موضوع: خراب کردن زندگیم یک ماه قبل از عروسیم با همراهی مادر شوهر و برادر شوهرم

دوست گرامی متشکرم از راهنماییتونمشکل من اینه که شوهرمدقبل ازدواج اینجور نبود دهن بین بودن و وابسته به نظر خانواده الان از مشکلات بزرگش حساب میشه در صورتیکه من قبل ازدواج دیدم دهن بین نیستن و هر زمان کسی درمورد من یا برنامه آیندمون بهش حرفی میزد اصلااااا اهمیت نمیداد و کار خودش رو انجام میداد. قبل ازدواج هم انقد دوابسته به خانواده و نظر خانواده نبودن چندسال دور از خانواده در شهرهای دیگری دانشجو بودند و دوران دانشجویی کاملا مستقل از خانواده رو طی کردن.و تا همین قبل از دعوهامون و بحث خارج رفتن برادرش همیشه تو فکر خرید خونه در سال های آینده رو داشتن حتی در مورد این موضوع ذهنش خیلی مشغول شده بود،ولی نمیدونم چرا اینجور شد تا این حد.در مشاوره قبل ازدواج هم خودم به تنهایی چندبار مشاور رفته بودم ولی مشاوره های خوبی نداشتن و قبل عقدم که به شوهرم پیشنهاد دادم بریم گفت ما انقد سعی کردیم انتخابمون درست باشه انقد راه اومدیم باهم تازه بریم مشاور که ببینیم چی میگه و راستشو بخواین عقدمون یهویی شد و ما فقط یک شب نامزد بودیم وگرنه قصد داشتم تا قبل عقد راضیش کنم ببرمش.نشدبعداز بحثا و دعواهای الانم بلاخره راضیش کرده بودم بریم مشاوره گفت فقط یک جلسه بریم چون مشاوره ها حرفهای قشنگی میزن ولی نمیشه تو زندگی اجراشون کرد.انگار میدونست الان بریم مشاور،مشاور الان بهشون میگن که بیشتر مشکلات از سمت شوهرم و خانوادشه.قبل از بحثش با برادرمم،منو همسرم رفته بودیم باهم برای درخواست شغل پیش آشنایی از آشناهای مادرشون همسرم ازم خواست اگه اونجا درمورد عروسی و زندگیو برنامه هامون چیزی پرسیدن اصلا چیزی نگی بهشون گفتم چرا گفت خب نگو دیگه زشته.اونجاهم متوجه شدم خودشم از درون میدونه چقد کم کاری کردن در حقم و رفتاراشون بده.پدرمم خودش از منو همسرم خواست عروسی رو خیلیییی ساده برگزار کنیم ولی همسرمو خانوادش اصلا تاریخی مشخص نمیکنن که هر برنامموم تا چه موقع باید اجرا شه.خانوادشم از اول دعواهامون تا موقع رفتن شوهرم به همراه مادرش شهر دیگه،سه بار خدمت پدرشون تماس گرفتن ولی هربار برای امدن یا صحبت حضوری بهونه آوردن،یک ماه گفتن نگران مشخص شدن وضعیت برادرشوهرمن که رفته خارج تا تکلیف اون مشخص نشه نمیتونن دراین مورد صحبت کنن یکبار گفتن سفر هستن و بار آخرم که پدرم گفت بیاید صحبت کنیم پدرشوهرم گفت پسرم مادرش رفتن شهر دیگه و نیستن که بیایم بحرفیم و انگار در میرن من درک میکنم بیکاری همسرم خیلی روانشو بهم ریخته ولی حاضر به انجام دادن کارهای معمولی هم نیست فقط کارهای اداری خوب میخواداز وقتی هم که برادرش رسید به اون کشور خارجی دیگه انگار دل موندن اینجا نداره و درمورد تماس،گرفتن با همسرهم قبلا یکبار پدرم باهاش تماس گرفت جواب نداد و بعد از چند هفته که بامن حرف زد الکی یه بونه آورد که مثلا زنگ زد به پدرم ولی پدرم جواب نداد.بعد از بحثش با برادرم هم هرچقد خودم،خواهرم مامانم،دامادمون و برادر کوچکم تماس گرفتن جواب ندادحتی برادر کوچکم بهش پیام داد گفت بیامن میخوام کمکت کنم و مشکلتو حل کنم ولی جواب نداد

