موضوع: خسته شدم دیگه، تصمیمم رو برای طلاق گرفتم

با اقاي بهنام كاملا موافقم


مريم جان اينا دليل جدايي نيست ، شما الان از همسرت خوشت نمياد و ميگردي دنبال عيبو ايراداس و مطمئنم وقتي ي عيب و ايراد پيدا ميكني خوشحال از اينكه تصميمي ك داري ميگيري كاملا درسته

شما سخنراني هاي دكتر حبشي رو گوش بده ، تاپيكاي من و امثال من رو تو اين تالار بخون و ببين ب چ دلايلي ميخايم يا مجبور ب طلاق شديم ، برو خداروشكر كن همسرت داره دكتري ميگيره پس بفكره درس و زندگيه

بهت قول ميدم اگه اون درس نخونه ب مراتب زندگيتون بدتر از اين ميشه چون همسرتون اون موقع حس حقارت رو تجربه ميكنه رو اخلاقش ١٠٠٪ تاثير منفي ميذاره

مدرك من دو لول از همسرم بالاتر بود و اين باعث خيلي از رفتاراي ناشايستش شد

البته نميگم همه ي اقايون اينطوري هستن ولي من زياد ديدم و روانشناسا هم خيلي در موردش صحبت كردن

شما شك نكن وقتي جدا شدي بعد يكسال پشيمون ميشي اينو بدووووون شك دارم ميگم

اگر هم اينجا بعضي ها با لحن يكم تند باهاتون صحبت ميكنن ميخان شما رو ب خودتون بيارن سرتونو بالا كنيد و اطرافيانتون رو ببينيد اونموقع ميفهميد چقد خوشبخت بوديد همسر شما از خيلياااااااا خيلي بهتره

ب خدا توكل كن مطالعاتت رو در مورد مسائل زناشويي بالا ببر شما تحصيل كرده هستيد پس عاقلانه تر بايد تصميم بگيريد و براي خيليا الگو باشيد

ياعلي
التماس دعا

سلام به همگی دوستان
حالم اصلا خوب نیست.نمیدونم چطور بگم.اصلا نمیدونم میشه تو این سایت گفت یا نه اما میگم شاید سبک بشم. این ماه پریودم 10روز عقب افتاد امروز بی بی چک استفاده کردم مثبت بود.من اصلا قصد بارداری نداشتم.نمیدونم چی شد؟منمیدونم چقدر جوابش درسته؟اگه ایشالا درست باشه خدا رو هزاران بار شکر میکنم اما نمیدونم حکمتش چیه؟چرا تو این وضعیت اخه؟شوهرم که محل سگ هم بهم نمیذاره امروز هم که جمعه هست گذاشته رفته بیرون کوچکترین حرفی باهام نمیزنه اصلا دلم باهاش صاف نمیشه
نمیدونم اصلا این قضیه رو بهش بگم یا نه بذارم همین طور پیش بره و با این رفتاراش نابودم کنه
خسته شدم از این زندگی
کارم فقط گریست. خدایا تو به دادم برس

اینروزها در گروه های مجازی هزاران جمله شاعرانه در توصیف تنهایی نوشته میشود اما تنهایی یعنی رو آوردن به سایت همدردی. تنهایی یعنی من، تو و ما که هروقت حالمون بده میایم اینجا و با آدمهایی گره میخوریم که اصلا نمیشناسیمشون.
فکر میکنیم داریم مشاوره میگیریم یا مشاوره میدیم غافل از اینکه داریم از تنهاییمون فرار میکنیم.
همه آدمهای اینجا یه چیز مشترک دارند و اون هم تنهاییه. همین.

سلام مریم خانم
پست قبلیتون را دیدم و واقعا حس کردم که تنها هستید. (البته مثل همه ما) ولی نمیخوام زیاد به این موضوع متمرکز بشم چون شما در حال حاضر متاهلید و باید متعهد باشید و تمرکزتون روی زندگی مشترکتون باشه. فکر کردن به تنهایی، تنهاترتون میکنه و زندگی مشترکتون را به خطر میندازه

همسر شما رفتاری دور از مردانگی دارند. برای مریض بدترین چیز استرس هست بویژه استرس مشکل فرزند برای پدر و مادر.
برعکس بیشتر دوستان اینجا من وقتی احساس میکنم یک زندگی مشکل اساسی داره خیلی راحت میگم جدا بشید اما در مورد شما نظرم این نیست.

