موضوع: شوهرم بی عرضه است و به درد هیچ کاری نمی خوره. چیکار کنم؟

سلام..تایپیکت رو خوندم خیلی تعجب کردم...وااای خدای من.....خوب عزیزم وظیفه شما دقیقا چیه؟؟؟ اشپزی که با شوهرتونه...مسائل مربوط به دخترتون که با شوهرته..بازی و خرید و تربیت و رسیدگی به تکالیف هم که با اونه...حکم قطع ارتباط با خانوادش رو هم که دادی...توی بحث و دعواها هم که کلی بد و بیراه بهش میگی...و اونم سکوت اختیار میکنه.....پس یه جورایی شوهر داری هم که تعطیله........خب عزیز دلم ...تو واسه شوهرت زن هستی؟؟ که اون بخواد واسه تو مرد باشه؟؟؟از چیزی رنج میکشی که مسببش خودت بودی.....من خیلی واست نوشتم...اما موقع ارسال همش پرید......عزیزم شما خیلی داری کم کاری میکنی....به خودش نمیرسه؟؟؟؟ مگه تمام مردای دنیا خوشتیپ به دنیا میان..مردا تا مجردن محتاج مادرشون هستن..وقتی هم که متاهل میشن..یه زن باید بهشون برسه....اتو زدن لباس..واکس زدن کفشا...خوب خوشتیپی که همینجور الکی نیست...بنده خدا مگه وقت میکنه به خودش برسه؟؟؟؟ تا بیرونه..کار بیرون..وقتی هم میاد خونه..کار خونه........شما ابهت و مردانگی شوهرتون رو ازش گرفتین......و این خیلی بده...خیلی بد..!!به نظر من از خودت شروع کن...از اشپزی خوشت نمیاد..لااقل هفته ای سه بار انحام بده...تو الگوی فرزندت هستی.....بزار همسرت بوی یه زن رو هم توی خونه و هم توی وجودش احساس کنه......اصلا بهش بگو..به زبون بیار..وقتی یه بار اصلاح کرد بهش بگو چقدر جوون شدی....هم تحریکش کن که جوانتر میشه..هم اینکه بهش بفهمون که براش مهمی........!! عزیز دلم توی بحث میدونی چرا در مقابل بد و بیراه تو سکوت میکنه؟؟ میخواد با سکوتش تو رو ادب کنه.....که بهت بفهمونه من یک مرد هستم..چرا داری کوچیکم میکنی....اینکه بهت بفهمونه دوست نداره با هم کلام شدن با تو..خودش رو کوچیک کنه.....setyعزیزم از حرفام ناراحت نشی..ولی شما خیلی شوهرت رو خار و کوچیک کردی...واسه مرد چقدر سخته بخواد دزدکی خانوادش رو ببینه....عزیزم از خودت شروع کن....یک هفته ازمایش کن.......مردانگی رو بهش هدیه کن......حس لذت بخش زنانگی رو هم به خودت هدیه کن..
موفق و ماندگار باشی

سلام
زدی اعتماد به نفس بنده خدا رو خرد خاکشیر کردی بعد میگی بی عرضه س.
بچه داری که نمیکنی، اشپزی که نمیکنی دقیقا نقش شما تو زندکی چیه؟ به خونواده و خودشم انواع و اقسام توهینها رو میکنید..
شوهرتون واقعا مظلومه. ببخشید صریح میگم ولی اگه خدای نکرده همچین زنی گیر من بیاد از پنجره اخرین طبقه ساختمون پرتش میکنم بیرون، خودمم میرم کلانتری معرفی میکنم

ممنون دوستان عزیز از راهنمایی هاتون، زدین نابودم کردین دیگه :(

راستش مساله به این سادگی که فکر می کنید نیست.