دوست گرامی متشکرم از راهنماییتونمشکل من اینه که شوهرمدقبل ازدواج اینجور نبود دهن بین بودن و وابسته به نظر خانواده الان از مشکلات بزرگش حساب میشه در صورتیکه من قبل ازدواج دیدم دهن بین نیستن و هر زمان کسی درمورد من یا برنامه آیندمون بهش حرفی میزد اصلااااا اهمیت نمیداد و کار خودش رو انجام میداد. قبل ازدواج هم انقد دوابسته به خانواده و نظر خانواده نبودن چندسال دور از خانواده در شهرهای دیگری دانشجو بودند و دوران دانشجویی کاملا مستقل از خانواده رو طی کردن.و تا همین قبل از دعوهامون و بحث خارج رفتن برادرش همیشه تو فکر خرید خونه در سال های آینده رو داشتن حتی در مورد این موضوع ذهنش خیلی مشغول شده بود،ولی نمیدونم چرا اینجور شد تا این حد.در مشاوره قبل ازدواج هم خودم به تنهایی چندبار مشاور رفته بودم ولی مشاوره های خوبی نداشتن و قبل عقدم که به شوهرم پیشنهاد دادم بریم گفت ما انقد سعی کردیم انتخابمون درست باشه انقد راه اومدیم باهم تازه بریم مشاور که ببینیم چی میگه و راستشو بخواین عقدمون یهویی شد و ما فقط یک شب نامزد بودیم وگرنه قصد داشتم تا قبل عقد راضیش کنم ببرمش.نشدبعداز بحثا و دعواهای الانم بلاخره راضیش کرده بودم بریم مشاوره گفت فقط یک جلسه بریم چون مشاوره ها حرفهای قشنگی میزن ولی نمیشه تو زندگی اجراشون کرد.انگار میدونست الان بریم مشاور،مشاور الان بهشون میگن که بیشتر مشکلات از سمت شوهرم و خانوادشه.قبل از بحثش با برادرمم،منو همسرم رفته بودیم باهم برای درخواست شغل پیش آشنایی از آشناهای مادرشون همسرم ازم خواست اگه اونجا درمورد عروسی و زندگیو برنامه هامون چیزی پرسیدن اصلا چیزی نگی بهشون گفتم چرا گفت خب نگو دیگه زشته.اونجاهم متوجه شدم خودشم از درون میدونه چقد کم کاری کردن در حقم و رفتاراشون بده.پدرمم خودش از منو همسرم خواست عروسی رو خیلیییی ساده برگزار کنیم ولی همسرمو خانوادش اصلا تاریخی مشخص نمیکنن که هر برنامموم تا چه موقع باید اجرا شه.خانوادشم از اول دعواهامون تا موقع رفتن شوهرم به همراه مادرش شهر دیگه،سه بار خدمت پدرشون تماس گرفتن ولی هربار برای امدن یا صحبت حضوری بهونه آوردن،یک ماه گفتن نگران مشخص شدن وضعیت برادرشوهرمن که رفته خارج تا تکلیف اون مشخص نشه نمیتونن دراین مورد صحبت کنن یکبار گفتن سفر هستن و بار آخرم که پدرم گفت بیاید صحبت کنیم پدرشوهرم گفت پسرم مادرش رفتن شهر دیگه و نیستن که بیایم بحرفیم و انگار در میرن من درک میکنم بیکاری همسرم خیلی روانشو بهم ریخته ولی حاضر به انجام دادن کارهای معمولی هم نیست فقط کارهای اداری خوب میخواداز وقتی هم که برادرش رسید به اون کشور خارجی دیگه انگار دل موندن اینجا نداره و درمورد تماس،گرفتن با همسرهم قبلا یکبار پدرم باهاش تماس گرفت جواب نداد و بعد از چند هفته که بامن حرف زد الکی یه بونه آورد که مثلا زنگ زد به پدرم ولی پدرم جواب نداد.بعد از بحثش با برادرم هم هرچقد خودم،خواهرم مامانم،دامادمون و برادر کوچکم تماس گرفتن جواب ندادحتی برادر کوچکم بهش پیام داد گفت بیامن میخوام کمکت کنم و مشکلتو حل کنم ولی جواب نداد

سلام.

