موضوع: بالاخره دارم میرم خونه خودم اما با کلی فکر و خیال و مشکل

شما یا باید از این زندگی بیای بیرون
یا شوهرت تغییر کنه
یا خودت تغییر کنی

دوتا راه حل اول که میگی نمیشه پس مجبوری سومی رو انتخاب کنی.

سلام عروس خانم ماهي قبلاً مطالبي از مشكلاتتون بيادم هست الحمدلله همه را سپري كردي . وقتتو نگيرم همدردي عزيز يادمه براتون نوشته بودم چرا ما اينهمه دنبال اذيت كردن خودمونيم "
سلام دوست عزيز -ماهي
مشكل عمده جوامع مثل ما اينه كه : بجاي اينكه از داشته ها و فرصتهامون بهره ببريم و استفاده كنيم و لذت ببريم تا با روحيه رضايتمند و شاد فرصتهاي زندگي براي پيشرفت و جلو رفتن را بقاپيم و زندگيمون را تكميل كنيم ! هميشه خدا فكرمون درگير و مشغول نداشته ها وايكاش و اگر و اماها ميشود و تمام فرصتهاي زندگيرا نميبينيم و از دست ميدهيم و اندوخته مان از قبل كمتر ميشود . آخر اين چه مبارزه و جدلي است كه با خود داريم و ميخواهيم خودمان را نابود كنيم ؟ بچه ها بياييد با خودمان منصف باشيم خودمان را دوست داشته باشيم به خودمان بعنوان ابزار نگاه نكنيم بعنوان انساني كه سلامتي دارد و ميخواهد از هر چه دارد لذت ببرد و زندگي كند نگاه كنيم البته منظور از سلامتي حتي زنده بودن و نفس كشيدن هست گرچه نقص و بيماري هم داشته باشيم من منظورم آن قسمتي از وجودمان است كه هست و زنده است؟
اگر عروسي در تالار نگيريم چه ميشود؟؟؟؟ اگر عروسي نگيريم چه ميشود؟؟ اگر خريد هزيه ببر و غير ضروري نكنيم چه ميشود ؟؟ همه اينهارا ببهانه اين ميكنيم كه ميخواهيم لذتشو ببريم حال آنكه لذت واقعي محبت و درك و در كنار هم بودن هيچ نيازي به اينها ندارد.لذت واقعي به اين است كه دو همسر در كنار هم باشند و با تلاشي كه در حد توان و امكان و فرصتها دارند انجام بدهند و آنچه دوست دارند را تهيه كنند و باهاش لذت ببرند.
هيچ ايرادي ندارد يك جفت با محبت در يك اتاق زندگي كنند، در پيش عزيزانشون زندگي كنند با خانوادشون زندگي كنند و در خانه ومحل كم هزينه و مستقل زندگي كنند ؟.... مهم انتخاب يك شرايط معقول و قابل تحمل و خوب بودن و استفاده از فرصتا براي دستيافتن تدريجي به آنچه لازم دارند است.بجاي فكر كردن به خواسته ها و نداشته ها فقط به چگونگي بهره بردن از زمان و فرصتها باشيد .طولاني شد ببخشيد"
عروس خانم شما خوب توجه كنيد همه مسير ناهموار رو كه البته خيلي سنگلاخي تر از مشكلات خيلي ها نبوده. به همت و درايتت پيمودي و شيب را بالا اوومدي به اميد فتح قله ؟؟ الان كه رسيدي به پاي قلهه خوووووووب توجه كن خسته شدي انرژيت ته كشيده، سريع ميخواي مززد تمام زحمتهاتو دريافت كني و.... ولي خواهرم عجله نكن يه مدت دندون رو جگر بزار استراحت كن و استراحت و مجال بده همش به ديگران توجه نكن عيوب و وظايف ديگران را بي خيال شو و...و تا شوهرت هم يه آرامشي بگيره و با هم و قبول شوهرت همينطورش كه هست كه گفتي مرد فعال و دنبال تامين تو و زندگيشه و دوري تو را نميتونه تحمل كنه ؟ دنبال اعتراف و اقرار گيري نباش بگذار در كنارت احساس آرامش و امنيت كند نه بازجوويي و بازپرسي؟ ديگر خودتون هستين و خودتون فقط به اتكاي هم تلاش و حركت به سوي ساختن نه انتظار و توقع ؟؟ چون سعادت زندگي پيمودن راه متفاهم است نه دست يافتن يا نيافتن به آرزو ها بنظرم چون مشكلاتتون تمام شده احساس پوچي ميكني بايد هميشه يك مشكل اساسي داشته باشي خواهر من؟؟ هان/ توجهت را از شوهرت بردار خودت را بي ديگران قبول و كامل بدان و بي وابسته آنوقت همه بهت رو ميارن. ولي گدايي كني گداي بي چيز و آويزوون ميماني.
نوشتي:من تغییر کردم ؟-- پس كوو چرا دنبال بازپرسي و توقع و انتظاري؟ چرا به خودت بر نميگردي تو خداي بي نياز داري چه نيازي به خلق خدا ولي همراهي با شوهرت و لذت از هم عين اطاعت خداست.
من جداً ميگم حسرت ميبردم از علاقه و رابطه شما كه قبل از عرووسي هم نتوانستيد از هم دوور باشيد قدر باهم بودن را و مستقل بودن را قدر بدانيد و گذشته را ( بخش شيرينش را با خود همراه كنيد و ادامه بديد چرا دنبال تلخيها و سختيهاي نا خواسته مي گرديد با هر چه داريد با هم باشيد و راه را با محبت ادامه بديد شما موفقترين زوجهاي آينده ايد و همه چي بدست خواهيد آورد من بشما قوول ميدم اگر با خودتان مبارزه نكنيد. و انرژيتان را صرف مشغله ذهني هم نكنيد.

