موضوع: "دلم گرفته...همه دوستام ازدواج کردن موندم تنها"

درود بانو

خاله قزی ببخشید نظر دادم تو این پست ایشالا عنوانشو درست میکنه!

واااااااااا مگه من ناظم هستم اینجوری میگی خوب چون در مغازه وقتم آزاده فقط به مدیرهای سایت کمک میکنم البته کمک که نه وظیفست چون کاری که میکنن نتیجه ای که دارم میبینم مقایسه با مشاورهای بیرون یا مشاورهای تلویزیونی و ماهواره ای بنظرم تاثیگذاری بیشتری داره.

بانو شیدا پسرها تفکرات عجیب و غریبی دارند خوب شاید چون اطلاعاتی ندارند و مهمتر تجربه ای در این موارد ندارند برعکس دختر خانوم ها که تجربه زیادی دارند در مورد مراسم خواستگاری.بشخصه نظرم اینه خانوم ها با اینکه محجبه و چادر یهم باشند بهتره با مانتو و یا لباسی باشه که حداقل ظاهرشان مشخص باشه.
البته اینم قبول دارم واقعا حس بدیه مادر و یا خانوم های فامیل طرف آقا پسر وقتی می آیند خواستگاری به آدم خیره میشن یکجورهایی مثل خریدار نگاه می اندازند واقعا حس بدیه.
اینکه مثلا دختر خانوم بی حجاب وارد بشوند یا بقول یکی از دوستان خوش خیال(محمد93) روسری شان را شل کنند و از این قبیل کارها بنظرم اصلا و ابدا درست نیست بی اخلاقیه جلسات باید طوری برگزار باشه که دوطرف آرامش داشته باشند که بتوانند نظرات و سوالای که دارند را خیلی خوب بیان بکنند.دوست دارید همدیگر را ببینید خوب ایرادی نداره جلسات دونفری بروید بیرون خیلی هم خوبه اینجوری خیلی بهتر و بیشتر هم دختر خانوم و آقا پسر همدیگر را میبینند و هم بیشتر با هم اشنا میشوند.
دوستی قبل ازدواج و خواستگاری اینجوری شناخت درست نمیاره خواستگاری های کاملا سنتی هم نه بهتره اعتدال داشته باشیم تلفیقی از این دو حداقل 3جلسه + رفتن پیش مشاور لازم باشه+یک جلسه بیرون رفتن+رفت و امد بین دوخانواده به منزل همدیگر حداقل هرکدام یکبار +تحقیقات محلی

پست بانو آنیتا123 خیلی خوب بود تقریبا مثل همیشه
بخوام بعنوان یه مرد متاهل بگم ازدواج تصوری که داردی کامل نیست هدف از ازدواج فقط لباس عروس پوشیدن و دور دورهای نامزدی نیست خیلی تفاوت داره اینکه دوستانتان ازدواج کردن خیلی خوبه ایشالله خشوبخت بشن ولی نهایت این اتفاق برای 30% میوفته بهترین حالت را در نظر گرفتم تازه اونم باید قبلش خودتان امادگی کسب کرده باشید کلی مهارت بدست آورده باشید و از تجربه های دوستان استفاده کردیه باشید تایپیک هایی که دوستان زدن و مشکل داشتن و مقالات سایت را بخوانید.زندگی متاهلی گل و بلبل نیست همش خوبی و خوشی و خنده و عشق ورزیدن نیست.
کلی بخواهم بگویم قبلش آمادگی کافی نداشته باشی مطمئنا با مشکلات زیادی مواجه میشوید.مجرد هستی خوب از دوران خوش مجردی استفاده کن از زندگی لذت ببر کارها و مهارت های جدید یاد بگیر شاد باش بخند تفریح کن گردش برو آزادانه زندگی کن از هر زاویه ای نگاه میکنم میبینم حیفه عمر گرانباهای شما دوران خوب جوانی سپری بشه و شما با این افکار منفی ازدواج بخواهید هدر بدهید.

در مورد صبر کردن و راز و نیاز با خدا خود منم یادمه وقتی روزه میگرفتم قبلا مجرد بودم سر سفره افطار دعا میکردم خدا یه همسر خوب و با اخلاق و باایمان و هماهنگ با خودم بهم نصیب کنه که خدارو شکری اینجوری شد عجول نباشید بموقعش نصیب شما هم میشه فقط قبلش مطالعه کنید و آماده باشید

شما سنتون رو نگفتین نمیدونم چطور بعضی از دوستان میگن من از شما بزرگترم .. شاید خیلی بزرگن!!!!
ولی نظراتشون خیلی خوب بود !!!! منم استفاده کردم .