شما در ابتدای تاپیک از مشکل مالی و قصد همسرتون از تحصیل هزینه بر صحبت کردید. یعنی مشکل مالی!
سپس از دلسردی خودتون گفتید و در آخر از رفتارهای بد همسرتون.

بنابراین احساس میکنم رفتارهای همسرتون دلیل دلسردی شما نیست بلکه دلسردی شما و خسته شدن از شرایط بحرانی مالی دلیلی شده تا رفتارهای همسرتون را بد یا بدتر از واقعیت ببینید ( خودتون بشینید و منصفانه قضاوت کنید که اینطور هست یا خیر)

من کاملا بهتون حق میدم که انتطار داشته باشید بعد از 5سال زندگی مشترک ، زندگیتون به ثبات مالی رسیده باشه. به نظرم اگر هم بگید چون زندگیم از نظر مالی شرایط خوبی نداره و در 5سال آینده هم نخواهد داشت میخوام جدا بشم کاملا حق دارید و این تصمیم غیر قابل سرزنش هست. هیچکس اینجا شما را نمیشناسه پس اگر مشکلتون این هست خیلی واضح بگید. به شخصه از تصمیم شما دفاع میکنم و به هر کسی که بخواد ایرادی داشته باشه منطقی جواب میدم.

اما و
اما اجازه ندید بخاطر ترس از این برخورد (بیرونی و حتی درونی) دچار کج بینی بشید و موضوع را شیفت بدید روی ایراد گرفتن از همسرتون. جوری نشه که رفتارهای همسرتون را بد و بدتر ببینید و باهاش کج خلقی کنید یا سرد برخورد کنید. طبیعی هست که چنین برخوردی منجر به واکنش مشابه از طرف ایشون میشه و بهانه خوبی هم دست ذهن شما میاد که بله بفرمایید رفتارهای شوهرم بده!
نمیخوام طولانی تر بنویسم چون میدونم منظورم را واضح گرفتید.
هنوز هم به نظرم نیاز هست که مدتی از هم جدا باشید البته نه با قهر و ناراحتی. یکی دو هفته به همسرتون با همه وجود محبت کنید و حتی بگید که موافق تحصیلش هستید. بعد از این مدت بشینید و خیلی منطقی بهش توضیح بدید که دلزده شدید از زندگی و میخواهیید مدتی دور باشید (کامل شرایط روحیتون را بگید). برید پیش خانواده تون. نگید که برگشتی هست یا خیر. اما اطمینان بدید که دوسش دارید ولی ادامه دادن ریسکش زیاده
در مورد بچه هم حتما در نهایت آرامش باهاش صحبت کنید. این حق همسر هست که مطلع باشه. وقتی صحبت کنید که آروم هست. در مورد بچه باهم باید تصمیم بگیرید.

شروع کنید به محبت کردن. و برای اینکه بتونید از صمیم قلب و بدون دلخوری محبت کنید، فرض کنید این دو هفته آخرین دو هفته هست که باهم هستید.

اینروزها در گروه های مجازی هزاران جمله شاعرانه در توصیف تنهایی نوشته میشود اما تنهایی یعنی رو آوردن به سایت همدردی. تنهایی یعنی من، تو و ما که هروقت حالمون بده میایم اینجا و با آدمهایی گره میخوریم که اصلا نمیشناسیمشون.
فکر میکنیم داریم مشاوره میگیریم یا مشاوره میدیم غافل از اینکه داریم از تنهاییمون فرار میکنیم.
همه آدمهای اینجا یه چیز مشترک دارند و اون هم تنهاییه. همین.

سلام مریم خانم
پست قبلیتون را دیدم و واقعا حس کردم که تنها هستید. (البته مثل همه ما) ولی نمیخوام زیاد به این موضوع متمرکز بشم چون شما در حال حاضر متاهلید و باید متعهد باشید و تمرکزتون روی زندگی مشترکتون باشه. فکر کردن به تنهایی، تنهاترتون میکنه و زندگی مشترکتون را به خطر میندازه

همسر شما رفتاری دور از مردانگی دارند. برای مریض بدترین چیز استرس هست بویژه استرس مشکل فرزند برای پدر و مادر.
برعکس بیشتر دوستان اینجا من وقتی احساس میکنم یک زندگی مشکل اساسی داره خیلی راحت میگم جدا بشید اما در مورد شما نظرم این نیست.