اولا من نگفتم کارای خونه رو انجام می ده فقط آشپزی می کنه و دلیلش هم اینه که من واقعا از آشپزی کردن بدم میام و خیلی زود خسته می شم. هربار هم غذا درست کردم کسی نخورده چون نمی تونم با حوصله انجام بدم و شوهرم هم دستپختم رو دوست نداره واسه همین ترجیح می ده خودش غذا درست کنه چون هم علاقه داره و هم از دوران دانشجویی همیشه درست می کرده. تمیز کردن خونه با منه هر چند اگه ازش بخوام کمک می کنه تا حدودی ولی نه زیاد. و منم از نظر بدنی خیلی ضعیفم و به خاطر افسردگی و بی خوابی های شبانه (3-4 ساعت خواب در شبانه روز بدلیل خوره های فکری) واقعا نمی تونم خیلی کار کنم توی خونه و دخترم هم خیلی بهم می ریزه همه جا رو و کثیف می کنه.

در مورد کارهای دخترم، تقریبا 50% رو اون انجام میده بخصوص صبح که میخواد ببرتش مدرسه و منظورم این نبود که من اصلا کاری نمی کنم. رسیدگی به بچه هم اندازه اون انجام می دم ولی باز هم به دلیل افسردگی شدید خودم واقعا حوصله هیچ چیزی ندارم و وقت زیادی واسه دخترم نمی تونم بذارم چون واقعا توانش رو ندارم واسه همین دخترم خیلی بیشتر وابسته پدرش هست تا من و از اینکه با اون وقت بگذرونه بیشتر خوشحاله و وقتی دارن با هم بازی می کنن و من میرم پیششون میگه مامان تو نیا، برون بیرون بازی با تو واسم fun نداره! چون همش موبایلت رو نگاه می کنی :(

در مورد خانواده همسرم،
مادر شوهرم زندگی منو نابود کرد. اعتماد به نفسم رو گرفت. من همیشه باهاشون با احترام رفتار کردم ولی همیشه با بی حرمتی و طعنه و کنایه های شدید روبرو شدم. همسرم فرزند اول خانواده بوده و پدرش رو سالها قبل از دست داده و تو خونشون مادرسالاری بوده همیشه. توی این 12 سال شاید 12 بار خونه مادرشوهرم نرفتیم چون هربار خودم پیش قدم شدم برای ارتباط مجدد، با چشم گریون برگشتم خونه. با اینکه شوهرم خودش قبول داره رفتار مادرش درست نیست ولی هیچوقت در مقابل اونا از من دفاع نکرد و نتونستم بهش تکیه کنم ولی اگه اون مرد با اقتداری بود می تونست هم منو داشته باشه هم خانواده اش رو و الان نه منو داره نه اونا رو. نه من دوستش دارم نه خانواده اش. منم به خاطر حساسیت شدید خودم هر حرفی بهم بزنن بهم بر می خوره و تو خودم نگه می دارم و ماهها و سالها شبانه روز بهش فکر می کنم و بخاطرش گریه و زاری و دعوا می کنم و همسرم هم نسبت به گریه هام دیگه بی خیال شده و نمیاد پیشم آرومم کنه. بهترین سالهای عمرم که می تونستم واسه همسرم و خودم صرف کنم صرف فکر کردن به رفتارهای مادرشوهرم کردم :(

اما در مورد همسرم
شاید خیلی از خانمها و حتی خود من قبل از ازدواج واقعا همچین شوهری دوست دارن داشته باشن که یه سری کارای خونه رو انجام بده و آشپزی کنه و آروم باشه، ولی واقعا هیچی از روابط اجتماعی بلد نیست. هر کاری می خواد انجام بده یا سرش کلاه می ذارن یا ضرر می کنه یا حقش رو می خورن با اینکه هوش خوبی داره و از نظر علمی و تحلیل کاری و کامپیوتری فوق العاده بالا هست و ایده و فکر داره ولی با هر کی رفت و آمد می کنیم نمی تونه اونو نگه داره یا ازش درست استفاده کنه و ارتباط موثری ایجاد کنه.
وقتی می خواد جایی کاری بگیره چون درست بلد نیست صحبت کنه اونو جدی نمی گیرن یا اینکه می فهمن آدم زرنگی و با سیاست و شارلاتانی نیست ازش کار می کشن و زیاد بهش پول نمی دن اونم مجبوره پروژه بگیره و تو خونه بیشتر پای کامپیوتره که مثلا کار انجام بده که بازم درآمدش زیاد نیست.