فقط میخواستم یه چیزیو هر چند تکراری بازم بگم فک میکنم بیشتر حسی که شما دارین به خاطر فشار اطرافیانه و نگاه جامعه .... فردا اگر خدای نکرده به مشکل بر بخورید باز هم همه یه حرفی واسه گفتن دارن ... به قول معروف یه گوشتون در باشه یکی دیگه دروازه ....

نوشته اصلی توسط Tamanna12

شیدای عزیز
بله درسته..ازاطرافیان شنیدم که از ترس جواب منفی بوده اما توی خواستگاری سنتی معمولا فرد مقابل رو از قبل ندیدی و نمیشناسی که بخوای غیرمستقیم چیزی رو بفهمونی. ..هرچند فکر نکنم بلد باشم...چرا که یکی از اساتیدمون بود که فکر کنم به همین غیرمستقیم فهموندنه نیاز داشت ولی من خیلی معمولی رفتار میکردم
متاسفانه یا خوشبختانه اطرافم خیلی آقا وجود نداره...راستش واقعا نمیتونم تصمیم بگیرم ازدواج سنتی بهتره یا مدرن...هرکدوم یه سری مزایا دارن...البته ازدواج های ما غالبا سنتیه. ..ولی توی شهرمون نه..
ممنونم از نظراتتون...

اگه جو غالب خانواده و فامیلتون سنتی هست بیشتر انرژیت را بذار روی همون. ولی از نیمه سنتی هم غافل نشو.
منظورم اینه که جایی پسر مناسبی دیدی، به همون شکلی که گفتم سیگنالهای مثبت بفرست. نه این که خودت را بگیر یا در برو یا اخم کن یا ...

برای ازدواج سنتی فکر کنم کارت راحت تر هم باشه در جذب خواستگار. چون با خانمها طرفی.
باید در محیطهایی که خانمها هستند خودت را نشون بدی که دیگه مساله شرم و حیا، پیش قدم شدن دختر و ... کمتر توش هست.

هر محیط زنانه ای که مناسب شرایطت هست برو و با انرژی برو.
آسته نیا آسته برو
یه جوری برو که اومدن رفتنت مشخص باشه.
مثلا اگه می ری دعا یا دورهمیهای مذهبی زنانه بی صدا نرو یه گوشه بشین و برگرد
از در که می ری با صدای بلند به چند نفری سلام کن، اومدنت را مشخص کن. لبخند و چند تا تعارف و خوشرویی خیلی موثره.
برای رفتن هم باز خداحافظی مشخصی بکن. طوری که خانمهای جلسه حضورت را کامل متوجه بشن.

استخر و کلاس و ... خلاصه هر جایی که می تونی. یه کم شاید لازمه پر سرو صدا تر باشی که دیده بشی. پر انرژی تر.

از خواهرشوهرهای بالقوه هم غافل نشو. می تونی بالفعلشون کنی.

با سپاس از همه بانوان همدردی به نکات خیلی ریز و خوبی اشاره کردید خیلی برام جالب بود تجربه و نظرات شما دوستان همدردی
یک خوبی خیلی بزرگی که سایت همدردی داره یکجورایی بسیاری از مشکلات همدردی برایشان وجود داره توی سایت حداقل جایی هست که باشند کسانی که احساسی که درای را درک کنند این خیلی خوبه و کمک میکنه به انسان آرامش بیشتری داشته باشه.

من خواستگار ندارم

سلام
کسب تحصيلات، داشتن شغل، بالا بودن اعتماد به نفس، داشتن آداب اجتماعي فعال،
داشتن مهارتهاي ارتباطي قوي، تناسب رفتار و گفتار و با هنجارهاي فرهنگي منطقه اي،
عدم ارتباطهاي احساسي و سطحي با جنس مخالف، رفت و آمد با فاميل ، اقوام ،آشنايان، همسايگان و شرکت در مراسمات،
جشنها و ....، شرکت در کانون ها ، انجمن ها ، باشگاه ها و ... همه اينها گوشه اي از فعال بودن و منفعل نبودن است.

