موضوع: زنم 45 روزه قهر کرده

سلام ، خدا رو شکر که شما دنبال راه چاره هستید ، تبریک میگم.

اول از همه هم نگران باشید هم نگران نباشید ، یعنی نگران نباشید چون تا شما اقدامی برای جدایی نکنید همسرتون نمیتونه جدا بشه و ازین فرصت میتونید به نحو احسن استفاده کنید ، (به نفع زندگی و روابطتون نه سوءاستفاده) به همسرتون بگید من شما رو دوست دارم و زندگیمو دوست دارم و هرکسی تصمیم به جدایی داره خودش میتونه اقدام کنه ، مهربان و منطقی.

نگران باشید چون همسرتون به نظر غیر منطقی نمیاد و حالا که تصمیمشو گرفته حتما خیلی دلخور و نگران آیندش بوده که چنین تصمیمی گرفتن پس باید اقدام درست و حساب شده ای کنید و هدف رو آشتی همسرتون و ازدواج نگزارید بلکه هدف باید حل شدن مشکلاتتون باشه اگه غیر از این باشه الان نه ولی 1سال 2سال دیگه به مشکل میخورید.

همونطور که گفتم شما باید بپذیرید که یکسری از عقاید یا فرهنگ خانوادتون فرهنگ درستی نیست ، مثل همینکه عروس بیشتر سمت خانواده شوهر باشه و.. برعکسش هم درست نیست و یکسری فرهنگها و طرز فکرها که باید اصلاح بشه.

بعد باید این اطمینانو به همسرتون بدید که دارید تغییر نگرش میدید و به ایشون حق میدید حتی اگه لازمه بخاطر فشاری که بهشون آوردید برای این رفت و آمد افراطی میتونید عذرخواهی کنید .

ببینید اینجا دوستانی هستند که خانمشون رفتار غیر منطقی و بچگانه زیادی داره و هردو به یک اندازه مقصرن ، همدردی به این اقایون توصیه میکنه برای اشتباه نکرده عذرخواهی نکنن ، التماس هم نکنن بلکه با اقتدار و در محیط منطقی حرفشونو بگن و تصمیم رو بزارن به عهده همسر.

اما در مورد شما ، که خودتون باعث این دلزدگی شدید بدلیل توقعات بیجا و فشار آوردن و در نتیجه احساس امنیتی که زن باید کنار همسرش داشته باشه رو از همسرتون گرفتید ، پس باید بهشون نشون بدید که سهمتونو از اشتباهتون پذیرفتید و درصدد جبرانش هستید.
من ابدا قصدم سرزنش نیست و از صمیم قلب عذر میخوام اگه ناراحتتون میکنم ، گاهی ناراحتی و نگرانی لازمه چون اگه وقتی که باید باشه نباشه زندگیمون میرسه به جایی که فکرشم نمیکنیم. من اشتباهات همسرتونم میبینم مثل همون قهر کردن که اصلا درست نیست و هر اشتباه دیگه ای

اما اونچه الان بیشتر دیده میشه فشار بی دلیل و غیرمنطقی ای بود که شما به ایشون وارد کردید.

بعد هم از همسرتون بخواهید که به یک مشاور خانواده مراجعه کنید ، اگر اصلا نمیتونید هر دو در اینجا مشاوره خصوصی بگیرید ولی باز هم مشاوره حضوری رو خیلی پیشنهاد میدم.

میتونید برای بهتر پیش بردن این هدف این کارو کنید : به همسرتون پیشنهاد بدید 2ماه یا هرچقدر ، زیر نظر مشاور کنار هم ادامه بدید اگر تونستید همدیگرو بفهمید (انشاءالله) ادامه بدید ، اگر نه در مورد جدایی و.. تصمیم میگیرید.

این راه اگه درست رفته بشه به جدایی که نمیرسه ، اما اینطوری هم شما میدونی که هدفت چیه و میفهمی میتونی نگرشتون رو تغییر بدید یا نه ، هم همسرتون خودشو در مورد تصمیم جدایی و.. مختار میبینه و بدون اصرار و التماس و اجباری تصمیم به تلاش میگیره.