وقتی با فامیلها یا دوستان هستیم آدم کم حرفیه و تا زمانی که ازش سوالی نپرسن حرفی نمی زنه و میگه اینا دارن در مورد یه سری چیزای بیخود روزمره صحبت می کنن و من نه علاقه ای دارم نه مهمه واسم. هر چند می گه من خیلی تو جمع تحت فشار هستم که منم یه چیزی بگم و خودم رو قاطی جمع کنم ولی نمی تونم. همش میگه نمی تونم عوض بشم ولی دوست دارم عوض بشم ولی نمیشه. البته گاهی وقتا که تصمیم بگیره توی جمعی صحبت کنه و جواب بده واقعا می تونه ولی احساس می کنم زود خسته می شه و خیلی نمی خواد به خودش فشار بیاره و سری بعدی دوباره کم حرف می شه.

در مورد نگرانی های من و آینده هم که ظاهرا بی خیاله. همش میگه درست میشه ولی هیچوقت درست نمیشه! :(
کارهای فنی که اصلا بلد نیست و هر چیزی توی خونه خراب بشه دیگه باید بندازیم دور. حوصله شستن ماشین و تمیز کردن اونو نداره. میز خودش هم که همیشه پر از وسایل و ظرف کثیف و مونده های خوراکی و ... هست.

از نظر احساسات:
خیلی بی احساسه نسبت به من و اصلا بهم توجه نمی کنه انگا منو نمی بینه اصلا. از اول ازدواج و آشنایی مون همینطوری بوده. دامنه نوسان احساساتش خیلی کمه. نمیشه فهمید الان خوشحاله یا ناراحته یا احساس خاصی داره. نه هدیه می خره واسم نه گل نه هیچوقت از کاری که کردم تشکر می کنه. اگه موهام رو رنگ کنم حتی متوجه نمیشه مگه اینکه خیلی رنگ متفاوتی باشه در حد سیاه و سفید. اگه ارایش کنم تو خونه انگار نمی بینه مگه ازش بپرسم خوبه اونم همیشه میگه آره. هیچوقت نظری در مورد لباسم نمی ده. هروقت می گم چی بپوشم میگه همونی که دیروز پوشیدی!!
اگه دردی داشته باشم منو دکتر نمی بره می گه هر وقت رفتیم دکتر همیشه گفته ان از اعصابته و هیچوقت مشکلی نبوده خودش خوب میشه مگه اینکه خودم ازش بخوام منو ببره دکتر وگرنه خودش هیچوقت ناگفته انجام نمی ده.

وقتی میاد خونه اگه خونه رو تمیز کرده باشم هیچی نمی گه مگه ازش بخوام و اونم سرسری تشکر می کنه. کلا هیچ کاری رو ناگفته انجام نمی ده مگه ازش بخوام. اگه نیاز به کمک داشته باشم تا زمانی که بهش نگم کمک نمی کنه و وقتی بهش اعتراض می کنم می گه تا زمانی که کسی ازم کمک نخواد من از کجا بدونم کمک می خواد. میگه : "تا وقتی ازت کمک نخواستم بهم کمک نکن و تو هم هربار کمک خواستی بهم بگو من حواسم نیست که کمک می خوای یا نه چون خودم معمولا از کسی کمک نمی خوام فکرم به اینجا نمی ره که ممکنه تو هم کمک بخوای"

من بچه های 10-15 ساله رو هم که می بینم خیلی زرنگ تر و با سیاست تر از اون هستن. مثل اینه که توی بچگی مونده و رشد فکری و اجتماعیش متوقف شده. فقط به ظاهر آدم بی آزاری هست برای دیگران ولی این ندونم کاری هاش زندگی منو تباه کرده. تنها کاری که درست می تونه انجام بده اینه که بره واسه این و اون کار کنه و حقش رو بخورن.

