موضوع: حال و احوال یاران همدردی (11)

سلام سرشار عزيزم


اولش كه با كلمه دوستان گلم شروع كردي، گفتم آفرين بر سرشار. چون قبلا يه نكته گفته بودي تو ذهنم داشتم. " ما اعضاي همدردي دلامون به هم وصله" . بعدش كه متن رو تا آخر خوندم گفتم چه دوستي؟
اين همه نگفتي، نگفتي، نگفتي، تا پيك نزدي، ما رو شريك بار سنگين خودت نكردي، من كه شخصا دوست خوبي نبودم!

دروغ نگم تا آخر همش فكر ميكردم بخشي از يك منولوگ فيلم رو بازنويس كردي تا آخرش بياي بگي، من سرشار، حالم يكم نزديك اين داستان هست، ولي به اميد خدا، با كمك دوستان گلم ميتونم از اين حالم فاصله بگيرم.

نمي دونم چه تصميمي ميگيري و چه كار ميكني، ولي مطمئن هستم سرشار واقعي، دوست گل من بهترين كار رو ميكنه.

اگر دوست داشتي، تو جاي هميشگي منتظر حضور سبزت هستم، رفيق

سلام عزیزان همدردی ان شاالله همتون سلامت باشین
چند وقته شروع کردم به درس خوندن، خیلی حالمو بهتر میکنه. خدارو صد مرتبه شکر که درسی برای خوندن دارم
حس و حال اول مهر دارم، دلم میخواد میشد برم سر کلاس، یک دختر 18 ساله مجرد که اولین روز دانشگاش تو رشته مورد علاقشه! همه انرژیش میخواد واسه درس بذاره...

بوی لوازم تحریر نو حس میکنم... من عاشق خرید لوازم تحرریرم. خودکارای رنگ و وارنگ، جامدادی... ( تو ارشد خیلیا منو به خاطر لوازم تحریرای زیادم مسخره میکردن ولی من اینقد عاشق لوازم تحرریرم که منم باهاشون میخندیدم. یعنی سر کلاس بچه ها خودکار رنگی عوض کردنای من موقع نوشتنو به شکل استند آپ کمدی درآورده بودن)
صبح ها تو فضای دل انگیز پر درخت محوطه دانشگاه من زودتر از زمان کلاس میومدم از خوابگاه بیرون تا بتونم آب هویج تازه از بوفه بخرموای که چه هوای تازه ای بود...
مزار شهدای گمنام دانشگاه، مسجد با صفا، پیست دوچرخه سواری، خوابگاه، سلف، تا دیروقت بیدار بودنا، مثل یک رویا بود دلم برای همه اون لحظات بی دغدغه و حتی سختی های فشار درسی و جسمی و رفت و امدهای هر هفته تنگ شده...


جوونی کجایی که یادت بخیر....

اول میخواستم بیام غر غر کنم و یکم دردو دل کنم اما دلم نیومد یک متن تلخ بذارم و برم... این نیز بگذرد

نوشته اصلی توسط سرشار

سلام دوستای گلم... حالتون خوبه ؟

خب دیگه وقت رفتنه ....

من دیگه مدیون خودم نیستم.چون میدونم با تمام دل و جونم تلاش کردم و تلاش کردم و تلاش کردم.ولی نشد که نشد که نشد یا شایدم خدا نخواست.

والا من توی آرایشگاه فقط از صبح تا ظهر قیچی میزدم و آخر ماه شیرین سه تومن کاسب بودم.ولی الان چی؟ تا ساعت پنج شیش بعد از ظهر سرکارم و هیچی به هیچی.به این میگن خر حمالی.

دو سه ماهی توی شهر خودمون ول میچرخم

دیشب یه بسته سیگار گرفتم و الان مرددم بکشم یا نکشم !!! بی خیال بابا ،میکشم.دنیا دو روز که بیشتر نیس !!! هست؟!

البته الان بدجوری خوابم گرفته. خیلی خوبه که دیگه نباید صبح زود برم سر کار.همون ساعت دوازده میرم استعفا میدم و بعدشم میرم یه پرس چلو کباب میزنم تو رگ.

من نمیدونم چرا دنیای به این سادگی رو این همه سخت میگیریم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!خب مگه کرم داریم؟!

