موضوع: کاش یک دختر زیبا بودم

دقیقا مثل منی ولشون کن بزار هرچی میخان بگنخودتو دوست داشته باش برای خودت زندگی کن خودتو که دوست داشته باشی حرف بقیه برات بی اهمیت میشه

خانمی یکم بیشتر از خودت بگو...تحصیلاتت....استعدادات... ویژگی های اخلاقت

خب معلوم شد مشکل شما زیباییت نیست بلکه اعتماد به نفسته
اول برو روی اعتماد به نفست کار کن بعد روی اون چیزهایی که گفتم. تو اگر مارلین مونرو هم بودی باز همین حس رو داشتی چون اعتماد به نفس نداری

من نمیدونم این مردهایی که تو خیابون از دخترا خوااستگاری میکنن مغز خر خام خوردن!؟ من اپر دختر بودم این برام خیلی توهین آمیز بود. مگه ملعبه و عروسکه که از ظاهر انتخاب بشه!
تازه همچین مردهایی همونایی هستن که هر روز عاشق یکی میشن!! بدرد ازدواج نمیخورن

یادمه وقتی دبیرستانی بودیم اگر به دختری یه چیزی میگفتیم و تحویلمون نمیگرفت بهش میگفتیم بیریخت میمون و ... ( از سوزشمون)
فکر میکنی یه پسر چند هزار بار کلمه گمشو ایکبیری رو از دخترها شنیده اما لامصب اعتماد به نفسشون زیادتر هم میشه

خواستم بهت بگم بزرگترین دشمنت خودتی. برای حرف مردم خیلی ارزش قایلی. خواهر من مردم کی حرف راست میزنن؟ از حسادت و حقارت خودشونه که چرت و پرت میگن

ببین الان تو یه اصل غلطی رو برای خودت کردی پیش فرض "که من زشتم" بعد هر اتفاقی که میفته میذاری به حساب این اصل غلط
خانمها لطفا بیاید اینجا برای ایشون بگید نفر اولی که اومد خواستگاری شما همون شب موند؟ چند تا خواستگار اومده و رفته؟

یادت باشه 30% زیبایی اعتماد به نفسه زن هست و 40% اخلاق خوب و بشاش و قبل مهربون.
از فردا هرکی حرف بیموردی بهت زد جوابشو مودبانه بده (جز پدر مادر که حرمتشون واجبه) ضمنا تو که استعداد داری درست خوبه دانشگاه خوب هستی بچسب به درست و از این راه موفق باش تا بعدا بتونی کار خوب پیدا کنی و دستت تو جیب خودت باشه.
شما نقطه قوتت را ول کردی چسبیدی به چیزهای دیگه. ( فکر کن اگه رضا زاده میخواست فوتبالیست بشه، خودشو تباه کرده بود) برو از چیزی که خدا بهت داده استفاده کن.
میدونی چقدر مرد و زن هستن که میگن کاش زیبا نبودیم اما قدمون کوتاه نبود؟ صورت رو راحت میشه زیبا کرد اما قد کوتاه را نمیشه

من اعتراف میکنم که هیچ اعتماد بنفسی ندارم
شاید بگید محیط یا خانواده درش دخیل نیستن اما من همیشه تنها بودم و هیچ حامی نداشتم
تو همه مراحل زندگیم بابام خواب بود
همیشه جای خالی یک مرد یک کسی که بتونم اگه راهو غلط رفتم اگه بهش نیلز داشتم حمایتم کنه از بچگیم تا الان حس کردم
بابای من انقدر اخلاقاش خاصه که شاید تو فامیلمون هم اونقدر وجهه نداشته باشیم
وقتی بچه بودم نیاز به حامی داشتم اما نمیفهمیدم این جای خالی پدرمه!چون با هیچکی ارتباط نداشتیم فکر میکردم پدر یعنی همین
یعنی صبح زود بلند شه و با صدای بلند سر چیزای مسخره دعوا کنه با مامان و بعدش بره سرکار,بعدشم مامان همه کارای خونه رو انجام بده و بره سرکار,عصر بیاد باز کار کنه بره خرید خونه بکنه همه چیز حتی کیسه برنجو بکشه بیاره خونه و بابا همچنان یا خواب باشه یا مشغول دعوا
فکر میکردم پدر یعنی همین یعنی باید از دور نگاهش کنی و اگه بگه اب بیار و سر لیوان یکم خالی باشه لیوانو پرت کنه تو صورتت و بگه تو هیچی نیستی عرضه هیچ کاری رو نداری!
من هیچ اعتماد به نفسی ندارم درستع خودمم کم کاری کردم اما محیط هم بی تاثیر نبوده
ما با هیچکی رابطه نداشتیم چون بابام خوشش نمیومد,هر کسی میومد خونمون دعوا میکرد و ابروریزی,تو محلمون ابرو نداشتیم و نداریم!
من روابط عمومیم صفره!
امروز دوستم میگفت تو خیلی جدی بنظر میرسی!
در مورد ظاهر و اینکه گفتین ظاهر فقط سی درصد موضوعه
اتفاقا همین دیروز یک اقایی که هم تحصیل کرده ان هم وضع مالی خیلی خوبی دارن هم با فزهنگن هم ین و سالشون کم نیست حدود 33و انقد خواستگاری رفتن که استاد هستن در ایمسیر,میگفتن دختر تو ایران مثل جنس تو ویترینه!اول باید بپسندیش بعد ببینی جنسش چیه و قیمتش چنده!!
این یک تحصیل کرده ی اجتماعه!وای بحال بقیه
من نمیتونم نقصی تو صورتم مثال بزنم چون همه چیز اندازه هست!فقط هیچ تناسبی باهم ندارن و زیبایی و در حقیقت جذابیت ندارم
در مورد خودم و اخلاقیاتم:
وقتی چیزی رو نروم باشه عصبی میشم,بی حوصله ام و جدیدا اصلا درسم نمیخونم و حوصله هیچ کاری حتی بیرون رفتن ندارم .حوصله حرف زدن حتی با مامان عزیزمو ندارم..
دلم میخواد بقیه تاییدم کنن!
منتظز نظر بقیه ام !یعنی اگه بگن فلان چیز زشته حتی اگه کلی پولشو داده باشم میزارمش کنار کلا,
ارامش ندارم شاید باورتون نشه ولی فقط وقتای احساس ارامش میکنم که بابام مثلا سالی یک بار مارو واسه یه کاری ببره بیرون احیاس ارامش عجیبی دارم انگار اون لحظات تنها نیستم و خیالم جمعه!البته تو راه بابا با هر راننده ای دعوا میکنه و حتی اگه جاده خلوت باشه یک موضوع از قرن پیش گیر میاره که دعوا رو راه بندازه
ولی انقد احیاس تنهایی دارم که واقعا دلیلی نمیبینم تلاش کنم تا. خودمو زنده کنم!برای چی برای کی؟
میبینید؟من منتظر اینم که برای دیگران زندگی کنم!
واقعا برای خودم متاسفم...

