موضوع: نمیدونم تلفن منزل رو به خواستگارم بدم یا نه

به نظر من اگه خیلی میترسی یا از اینکه یه وقت از محله زندگیت خوشش نیاد و کنف بشی نرو مستقیم ادرس بده اگه دوباره حرفی از ادرس شد خیابون محل زندگیتون رو بهش بگو. اگه نخواد بدون خواستکاری و تحقیق و منصرف شدن و ناراحت شدن شما بیخیال میشه و دیگه سراغی نمیگیره.شماهم بدون اینکه رسما اتفاقی افتاده باشه یه کوچولو ناراحت میشی و زود فراموش میکنی

(توی پرانتز بگم من خودم یک مورد خواستکار خیلی خوب داشتم دوتا شغل با حقوق عالی داشت و خودش هم از طریق تعقیب ادرسمو پیدا کرده بود! تحقیقات هم کرده بود. و خیلیم مشتاق بود ولی دلیلش این بود که اختلاف سنیش خیلی بالا بود و حواسش نبود اگه ده سال بیشتر داشت جای پدرم بود.البته اون بنده خدا از رفتار من سوتفاهم کرده بود که عاشقشم.)

بهرحال جوون ترا یکم بیشتر دنبال ایده ال هستند و یه حداقل هایی هست.ولی شما هم به هر طریقی میتونی یکمی از زیر زبونش بکش. دیگه الان ادمها که از هم فرار نمیکنن.چهارتا جمله باهاش صحبت کن.

نوشته اصلی توسط voroujak

خواهرم نه با تعقیب با پرس وجو از وضعیت و خلنوادش پرسیده بود .بهش گفته بودن هم خودش و هم خونوادش بیشتر دنبال یک دختر زیبا با خانواده قابل توجه هستن و فقط اینجور موارد رو یس ازدواج قرار میدن

سلام
خانم وروجک یه چیزای تو تایپک شما برای من مبهمه! ببینید اگه واقعا این پسر وخانوادش همچین دید داشته باشن چطور یه پسر بدون هیچ شناختی از شما وخانواده وسطح زندگیتون همینجوری رو هوا میاد خواستگاری میکنه؟
امکان نداره پسری که دختری رو برای ازدواج در نظر میگره بدون اینکه حداقل اطلاعتی از خانوادش داشته باشه بیاد پیشنهاد بده!
پس من مطمئن هستم اون پسر با اگاهی اومده جلو یعنی تا حدودی از شرایط شما وخانوادتون مطلع هستن خودتون هم که در ظاهر دیدن اگه از نظر ظاهر هم مناسب نیودید که این مورد هم منتفی بود! پس ببین این وسط یه چیزایی جور در نمیاد

سلام دوست عزیز
می خواستم بهت بگم این خواستگارت را رد نکن. بذار بیاد فوقش قسمت نمیشه. اتفاق بدی قرار نیست بیفته. فقط یه جلسه آشنایی میاد و اگر هم نشد نه خانی رفته و نه خانی آمده.حداقل تو ذهنت نمی گی ای کاش میامد.شاید و...
ضمن اینکه برایت تجربه ای میشه که بعدا بتونی ازش استفاده کن و حتی به خود شناسی بیشتری برسی....

دوست من احساست را درک می کنم که نگران این هستی که خواستگارت به جای اینکه تو را بررسی کنه به اشتباه از روی خانواده ات قضاوت بشی...

