺩﺧﺘﺮﯼ به دنیا آورد. ﭘﺪﺭﺵ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺐ كنار میدان شهر ﺭﻫﺎ می‌کرد. ﺻﺒﺢ ﮐﻪ می‌آمد، ﻣﯽﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ طفل ﺭﺍ نبرده ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺭﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺮای ﺁﻥ ﻃﻔﻞ دعا می‌کرد ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ می‌سپرد.

ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ بازگرداند. ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺧﺘﺮ به دنيا بيآورد ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﺳﺖ خداوند ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ باشد ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﭘﺴﺮ، ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮔﺸﺎﻥ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ. ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﯼ به دنیا ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﻭﻣﺸﺎﻥ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ. ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﻨﺞ ﺑﺎﺭ ﭘﺴﺮ به دنيا آورد ﺍﻣﺎ ﭘﻨﺞ ﺩﺧﺘﺮﺷﺎﻥ ﻫﻤﻪ فوت كردند. ﺍﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺧﺘﺮﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ می‌خواست ﺍﺯ ﺷﺮﺵ ﺧﻼﺹ ﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪ. ﻣﺎﺩﺭ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻧﺪ.»



ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻧﺶ ﮔﻔﺖ: «می‌دانید آن ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺵ ‌می‌خواست ﺍﺯ ﺷﺮﺵ ﺧﻼﺹ ﺷﻮﺩ کی ﺑﻮﺩ؟ آن دختر ﻣﻨﻢ! ﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﭘﺪﺭﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﯿﺮ ﻫﺴﺖ ﻭ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺧﺸﮏ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﮐﻨﺪ. ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺧﺪمت می‌کنم. آن ﭘﻨﺞ ﭘﺴﺮ، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ، ﻓﻘﻂ ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ خبرش را می‌گیرند. ﭘﺪﺭﻡ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﺮﯾﻪ می‌کند ﻭ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺮﺩﻩ.»


ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ ﻭ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﯿﺮﯼ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.


ﻭﺍﻟﻠﻪ ﯾﻌﻠﻢ ﻭﺍﻧﺘﻢ ﻻﺗﻌﻠﻤﻮﻥ..
ﺍﻟﻠﻪ می‌داند ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺩﺭﮎ ﺁﻥ ﻋﺎجز ﻫﺴﺘﯿﺪ.

ﺑﻪ ﻗﻀﺎﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﻭ اراده ﺍﻭ ﺭﺍﺿﯽ ﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﻃﻌﻢ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐنی.



راستي نگفتيد به غير از مشاوره چه اقدامات ديگري انجام داده ايد.
همسرتون نسبت به بچه تمايلي نشون نميدن؟