اما از همه اينها مهمتر اينست ازدواج را با زندگي مساوي نگيريد،
ازدواج مي تواند يک مرحله مهم در مسير زندگي باشد. يعني اگر اضطراب ازدواج به هر قيمت را داشته باشيد
احتمال پشيماني در آينده بالا مي رود، لذا همه اين فعاليتها بايد با خونسردي و طبق علائق و توانايي هاي شما صورت بگيرد
و محصول فرعي آن مي تواند دستييابي قويتر به يک انتخاب هم باشد.

نوشته جناب مدیر برای دخترخانومی مشابه مسئله شما

سلام تمنای عزیز
چه اسم زیبایی...
چقدر این تاپیکت جمع خوبی شده ها!نه؟
منم میام!
منم ازدواج نکردم... فرقی نداره چه جوری... ولی به هرحال منم قسمتم نشده ازدواج کنم! (اتفاقا شاید این دوران به من یه جورایی خیلی سخت تر برام به دلایلی گذشته)
سخته... گفتی امتحان خداست... راست گفتی...
گفتی امتحان سختیه... راست گفتی...
ولی به نظرم از خیلی از امتحانات آسون تره...

من میگم برخی از امتحانات قابل جبران تره... اگر توش رفوزه بشی می تونی دوباره قبول بشی... فرصت هست...
ولی بعضی امتحانات جبرانش بی نهایت سخته اگر توش اشتباه کنی اون وقت دیگه به راحتی به حالت قبل برنمی گردی...

تمنا ما مجردیم می تونیم همیشه امید داشته باشیم متاهل بشیم ولی اگر متاهل شدیم چی؟ می تونیم مجرد بشیم؟

من می گم ما هم به نوعی با موضوع همسر داریم امتحان می شیم. اون خانومی هم که شوهرش خوب نیست همین طور...
همسر ما نیامده و به قول دختر سرگردان معلوم نیست کجاست و پیداش نیست و اعصاب ما را خورد کرده ولی همسر اون خانم اومده و اعصابش را خورد کرده...
من به شخصه فکر می کنم خدا همه را امتحان می کنه. خدا ما را تو ازدواج هم امتحان می کنه. ولی من امتحان با همسر نیامده را ترجیح می دم تا همسر آمده... خیلی هم ترجیح می دم... البته نه اینکه این امتحان لذت بخش باشه ها!ولی خب راحت تر نیست آیا؟

تمنا اینکه دوستانت چی می گن برای منم قابل درکه. من دوستان دبیرستانم همه ازدواج کردند. دیگه نمی رم جمعهای مدرسمون... دیگه نمی رم مسجد... چون هم سن و سالها و دوستان محلمون همشون ازدواج کردند و از این حرفا و دلسوزی ها می کنند! منم از دلسوزی متنفرم!!!
ولی راستش دیگه نمی دونم چم شده بی حس شدم! نسبت به این حرفها کاملا بی حس شدم...
به نظرم خیلی آدمای بیچاره ای هستند که فکر می کنند خوشبختی به ازدواج کردنه فقط... سطح فکریشون به نظرم پایین میاد...

اتفاقا من شب قدر امسال رفتم مسجد... یکی از دوستان دبیرستانم را دیدم... یعنی اون منو دید! من دیگه به آدمها توجه نمی کنم. اولش هم نشناختمش...
خلاصه می دونی تو اولین برخورد با چه لحنی با من حرف زد؟
چی کار می کنی ازدواج کردی؟ گفتم نه. گفت پس چی کار می کنی؟ گفتم درس می خونم... در حالی که بدنش را به چپ و راست می چرخوند گفت عیب نداره خوب کاری می کنی.آفرین آفرین درس بخون.... گفتم شما چی کار می کنی؟

باز هم داشت با یه حالتی دستانش را تکون می داد.گفت من ازدواج کردم 5 ساله و یه بچه هم داااارم.. (اینها را با یه لحنی می گفت که باورم نمیشه یکی بخواد با این لحن صحبت کنه. یعنی یه لحن اینکه ... دیگه خودت بهتر می دونی...)گفتم خوشبخت باشی و خوشحال شدم...

در اصل باید ناراحت می شدم ولی اصلا ناراحت نشدم... احتمالا مثلا اون داره دلش برام می سوزه ولی من به جاش دلم براش سوخت و برام قابل ترحم بود... خیلی هم قابل ترحم...
اینکه هنوز شعور صحبت کردن و لحن صحبت کردنش با دبیرستانش یه ذره هم فرق نکرده بود... دیگه ما که بچه نیستیم... ناسلامتی مادر شده بود ولی هنوز ... استغفرالله...