اما چند تا نکته می خواستم بهت بگم که اگر رعایتشون کنی به نظرم مشکلی نخواهی داشت و اونی که واقعا بهت می خوره از روی تو به اشتباه رد نمیشه. ببخشید که پراکنده گویی می کنم.چون ذهنم انسجام نداره:

1)اول اینکه عزیزم شاید به طور کلی (و نه عمومی) این احتمال درست باشه که فرزندان خیلی به پدر و مادرشون شبیه باشند. به هر حال این موضوع یه سری احتمالات را زیاد و کم می کنه ولی این احتمال چرا هست؟ چون اکثر ماها صاحب اندیشه نیستیم و بیشتر دنباله روییم! از این رو مردم همچین قضاوتی ممکنه داشته باشند.
اما می خوام بگم اگر کسی خودش اهل تفکر بود و صاحب اندیشه بود دیگه از اینجا به بعد مسئولیت افکار و شخصیتش دست خودش هست و به نظر من واقعا این خیلی ارزشمنده که شخصی خودش به مسائل رسیده باشه تا اینکه صرفا از روی دنباله روی و یا حتی به دنیا اومدن تو خانواده ای اون شکلی باشه.
پس اگر صاحب اندیشه بودی و خودت شخصا روی خودت کار کردی می تونی اون وقت از طرف مقابلت انتظار داشته باشی تو را از روی خودت قضاوت کنه نه خانواده ات.

2) نکته خیلی مهم که می خواستم بهت بگم اینه که جلسه اول از برخی لحاظ خیلی مهمه.از این جهت که استارت آشنایی زده میشه و یه دید کلی به طرف می دی.
ببین ما یه درسی داشتیم که براش باید تو طی سال تحقیق می کردیم. بعد کل تلاش یک سالمون را باید تو ده دقیقه پرزنت می کردیم. هرچی به استاد می گفتیم بابا ما این همه کار کردیم نمی تونیم که همه این یه سال را تو ده دقیقه بگیم! استادمون می گفتند نه و شما باید با اسلاید و نحوه گفتن و پاورپوینت بتونید مطالب را طوری بچینید و ارائه بدین که شنونده هم متوجه بشه و هم نتیجه گیری کنه و وقتی بلند میشه یه چیزی به ذهنش اضافه شده باشه!
ما هم باورمون نمی شد که بشه.ولی چون این خط قرمز استادمون بود مجبور بودیم. خیلی تمرین کردیم. سعی می کردیم اسلایدها را یه جور مرتب کنیم که خیلی مثلا نیاز نباشه که خودمون توضیح بدیم و با اشاره خیلی مطالب منتقل بشه وووو

حالا غرضم از این مثال این بود که جلسه خواستگاری هم مثل پرزنت کردن همون سمیناره.(البته در مثل مناقشه نیست!)
شما باید بتونید توی جلسه اول یه سری کلید واژه های مهم را برای طرف مقابلت جا بندازی. بهت اینو بگم که من کمتر پسری را دیدم که سوالات مناسبی تو خواستگاری داشته باشه.این یه ضعفه ولی می تونه قوت هم باشه!چون او سوال نمی پرسه تو باید سوال بپرسی و خودت اون نقاط مهم را که مد نظرته را جواب بدی. شما می تونی یه سری سوالاتی طرح کنی که او پاسخ بده و جوابش را بفهمی و بعد خودت هم به همون سوال پاسخ بدی و نظر شخصیت را بگی.(چون معمولا او نمی پرسه...)
شما برای این کار بشین اون نقاطی که می خوای برای خواستگارت شفاف کنی و نقاط قوتت هست بنویس. بعد مطابقش سوال طرح کن. (این که می گم به جز سوالاتیه که خودت کنجگاوی ازش بدونی) و اون نگرانیت را مرتفع کن.
اگر خواستی بنویس.من بهت تو نظم دادنش کمک می کنم. مثلا همین مساله اقتصادی نگرانی؟ خب این را می تونی در کنار برخی موارد از خودت پرزنت کنی و بعد رهاش کنی و ببینی که او واقعا چه طور آدمیه و اگر واقعا آدمیه که به این جور مسائل در این حد اهمیت می ده همون بهتر که منصرف بشه ولی خب شاید به آدما باید حق بدیم که شرایط را مثبت منفی کنند و نمی تونیم بگیم شما که داری الان همین ابتدا نکته منفی را می بینی بدون مثبت هم دارم.غالبا این اتفاق نمیفته چون طرف مقابلت احتمالا ذهنش گسترده نیست که سوالات مختلف ازت بپرسه.پس اینجا شما موظفی که بهش کمک کنی همون اول قضاوت نشی.

