موضوع: حال و هوای این روزهای ما ، جدایی!

سلام دوستان عزيز تاپيك خوبيه

من هم صبح هاي بدي دارم البته فقط موقع نماز صبح فكرو خيالاي خيلي خيلي بدي سراغم مياد

جديداً اصلا از خونه بيرون نميرم جز برا باشگاه و استخر

واسه ازمون استخدامي اصلا حوصله ندارم بخونم هرچند ميدونم امتحانش فرماليته اس

هنوز بهمه ميگم ازدواج كردم همسرم فلان شهر كار ميكنه هنوز نتونستم بپذيرم ك جدا شدم البته فعلا در قهر بسر ميبريم ولي اون اقا با كمال پررويي منو نميخاد و تصميم يكطرفه اس

دارم تصميم ميگيرم ب هيچكس از همكارامو دوستام نگم جدا شم اصلا ب زندگي متاهلي دوباره فكر نميكنم

نوشته اصلی توسط آخیش

امروز خونه دوستم بودم آرزوم شده یه خونه داشته باشم و دوست وفامیلام دعوت کنم همیشه من میرم خونه اونا ،بچه بودیم اونا هم می اومدن اما حالا بیشتر منو دعوت میکنن ، من خیلی اهل مهمونی و ددر و گردش هستم یعنی همچین مردی پیدا میشه پایه باشه؟ کلا بچه های دوستام پایه من شدن و باهام خوش میگذرونن اینقد که از بچه ها بدم اومده آخه دنگ و فنگ دارن، باز خوب شد امروز هم گذشت، حوصله ناله زاری ندارم والا میگفتم آرزوهام قهوه ای شده باید آرزوهام رو عوض کنم مثلا چه آرزویی بکنم ؟ به کدوم طرف ؟ حتی نمی تونم تصور کنم چه شوهری بهم میاد؟ ایده آل هام بهم ریخته،ولی بدون شوهر هم میشه

آخیش عزیز
مشخصه که شما خیلی سرزنده هستید و خیلی هم زندگی مشترک براتون مهمه.
احساستون را درک میکنم. من هم اصلا دوست ندارم با دوستان متاهل رابطه داشته باشم به همون دلیل.
نظر کارشناسها این هست که تا یکسال بعد از جدایی ازدواج نکنید که تقریبا خیلی هم احتمال ازدواج در این مدت زیاد نیست. بعدش هم آدم دیگه شور و شوقی نداره به ویژه بعد از این تجربه تلخ. ( البته من احساس خودمو گفتم)
اما این خیلی خوبه که شما بهش فکر میکنید و سرزنده هستید
به نظرم فقط عجله نکنید و تامل کنید
حتما مردی برای شما خواهد بود که خیلی خیلی احساس خوشبختی کنید

خانمsahar51

پدقیقا من هم صبح ها بدترین حالتم هست و یه احساس بد و دلشوره عجیبی به آدم دست میده
شاید چون مغز تازه بیدار شده و عنوز گرفتار افکار روزانه نشده فرصت داره به این مسایل سر بکشه

شرایط احساسی ما رابطه مستقیم با نوع فکر کردن ما به مسایل داره. مثلا خود من چند روز پیش حالم خیلی بد بود و فکر میکردم با زندگیم بازی شده، گول خوردم و ازم سو استفاده شده و شدم یک وسیله تا دیگری را به مقصد برسونم. اینها باعث میشد وحشتناک احساس بدبختی و شکست بکنم
اما امروز جور دیگه فکر کردم و دیدم در واقع کسی که ضرر کرده اون خانم بوده که 6سال از بهترین سالهای جوانیش که خوشگل و خوش هیکل و شاداب بود را در کنار من بود ولی در 32 سالگی با ندونم کاری (یا بقول خودش زرنگی) زندگیش را نابود کرد برای رسیدن به رویاهای واهی.
رویاهایی که رسیدن بهشون آسون نیست و اگر نرسه میشه چوب دوسر طلا
من هیچ رویایی نداشتم و در آینده هم با یک زن و زندگی معمول خوشبخت هستم. اگر بهتر شد که فبها.
اما یک زن 32 ساله چقدر شانس داره که دوباره یک زندگی خوب بسازه؟ اگر بهتر از زندگی قبلیش نباشه چی؟