شما در ابتدای تاپیک از مشکل مالی و قصد همسرتون از تحصیل هزینه بر صحبت کردید. یعنی مشکل مالی!
سپس از دلسردی خودتون گفتید و در آخر از رفتارهای بد همسرتون.

بنابراین احساس میکنم رفتارهای همسرتون دلیل دلسردی شما نیست بلکه دلسردی شما و خسته شدن از شرایط بحرانی مالی دلیلی شده تا رفتارهای همسرتون را بد یا بدتر از واقعیت ببینید ( خودتون بشینید و منصفانه قضاوت کنید که اینطور هست یا خیر)

من کاملا بهتون حق میدم که انتطار داشته باشید بعد از 5سال زندگی مشترک ، زندگیتون به ثبات مالی رسیده باشه. به نظرم اگر هم بگید چون زندگیم از نظر مالی شرایط خوبی نداره و در 5سال آینده هم نخواهد داشت میخوام جدا بشم کاملا حق دارید و این تصمیم غیر قابل سرزنش هست. هیچکس اینجا شما را نمیشناسه پس اگر مشکلتون این هست خیلی واضح بگید. به شخصه از تصمیم شما دفاع میکنم و به هر کسی که بخواد ایرادی داشته باشه منطقی جواب میدم.

اما و
اما اجازه ندید بخاطر ترس از این برخورد (بیرونی و حتی درونی) دچار کج بینی بشید و موضوع را شیفت بدید روی ایراد گرفتن از همسرتون. جوری نشه که رفتارهای همسرتون را بد و بدتر ببینید و باهاش کج خلقی کنید یا سرد برخورد کنید. طبیعی هست که چنین برخوردی منجر به واکنش مشابه از طرف ایشون میشه و بهانه خوبی هم دست ذهن شما میاد که بله بفرمایید رفتارهای شوهرم بده!
نمیخوام طولانی تر بنویسم چون میدونم منظورم را واضح گرفتید.
هنوز هم به نظرم نیاز هست که مدتی از هم جدا باشید البته نه با قهر و ناراحتی. یکی دو هفته به همسرتون با همه وجود محبت کنید و حتی بگید که موافق تحصیلش هستید. بعد از این مدت بشینید و خیلی منطقی بهش توضیح بدید که دلزده شدید از زندگی و میخواهیید مدتی دور باشید (کامل شرایط روحیتون را بگید). برید پیش خانواده تون. نگید که برگشتی هست یا خیر. اما اطمینان بدید که دوسش دارید ولی ادامه دادن ریسکش زیاده
در مورد بچه هم حتما در نهایت آرامش باهاش صحبت کنید. این حق همسر هست که مطلع باشه. وقتی صحبت کنید که آروم هست. در مورد بچه باهم باید تصمیم بگیرید.

شروع کنید به محبت کردن. و برای اینکه بتونید از صمیم قلب و بدون دلخوری محبت کنید، فرض کنید این دو هفته آخرین دو هفته هست که باهم هستید.

سلام عزیزم من پیگیر تاپیکاتم ازت خاهش میکنم یه فرصت دو ماهه بخودت بده بیا اینجا بچها بگن چیکار کن بعد اگه نتیجه نگرفتی دوهزارتا عیب بذار رو همسرت تازه ماهم میام کمک
دختر خوب بابا همه مشکل دارن ولی میدونی بزرگترین مشکل چیه که واقعا دوایی نداره شوهر خیانتکار بداخلاق
خودت با اینکه از شوهرت سرد شدی میکی اخلاقش خوبه پس دیگه مشکلت چیه من اگه جای شما بودم شاید اول به دلیل مسایل مالی میگفتم درس بخیال شه ولی وقتی میدیدم مصر هست میگفتم عزیزم پشتتم اینهمه تحمل کردی اینم روش اگه حالا حالا هم مستاجر بمونم ولی تو برام خوش اخلاق باشی و وارامش بدی برام خیالی نیست حتی خندها ومهربونیت رو با تمام دنیا عوض نمیکنم اخه یه بچه فینگیلی یه اتاق جدا نداشته باشه هیچ اتفاقی نمیفته ولی اگه بابا نداشته باشه دیگه ........
شما داری حالت رو خراب میکنی بخاطر اینده نیومده که میگی تا چند سال دیگه باید بیپولی بکشم عزیز من شما این شخص رو با نداریش انتخاب کردی خوب حالا طول کشیده ولی طوری نمیشه گاهی میبینی یه زن و شوهر رو موتر کازی با دوسه تا بچه وسطشون دارن میرن پارک اما یه زنو شوهر تو بنز دعوا میکنن من از اول گفتم اگه اخلاق همسرت خوبهفکر جدایی رو هم نکن البته هرچندحتما ایشون بعلت بازخورد سرد شما بی اعتنا به شما شده ولی مطمینم میتونی زندگیت رو زیرو رو کنی ایشالله ولی خاهش میکنم دوباره حرفت تکرار نکن فقط گوش کن و عمل کن

