موضوع: ماجرای یک نابخشوده: جدایی نادر از سیمین همان حکایت ماست

بحث های حاشیه ای چه درست و چه غلط کمکی به مراجع محترم نمیکنه و فقط باعث طولانی تر شدن تایپک ایشون میشه . و چه بسا باعث سر در گمی ایشون هم بشه .

برادر بزرگوار خداوند بخشنده و مهربان هست و در این شکی نیست . شاید ( شاید ) شما انتخاب خوبی نداشتید و این به دلیل کم توجهی خودتون بوده . مسئولیت

انتخابتون رو باید بپذیرید . همسر شما قبل از ازدواج با شما برای تحصیل به خارج از کشور رفته و شما از این موضوع و سایر شرایط ایشون اطلاع کامل داشتید . و با اختیار و

اطلاع کامل قبول کردید و با ایشون ازدواج کردید . الان چه اتفاقی افتاده که ایرادهای ایشون و خانواده اش در نظر شما پر رنگ تر شده ؟ ایشون بدون شک خوبیها و محسناتی

هم داشتند که باعث شده شما چشمتون رو روی ایرادهاشون ببندید .

اگر هنوز هم این خوبیها رو میتونید ببینید پس ایرادها رو هم میتونید نادیده بگیرید . این یک شعار نیست . مهارتهای ارتباطی میتونه عشق های کم رنگ شده رو شعله ور

کنه و شور قبلی رو به زندگی برگردونه . سعی تون رو بکنید . برای طلاق همیشه وقت هست . ولی برای ساختن فرصت ها خیلی زود از دست میره .

برادر خوبم لطیفه ای هست که میگه : چیزی که پایین شهریها بهش زن ذلیلی میگن بالا شهریها بهش تفاهم میگن . ارزش گذاشتن به همسر و با عشق زندگی کردن رو با ساز زن رقصیدن اشتباه نگیرید .

با سلام و تشکر از همه عزیزانی که لطف داشته و پاسخی داده اند
به خصوص از آقای بهنام 10 و مدیرهمدردی تشکر ویژه دارم.
در بین همه پاسخ ها راهنمایی آقای بهنام جزیی تر و واقعی تر بوده و از جوابهای کلی و مبهم که همه جا میتوان آنها را یافت به دور بوده است و باز هم از ایشان تشکر میکنم که با راهنمایی شان روحیه مبارزه من رو بالا برد.
حرف های ایشان درست و تلخ هست و مسلماً به مذاق بسیاری خوش نخواهد آمد پس بهتر است در جایی که فرصت چنین بحث هایی وجود دارد ایشان نظراتشان را بیان داشته باشند تا مورد استفاده همه قرار بگیرد.

همچنین از مدیر سایت نیز تشکر ویژه دارم، واقعیت این است که همه عزیزانی که در اینجا عضو هستند حداقل مشکل کوچکی در زندگی شخصیشان داشته اند و لذا اینکه مدیریت با هوشمندی از ایجاد فضای تنش در زیر تاپیک اعضا جلوگیری میکند بنده به سهم خود تشکر میکنم. با این وجود فکر میکنم که مناسب باشد و پیشنهاد میدهم که خود مدیریت تاپیکهای چالشی و تاثیر گذار بر نوع نگرش اعضا را طراحی نماید تا علاقه مندان در زیر آن به بحث و تبادل نظر بپردازند.
باز هم از همه تشکر میکنم