دوست عزیز
چندتا کار هست که میتونید انجام بدید:
1- کم حرفی و درون گرایی شوهرتون رو بعنوان یک مشخصه شخصیتی بپذیرید همونطور که همسرتون برون گرایی شما رو پذیرفته
2- به سر و وضع شوهرتون رسیدگی کنید لباسای شیک و تمیز براش بذارید حتی اگه نمیاد همراتون خرید خودتون براش خرید کنید.
3- میز و اتاق کار همسرتون رو مرتب کنید (باور کنید 90درصد آقایون همینند)
4- به مشاوره مراجعه کنید و اگه ناراحتی اعصاب دارید برطرفش کنید (خب معلومه که همسرتون در مواجهه با یه فرد عصبی دیگه احساساتی براش نمی مونه)
5- در مورد موفقیت هاش و کارهای مثبتی که تو زندگی انجام داده باهاش صحبت کنید و تا اصلا و ابدا حرف منفی باهاش نزنید.
6- و از همه مهمتر با خانوادش ارتباط برقرار کنید.

تغییر روحیه شوهر شما باتوجه به روحیه سلطه پذیری که دارند بسیار بسیار راحت است. قدرشو بدونید.

اما جواب دوستان عزیز:

یاس پاییزی
ممنون، اون از نظر کاری بسیار توانمنده ولی از نظر تصمیم گیری و اقتدار مردانگی در جامعه و سیاست زندگی متاسفانه صفره. من اوایل زندگی خیلی بهش پر و بال دادم و اعتماد کردم بهش ولی اشتباه بود. من چون توی خانواده خودم هیچ ارزش و احترامی برای من قائل نبودن دنبال یه آدم قوی و حمایتگر می گشتم که متاسفانه ایشون اصلا آدم حمایتگر و قابل تکیه ای نیستن.

ehsan59
همسرم یه زمانی از نظر کاری و مالی چندتا کار همزمان داشت و درآمدش گاهی وقتا به 10 تا 15 میلیون در ماه هم می رسید ولی موقت بود. ما 8 سال از 12 سال رو مشکل مالی داشتیم همیشه و طی 4 سال یه دفعه درآمدش زیاد شد و خونه و ماشین خرید و بعدش دوباره ضعیف شد. عرضه ای که من منظورم هست فقط شغل نیست. زندگی یه مرد فقط بخشیش کار و شغل هست. منم ادم کمالگرایی هستم و می خوام همه چیز طبق خواسته من و در حد مناسب باشه ولی همیشه یه جای کار می لنگه!

masamasa
من نگفتم iq پایینی داره گفتم EQ یا همون هوش هیجانی که مربط به روابط اجتماعی میشه فکر کنم. که اینم خودش می گه وگرنه IQ تحصیلیش خیلی هم بالاست. فقط به چیزای مورد علاقه اش فکر می کنه و توی همونا قوی هست ولی به مسائل زندگی و اجتماعی علاقه ای نداره و توش دقیق نمیشه و نمی تونه درست عکس العمل نشون بده. بچه داری که می کنم و در مورد آشپزی هم نوشتم دلیلش رو. در مورد خانواده اش هم زمانی که خیلی عصبانی می شم از کاراش دست خودم نیست که حرف بد نزنم بهشون چون واقعا باعث و بانی همه این بدبختیا مادرش هست که بچه اش برای زندگی توی این جامعه درست تربیت نکرده ولی اینهمه ادعا داره.