3. نکته مهم دیگر اینکه ببین اگر خودت نگاهت به پدر و مادرت مثبت نباشه هیچ وقت از یه غریبه هم نمی تونی انتظار داشته باشی اون را یه نکته منفی نبینه.
ببین اتفاقی که تو نسل ما افتاده اینه که یه شکاف بین فرزندان و پدر و مادرها هست(به خاطر پیشرفت تکنولوژی و تفاوت تحصیلی و...).حالا برای یکی این شکاف بیشتره برای یکی دیگه نه. اما غالبا هممون کم و زیاد با این موضوع آشناییم...
این که مادرت گاهی درکت نمی کنه و یا پدرت این را طبیعی بدون... و واقعا سعی کن نکات مثبت پدر و مادرت را ببینی. وقتی این نکات را دیدی و وقتی فهمیدی اون وقت تو صحبتهات به طور ناخوداگاه این مطلب به طرف مقابلت منتقل میشه.
مثلا درسته خانوادشون سطح اقتصادیشون پایین هست ولی پدر و مادر ساده و مهربون و بی شیله پیله ای داره.
یا برعکس می تونه این منتقل بشه: خانوادشون که از نظر مالی هیچی ندارند.پدر و مادرش هم که اون طور اصلا درکی ندارند و...

ببین این دو نوع برداشت می تونه باشه. و این برداشتها ابتدا از برداشتهای خودت ایجاد میشه که چه انرژی را ساتع می کنی و چه اجازه ای به طرف مقابلت می دی.

پس سعی کن پدر و مادرت را واقعا دوست داشته باشی و این جور نباشه که آنها تو را درک نمی کنند تو هم پس درکشون نکنی.چرا اتفاقا تو بیشتر درکشون کن. و بدون وقتی این اتفاق بیفته تنها در این صورت هست که می تونی مشکلاتی که از سمت خانوادت داری را در زمینه ازدواجت حل کنی.
و اگر واقعا از خدا همسر آینده ات را می خوای اینو بدون قبلش باید حرف خدا را گوش بدی و یکی از مهمترین توصیه های دینی که بارها در قرآن تاکید شده همین پدر و مادر هست که حتما خودت بهتر از من می دونی...

و این نکته مهم را هم اضافه کنم که هیچ وقت از ما از جبریات سوال نمیشه. هر چی از ما تو اون دنیا سوال میشه و خدا از ما انتظار داره در محدوده اختیاراتمون هست.
اینکه ما تو چه خانواده ای به دنیا آمدیم و پدر و مادرمون کی هستند این جزء جبریات هست و خواست خدا بوده. پس لازم نیست برای چیزی که دست خودت نبوده خودت را محدود کنی. این خواست خدا بوده و پس این را باید بسپاری دست خود خدا و خودت را رها کنی. و خدا مطمئنا این قسمت را خودش حل می کنه ولی این منوط به این هست که اون قسمتی که در اختیار تو قرار داده را حتما وظیفه ات را انجام بدی. وقتی وظیفه ات را در قبال والدینت انجام بدی خب خدا هم این قسمت را حتما برایت حل می کنه.ولی در غیر این صورت شاید نشه چنین توقعی از خدا داشت.