بسیاری از عزیزان به مهارت های ارتباطی اشاره داشتند بنده از همه آنها پیشنهادهای واضح در برابر مشکلم میخواهم.
برای اینکه جواب مشخص و جزیی و کاربردی داشته باشم ، مشکلاتم را جزیی تر بیان میکنم و از شما هم درخواست کمک دارم و خواهش میکنم که با توجه به اینکه شما عزیزان بهتر از بنده با مهارتهای ارتباطی آشنا هستید و همچنین احتمالا زن ها را بهتر میشناسید، پیشنهادهای ارزنده خود را ارائه نمایید، باتشکر:
مشکل شماره 1: خانم بنده از 10 روز پیش تا حالا، وسایل شخصیش رو جمع کرده و رفته خونه مادر و پدرش. مادر و پدر ایشون جواب تلفن من رو نمیدهند و خواهر ایشون هم به صراحت گفته که "ما به زندگی دیگران کاری نداریم". پدر و مادر بنده در قید حیات نیستند و خواهرم نیز با توجه به اینکه از اول هم خیلی موافق این وصلت نبود و از نظر فرهنگی خیلی زیاد با این خانواده اختلاف داره گزینه مناسبی برای پادرمیونی نیست. خوشبختانه هنوز با خانمم میتونم تلفنی و شاید حضوری در بیرون صحبت کنم البته چون صحبت ها با ارسال و دریافت موج منفی تا الان همراه بوده دو سه روزی هست که جز اس ام اس خالی چیزی برای گفتن نداریم. حالا با این توضیحات بفرمایید که دقیقا بنده چیکار کنم؟ باز هم تشکر

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام
تکلیفت را ابتدا با خودت و معیارهایت مشخص کن.
ایشون در ایران با شما ازدواج کرده است. حتما عقد شما قانونی هست، شرعی هست و طبق عرف ایران ازدواج کرده اید.
اگر چنین باشد او باید در محل سکونت تابع شما باشد.

حالا شما کجا می خواهید زندگی کنید؟
بعد از اینکه از خودتون با خبر شدید باید همسرتون را با زبان شیرین و به طریق مهارتهای ارتباطی که بلد هستید مجاب کنید. اگر هم مجاب نشد باید باز تابع شما باشد.

در مورد آزادیها، باز طبق همان قوانین و فرهنگ و شرعی که عقد شما بر اساس آن بسته شده است. ایشون باید اجازه شما را در مسائل داشته باشد. اگر تفاوت رای داشتید باز شما باید در مواردی که مصلحت زندگی شما دو نفر هست و این آزادی ها مشروع و قانونی هست و آسیبی به او یا زندگی شما نمی زند می توانید انعطاف داشته باشید و هر کجا هم احساس آسیب و خطر می کنید باید طبق مهارتهای ارتباطی توجیه کنید یا قاطعیت و جرات کافی برای رعایت خطوط قرمز داشته باشید.

به نظر می رسد تفاوت فرهنگی شما زیاد باشد و او واقعا نخواهد که با شما همراه و سازگار باشد. در این صورت باید قبول کند که به اتفاق هم یک سری جلسات مشاوره حضوری بروید و گام به گام در هماهنگی با هم عمل کنید. در نهایت اگر قدرت سازگاری شما فراهم شد که کم کم زندگی را بازسازی می کنید. لیکن اگر او واقعا هدف و مسیر دیگری در زندگی دارد نیاز به قاطعیت بیشتری دارید.

باتشکر مجدد
تکلیفم که مشخص هست و در تاپیک هم عنوان کردم. بنده کار و زندگیم در ایران هست و تابع قوانین این کشور ازدواج کردم ولی طرف دبه در آورده و بعد از متوجه شدن سختی های یک زندگی مشترک شونه خالی کرده و ترجیحش چیز دیگری شده.
با من مشاور نمیاد الان 7-8 ماهی است که ازش چندین بار خواسته ام و اون نمیاد.
جدیت رو باید بیشتر کنم ولی چطور؟
آیا واقعا به نظر شما میتوان با جدیت یک زندگی موفق داشت؟ آیا طلاق و جدایی گزینه بهتری نیست؟
حتی اگر برای بار دوم باشه؟
همیشه میگند که اصلاح امور طرفین بهتر از طلاق هست و من هم قبول دارم ولی واقعا تنهام و کمک حالی ندارم و دارم دیگه خسته می شوم.