جناب سرشار تودار و خودخواه و فداکار سلام

چقدر حالتونو میفهمم آقای سرشار ولی باید اعتراف کنم ابدا فکر نمیکردم سرشاره همدردی این دغدغه هارو داره یا بهتر بگم اگر داشته باشه برخوردش اینه ،
اما الان که فکر میکنم میبینم نه نه اصلا، برخوردت کاملا طبیعیه . مدیر خیلی خوب نوشت دستش درد نکنه نازه قلمشون

آقای سرشار ما آدما گاهی انقد به خودمون فشار میاریم که نتیجه اش میشه این ! خیلی حرف دارم واسه جواب نقل قول بالا که اصلا اینجا جاش نیست !
قفقط بگم من الان درگیر بیمارستان هستم و به شدت دچار تنگیه نفس شدم و وزن کم کردم ، مشکل قلبی که نمیدونم از کجا پیداش شد و نگم برات ..نگم برات

یک عالمه کار ریخته روی سرم ، من نمیخوام چهره رنگ پریده داشته باشم نمیخوام وقتی میدو ام نفسم بعد از چند قدم بالا نیاد
یادتونه تاپیک زدم زندگیه توی روستا ، شاید فکر کردید درگیر مشکلاتی که ازش خبر داری شدم اون فکر زودگذری بود و گذاشتمش کنار ،
حالام که کسب و کار جدید شروع کردم جسمم یاری نمیکنه ... نمیدونم چه حکمتیه وقتی میخوام برم که برم باید بمونمو بسازم ، و وقتی میخوام وایسم و تلاش کنم باید صبوری کنمو و مراقبت

خوب ... حتما خدا میخواد بهم یه درسی که خوب یادش نگرفتمو بفهمونه ، یادم بده ، امیدوارم خنگ نباشم و سریع بگیرم چی میخواد بگه
فقط یه نکته که خواهش میکنم خوب بهش فکر کنی :

فرق الانه گیسو کمند و سرشار بعد از یه فشار زیاد:
سرشار خیلی ناامیده ، کنترلش از دستش در رفته (فکر کردن به سیگار و ببخشید هذیان گفتن و یه عالمه هیجان) ، بی تفاوت شده شدیید

گیسو کمند دوست داره زودتر بشه مثل یه ماه پیش و سرحال شه ازین رنگ پریدگیه که زیر آرایش قایمش میکنه بیاد بیرون ، بره باشگاه ، زودتر پروژه جدیدشو بگیره و بعد کم کم ازین بخشی هم که توی شرکتشون جابجا شده خدافظی کنه و بره دنبال کاسبیه دوست داشتنیه خودش و تلاش کنه و استراحت کنه و در اولین فرصت بعد از اولین آزمایشا بره به دوستای عشقش (معروف به عشقیم لر ) سر بزنه .

حالا چرا؟

چون سرشار آرایشگاه دوست داشتنیشو که درآمدش قابل قبول بود و کارشو دوست داشت و از همه مهتر کلی زمان داشت تا به بقیه زندگیش هم برسه اومده بیرون و خودشو درگیر کارمندی کرده .
گیسو کمند برنامه داره که ازین کارمندیه بیاد بیرون و بره دنبال کسب و کارش.

حالا هرکدوم از علت و معلول بالا شاخ و برگهای بیشتری دارن ،
بهشون فکر کن و بیا تاپیک بزن مطمئنم نتیجه عالی میشه ، منتظرتون هستیم آقای سرشار.

------------------------------------------------ (به قول آقای محمدرضا 164 که همیشه با ازینا تاپیکشو تفکیک میکنه :)

دوستای گلم که میخواهید نگران من بشوید دیگر نگران نباشید چون حالم واقعا خوبه ، انگیزه دارم ، زیر بار بستری شدن نرفتم و امروز اومدم سرکارم ..
میدونید ... من روز قبل از رفتن به بیمارستان رفتم یه باشگاه پیدا کردم و ثبت نام کردم همه چیزم توش هست از استخر تا ایروبیک و یوگا و کاراته و کافی و دم نوش ، من باید برم اونجا نمیزارم یه قرون از پولم سوخت شه از همه امکاناتش استفاده میکنم حتی اگه بهم دستگاهی وصل باشه

تصور کنید یه خانم که بهش یه دستگاهی وصله که نباید تکون بخوره رفته نشسته روی دوچرخه و پایین نمیاد تا پولش سوخت نشه
میخوام همه آزمایشارو سرپایی انجام بدم هولتر اکو تست ورزش آزمایش قبل از غذا بعد از غذا بعد از خواب قبل از خواب شده هر روز برمو بیام بیمارستان این کارو میکنم ولی بستری نمیشم
مدیرعامل عزیزم (شوهر خواهرم) به مهارتهای من نیاز داره و میدونم بدون من کارا پیش نمیره ، خوب.... اعتماد به سقف هم خودتون هستید ، دارم راستشو میگم .

