موضوع: همسرم مشروب میخوره و تفاوتهای فرهنگی زیادی با هم داریم

سلام دوستان

ما از اون روز تا حالا اصلا باهم حرف نزدیم. یعنی 10 روزه تقریبا.........................

اونروز بعد از اینکه باهاش بحثم شد چندبار زنگ زد ولی من جواب ندادم وگفتم نمیخوام باهات حرف بزنم.
میدونم بهتر بود میذاشتم حرفش رو بزنه حداقل، اما خیلی عصبانی بودم از اینکه دوستاش رو برده تو خونه و مشروب خوردن. اونم دقیقا فردای روزی که من رفتم.

اونم از اونروز دیگه زنگ نزد. (لج کرده به خاطر اینکه جوابش رو ندادم)

نمیدونم چیکار کنم. اینقدر فکرای مختلفی توی ذهنم هست که نمیدونم واقعا چیکار کنم

توی این چند روز با چند تا از نزدیکانم که رابطه نزدیکی دارم صحبت کردم، همشون قبول داشتند که ما از اول خیلی باهم متفاوت بودیم و فرهنگامون زمین تا آسمون فرق میکنه، اما درآخر نصیحتم میکردند که هیچ زندگی ای کامل نیست و همه یه مشکلاتی دارند و بهتره آستانه تحملت رو بالا ببری..... وگرنه اگه میخوای تا آخر اینقدر عذاب بکشی باید از الان یه تصمیم جدی بگیری( تا قبل از اینکه بچه ای بیاد و ....)

نمیدونممم.... اما من به نظر خودم واقعا آستانه تحمل بالایی دارم، خیلی چیزا رو تحمل میکنم واصلا به روی خودم نمیارم، اما خب یکی دوتا نیست، و وقتی مسایل زیادی کنار هم قرار میگیرن نمیتونم تحمل کنم ومیگم به چه قیمتی از هرچیزی که واسم مهم بود گذشتم ؟ هیچ منتی نذاشتم که از خانواده م، از محیط زندگی م، فرصت کارکردنم(که توی اون محیط کوچیک صفره احتمالش) و همه امکاناتی که داشتم گذشتم ورفتم توی اون شهرکوچیک باهاش زندگی بکنم(که هیچوقت از اول قرار نبود بریم اونجا )، اما اگه با خودش مشکلی نداشتم همه اینا رو تحمل میکردم، اما علاوه بر اینها وقتی تفاوتهامون که منجر به ناراحتی زیادم میشه هم به اینها اضافه میشه، واقعا مردد میشم که ادامه این زندگی درسته ؟؟؟؟ میتونیم آینده خوبی داشته باشیم؟ میتونیم بچه های خوبی تربیت کنیم توی اون محیط؟

واقعا نمیدونم چیکار کنم....
همه مشکلاتو میدونم،اما به جدایی هم که فکر میکنم یاد خاطره هامون هم میفتم و احساسی عمل میکنم...

اما گذشته از اینها اینقدر مغروره که ده روزه بهم زنگ نزده، میدونم منم یکم باید خونسردتر عمل میکردم، اما به هرحال کاری که اون کرده بود خیلی زشت بود، و هنوز هم وقتی یادم میاد عصبی میشم...

دوستان ممنون میشم راهنمایی کنید یا نظرتون رو بگید

خودم هنگ کردم........

سلام خانم یاسمن .دوست عزیزم من هم مشکل شمارو تا حدودی تو زندگی سابقم داشتم همسر سابق من هم مثل همسر شما میخواست منو ببره شهر خودشون که از تهران خیلی دور بود و یه شهر کوچیک و بدون امکانات بود در صورتی که تو دوران عقد قول داده بود تهران باشیم و من اصلا به همین شرط باهاش ازدواج کرده بود ولی بعد از ازدواج با دخالتهای خانوادش زیر قولش زده بود و من به خاطر این موضوع و مشکلات دیگه هم که داشتم طلاق گرفتم غیابی ازش شاید اوایل یه خورده ترس داشتم از جدا شدن و مثل شما احساسی شدم که بعد از طلاق میخوام جیکار کنم ولی الان خیلی خوشحالم که جدا شدم چون واقعا تو اون شرایط نمیتونستم زندگی کنم الان هم با یه آقایی که خیلی محترمه و قابل مقایسه به همسر سابقم نیست همسایمون هستش عقد کردم .
حالا میخوام اینو بهت بگم عزیزم اگر میتونی اونجا با این شرایط باهاش زندگی کنی برو اگر هم نمیتونی از هیچی نترس ادما باید بین بد و بدتر بد رو انتخاب کنن خدا بزرگه عزیزم مطمین باش تو بدترین شرایط هم بندهاشو تنها نمیذاره خودتو قوی کن به خدا توکل کن بعد تصمیمتو بگیر .من میدونم تفاوت فرهنگی چیه چون با تمام وجودم درکش کردم چیزیه که نمیتونی عوضش کنی اون تو اون شرایط بزرگ شده .