عزیزم چرا کار خودتون رو یکسره نمیکنید؟ تا کی شما زنگ بزنید و ایشون جواب ندن. تا کی منتظر بمونید ببینید مادرشون صلاح میدونن ایشون شما رو ببینن یا نه. تا کی دلهره داشته باشید که نکنه قاچاقی از مرز رد شده باشه؟! از حرف فامیل در مورد شایعه جداییتون بیشتر می‌ترسید یا صحبتشون در مورد اینکه ولتون کرده و رفته؟

صبر شما چقدره که هنوز یک اقدام جدی رو لازم ندیدید؟
پدرتون تشریف ببرند خونشون که یه صحبت جدی و قطعی با پدرشون داشته باشن و اتمام حجت کنن.
برادرتون پیغام تهدید آمیز بفرستند و بگن که یا میان تکلیف رو روشن میکنن یا خودشون میرن و تکلیف رو روشن می‌کنن.
اگر به نظر خودتون لازمه از طریق قانونی اقدام کنید و حکم دادگاه رو هم بفرستید درب منزل همون فامیلشون.

وقتی اومدن دوباره شروع نکنید به خواهش اما صحبت کنید. پا پس بکشید اما توی موضع ضعف نرید! بگید "توی دوره دوستی بخاطر تو از همه خواستگارام گذشتم. بابام رو به سختی راضی کردم. با بیکاری و بی‌پولی و توهین و... کنار اومدم و انتظار جبران هم نداشتم. هرکی هرچی خواست نه نگفتم. می‌خواستم بهت تکیه کنم اما پشتمو خالی کردی. دیگه این زندگی ادامه دادنی نیست." اینا رو با تحقیر یا منت نگید. کوتاه و غمگین، فقط بزارید یکم عذاب وجدان بگیرن. دست بزارید روی چیزهایی که میدونید روش غیرت دارن.

اگه دوباره گفتن میزارم میرم؛ بگید به خاطر مهریه و نفقه شکایت کردیم و باید رهن بزارین و ممنوع الخروج میشین. به هر حال من دیگه نمی‌خوام بیشتر از این شرمنده خونوادم باشم که اصرار کردم به این وصلت راضی بشن. دیگه هم نمی‌تونم ازدواج کنم حداقل مهرم رو بگیرم شاید بتونم بار کمتری باشم به دوششون... (کلا کاری کنید شرمنده بشن) بعد کمی بکشید عقب و بزارید فکراشون رو بکنن.

نمیدونم کار درست چیه؟
من تا حالا اقدام نکردم گفتم شاید به خودشون بیان یکم خوب شن ولی هیچ نکردن.شوهرم که انگار نه انگار انقد قبلا منو دوست داشت انگار نه انگار دیگه علاقه ای داره.به همین راحتی در عرض دوماه با این اتفاقات که افتاد علاقه چندساله از تو دلش رفت؟واقعا مردا اینجورن؟

چه طوره که یه مرد انقد یهویی بخاطر انواع مشکل و حرفای مادرش نسبت به زنش انقد بی اهمیتو بی علاقه شه؟

رفته نشسته خونه فامیلاش و خونه دوستش تو تهران و من اینجور هی عذاب بکشم ؟هزار فکرو غصه تو سرمه.انگار خواب میبینم این شوهر که تا روز تولدش که همین دوماه پیش بود که شروع بحثامون بود رفتم پیشش تا منو دید گفت بخدا درسته انقد مشکل پیش اومد ولی هرجای دنیا که باشم دوس دارم تو کنارم باشی وقتی تو هستی کنارم همه غصه هام یادم میره، حالا انقد تو دوماه تغییر کرد.

میدونم ارزش زندگی کردن نداره،میدونم قمار بازه،میدونم فکرش هنو بزرگ نشده پخته نشده،میدونم اصلا لیاقت منو نداره ولیییییییییی نمیدونم چرا دلم ازش نمیکنه.تا تصمیم میگیرم محکم بایستم و قیدشو بزنم چند دقیقه بعدش اشکام میاد پایین از فکر اینکه دیگه نباشش و دیگه نبینمش و اون همه تلاش که بهم برسیم و اون همه آرزو حالا همه خراب شن و جدا شیم.

