موضوع: حال و احوال یاران همدردی (11)

آقای خاله قزی دارید میرید؟ واقعا؟ برای همیشه؟

خیلی چیزها ازتون یاد گرفتم ، هم نشینی با امثال شما سعادتی است.

خیلی دوست داشتم همسرم بیان توی این سایتو با شما آشنا بشن و راهنماییشون کنید ولی حیف نه خدا خواست و نه ...

فی امان الله و هو حسبنی الوکیل.

برای ما هم دعا کنید .

سلام.
حال و احوالم رو نمیدونم.
اگه حالم خوبه چرا هیچ تمرکزی ندارم؟ چرا انقدر شلوغم ؟
و اگه حالم بده چرا انقدر خوب عمل میکنم؟ چرا حال و حوصله زندگی دارم؟

میدونید هرکسی میتونه نوازنده ی خوبی باشه، تکنیکی و حرفه ای باشه، اما تنها هنرمندان کمی قادر هستند آنقدر زیبا بنوازند که قلب ها رو منقلب کنند. دلیلش یه مسئله ساده است که انجامش خیلی سخته و اون صامت شدن هست. چیزی که در رقص باله هم اتفاق میوفته. به صورت معمول بدن ما پر از تنش هست. اگر 3 ساعت پیش یه پسر بچه ی بازیگوش توپی رو به سمت ما پرتاب کرده و ما خودمون رو جمع کردیم که توپ به ما برخورد نکنه، این تنش همچنان در بدن ما مونده. برای اینکه نوازنده ی ویولن یا پیانو بتونه زیبا و با احساس ساز بزنه اولین کار اینه که تمام تنش ها رو اعم از سرما و قلقلک و شرم و درد و خستگی و ... از بدن خودش رها کنه و به عبارتی به حالت مرده یا خواب در بیاد. بایستی بدن سنگین سنگین بشه، مثل اسفنجی که در آب افتاده و وزن گرفته. و تبدیل بشه به تکه گوشتی که استخوان نداره و هرگز در مقابل نیروی جاذبه ی زمین مقاومت نمیکنه. برای رسیدن به این حالت بایستی سراپا تمرکز شد، مثل یوگا، بایستی ذهن به بی حرفی برسه. یعنی تنش های ذهن هم رها شه وگرنه اون حالت در دسترس نیست. فرد هرچقدر حس میکنه سنگین و بی تنش شده باز هم درمیابه هنوز هم میتونه سنگین تر و سنگین تر بشه. آنقدر که به راحتی نمیتونه نفس بکشه و آن نفس های نصفه نیم کاره ی به درد نخور ناخودآگاه تبدیل به نفس های عمیق میشه. آنوقت تازه ماجرا شروع میشه. وقتشه دست روی ساز قرار بگیره. یک نرمش و قدرت بی نظیر. این سنگینی و قدرت در واقع همان تنش های رها شده هستند و ساز به جای ذهن حرف میزنه.

موسیقی آموزش نمیدم. افکار ما هم همینطورن. پر از تنش . اگر از ما رها میشدن و سنگینیشون بر اعمالمون میوفتاد قشنگترین نغمه های زندگی رو سر میدادیم. خیلی سخت به سکوت و تمرکز میرسیم. چون تنش های گذشته و ترس های آینده رو به همراه داریم. و اگر آرامش داشتیم، کمتر اشتباه میکردیم و بیشتر خوب بودیم. قوز نمیکردیم و نفس های عمیق و سنگین میکشیدیم. کاش رها بشیم به سمت جاذبه ی آن خالق والا و بی دغدغه ای رها بشیم در دستان توانمندش تا رفتار و اعمال ما شکل ملودی اون زیبای بی نظیر رو به خود بگیره. کاش سکوت کنیم و حضور پیدا کنیم تا کمی هم او با ما سخن بگه.

دلم هوای سکوت کرده. دلم هوای تمرکز کرده. میرم که از تنش ها رها شم چون باید عشق آفرین باشم و باران امشب عاشقانه تر میباره.

سلام دوستان
امیدوارم حال همگیتون خوب باشد
من نیز حالم خوب هست الحمدالله...
هم خبر خیلی خوبی دریافت کردم و خدا را شکر اون کوچولو که می گفتم براش دعا کنید حالش خیلی خوبه.
هم خب پای لرز یه خربزه ای که خورده بودم هم باید بایستم دیگه...

و هم اینکه راستش این هفته خیلی احساس افسردگی می کردم...
البته می دونم منطقی نیست و این موضوع از روی عدم توکل من هست و همین که من با وجود چنین کلیدی ناراحتم خودش موجب ناراحتی مضاعف من میشه...