سلام

شما نباید تو دوران عقد با هم زندگی می کردید.
اولش رفتید خونه پدری همسرتون مستقر شدید، بیرونتون کردن
اومدید خونه پدری خودتون

یکسال داماد بیاد تو خونه آدم زندگی کنه؟ اونم دوران عقد؟
خب هر کی باشه این همه رو بهش بدی پر رو می شه ...

رفتارهای ایشون درست نیست، بماند
اما رفتارهای شما هم در نوع خودش غلطه.

چرا دو ماه رفتی خونه مادرشوهرت زندگی کردی که وسایلت را پرت کنن تو کوچه و بیرونت کنن؟
چطور گذاشتی این همه بهت توهین بشه؟
به نظرت خودت مقصر نیستی؟

حالا الان مشکلت چیه که می خوای بمیری ؟
می شه یه کم جزیی تر بگی دقیقا موضوع الان چیه؟

نوشته اصلی توسط mohi

من همه پشت و پناه امیدم همسرم بود که دیگه هیچ امیدی به این زندگی ندارم.

موهی عزیز ببخشید که اینو میگم

شما خیلی ناپخته ، بی تجربه ، سست و بی اراده هستید که همه امید و آرزو و شخصیت و شادی و غم و این دنیا و اون دنیاتون همسرتون هست.
حتی اگر همسر شما یک مرد کامل بود هم وابستگی بهش تا این حد خوب نبود

گذشته ی سختی داشتید ، برای زندگیتون تلاش کردید ولی با مشکلات فعلی زندگیتون غافلگیر شدید و کم آوردید، طبیعیه
اما راه حل اینه که خودتونو قربانی کنید؟ برای کی برای چی؟ هدف چیه؟

این جملاتی که الان توی شبکه های اجتماعی دست به دست میچرخند رو دیدید؟ "به خودت برس /با دوستات برو بیرون /برای خودت قهوه درست کن / به چیزهای خوب فکرکن"وووو...
این جملات هیچوقت برام مفهومی نداشته

اما با دیدن امثال تو میبینم همین جملات نسخه این بیماریه که شما داری
بیماری عشق به مظلوم بودن و قربانی شدن.

من اصلا کاری به روابط بین شما و همسرتون ندارم(گفتنی ها قبلا زیاد گفته شما و شما برای همه نسخه ها یک بهانه دارید همونطور که قبلا بهتون گفته شده بود در یکجا باهم زندگی نکنید شما بهانه آوردید ، گفتن اجازه ندید خانوادتون اینقدر به همسرتون لطف کنن ، شما با پولش) ضمن اینکه کاملا این شرایطو درک میکنم

اما خودتون خودتون چی؟آینده تون ؟ شما یه انسانید و قبل از هر چیز باید به خودتون برسید.

یعنی اهدافتون رو تعیین کنید ، بهایی که باید برای این اهداف بپردازید و پله هایی که باید برید ، مسیری که باید طی کنید از حالا تا آینده ، (اینها رو حداقلبهش فکر کنید ) ، بعد پدرمادر ، همسر و.. میشه مسائلی که توی این مسیر باهاش روبه رو هستید ، وقتی راه معلوم باشه دیگه مشکل با همسر و.. تا حدی میتونه شما رو از اونچه هستید دور کنه ،

ولی وقتی شما راهی ندارید قوانینی برای خودت نداری منتظری که همسرت بیاد دستتو بگیره به هر راهی/طرفی که خواست ببره، اون وقت ، وقتی همسر به اون راه که دوست داری نمیره یا بی راهه میره ،شما کلا میسوزی داغون میشی

حداقل برای 15 دقیقه ، اون سوالایی که دنبال جوابش هستید رو کنار بزارید (همون سوالاتتون در مورد همسرتون ) و یکم به این جملات فکر کنید به اونچه هستید و اونچه میخواهید باشید. و نهایت اینها.

3تا عیب اصلی شما که شوهرت بهش اشاره میکنه چیه؟
3تا عیب اصلی شوهرت از نظر خودت چیه؟