من خودم بارها دیدم وقتی با خانواده اش رفت و آمد می کردیم هم رفتارش با من بهتر بود هم وقتی منو با بقیه فامیلش مقایسه می کرد توجهش و علاقه اش بیشتر می شد ولی واقعا رفت و آمد با خانواده اش داغونم می کرد چون در لحظه لحظه حضورم، نگاههای پر از کینه و تحقیرشون، رفتارهای تبعیض آمیزشون و توهینهاشون و طعنه و تیکه هاشون و نامردی هاشون جلو چشممه و تا ماهها فکرم درگیره ولی من واقعا نمی تونم تحملشون کنم و اگه هم خودش تنها بره می دونم رو مخش کار می کنن و زندگیم رو نابود می کنن هرچند شاید دیگه الان واسم مهم نباشه که باهاشون رفت و آمد داشته باشه ولی شاید یه جور انتقام باشه از کاراشون. نمی دونم :(

دختر جوان
اوایل خیلی دوستش داشتم ولی الان نه. متنفرم ازش :(

شیدا
از اون اولش هم اعتماد به نفس نداشت و همیشه شکسته نفسی می کرد واسه دیگران و ادعاش فقط برای من بود.
من بارها سعی کردم که احترام بذارم بهش ولی وقتی بهش احترام میذارم تنبل میشه و تا وقتی مجبورش نکنم کارهاشو پیگیری نمی کنه. وقتی هم بی احترامی و تحقیرش می کنم کاراش رو انجام میده ولی بعدا تلافی بی احترامیه رو سرم در میاره و علاقه اش هم طبیعتا کمتر میشه به من ولی باید زندگی رو هم بچرخونه دیگه.
کارهای خونه با اون نیست بجز آشپزی. بچه داری که خیلی خوب بلدم و کارهایی می کنم که شاید کمتر مادری واسه بچه اش کنه ولی اخیرا به خاطر افسردگیم کمتر وقت می ذارم واسش و اونم تا حدودی کارهای بچه رو واسه مدرسه انجام می ده.
ولی در مورد خواستگار و ... من خواستگارهای پولدار داشتم ولی دنبال آدمی بودم که تحصیلکرده باشه حتی یکیشون هنوز ازدواج نکرده و همشون منو واقعا می خواستن اما بعدا وارد یه زندگی بدون احساس شدم و این عذابم میده. می دونم همه آدمها یه سری نواقصی دارن و هیچ کس کامل نیست ولی ایشون واقعا غیرنرماله رفتارهای اجتماعیش و احساساتش. هیچ مردی ندیدم اینجوری باشه در اطرافیان خودم. اکثر مردهایی هستن که هم تکیه گاهن هم بیرون از خونه آدمهای قوی ای هستن.
در مورد خانواده اش هم چون این بلاها رو سر من آوردن حقشونه هرچی بهشون بگم. هرچند همسرم هم وقتی عصبانی میشه میگه تو دلیل جدایی من از خانواده ام هستی ولی مادرش کاری با من کرد که سلامتی ام رو ازم گرفت و سالها شب و روزم گریه بود و الان هم با اینکه دور هستیم مادرش حتی یاد نوه اش هم نمی کنه. یه مادر چقدر می تونه سنگدل باشه که این کارو با پسر و نوه اش کنه؟ حالا من غریبه ام هیچی! نه تو مراسم عروسیمون خرجی کرد، نه کمک مالی ای نه هدیه ای گاهی به من داد نه چیزی واسه دخترم خریده تا حالا و در مورد ما به تمام معنا گدا و خسیس و در مورد دامادا و دخترای خودش و سه تا نوه دیگه اش فوق العاده دست و دلباز و مهربون و به تمام معنا مادر ولی واسه همسر من که پسر اولشه زن باباست که من می گم شک دارم اون مادرش باشه!