با اینکه فهمیدم مادرش یک اعجوبه هستش و خانوادش اصلا خانواده درستی نیستن که حداقل دلم به حمایت اوناخوش باشه،ولییییییی روانی شدم بس از غصه جداییی گریه کردم.میگم شاید درست شه شاید آدم شه شاید مرد شه شاید رویای خارج از سرش بیاد بیرون ولیییییی میبینم هیچ اقدام خاصی هم نمیکنه

امروز با فامیلاش صحبت کردم خیلیییییی ناراحت بودن از رفتار شوهرم و خانوادش و میگفتن که اجازه دخالت هم به ما نمیدن که لاقل باهاشون صحبت کنیم دوست ندارن حتی کسی راجعب این مشکل باهاشون حرف بزنه.درصورتیکه خیلییییییییییی با فامیلاشون صمیمی هستنو از هر لحاظ قاطی.همشون بهم فهموندن که مادرشوهرم اجازه نمیده حتی کسی حرفی بزنه با پسرش یا شوهرش.
خدایااااااااااااااااااااا اااااا من چه گناهی کردم این جواب چندین سال صبوری قبل عقدم و یکسالو خرده ای صبوری بعد از عقدم هست؟منکه همش خوبی کردم همیشه صادق بودم همه امیدم قبل عقدم به تو بود حالا چرا اینجور شد زندگیم؟


مدیر محتررم روانشناسهای گرامی خواااااااااااااااهش میکنم بیاید به تاپیک منم یه راهنمایی کنید منو بخدا دارم دق میکنم دیگه.مادرم و پدرم بیشتر از من غصه میخورن.بریدم دیگه لطفا کمکم کنید.
لصفا هرکسی میتونه به مدیرو مشاورها از طرف من خواهش کنه به تاپیک منم بیان

ممنون از پاسختون
منم چون میخوام تصمیم درست بگیرم میام از شما راهنمایی بگیرم چون واقعا خودم و خانوادم هنگ کردیم در برابر این مشکلات و این پسرو خانوادش. مشاوره خوبی هم نمیشناسم که حضوری برم مشاور.قبلا که یکی دوبار رفتم مشاوره خاصی ندادن.

نمیدونم صبر کنم تا ببینم کی ازشون خبر میشه یا برم مهریمو بزارم اجرا تا بلاخره معلوم بشه هدفشون چیه

خیلیییییی سخته شرایطم
نمیدونم طلاق درسته با این پسرو این مشکلاتش یا نه همچنان صبوری

قبلا تو دعواها چندبار گفت طلاق بگیریم گفت من این زندگیو دوس ندارم شروع شه،انگار میخواد منو از سر خودش،وا کنه تا مشکلاتش،کمتر شه. منظورشم از طلاق توافقی بود
دیگه زندگی نرمالی ندارم .شب و روزم شده تو اتاق موندنو فکر کردن.خیلیییی حالم بده.

نمیدونم برنامش چیه.میخواد منو همینجور ول کنه تا خودم خسته شم برم درخواست طلاق بدم یا نمیدونم اونم الان واقعا منتظره شغل گیرش بیاد بعد تصمیم بگیره.بیشتر از اینم نمیشه ما هی زنگ بزنیم تکلیف چیه.

آقای مدیر خواهش میکنم کمکم کنید
خیلییییییییی داغونم توروخدا کمکم کنید میترسم کوچیکترین حرکتی انجام بدم که خدا نکرده اشتباهی کنم