4. دوستان گفتند اعتماد به نفست را زیاد کن و نکته خیلی درستیه اما می خواستم بهت بگم اگر می خوای تاثیر بهتری در کل زندگیت بگیری عزت نفست را زیاد کن. و برای خودت احترام و حرمت قائل شو. برای شخصیتت. برای همون خانواده ات ووو از نظر اخلاقیات خودت را در چه سطح می بینی؟ واقعا ارزش داره که مثلا از زبان تو راجع به مادرت بعضی سخنان با هر لحنی گفته بشه؟(مثلا)

اینها نکاتی بود که به ذهن من رسید بازم اگر چیزی به ذهنم رسید بهت می گم. اگر راجع به نحوه سوال پرسیدن ازم سوال داشتی بپرس.اگر بلد باشم کمکت می کنم.
و باز هم می گم این خواستگارت را رد نکن بذار بیان حداقل یه دور بعضی مطالب برات جا میفته و اینم بگم به خود شناسی بیشتری می رسی.

موفق باشی دوست من

من خیلی از بچه های اینجا ممنونم
خانم مصباح بسیار حرفاتون خوب بود.زحمت کشیدید. منظورتون رو فهمیدم چون از قبل هم در ضمن خودم مثلا این بود که وقتی خودم از قبل بد چیزی رو بگم یک پیش زمینه بد ایجاد میکنه


حالا هم جواب شما هم جواب خانم یا اقای ابی بیکران اول اینکه من ظاهرم به ادم با خانواده متوسط به بالا میخوره وضعیت مالیمون هم متوسطه اما مادر پدرم با ظاهر زیر متوسط میگردن و وانمود میکنن وضعیتشون مناسب نیست تا منافع بیشتری بدست بیارند.فارغ از اینکه این خودخواهیه شونه.مثلا مادر منی که اینقدر دلش میخواد من شوهر بکنم ولی فقط به فکر اینده خودشه.دلش هم داماد سطح بالا نمیخواد،یعنی ما رو در اون سطح میبینه یا حتی دلش نمیخواد ما شوهر سطح خوب داشته باشیم. الان مشکل اینه.خب شاید واقعا مامیلیونر نباشیم اما خیلی از خانواده ها هستن که که با دوتا حقوق کارمندی و داشتن دانشجوی شهریه دار ظاهرشون رو حفظ میکنن اصلا دین هم همینو گفته.
خب ابی بیکران من ظاهرم و قیافم اونقدر کمالات داره که یک مرد رو جذب بکنه یا جوگیربکنه اما نه برای کسیکه سطح خانوده براش مهمه.

من خودم هرچی خانواده دیدم واقعا سطح فرهنگیشون با ما فرق نداره توی هرلباس و ظاهری دید و بینش و فرهنگشون خیلی به ما نزدیکه. اما نه اینکه بیاند و مثلا عقیده اشتباهشونو داد بزنن توی جمع . توی حمع چند نفری خانواده خودشون نگه میدارن یا برای اتخاب های خودشون.مادر من هرچی توی فکر و دلشه توی یک جمع غیر اشنا فریاد میزنه. پس منشظورم اینه که ما هم بی فرهنگ نیستیم در مقایسه با خیلیای دیگه یا مثلا به نون شبمون محتاج نیستیم اما یکسری خودخواهی ها و منفعت طلبی ها و اشتباهات رفتاری مارو یعنی خانواده منو متمایز میکنه

مصباح من حرفاتون رو چندبار دیگه هم میخونم و در مواقع لزوم استفاده میکنم

در واقع من از همون اول هم گفتم که قضیه فقط این یک نفر نیست و شاید بعضی ههم فهمیدن من خیلی توی این مورد جدی نیستم.چون حسی داشتم
خواهرم با پرس و جویی که کرده بود فهمیده بود این ادم دقیقا همینجور از یکی از کارمندای دیگه قبلا خواستگاری کرده و درواقع از سادگی طرفش استفاده کرده و فقط میخواسته ادرس ومحل زندگیشو بفهمه.اون خانم به خوهرم گفت من خام ابراز علاقش نشدم و یک مدت ادامه دادم و فهمیدم چه جور ادمیه و خودش بیخیال شد! یعنی دیگه جلو نیومد.