این روزها کلمه خواستگاری برام دو جنبه داره...
یه جنبه از این جهت که آقای خواستگار را مثل یه پسری می بینم مثل برادرای خوبم در این سایت که وقتی تاپیکهاشون را می خوندم می دیدم خب آنها هم مثل ما دخترا چقدر مشغله فکری دارند و شاید بنده خدا او هم تحت فشار است. و اینکه خب یه جس مثبت که وقتی اینجا با این همه آدم خوب و "فهمیده" آشنا می شی خب آقای خواستگار هم که از هم جنسان همین موارد هست و خلاصه تا اینجا احساس منفی و آلرژی گونه ای به خواستگار نیست و خواستگار یک پسر خیلی خوب می تونه باشه (صرف نظر از هر نتیجه ای و هر "تفاوتی")

اما متاسفانه این روزها جنبه منفی و آلرژی زای دیگری از موجودی به نام خواستگار و مبحث خواستگاری که سابقا چندباری بر من نمایان شده بود در حال پررنگ شدن هست.
البته بی انصافی نمی کنم شاید هم این پررنگ شدن جنبه منفی، بیشتر از سوی مادران خواستگار بر من القا شده باشد و و بعضی از آن بندگان خدا بی خبر از همه چیز...
که اگر اینگونه باشد و آنها بی خبر که می بایستی واقعا یک راه حل اساسی و یه صحبت اساسی داشته باشند که در غیر این صورت من "به شدت" بعید می دانم که موارد خوبی (البته به قول دوستی تا خوب را چی معنی کنیم!) در آخر نصیبشان بشود. آخر واقعا تکیه بر معیار های بی منطق و هزلی می کنند که پایه و اساسش تنها ظاهرگرایی است!
و اگر هم بی خبر نباشند و واقعا آنها نیز شخصیتا همین رویه و منوال در آنها سرشته است که خدا را هزار مرتبه شکر که همچین انسانهای خودشیفته ای خود را اینگونه در بدو ورود و حتی در پای تلفن خواستگاری نشان می دهند... که همین پای تلفن هم داستانی شده برای خودش...

همیشه وقتی آدما تحصیلات و به خصوص پولشون بیشتر میشه شخصیتشون بهتر نمیشه! چه بسا که خودشیفتگیشون افزون میشه و بی شخصیت تر . از طرفی وقتی به گوش چنین انسانهایی می رسد خبری به این مضمون که خواستگار کم است (که متاسفانه اشکال از ما دختراست که غرورمان را کنار گذاشتیم و می ذاریم پسرها فکر کنند حالا چه خبره!) فکر می کنند حالا چقدر دارند لطف می کنند میان خواستگاری و جای دختر و پسر عوض میشه و وقتی جای ناز و نیاز عوض شد همین می شود که احساس پشیمانی از انتخاب در انسان شکل می گیرد.

حالا همین مادر آقایون آن قدر زنگ بزنند و بعد همین آقایون بیان بگن: پس چرا دخترای خوب نیست. خب شما از اساس داری اشتباه میای برادر من! آخه من این سوالات پای تلفن مادرتون را کجای دلم بذارم؟؟؟؟؟؟ این معیارهای قشنگتون که مثلا دارین دقت می کنید و چقدر معیار دارین چی؟ شما همون کلی نگر بمونید بهتره! لطفا جزئی نگر نشو...
اصلا خیلی هاتون از اساس دارید اشتباه فکر می کنید. جدی می گم.... همین طوری بر همین مبناها تصمیم بگیرید می بینید یه چیز دیگه می خواستین بعد همسرتون یه چیز دیگه از آب دراومد!!!!

شاید بیام تو قسمت تجربیات فردی از تجربیات اخیرم و جلساتی که داشتم براتون نوشتم تا متوجه بشید واقعا چه جوری خودتون تو سرنوشتتون این طوری دخالت می کنید... و البته امیدوارم کسی که خودش شخصیتا آدم بی شخصیتی است اون تاپیک را نخونه تا خودش را تغییر بده که معیاری برای دختران باشه که همسرشون از اون گروه نشه یه وقت خدای نکرده. یعنی آدمای خودشیفته اصلا تاپیک منو نخونند. بذارن مادرشون همون جوری خواهشا سوال بپرسه و خودتون هم همون طوری رفتار کنید و دستتون درد نکنه که یه دختر را برای بدبختی انتخاب نمی کنید!.فقط برای کسانی می نویسم که توی جهالت سپری می کنند و از روی غفلت هست و نه عمد .

البته راستش بنا به دلایلی نمی دونم که کی وقت کنم.نمیدونم باید بیشتر فکر کنم اصلا چنین مطلبی بنویسم یا نه... می ترسم بنویسم بعضی از اون آدما دستشون رو نشه و برن با ظاهر مثبت و موجه یه دختری را به خانه بخت بد ببرند ...