من الان متوجه نمیشم مگه مشکل عروسی گرفتن و سر خونه زندگی رفتنه که دوستان تو راهنماییهاشون مدام میگن از طریق پدرتو و غیره باهاشون صحبت کنین,مراسمو ساده بگیرین,با شوهرتون کنار بیاین... الان مرسام ساده برگذار شه دیگه مشکلی نیست؟
شما خیلی شانس آوردی که از الان همچین آدم دمدمی رو شناختی همینطور مادرشون که اینقدر خودخواهن حتی زندگی پسرشونم مهم نیست.الان که اینن ببین بعدا چطوری رفتار میکنن.میخوان همه چی تحت کنترل ایشون باشه و مدیریت داشته باشن رو زندگی شما.این که نشد زندگی.هدف از زندگی چیه؟ارامش.اینجوری شما به ارامش میرسی؟نه نمیرسی پس بهتره از همین الان راهتونو جدا کنین نه مشکلی پیش میاد نه اسمون به زمین میرسه.یا میتونین جدا شین و لا اقل ارامش داشته باشین یا ازدواج کنین و بسازین و یه بچه بدنیا بیارین و مادر شوهرتونو شوهرتون خون به جگرتون کنن.سنتون سی سال هست که باشه هیچ کدوم دلیل نمیشه خودتونو دستی دستی بدبخت کنین.الان چه ویزگی خوبی تو این آقا دیدین؟پشتتونه؟حمایتتون میکنه؟تنهاتون نذاشته؟نیاز روحیتونو برطرف کردن؟چیکار کردن؟ایشون هنوز به مادرشون نیاز دارن و یه مرد برای زندگی نیستن.بهتره بجای زوری جوش دادن این زندگیها که اعتباری به اینده شون نیست زندگی یه دخترو نجات داد.لیاقت شما این زندگی و این مرد نیست لااقل برای مردی که کوتاه بیا و از خواسته هات بگذر که لیاقت این گذشتو داشته باشه.خودتو تباه نکن برای همچین مردیکه از الان ولت کرد و رفت.اگر ازدواج کنی با این آقا این شرایط بهتر ازین که نمیشه هیچ بدترم میشه یهو میبینی اسمتون تو شناسنامه شه و شما دیگه دوشیزه نیستین و ایشون با حمایت های مادر مهربونشون شمارو ول کردن و رفتن خارج پیش برادرشون.بهتره واقع بین باشیم نه اینکه همه چیزو خوب جلوه بدیم

با توجه به درخواستهای مکررم از مدیر همدردی همدردی جهت مشاوره دادن به بنده، درخواست هام بی جواب موند و دیگه برای من هم فایده ای نداره.
خودم درست یا غلطشو نمیدونم ولی تصمیم گرفتم از شوهرم طلاق بگیرم.چون ازمن درخواست کردن بعداز سه ماه قهر برم خونشون برای حل مشکل ولی وقتی رفتم شوهرم ،مادرشوهرم و پدر شوهرم سه تایی هرچی عقده تو دلشون بو با دادو بیدادگفتن و مادرشوهرم که علنی مخالفتشو بیان کرد که از اول مخالف بودنو هستن.و منم مودبانه دوساعتو نیم فقط جوابشونو با داد میدادم.شوهر خاک برسرم کوچیکترین حرف های خصوصیمونو هم به مادرشوهرم گفته بود و مادرش حتی اونارو بیان کرد.همشون از عقده ای که بخاطر توهین برادرم تو دلشون ایجاد شد تلافیشو رو من کردن و همه جوره خودشونو نشون دادن چقد خبیثن و منفعت طلب و حقیر،و تهشم که گفتم تکلیف من چیه یه شرطهایی گذاشتن که مثلا من خودم بگم نه طلاق میخوام .
شرط های شوهرم این بود که نه پول خونه گرفتن داذه نه پول عروسی و تا دوسال خونه پدرشون زندگی کنیم و هروقت هرلحضه ممکنه تصمیم بگیره بریم خارج از کشور و من باید بدون هیچ حرفی همراهش برم.و از این به بعد با برادرم اصلا ارتباط برقرار نمیکنن خونه پدرهم درصورتیکه برادرم حضور داشته باشه هیچوقت نمیاد خونه فامیلام هم رفتو آمد نمیکنه.و شرط اخر هم اینه که تکلیف بیکاری و شغلش اصلا معلوم نیست شاید تا سه سال دیگه هم بیکار باشه.
منم گفتم باشه منم درصورتی این شرط هارو میپذیرم که اول چندین جلسه بریم مشاوره تا به یه نقطه روشن برسیم،خصوصا در زمینه مشکل قمار، و دوم درمورد بیکاری من یه مدت زمان خاصی در نظر میگیرم اون مدت زمان برو یه کار جور کن و از جشن عروسی هم اصلا نمیتونم بگذرم چون بهترین شب زندگیه یه دختره ولی هرجور وسعتون میرسه عروسی بگیرد.

ولی با این رفتاری که ازشون دیدم بلاخره بعداز نه سال از شوهرم که عشقم بود دلم حس میکنم کنده شد فهمیدم ارزش نداره این زندگی که با این پسر مادرذلیل شروع شه.و تصمیمم به طلاقه.