- - - Updated - - -

من افسرده ام نه؟

- - - Updated - - -

تحصیلاتم دانشجوی کارشناسی ام..
استعدادام..
بچه بودم راهنمایی انقد طراحیم خوب بود...درسام خیلی خوب بود..
کارای عملیم همیشه عالی بودن حتی الاندارمشون و باورم نمیشه من اینارو درست کردم...
ولی الان هیچی نیستم!هیچی...
همه استعداد مردن....!

- - - Updated - - -

یک زمانی به کار نویسندگی علاقه پیدا کرده بودم...
خودم با نوشته هام خیلی حال میگردم یک بار یکی خوندشون و کلی تعریف کرد و ازم خواست اجازه بدم به یه ناشر خوب معرفیم کنه!
اما تفکر من اون موقع این بود:یک مرد حتی پسرداییتم نباید شماره تورو داشته باشه!
که اون استعدادم مرد
من وقتی اومدم دانشگاه احساس میگردم گناهه اگه پسرای کلاس بهم سلام کنن و جوابشونو بدم..
بله در همین حد ذهنم بسته بود..

حرفات عین حقیقته! حالا چه انکارش کنیم چه مثال نقض بیاریم ... نمیدونم دنبال راهکاری برای تغییر شرایطتت یا نیاز به دردودل و همدردی داری. وقتی شخصیت ادم از بچگی شکل گرفته دیگه تغییر به این راحتی نیست که من بگم عزیزم اعتماد به نفست رو ببر بالا و شما هم بگی چشم! نیاز به گام های محکم و اساسی داری و البته تغییر نگرشت. اما اگه منظورت دردودل کردنه که من به شخصه حرفاتو قبول دارم و باهات همدردی میکنم. فکر میکنم بهتره این رو معلوم کنی که هدفت از این تاپیک چیه دوستم

سلام خانوم آبی آسمان

به نظرم رسید یکم اعتماد به نفستون پایینه! ولی یه نشونه نمیزاره قبول کنم که واقعا اعتماد به نفستون پایینه؟ اون هم حضور در جمع این دوستان و گفتن از خودتون! کمتر دختری حاضره بیاد این چنین از نقاط ضعف و گذشته خودش بگه!

من هیچ حرفی ندارم برای شما جز چندتا مطلب که خودم بهشون رسیدم و با شما در میان میزارم!


بواسطه شغلم زوج های زیادی به من رجوع میکنن . شاید حداقل روزی یک روج بیان! اغلبشون جوان هستن، درصدی میان سال و درصد کمتری مسن!

چون اغلبشون مجبورن مقابل من با هم صحبت کنن و هم فکری و تعامل کنن و حداقل 10 دقیقه پیش من هستن، میشه یه شناخت نسبی ازشون پیدا کرد.

باورتون نمیشه زوج هایی موفق تر عمل میکنن که به هم شبیه هستن! نه اینکه یکی زیبا و دیگری پولدار!
مثلا دو نفر از نظر زیبایی متوسط هستن، فرهنگ اشون، لباس پوشیدنشون، حرف زدنشون، افکارشون شبیه به همه دل نشین تر به نظر میرسه!