خدایا فقر اقتصادی مملکت به کنار...فقر فرهنگی را چی کار کنیم؟ این مهمتره.

پی نوشت: ببخشید من این دو هفته یک دفعه نبودم. هم وقت نکردم و هم اون حس افسردگی مانع از این می شد بیام مطلبی بنویسم و خوشم نمیومد با سوز و گداز بنویسم و سعی کردم قسمت ناراحتی ام را خودم رفع کنم تا موجب ناراحتی دوستان نشوم.وگرنه از این سایت هیچ چیزی جز خیر و خوبی دوستان و به خصوص فرشته مهربان و مدیر همدردی به من نرسیده.و همیشه ازشون سپاسگزارم.

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

حالا همین مادر آقایون آن قدر زنگ بزنند و بعد همین آقایون بیان بگن: پس چرا دخترای خوب نیست. خب شما از اساس داری اشتباه میای برادر من! آخه من این سوالات پای تلفن مادرتون را کجای دلم بذارم؟؟؟؟؟؟ این معیارهای قشنگتون که مثلا دارین دقت می کنید و چقدر معیار دارین چی؟ شما همون کلی نگر بمونید بهتره! لطفا جزئی نگر نشو...
اصلا خیلی هاتون از اساس دارید اشتباه فکر می کنید. جدی می گم.... همین طوری بر همین مبناها تصمیم بگیرید می بینید یه چیز دیگه می خواستین بعد همسرتون یه چیز دیگه از آب دراومد!!!!

شاید بیام تو قسمت تجربیات فردی از تجربیات اخیرم و جلساتی که داشتم براتون نوشتم تا متوجه بشید واقعا چه جوری خودتون تو سرنوشتتون این طوری دخالت می کنید...

البته راستش بنا به دلایلی نمی دونم که کی وقت کنم.نمیدونم باید بیشتر فکر کنم اصلا چنین مطلبی بنویسم یا نه... می ترسم بنویسم بعضی از اون آدما دستشون رو نشه و برن با ظاهر مثبت و موجه یه دختری را به خانه بخت بد ببرند ...

خدایا فقر اقتصادی مملکت به کنار...فقر فرهنگی را چی کار کنیم؟ این مهمتره.

عرض سلام و ادب

خانوم مصباح ما همیشه از نظرات دقیق و کامل شما استفاده کردیم. اگه ممکنه بازم زحمت بکشین و از مشکلات سوالات تلفنی هم بگین. ایشالا که توی همدردی از اون نوع پسرا نداریم. البته اینم بگم همه پسرا خوبن. فقط این درصد خوبی یکم بالا و پایین داره.

عرض شود که به تازگی بعد از اینکه به بالاترین پله برای ازدواج رسیده بودم یه مار بزرگ نیشم زد و سر خوردم اومدم پایین. الان دوباره مامان تلفن دست گرفته و دنبال عروس خوبش میگرده و خواهراهم دارن لابی میکنن تا یه زن داداش خوب پیدا کنن.
سولات تلفنی مامان رو من طراحی نکردم. اما به مررور که خواستگاری میریم این سوالات پخته تر میشه.

یه بار صورت سوالات رو نگاه میکردم خیلی جزئی و بد نبودن. فقط یه سوال بود اونم پرسیدن قد دختر خانوم. شاید یه مقدار بار منفی داشته باشه ولی خوب من یه مقدار قدم بلنده و یه مقدار تناسب قدی لازمه.

دیدتونم نسبت به خواستگار مثبت تر کنید. همونطور که خودتون فرمودین اون بنده خدا هم یکی مثله بچه های همدردیه. من خودم میخوام برم خواستگاری سعی میکنم با نهایت دید مثبت برم. نمیزارم هیچ پیش زمینه منفی ایجاد بشه.

با این پسرای درمونده بیشتر راه بیایین. گناه دارند.

براتون آرزوی سلامتی و خوشبختی دارم

امشب دلم هوای کودکی کرده.
عمر چقدر زود می گذره؛
این شعر رو پیدا کردم ولی متاسفانه نمیدونم شاعرش کیه ولی متنش خیلی حال و هوای خوبی به من داد :
پا به پای کودکی هایم بیا // کفش هایت را به پا کن تا به تا