تازه خواهرم جمله به جمله ازم پرسید و گفت نه ابراز علاقش صحیح بوده که امکان داشته دختر رو جو زده بکنه هم ادرس خواستنش. خواهرم 17سال از من بزرگتره و خیلی چیزا حالیشه

بهرحال این تاپیک برای من لازم بود. و من هم از این تاپیک هم از این ادم درس زندگی گرفتم ولی واقعا اطلاعات از مردا خیلی کمه.

سلام وروجک جان
ببین متوجه منظورت شدم...
وروجک جان اینکه می گی مادرت این طور هست به نظر من مادرتون از روی سادگیشون این طورند و حتما نیت بدی ندارند. به نظر من زاویه نگاهت را عوض کن. اون اشتباه فکر می کنه و این مشخصه ولی مطمئنم نیت بدی نداره و از روی نا آگاهی و جهالت چنین رفتارهایی دارند.

شما باید تا اونجایی که می شه یه سری چیزها را به مادرت یاد بدی و متوجهش کنی و بقیه اش را هم که نمیشه حتما یه سری تدبیر به کار ببری.
ببین اول برای خودت مشخص کن که چه مطالبی را می خوای برای مادرت جا بندازی. بعد سعی کن خیلی مهربانانه و بدون اینکه بخواهی گارد دفاعی مادرت را فعال کنی اون مطالب را باهاش درمیون بذاری.توجه داشته باش وقتی او احساساتی خواست جوابت را بده شما باید خونسرد بمونید و بحث را درست پیش ببری. ابتدا از قدردانی ازش شروع کن تا یکم مهربانانه تر گفتگوتون شروع بشه و ذهن مادرت باز بشه و بعد گفتگوت را شروع کن.(مثلا سر یه ناهار خوشمزه ای که پخته ازش تشکر کن و تشکرت را بسط بده به زحمات دیگرش و بعد گفتگوت را شروع کن)
اگر این لینک هم بشنوی تا حدی متوجه می شی که باید در مقابل شخصیت والد چه طوری صحبت کنی تا نتیجه بگیری...
http://radio.shabanali.com/neg19.mp3

ببین این صحبتهایت را که کردی تصور نکن همه چی درست میشه.ولی همین هم خیلی خوبه که مادرت متوجه اشتباهاتش بشه. و براش توضیح بده که مامانم الان جامعه ما اینجوریه...
بگو:من یه دوستی دارم که می گه وقتی خواستگار میومد به این مسائل توجه می کنه... واقعا باورت میشه حتی یه خواستگار کاملا معمولی سر یه چیز ساده نظرش برگشت؟
مامان الان اصلا نمی دونم چرا این جوری شده که! ولی حتی اونهایی که اصلا سطحشون بالا نیست و سطحشون هم خیلی پایینه باز هم عقلشون به چشمشونه!!! (این را حتما اشاره کن)
بعد مثلا درد و دل کن بگو واقعا اگر ما بعضی مسائل را رعایت نکنیم خدای نکرده دستی دستی همون مورد سطح پایین هم ما را تحویل نمی گیره...
آره مامان جون اگر بشه یکمی حفظ ظاهر کنیم. بابا الان اون آدم سطح پایین هم دنبال یه سطح بالاست منم که نمی گم خودمون را بالا نشون بدیم و خدای نکرده دروغ بگیم. می گم همونی که هستیم را نشون بدیم.
بعد کلا اگر دیدی مادرت گارد گرفته یکمی مظلوم نمایی و بغض و اینا کن که یکم دلش به رحم بیاد... بعد دیگه ول کن.شاید هیچی نگه بهت.ولی بعدا میشینه پیش وجدانش فکر می کنه و مطمئن باش تاثیراتی داره.حالا ممکنه از روی غرور بهت بروز نده. ولی حتما این کار را بکن.