سلام مریم جان

دوستان توصیه های خوبی بت کردن. من برای تاکید بازم بت میگم. هیچوقت از خوراکو پوشاکت نزن. تا به این حد به انفجار نرسی.

تو شاغلی؟ میتونی یه شغل نیمه وقت بگیری؟ اینطوری هم به مستقل شدنت کمک میکنه و هم به اینکه اگر تصمیم به ادامه با شوهرت گرفتی کمی کمکش کنی.

درست یا غلط دکترا گرفتن ارزوی شوهرته. شاید خودخواهانه اما آرزوشه. راههای خوبی هس که اگه خوش فکر باشین بتونین درامدتون را بیشتر کنین. به نظرم تو نسبت به شوهرت سرد شدی وگرنه به جای جدایی به اون راهها اول فکر میکردی.
خونه ی پنجاه متری وقتی شوهرتو دوس داشته باشی به چشم نمیاد. اما خوراکو پوشاک چیزیه که اگه تامین نباشی به انفجار میرسی . کاش بجای اون دعوا ها با شوهرت درمورد این دو مورد حرف میزدی. میتونی این کارو کنی؟؟ اگه انقدر از خود گذشتگی نکرده بودی الان به مرز انفجار نمیرسیدی.فداکاری انتظار میاره.فداکاری نکن در این حد تا حس نکنی شوهرت خوردت کرده.
به نظر منم روابطت با شوهرت را بهبود بده و به راهکارای بچه ها عمل کن و دیگه از خوراکو پوشاکتم نزن خانمی.

بیبی چک احتمال خطا داره.عفونتای ادراری و خیلی چیزای دیگه مثبتش میکنن. برو ازمایش خون بده.سریع با شوهرت حرف بزن. اگه دیر بگی ناراحت میشه.حقشه بدونه. شاید همین بهانه ی بهبود روابطتون بشه.

سلام دوستان
ممنونم از راهنمایی همتون
ازمایش بارداری دادم و مثبت بود. به همسرم هم گفتم خیلی خوشحال شد و یه انگشتر طلای خیلی خوشگل برام کادو گرفت.حکمت خدا رو نمیدونم که چرا تو این اوضاع بهمون بچه داد.اما هر دومون خیلی خوشحالیم. حالا دیگه باید بیشتر به بچم فکر کنم.رابطم هم به خاطر این موضوع خیلی خوب شد.ایشالا حکمت وجود این بچه بهبود زندگیمون و باز شدن باب های جدید به رومون باشه
گفتم بهتون اطلاع بدم که قضیه چی شد
دوستان ازتون ممنونم

نوشته اصلی توسط maryamhasani

سلام دوستان
ممنونم از راهنمایی همتون
ازمایش بارداری دادم و مثبت بود. به همسرم هم گفتم خیلی خوشحال شد و یه انگشتر طلای خیلی خوشگل برام کادو گرفت.حکمت خدا رو نمیدونم که چرا تو این اوضاع بهمون بچه داد.اما هر دومون خیلی خوشحالیم. حالا دیگه باید بیشتر به بچم فکر کنم.رابطم هم به خاطر این موضوع خیلی خوب شد.ایشالا حکمت وجود این بچه بهبود زندگیمون و باز شدن باب های جدید به رومون باشه
گفتم بهتون اطلاع بدم که قضیه چی شد
دوستان ازتون ممنونم

خیییییییلیییییی خوشحال شدم ، خیلی خیلی ،خیلی ،از خوشحالی گریم گرفت.
امیدوارم به حق این ماه عزیز و پاقدم فرزندتون ، همه چی عوض بشه و در کنار همسرت خوشبختی مد نظرت رو لمس کنی.
شک نکن که حکمتی پشتش بوده ، این اتفاق رو به فال نیک بگیر و با انرژی مثبت برو جلو.