mahasty
من تو زندگیم هیچی واسش کم نذاشتم (بجز آشپزی) همیشه تو سختترین شرایط و بی پولی و نداشته هاش همیشه همراهش بودم و تحمل کردم و نیش و کنایه های خانواده اش هم بود همیشه و من آدم بده بودم. :(
دوران بارداری که واسه من به این سختی گذشت هیچ تلاشی برای کم کردن دردای من نکرد فقط چندتا دکتر دم دستی برد و نتونستن کاری کنن. همیشه استرس واسم داشت که این هیچ کاری نمی کنه. همیشه باید منتظر بلا بودم. من اگه خانواده حمایتگری داشتم قطعا همون سالهای اول ازش جدا می شدم چون با مرد ساده نمی شه زندگی کرد چون خودم هم آدم قوی ای نبودم و نیازمند یه تکیه گاه که ایشون نبود. الان هم مجبورم بخاطر دخترم بمونم چون راه دیگه ای ندارم باهاش موندم. من خودم خیلی اشکالات دارم و آدم ضعیفی هستم ولی برای یه زن ضعیف بودن به اندازه ضعیف بودن یه مرد اشکال بزرگی نیست. بله رفتارش مثل "آقا" هاس ولی یه بچه اس هنوز.

Mr DaNi
بله دقیقا من همینطور فکر می کنم. من مجبورم مرد باشم وگرنه منم دوست دارم رفتارهام زنانه باشه و اون مرد واقعی باشه. جای ما عوض شده. وقتی اون نتونه کارای مردونه اش رو انجام بده مثل ارتباط با فامیل یا دیگران، پیگیری کارهای مربوط به خونه و ماشین و بانک و .... من فقط باید بهش گوشزد کنم و همش حرص اونا رو بخورم چون خودم هم نمی تونم اون کارا رو انجام بدم فقط باید غصه اش رو بخورم.

ماندگار63
اتو زدن لباس، واکس زدن کفشا اینا وظیفه زنه؟!!! یا لطفش؟ اون وقت آزاد زیاد داره ولی خودش واسش مهم نیست. لباسهاش همیشه کثیفه و نمی ذاره کنار که من بدونم و بذارم بشورم. اگه فکر زن آزاد باشه مطمئنا هم وقت می ذاره واسه شوهرش هم به کارهای خونه می رسه ولی وقتی ادم اینهمه فکر و غصه داشته باشه دست و دلش به کار نمی ره و فقط سعی می کنه عمر رو سپری کنه تموم شه بره.

sepanta1990
زمانی اعتماد به نفسش رو خرد کردم که اون همه اعتماد بنفس منو نابود کرده بود و گرنه تا ندونین اون چه بلایی سر اعتماد بنفس من آورده نمی تونین اینطوری قضاوت کنید. بله اون مودب هست و فحش نمی ده و آشپزی می کنه فقط همین. واقعا نمی تونم چیز مثبت دیگه ای توش پیدا کنم.

lonely10
1- من خودم هم خیلی برونگرا نیستم ولی بهتر از اونم تو جمع
2- من هرچی بهش اصرار می کنم لباس واسه خودت بخر میگه پول ندارم ولی اگه پول هم داشته باشه واسه خودش نمی خره و ترجیح میده واسه من یا دخترم چیزی بخره
3- میزش رو بارها تمیز کردم ولی خودم هم آدم مرتبی نیستم و اون بهم میگه تو خیلی نامرتب و تنبلی درحالیکه من واقعا توان جسمی ندارم هرچند افسرده هم هستم.
4- آره من خیلی عصبی شدم وگرنه آروم بودم قبلا. رفتارهاش منو عصبی کرده. اخیرا هم دارم مشاوره می رم ببینم چی میشه.
5- اتفاقا میگه تو همش بدیهای منو می بینی و خوبیهای بقیه رو. ولی خودشم همین طوره نسبت به من.
6- این مورد غیر ممکنه چون بسیار نامرد هستن.

شوهرت یه فرشته هست که داره تحملت میکنه

یه چرخی تو تالار بزن خودت متوجه میشی که اصلا مهارت شوهر داری نداری