این اولین قدم هست ، انشاءالله که موفق باشید.

سلام به عقیده من با ایشون تماس بگیرید و ازشون بخواین با شما بیان بیرون یه جایی مثل کافی شاپ یا رستوران جایی که ایشون بهش علاقمند باشه قرار بذارید به نظر من این ملاقات نباید در منزل هیچکدومتون باشه
اگر ایشون ملاقات رو نپذیرفتند پیش پدر یا مادر ایشون برید و از اینکه موردی بینتون پیش اومده که بیشتر هم شما توش مقصر بودید صحبت کنید و ازشون بخواین به گوش ایشون برسونن و وساطت کنن تا شما با ایشون ملاقاتی داشته باشی اگر بدون وساطت کسی این ملاقات صورت بگیره بهتر هست

اگر ایشون به ملاقات شما اومد اول قبل از هر چیز به ایشون راجع به دلتنگی و علاقتون بگید حتی اگر ایشون از شما ابراز تنفر کرد اهمیت ندید توی خانمها احساس تنفر اگر عمیق نباشه با محبت از بین میرهبعد از اون به ایشون بگید اولویت اصلی توی زندگیتون ایشون هست نه مادر نه پدر و نه خواهر یا برادر یا هرکس دیگه ای. ایشون برات از همه با اهمیت تر هست و جایگاه بالاتری داره ولی سایر افراد هم به هر حال جایگاه خودشون رو دارن و نه هیچوقت حاضری به خانواده ایشون توهین کنی و نه مایلی ایشون به خانواده شما توهین کنه (حتما در مورد تعصبی که به خانواده ایشون هم دارید بگید تا بفهمن فقط چشمان شما خودتون و خانوادتون رو نمی بینه)
بگید همونطور که زحمات خانواده ایشون رو برای ایشون می بینی و درک می کنی و دوستشون داری و دوست نداری بهشون توهین بشه متقابلا این احساس رو به خانواده خودت هم داریبه ایشون بگید خیلی از گفتن اون حرف به ایشون پشیمون هستید و توی این مدت به این موضوع فکر کردید و اطمینان بدید که این قضیه تکرار نمیشه

ولی گوشزد کنید که از این به بعد هر دو مون باید یادمون باشه که خانواده هامون اگر هر اشکالی هم دارن به هر حال خانواده مون هستن و احترامشون واجب هست.اگر وسطش ایشون حرف از طلاق زدن به ایشون اطمینان بدید که این زندگی رو به ایشون تحمیل نخواهید کرد ولی در عین حال درست نمی دونید فقط به خاطر یه مورد پیش پا افتاده و با این سرعت اقدام به جدایی کنید

ایشون نباید احساس کنه اسیر دست شماست و از طرفی نباید تمایلی به جدایی در شما ببینه به هیچ عنوان هر حرفی پیش اومد لجبازی و توهین نکنید فقط هرچی گفت تحمل کنید و به جای هر حرفی که ایشون زد از محبت خودتون بگید.

اگر خیلی ایشون رنجش خیلی عمیق بود و تحمل هیچ سخنی از طرف شما رو نداشت فقط پیشنهاد رفتن به جلسات مشاوره رو بدید و بگید بدون تلاش برای رفع مشکلات راضی به جدایی نخواهید شد و بگید اگر بعد از جلسات مشاوره نظر هر دومون یا حتی فقط نظر شما به جدا شدن بود من موافقت می کنم.

لطفا امیدوارنه و با صبر و تحمل و بدون هر گونه لجبازی یا عقاید مرد سالارانه برای به دست آورد مجدد ایشون تلاش کنیدعقاید مرد سالارانه رو کنار بذارید خیلی وقته زمانش گذشته ایشون و خانوادشون رو در سطح خودتون و خانوادتون ببینید و از جملات زن که نباید و ... دیگه اینقدر استفاده نکنید زنها هم انسان هستند با عقل و شعور مساوی با مرد

موفق باشید