حالا به نظر شما کی متضرر هست؟

شما هم سعی کنید جنبه های مثبت را ببینید. ما همیشه فکر می کنیم وضعیت طرف مقابل بهتر خواهد بود چون اون تصمیم به جدایی گرفته در حالیکه اصلا مهم نیست که کی تصمیم گیرنده بوده.
اتفاقا تصمیم گیرنده های جدایی اگر به زندگی بهتری نرسند خیلی داغون میشوند چون داشته های خوبشون را بخاطر توهمات پوچ از بین بردند
خدارو شکر که آدمهای بدرد نخور خودشون از زندگیمون زود رفتن و بیشتر از این مارو گرفتار نکردند
با انگیزه زندگی کنید و پیشرفت کنید جوری که هر کس بعدا شمارو دید متوجه بشه طرفتون چه مورد خوبی را از دست داده

در مورد مخفی نگهداشتن جداییتون هم، پنهان کردن بیش از حد هم بار روانی اضافی رو دوشتون میذاره. البته لازم هم نیست جار بزنید برای همه

سلام
سحر جان زیاد فکرشو نکن من تا 6ماه با اینکه تو مسیر جدایی بودم جلوی بقیه مخفی میکردم و بقول خودت میگفتم شوشو سرکار تویه شهر دیگه است اوضاع خوبه اما یه روز پاشدم و تصمیم گرفتم به همه بگم به همین راحتی ، کم کم درست میشه ، استخر عالیه کاش منم دوباره برم
آقا کاوه ممنون،من بی خیال ازدواج نمیشم به این دلایل:
من قبلا اصلا اهل ازدواج نبودم و همیشه از بابا مامانم اصرار بود و از من بی خیالی و رد تا اینکه دیگه 28_29 بودم به اصرار خواهرم (خواهرام از من کوچیک ترن و من واقعا عاشقشون بودمو هستم) یکی از خواستگارامو قبولیدمو مزدوج شدم (از اون خوشم هم اومده بود و البته گند زدم انتخاب اشتباهی کردم خواستگارایی که رد کردم تعهد زندگی دارن و متاهل شدن و موندن پای زندگیشون من یه سرطان رو انتخاب کردم ) الان میدونم که ازدواج خوبه اما یکسال دیگه دوباره من همون آدم سابق شدم که برا ازدواج تره خورد نمی کرد و با دنیای خودش خوش بود ....(همین الان هم فک می کنم بچه بزرگ کردن مزخرف ترین کاره واقعا سخته و اگه مادر بشم حتما پرستار میگیرم از همین حالا دارم پول واسه اینکارا کنار میذارم)....من هشت ماهه با یقین به عدم سازش دوتامون جدا شدم البته رسمی و محضری 45 روزی میشه، یه مشاور بهم میگه با ادم خونسرد ازدواج کنم، من از کجا بفهمم خونسرده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟چه جور آدمی به من میاد؟؟؟؟؟؟؟ چه جور آدمی با من سازگاره؟من با پیرزن ها هم خوشم(حتی باهمه مشکلات آنمرحوم واقعا باهاش خوش میگذروندم من حوصله قهر و دعوا ندارم کلا باهم کوه و ددر و رستوران و پارک و کویر و...میرفتیم ،باورتون میشه آنمرحوم حتی یه دوست هم نداشت حتی نمی دونست فلافل چیه اینقد گدا بود که یه کفش واسه خودش نمی خرید با من میگشت یادش دادم زندگی چی هست) اما مرد باید باعرضه و با مسوولیت باشه،من نمیفهمم چطوری اینو بفهمم ، شما که مرد هستید بنظرتون چطوری میشه تشخیص داد یه مرد تعهد خانواده داره و گدا نیست و نمیخواد زنش واسش کار کنه پول در بیاره،،،،،چطوری یه خواستگار رو بشناسم؟؟؟؟؟؟؟ شاید بهم بخندید،، اما من حال عزاداری ندارم ،،،،
من که دنبال طلاق نبودم من که به کسی بدی نکردم من که بی وفا نبودم من که واسه شوهرم کم نذاشتم من که حتی وقتی بابای پیر منو کتک زد بازم زن وشوهری رو زیر پا نذاشتم من فقط ازش خواستم یه خونه واسه ام اجاره کنه طلاقم داد انگار کلا نمی خواست مستقل باشه ،،،،،، الان دیگه بهتره فکر خودم باشم همیشه خدا، فکر بنده های خدا بودم عاشق بشریت بودم ،اما حالا به کمک خودم و بشریت نیازمندم تا این زندگیمو درست کنم،من موقع ازدواج قصدم تشکیل خانواده بود حتی به بچه دار شدن فکر کرده بودم اما خب نشد الان دلیلی نمیبینم با مسایل احساساتی بی سر وته بی خیال خانواده و امنیت و آرامش ناشی از خانواده بشم ، زمانش که بگذره سخت تر میشه، اگر متخصصی وجود داشته بشه سریع نه نمیاره و به من راه حل میده ، آره یه جوون 20 ساله 2تا 3 سال وقت میخواد تا فراموش کنه و ذهنش باز بشه و بتونه خودشو مدیریت کنه و زندگی راه بندازه، اما من باور کنید احساساتم عشق آتشین نیست ترجیح میدم به ترک دیوار بخندم تا با خاطرات آنمرحوم غصه بخورم این دوسال اینقد غصه خوردم که ظرفیت غصه تکمیله!!!!