من خودم جوون تر بودم ملاکم زیبایی بود، ولی از وقتی با این جامعه آماری مواجه شدم، کلا ملاک زیبایی رو گذاشتم کنار، همین که به دلم بشینه و در سطح خودم باشه کافیه نه بیشتر نه کمتر!!


جالب ترش زوج های مسن هستن! هر چی از ازدواجشون بگذره از همدیگر سرد تر میشوند! این خصوصیت بیشتر متعلق به زوج های مسنی هست که یکی اشون نسبت به دیگری برتری داره ، مخصوصا خانوم در زیبایی!

ولی واقعا زوجهای مسنی که هنوز عاشقانه و با احترام با هم صحبت میکنن و برای هم احترام میگذارند، زوج هایی هستن که شبیه هم هستن! هم کفو هم هستن! هم مرتبه هم هستن!

من توضیحاتم کلی بود، از ملاک ظاهری فراتر رفتم، ولی واقعا خواستم بهتون بگم که زیبایی تضمین کننده موفقیت در ازدواج نیست!
اگر فردی زیبا هم بودین، به خواستگاری که ملاکش زیبایی هست جواب رد باید میدادین!

راستی جواب های آقای باغبان هم خیلی جالب بود

سلام دوستان....
شاید حرف من خیلی متفاوت با بقیه باشه اما یک واقعیتی وجود داره که بعضی از مردم جایگاه خودشو ن رو دوست ندارن و طالب جایگاه دیگرانن...این در مورد بدجوری عمومیت داره.
من به دوستان عرض میکنم که زیبایی هم به نوبه خودش بسیار دردسر سازه....مورد توجه واقع شدن به دلیل آیتمی که در شخصیت شکل گرفته خودمون نیست بسیار سخته....,
فکر کنید وقتی به یک جمعی وارد میشید تمام نگاه ها به سمت شماست..تمام ریز و درشت رفتارتون زیر نطر همس...آیا اینطوری آرامش دارید...نه!درست همیشه مثل کسی که در یک سالن بزرگ میخاد سخنرانی کنه استرس دارید!آیا میشه این طوری اعتمادبفس داشت؟همیشه در یک اضطرابی هستید که نمیتونید به درستی هدایتش کنید.
مخصوصا وقتی وارد یک محیط مردانه میشید..چقدر تحمل نگاه های مردم برای شما سخت خواهد بود...چون بالاخره تو هر جمعی آدمای ناجورهم پیدا میشن با نگاههای آزاردهنده که به هیچ وجه!!نمیشه ازش فرار کرد..
حتی بعضی مواقع ترجیح میدید برای فرار ,از بعضی کارای واجب و ضروری صرف نظر کنید.
مورد ناراحت کننده دیگه که از همه بدتره و یه جورایی معلول موارد قبله...مورد سوظن قرار گرفتنه!!!
مورد تهمت قرار گرفتنه....مورد آخر رو در همین حد میگم و السلام!

سلام به همه عزیزان
فردا میام و مفصلا جواب تک تک عزیزان رو میدم
فقط یک چیزی که رو دلم موند و خواستم بگم
در جواب دوستی که گفته بودن چطور راحت از خودم و گذشتم صخبت میکنم؟
من همیشه از نظر بقیه یک دختر خوشبخت بودم که توپر قو بزرگ شدم
چون هیچکس حتی دوست صمیمیم از گذشته من از خانواده من از مشگلات منخبر نداشت
فقط کسانی که شاهد رفتارای پدرم هستن این چیزا و سختی عمیق و عجیب زندگی مارو میدونن که شاید یک هزارمشم از جانب من بیان نشده..

مرسی که این حرفو زدین منو بفکر فرو برد که چه بازیگر خوب و احمقی بودم...

خیلی پیچیده اش نکنید ،،،،،، بخودتون برسید مفید باشین به آدما اهمیت بدین،،،،،،،،،، شاد باشین کار کنید بخداتوکل داشته باشین دختری که شاد و با اعتماد بنفسه خیلی از یه دختر خوشکله منزوی جذابتره،،،،،،،،،،،،،، همیشه مامانم وقتی میخواست بگه فلانی زشته میگفت از دخترمنم زشت تره یا شبیه دختر منه،،،،،،،،،،،،،خداییش دیگه مامان آدم اینطوری بگه واویلا نیست چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ من ولی اصولا گوشام تو شنیدن این حرفا کر بود وقتی 15 سالم بود تا 28 سالگی چندتا خواستگار و عاشق داشته باشم خوبه؟تو دانشگاه یه دختر شاد ومغرور بودم بیخیال میخندیدم و به پسراهم رو نمی دادم،،،،،،، دوستام بهم حسودی میکردن چرا پسرا دنبال منن،،،،،،،، واسه من حس میان و عشق از خودشون در وکنن،،،،،،،،،،،، قبول دارم خوشکلی جذابیته اما خوشکلی که منزوی و بی حال باشه عین ماست می مونه!!!!!!!!!!! خود دانید حالا هی روضه بخونین هی ناله کنین ،،،،،،،،،،بابا خوش باشین جذابیت واقعی اینه؟