یاسمن جان من هم زیر یک سقف باهاش زندگی کردم یکسال حدودا تو یک خونه بودیم ولی همش قهر و دعوا و ناراحتی داشتیم یکسال و نیم هم تو دادگاهها میدوییدم واسه طلاق تا بالاخره طلاقم رو گرفتم عزیزم اره میشه طلاق غیابی گرفت اگر واقعا تصمیمت به جدایی قطعی هستش اول با یک وکیل مشورت کن اون بهت میگه چیکار باید بکنی نگران نباش عزیزم مطمین باش شرایطت از این بدتر نمیشه من هم دقیقا همینطور بودم شوهر داشتم ولی نداشتم هیچوقت کنارم نبودم هیچوقت به حرفاشو و وعده و وعیدهاش عمل نکرد یکبار برای همیشه تصمیمت رو بگیر مطمین باش پای بچه که وسط بیاد شرایطت بدتر میشه باید بسوزی و بسازی یا حتی با یه بچه معصوم و بی گناه جدا بشی .

- - - Updated - - -

یاسمن جان من هم زیر یک سقف باهاش زندگی کردم یکسال حدودا تو یک خونه بودیم ولی همش قهر و دعوا و ناراحتی داشتیم یکسال و نیم هم تو دادگاهها میدوییدم واسه طلاق تا بالاخره طلاقم رو گرفتم عزیزم اره میشه طلاق غیابی گرفت اگر واقعا تصمیمت به جدایی قطعی هستش اول با یک وکیل مشورت کن اون بهت میگه چیکار باید بکنی نگران نباش عزیزم مطمین باش شرایطت از این بدتر نمیشه من هم دقیقا همینطور بودم شوهر داشتم ولی نداشتم هیچوقت کنارم نبودم هیچوقت به حرفاشو و وعده و وعیدهاش عمل نکرد یکبار برای همیشه تصمیمت رو بگیر مطمین باش پای بچه که وسط بیاد شرایطت بدتر میشه باید بسوزی و بسازی یا حتی با یه بچه معصوم و بی گناه جدا بشی .

- - - Updated - - -

یاسمن جان من هم زیر یک سقف باهاش زندگی کردم یکسال حدودا تو یک خونه بودیم ولی همش قهر و دعوا و ناراحتی داشتیم یکسال و نیم هم تو دادگاهها میدوییدم واسه طلاق تا بالاخره طلاقم رو گرفتم عزیزم اره میشه طلاق غیابی گرفت اگر واقعا تصمیمت به جدایی قطعی هستش اول با یک وکیل مشورت کن اون بهت میگه چیکار باید بکنی نگران نباش عزیزم مطمین باش شرایطت از این بدتر نمیشه من هم دقیقا همینطور بودم شوهر داشتم ولی نداشتم هیچوقت کنارم نبودم هیچوقت به حرفاشو و وعده و وعیدهاش عمل نکرد یکبار برای همیشه تصمیمت رو بگیر مطمین باش پای بچه که وسط بیاد شرایطت بدتر میشه باید بسوزی و بسازی یا حتی با یه بچه معصوم و بی گناه جدا بشی .

سلام

با دادن مهلت به شوهرت می توانی او را محک بزنی واگر بتوانی از اون شهر برید که صد البته بهتر هست
اما این هم احتمال دوری ست به علت وابستگی خانوادگی اش

شما هم خوشبختانه با چشمان باز همه چیز را دقیق توصیف کردید ومعلومه که فقط به شوهرت کمی وابستگی داری
اما مسئله یک عمر زندگی است وبحث امروز وفردا نیست شوهر شما هم به نوعی معتاد محسوب می شود و از توصیفی هم که کردین معلومه که جدا شدن برای ایشان غیر ممکن هست

اگر می توانی کمکش کنی که بسم الله اگر نه که ...

امیدوارم موفق باشی