سلام
من گریه و زاریمو همون اویل کردم و.الان احساس میکنم طلاق عاطفی واسه من اتفاق افتاده
به نظرم خوبه که قبل از اینکه طلاق قانونی اتفاق بیفته قبلش دونفر کاملا از هم سرد شده باشن
تا جدایی براشون سخت نباشه

من توی تاپیکی که دارم سوالمو مطرح کردم اما کسی نظر نداد
از شما دوستای عزیزم میپرسم بگید بهتره چیکار کنم اابته ببخشید که اینجا مطرح میکنم اگه به تاپیکم سر بزنید ممنون میشم

من یه توافقنامه رو امضا کردم که جدا بشیم اما اون اقا هنوز امضا نکرده نمیدونم بازی جدیدش چیه که امضا نمیکنه
از طرفی هم بهش پیام دادم که عکسارو پاک کنه جواب نداد

به نظرتون باید چیکار کنم؟

من یه توافقنامه رو امضا کردم که جدا بشیم اما اون اقا هنوز امضا نکرده نمیدونم بازی جدیدش چیه که امضا نمیکنه
از طرفی هم بهش پیام دادم که عکسارو پاک کنه جواب نداد

تجربه من نشون داده که آدمها حتی اونهایی که خودشون تصمیم به جدا شدن می گیرند، در هنگام جدایی لجباز و بیرحم میشوند و دشمن همونی میشوند که تا چندی قبل محرمترین کس بوده.
به نظرم به چیزی اصرار نکنید شاید نتیجه عکس بده و طرف برای اذیت کردن لجبازی کنه

راستی من متوجه شدم چرا صبح ها حالم خرابه. چون شبها که مغزم از افکار روزمره آسوده میشه دوباره میره سراغ افکار مخرب و حتی خواب هم میبینم. در نتیجه صبح با افکار مخرب بیدار میشم
خانم آخیش
من الان به این حرف قدیمیها رسیدم که ازدواج هندوانه دربسته هست. من و زن سابق بیش از یکسال دوست بودیم و من نشناختمش. در ضمن آدمها با تغییر شرایط عوض میشوند.