قاه قاه خنده ات را ساز کن //باز هم با خنده ات اعجاز کن


پا بکوب و لج کن و راضی نشو //با کسی جز عشق همبازی نشو


بچه های کوچه را هم کن خبر //عاقلی را یک شب از یادت ببر


خاله بازی کن به رسم کودکی // با همان چادر نماز پولکی


طعم چای و قوری گلدارمان //لحظه های ناب بی تکرارمان


مادری از جنس باران داشتیم //در کنارش خواب آسان داشتیم


یا پدر اسطوره دنیای ما // قهرمان باور زیبای ما


قصه های هر شب مادربزرگ// ماجرای بزبز قندی و گرگ


غصه هرگز فرصت جولان نداشت //خنده های کودکی پایان نداشت


هر کسی رنگ خودش بی شیله بود // ثروت هر بچه قدری تیله بود


ای شریک نان و گردو و پنیر ! // همکلاسی ! باز دستم را بگیر


مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست // آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟


حال ما را از کسی پرسیده ای ؟// مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟


حسرت پرواز داری در قفس؟ //می کشی مشکل در این دنیا نفس؟


سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟ // رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟


رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟ //آسمان باورت مهتابی است ؟


هرکجایی شعر باران را بخوان // ساده باش و باز هم کودک بمان


باز باران با ترانه ، گریه کن ! //کودکی تو ، کودکانه گریه کن!


ای رفیق روز های گرم و سرد //سادگی هایم به سویم باز گرد!

این شعر رو همزمان با گوش دادن به آهنگ کودکی اثر مسیح مریمی بخونید، حتما گریتون می گیره؛قول میدم. اینم شعر آهنگه:

کبوترم که بنگرم بامت را
رها شوم چو بشنوم نامت را
تو بی نشان نشان من به هر جا گفتی
تو خود مرا سروده ای غزل ها گفتی
ز بی کران به تشنگان تویی دریا تر
ز خود اگر رها شوم تویی پیدا تر
مرا ببر به کودکی به مولیان رودکی
ببرم به آن شهری که بود چو آیینه
نباشد آنجا اثری از رنج و کینه
ای در شبانه ها ماه و پروینم
چشم کبود تو درد و تسکینم
افسانه خوان به گوشم ای شیرینم
شاید بخوابم و خوابت را بینم
مرا ببر به کودکی به مولیان رودکی
ببرم به آن شهری که بود چو آیینه
نباشد آنجا اثری ز رنج و کینه
غم سازم همه رازم به تو گفتم
تو بهاری ز تو گفتم که شکفتم
بیا ببین که چون چشمت بیمارم
ستاره خفت و من هر شب بیدارم
یادت خدا یا رب یادت خدا یا رب
...

حس خوبی داره کودکی.
امیدوارم حسی که امشب داشتم رو حس کنید. خیلی قشنگه.

شاد باشید.

دوستان سلام

خیلی سعی کردم حالمو خوب کنم خوب بودم ، یه سری اتفاقات میوفته که تحملمو به صفر میرسونه ، الان واقعا حالم بده ، به دعاتون احتیاج دارم

الان که دارم این متنو مینویسم به امید اینکه اگه کسی منو میشناسه و قابل میدونه دعام کنه مینویسم ، توی این جمع بزرگ همدردی هستن کسانی که قلبشون صافه و پیش خدا آبرو دارن .

سلام.
امشب هیجانی ندارم و کمی خسته ام... پدر بزرگم بعد از سه ماه رنج فراوان به رحمت خدا رفتن و مراسمشون چند روز خونه ی ما بود. یکم روحیه ام گرفته شد. تو شلوغی که چیزی حالیم نبود ، اما حالا که تنها شدم دلتنگشون شدم، چون خیلی دوستشون داشتم، خیلی محترم بودن. البته مواجه شدن باهاش از تصورم راحت تر بود.
خداروشکر. زندگی آرومی داشتم و دارم. رفاه دارم، خانواده خوب، سلامتی، امنیت، آبرو، محبت، فرصت، همه چی.... تا به حال داغ عزیز ندیده بودم، همین هم خدا صبرش رو داد. ولی همیشه ازش غافل بودم. همیشه ناسپاس بودم و بیشتر خواستم. فکر میکنم هیچکس به اندازه ی من غرق نعمت نبوده. خدایی که بهم چشم و عقل و دل داد و به گوش و زبان بیاراست. اما من، آه... فقط کفران نعمت و بی خیالی.
کاش قلبم بهتر این اتفاق رو درک کنه. گاهی بعضیا مرگشون خیلی زیباست. خودش رفت، اما همه بچه هاشو که خدارو انکار میکردن و کفر میگفتن، معتقد و نمازخون کرد. با بیماری و مرگش هم سبب خیر شد.
لطفا دعا کنید برام. دعا کنید به فهم و شعور برسم. خیلی کوته فکرم. خیلی بچه ام، خیلی مغرور و متکبرم. به لطف خدا که دعای شما موجبات نظر خداوند رو فراهم میکنه. ممنونتون میشم.