نمیدونم چهطوریاست ولی هرچیه خیلی باحاله ، وقتی بی پول بودم احساس بی پولی نداشتم تازه یهو هزارتا تک تومنی توی کیفم نبود میرفتم مثلا یه دوچرخه با یکی شریکی میخریدم که بتونم 3روز در هفته سوارش بشم یا قول یه کمک میلیونی به یکی میدادم و هرطور بود انجامش میدادم

حالام دکتر بهم میگه استراحت مطلق ، حتی تند تند راه نرو و تست ورزش هم با احتیاط باشه ، رنگ و رومم که افتضاحه ، حرفم میزنم نفسم بالا نمیاد، ولی واقعا احساس مریضی ندارم ،
با دوستمم برنامه کوه ریختم واسه جمعه بعدی انشاالله ، و پدرمو هم راضی کردم که اجازه بده برم.

سلام آقا سرشار مهربانم ،،،



آقا سرشار ،،،تو زمان های خیلی قدیم تو کشور ایتالیا ،،،کشاورزان ،،اطراف زمین کشاورزی شون یه اتاقی داشتند ،،،

اونا موقع کاشت محصولاتشون چند روزی میرفتند تو اوون اتاق و با خودشون خلوت میکردند ،،،

این رسمی برای اونها بود تا از ایزد کیوان ( سیاره زحل که که با نماد داس اون را می شناختند ) کمک بخوان تا محصولاتی بیشتری برداشت کنند .

کشاورزان با این روش به عمق خودشون فرو میرفتند و دنیاشون را ترک می کردند ،، برای تمرکز و متحد کردن روان و جسمشون ،،،

این سفر درونی اونها کار جالبی یود ،

دنیای مدرنیزه شاید اجازه نده ما با خودمون خلوت کنیم ،،

شاید وقتشو نداشته باشیم :)





آقا سرشار بعضی موقع ها لازمه تو زندگی به خودمون یه ایست بدیم ،،کوله پشتی خودمون را برداریم ،بریم سفر ! ،،،، سفری به درون

باید بریم اونجا یه سر بزنیم ببنیم چه خبره ،،،بریم اسکلت ها و پایه های این ساختمان را مقاوم سازی کنیم ،،

بریم با خودمون یه درد و دلی کنیم ،،با دلمون بیشتر حرف بزنیم ،،،





آقا سرشار من ماهی یه بار این کار را می کنم ،، :)

یعنی ماهی یه بار غیبم میزنه میرم یه جای خلوت ،،میشینم با خودم درد و دل می کنم ،

به اعماقم سفر میکنم تا ببینم چه خبره ،،،تا بعضی چیزها را نوسازی کنم .

تو سفر به خودت هم میتونی برسی :) مثلا بری یه دل سیر کباب بزنی تو رگ یا مثلا بری جیرگی خاله قزی جیگر بزنی ،،،:)





آقا سرشار بعضی موقع ها ما تو زندگی حالمون خوب نیست ،،یه جورایی احساس میکنیم گم شدیم و کسی هم نیست الحمدالله ما را پیدا کنه ،،، :)

اون موقع روزی هست که باید بریم سفر !،،،،سفری به درون .

من تو سفر به درونم فهمیدم : بعضی چیزهایی که فکر میکردم برای منه ،،، برای من نیست !

واقعیتش برای منه ،،ولی برای من نیست :)




در سفر به درون فهمیدم اگر شادی من وابسته به اشیاء باشه ( همسر – ماشین – خونه و .....) به همان اندازه شادم و اگر بهش نرسم یا از دست بدم شادی را ازدست میدم ،،

برای همین در سفر به درونم شادی واقعی را چیز دیگه تعریف کردم ،،،

یه دوستی داشتم بهم می گفت وقتی تو زندگی ناراحت و افسرده میشی باید یه ایست به خودت بدی ،،،اگر دقت کنی می بینی شاید تو اصلی ترین هدف زندگی ات ایراد داری باغبان!

بعضی موقع ها که اینجوری میشم بیشتر روی فلسفه ی زندگیم فکر میکنم !




..........................................




آقا امین حرف از پاییز و مدرسه زد ،،،یادش به خیر ،،

آقار سرشار خانم محمدی را یادته ،،معلم دوران دبستانت !،،،،یادته بهت می گفت سرشار یعنی لبریز ،،،

شاید می خواست بهت بگه اگر پر شدی باید خالی بشی!

نوشتن و درد و دل و سفر به درون به این مهم بهت کمک می کنه

به خانم محمدی بگو هموم سرشار با اراده هستی ،،همون پسری که چشماش پر از ،، از ستاره های رنگارنگ




..........................................