سلام دوستای عزیز

منم 4 ماهه تو بلاتکلیفی بسر میبرم.اگه تاپیکامو خونده باشین و در جریان زندگیم هستین دیگه.الان بعد 4 ماه داییش اومد و سه چهار جلسه اومد واسطه بشه اخر سر گفت اینحوریش قبولش داری؟منم گفتم نه اورد یه کاغذ واسه نوشتن طلاق توافقی.اینجا بگم ک ادعای خانئمم اینه ک تحمت زدم و فحش دادم و دروغ گفتم.انچنان استاده تو زمینه حرف درست کردن ک کسی ندونه همه باور میکنن.
دلایل اختلافاتمونم اینا بودن ک به حرفم گوش نمیداد تا یه چیزی میگفتم بهش زود میرفت به مادرشو خواهراش میگفت و حرفارو وارونه و بزرگ میکرد.
مورد اخر ک بحث شد بینمون دیگه از این ک کج خلقی کرده بود اونقد خسته شده بودم وقتی از مهمونی میومدیم گفتم بریم خونه ما.گفت نمیام منم گفتم منم نمیبرم گفت زنگ میزنم بابام بیاد ببره .گفتم زنگ بزن دیگه خسته شدم از بس بابام مامانم گفتی بعد زنگ زد به مامانش .منم گاز ماشینو گرفتم و با سرعت 150 داشتم میرفتم ک اینم نگو ترسیده بردم گذاشتم
دم خونشون بعدش مامانش زنگ زد ک دختر منو چرا اوردی انداختی اینجا.بزار داییش بیاد طلاقشو میگیرم.منم گفتم اشکال نداره بگیرین.از اون موقع تا الان 4 ماهم گذشته هی کش دادن واخر سر پدرم زنگ زد گفت تکلیف اینارو زود روشن کنید.

این دعواهای زن و شوهری با هیجان زیاد ناشی از چیه؟ چرا نمیشه اینجور جاها

خویشتن دار بود؟ من وقتی یادم میاد آنمرحوم تو خیابون چقد وحشتناک داد میزد

آبروریزی بود واقعا ،خدا کنه کسی نصیب آدم بشه که آبرودار باشه ، دوستان چطوری

تو روابط خویشتن دار باشیم ؟دعوا ها رو مدیریت کنیم؟ کنترل داشته باشیم رو

حرفامون بعدا دردسر نشه؟ من خودم یاد گرفته بودم سکوت کنم تا اوضاع آروم بشه راه دیگه ای بلد نبودم

مهرااد و shayana
ممنون از این تجارب خوبتون

مهرااد عزیز
هر عدم موفقیتی بهرحال باعث ناراحتی میشود بویژه که این عدم موفقیت بموجب رفتار و تصمیم های فرد دیگری در زندگی شما اتفاق بیفتد و از دایره تصمیم و کنترل شما خارج باشد

برای چون من که همیشه با سعی و تلاش در بیشتر مراحل زندگی موفق بودم، عدم موفقیت در یکی از مهمترین مراحل زندگی خیلی تلخ هست و تلخ تر اینکه بدون هیچ دلیلی و بنا به تصمیم دیگری اتفاق افتاد

با اینحال چون من تمام تلاشم را انجام دادم و تصمیم نهایی از کنترل من خارج بود، مسولیت شکست هم از گردن من ساقطه.

الان بعد از یکماه نوع ناراحتیم تغییر کرده. دیگه ناراحت جدایی اون آدم نیستم چون آدم بی لیاقتی بود، مسولیت جدایی هم گردنم نیست، الان فقط ناراحت اون روزهایی هستم که اون بی همه چیز داشت با من تو خونه من زندگی میکرد و باهام روی یه تخت میخوابید ولی تصمیمش را برای جدایی را خیلی قبل تر گرفته بود.

همونجور که Shayana گفت این وظیفه انسانی و اخلاقی هر کسی هست که طرفش رو از تصمیمش مطلع کنه، حتی اگر دلیلش را نخواد بگه. نمیشه طرفت رو در تاریکی نگه داری و برنامه ها خودتو برای بعد از جدایی ردیف کنی.
برای اون روزهای لجنبار نمیبخشمش. اما ازش ممنونم که رفت.

مستون میگذره و رو سیاهی به ذغال خواهد موند.