حالا یه نکته بهت بگم:
ببین مشخصه خواهر منطقی داری. حتما تو مجالس خواستگاریت دعوتش کن. بعضی مطالب را باهاش هماهنگ کن. بگو مثلا از تو تو برخی جاها تعریف کنه. مثلا بگو بگه وروجک خانم فلان دانشگاه درس خونده
مثلا از بعضی جنبه های مثبت خانواده بگه.
مثلا هر وقت مادرتون صحبت کرد خیلی هوشمندانه بحث را عوض کنه. یا اگر احیانا چیزی گفتند که بد برداشت می شد همون جا برداشت درست را بگه.مثلا بگن مادرم منظورشون اینه.
ببین این میشه همون پرزنت کردن نکات مثبت و منفی کنار هم.اینجا خواستگار برعهده خودشه که مسائل را مثبت و منفی کنه.
یا حتما از برادرت دعوت کن تو مجلست...
همیشه اینو بدون که اگر صحبتهات صادقانه باشه (حتی قسمتهای منفی) تاثیر صحبتهات بیشتره.یکی از مهمترین عواملی که به نظر من تو انتخاب همسر مهمه کسب اعتماده. یعنی این که وقتی بفهمی طرفت مورد اعتماده و بدونی قرار نیست فریب بخوری و چیز بدی در انتظارت باشه و همین ها که دارم از طرفم می بینم درسته... این باعث میشه آدم دلش گرم بشه.
وقتی اعتماد طرف مقابلت جلب شد اون وقت وقتی می گی مادرم این طوری می گن ولی در اصل تو دلشون هیچی نیست و از روی سادگیشونه؛ باور می کنه که تو داری راست می گی... اون وقت به او هم بعضی مسائل مادرت برنمی خوره.

بعد هم فکر نکن الان مادر و پدر همه آقا پسرها همشون همچین افراد فرهیخته ای هستند.نه .باور کن. من خودم دیدم که بعضی هاشون واقعا خیلی مادران ساده ای دارند و دیدم که مثلا با خواهرشون و یا با یه خانم دیگه مثل خواهر زاده و اینا میان خواستگاری و مادرشون خیلی کم در حد همون سلام و احوال پرسی حرف می زنه و بقیه صحبتهای مهم را همون خواهر یا همون خانوم می گه. کلا دیدم آنها هم یه سری تدبیر می کنند و خلاصه این اصلا عیب بزرگی نیست که حالا مادر شما یکمی فنون اجتماع را بلد نیستند.مهم اینه شما بلدی.و اینم می تونه مشکل پیش نیاره.اگر یه تدابیری باشه و فقط مهم اینه نکات مثبت و منفی را درست پرزنت کنی و طرفت فقط فکر نکنه همین نکات منفی را داری. حالا اگر همچنان دیدگاهش نسبت به شما در جمع بندی خودش منفی بود؛ دیگه این موضوع مهم نیست و قسمت نبوده...

و البته هم سطحی فرهنگی خانواده ها را هم یکم در نظر بگیر... مثلا مادر خواستگارت استاد دانشگاه نباشه. یا حتما دقت کن آدمهای خود شیفته ای نباشند و یا حتما ببین کمی تواضع داشته باشند.که بعدا همش سر تلاقی خانواده ها حرص نخوری. اونم مثلا خانم معمولی خانه دار باشه.حالا یکم بالاتر و پایین تر مهم نیست. اون اختلاف را می تونی با یه سری سیاستها حل کنی... اینم بگم خانواده های معمولی اتفاقا تو جامعه خیلی بیشتر هست و اصلا نگران نباش...

در مورد هدفت از ازدواج و معیارهات و انتظاراتت از همسر آیندت فکر کردی؟ به خود شناسی رسیدی؟
اینا خیلی مهمه ها! اگر اینا برات حل نشده باشند نمی تونی جلسات را بگذرونی و اصلا نمی تونی سوال طرح کنی.

موفق باشی