آقا سرشار یادته تو همدردی یه پسری استقلالی بود و هست ،،،

یادته اون بنده خدا دو دل بود ،،6 دل هم دیده شده بود :)

یادته یه جا می رفت درد و دل می کرد ،،برو اونجا و اگر خواستی اونجا تاپیک بزن و اگر هم خواستی اینجا تاپیگ بزن :)







تویی که بودی، همه جا یارو یاورم آقا سرشار ،،

اینم سهم عشق از طرف ِ دوست باغبونت



مواظب خودت باش


و

یا حق رفیق

سلام
شما هم اینطوری هستید که وقتی یه پستی میزارید بعدا قبل از اینکه بقیه پستها در اون تاپیک رو بخونید یه بار دیگه پست خودتونو میخونید ، یا فقط من اینطورم ؟!
دیشب قبل از خواب اومدم اینجا ببینم از آقای سرشار خبری نشد، که پست خودمو خوندم و به یه جایی رسیدم که خیلی حالم گرفته شد ، یه جایی رو کلا یه چیز دیگه نوشتم
زحمت بکشید این پستو تا آخرش بخونید که سوء تفاهم نشه ؛

نمیدونم چهطوریاست ولی هرچیه خیلی باحاله ، وقتی بی پول بودم احساس بی پولی نداشتم تازه یهو هزارتا تک تومنی توی کیفم نبود میرفتم مثلا یه دوچرخه با یکی شریکی میخریدم که بتونم 3روز در هفته سوارش بشم یا قول یه کمک میلیونی به یکی میدادم و هرطور بود انجامش میدادم

منظورم ازین کمک ، انجام دادن کاری بود که سود مادی برای خودم داشت ،

یه روزی که داشتم میرفتم سرکار کلا 8هزار تومان داشتم ، یعنی فقط اندازه کرایه رفت و برگشتم ، رفتم و برگشتم خونه من موندم و یه 700 تا تک تومنی . یعنی فردا صبح پول کرایه نداشتم برم سرکار :)

با یه بنده خدایی داشتم صحبت میکردم که او گفت رفته برای ماشینش طرح ترافیک بخره ولی ماشینش اسقاطی شده و بهش طرح ندادن ، اگرم میخواست ماشینشو توی خودروهای فرسوده ثبت نام کنه اولا تا ماشین جدید بهش بدن یه ماهی روال قانونیش طول میکشید و بعد هم فقط میتونست پراید برداره که به درد کارش نمیخورد و عملا باید چند ماهی بیکار میموند.

خودش یه 10تومنی داشت و باید بقیه پولو از یکی جور میکرد تا بره زودتر ماشین بخره و برگرده سرکارش ،
بهش گفتم برو با این 10تومنت ماشینی که میخواهی بخر ، تا 2-3روز آینده که به سند بنام زدن برسه من بقیه پولشو بهت میرسونم و اون ماشین اسقاطی هم برای من .

فردا صبح آژانس گرفتم رفتم سرکار و به مدیر آژانس هم گفتم با این شرط برام ماشین بفرسته که الان دیرمه و نمیتونم کرایه رو حساب کنم باید شب که برگشتم کرایشو از کارتم بردارم .
به همکارام گفتم کی میخواد الان 10 تومن بده یه پراید تا یه ماه دیگه داشته باشه با شرایط عالی ،

یکی از همکارام که میخواست بره خودروهای لیزینگی که کلی سود الکی میگیرن واسه همین پراید ثبت نام کنه تازه 6 ماه دیگه شاید به دستش میرسید اونم با یه شرایطی که کاری به شرعش ندارم ، عقلانی هم نبود
با کمال میل و خواهش که اگه این کوپن رو بهم بدی کلی دعات میکنم ، استقبال کرد ، منم گفتم پس برای اینکه بتونم قولش رو به کسی ندم و راحت بگم بیانه گرفتم لطفا الان یه تومن برام کارت به کارت کن
(میدونستم پولی که برای ماشین کنار گذاشته توی کارتشه ) و اینطوری از زیر خط فقر اومدم نزدیکش و آبروم نرفت

همکارم فردای اون روز بقیه پول رو هم برای صاحب ماشین اسقاطی واریز کرد ، هم اون بابا کارش راه افتاد و کارشو از دست نداد ، هم همکارم یه ماشین با شرایط عالی خرید و هم من به پورسانتم رسیدم و تا حقوقمو بریزن محتاج خلق الله نشدم ،

پورسانتو به همکارم گفتم هر چقدر که دوست داشتی از 500 تا 2 تومن بهم پرداخت کن که اونم خواست 2بریزه خودم 1 تومن گرفتم .

میخوام بگم کمک مالی بود ،اسمش کمک بود ، با دست خالی بود ، ولی به خاطر منافع خودم بود و اینکه خودمو نجات بدم

ممنون که خوندید و اون پست اشتباهی رو فراموش کردید ، خیالم راحت شد نوشتم