ولی می دونی من خودم فکر کردم این جور آدما خودشون یه سری کمبود دارند! می دونی چرا؟
چون من اصلا همچین لحن هایی را تو بعضی از آدمها اصلا ندیدم..... اصلا... اصلا جو خاله زنک بازی و این حرفا... با دوستان دانشگاهم (اتفاقا دوست متاهل هم دارم) این قدر خوبیم! یه ذره هم از این تیپ صحبتها نداریم... اتفاقا بحث ازدواج هم میشه ها!ولی کی با چنین لحن هایی مواجه شدم؟!! هیچ وقت... واقعا هیچ وقت...

ولی مثلا این دوستم خودش کمبودهایی داره احتمالا... مثلا ایشون پدرشون از اون مذهبی هایی هستند که دین را منحصر می بینند در این جور مسائل که دختر زود شوهر کنه و فلان و بیسار... چه می دونم دختر نباید تو محیط اجتماع باشه و از این حرفها... همون تیپ آدمهای "مثلا" مذهبی که ته ذهنشون اینه زن را خدا برای مرد آفریده!!! حواسشون به تکامل نیست.حواسشون به خواسته "شخصی" زن نیست ...

بعد خب این دوستم همین جوری یه رشته ای لیسانس گرفته و بعد هم ازدواج کرده دیگه... یه لحظه گفتم خب فرض من می خواستم زود ازدواج کنم ارزشش را داشت جای اون دختر باشم؟ یعنی مثلا جای من و او عوض بشه؟ولی عوضش من ازدواج می کردم...

دیدم اصلا و ابدا!!! یه ذره هم حسرت موقعیتش را نمی خورم... حتی یه ذره... چون اون چیزی که تو همین مجردی بدست آوردم را خیلی خیلی دوست دارم و اصلا دوست نداشتم مثلا من دانشگاه نمی رفتم ولی به جاش زود ازدواج می کردم! البته می دونم خیلی ها می رن دانشگاه ازدواج کنند!ولی من طرز فکرم این نبود و نیست و اتفاقا این برام تو ازدواجم گاهی برعکس هم عمل کرده (با توجه به سنتی بودن و مذهبی بودن تم خانوادمون).اگر می خواستم سیستم فکری او را داشته باشم یا مثلا خانوادمون سیستم فکریشون مثل او بود راستش شاید ازدواج می کردم ولی ولی ولی الان یه شخصیت دیگه می داشتم! الان می شدم همون آدم... ولی من خود الانم را دوست دارم و به خاطرش خدا را هم خیلی خیلی شاکرم... اصلا دوست ندارم جای او می بودم... اصلا... حسرت چی را بکشم؟ حسرت اینکه بشم او؟

این همه زحمت کشیدم شدم این... یه جوری هم به من نگاه می کرد خب حالا که چی...

خب او هم داره متقابلا همچین فکری راجع به من می کنه!!! او هم می گه حالا هدی ازدواج نکرده می خواد چی کار کنه؟ خب او هم حسرت جایگاه منو نمی کشه به نوعی و او هم خودش را دوست داره.. یعنی میشه این طور گفت هرکس تو جایگاه خودش منحصر به فرده و نمی خواد جای کس دیگری باشه و هرکسی خودش را دوست داره. می دونی منظورم این نبود که من خوبم یا او خوب نیست. منظورم اینه هرکس تو "جای خودش" خوبه!

تو هم اگر دقت کنی می بینی همین مجموعه ای که هستی را بیشتر می پسندی... ممکنه از همین مجموعه حاضر نباشی یه چیزی بدی تا یه چیزی را زودتر بگیری...
امتحانش سخت هست ولی خوبیش اینه مطابق با خودته... می تونی بالاخره حلش کنی... اگر هم اشتباه بشه جبران داره...
تازه تو مجردی آدم می تونه کارهایی بکنه که تو متاهلی ممکنه وقت نکنه...حتی تو زمینه معنویات... پس فعلا که حالا مجردیم کارای خودمون را بکنیم هنوز برای متاهلی وقت هست... تازه شما هم سنی به اون صورت مثل اینکه نداری...

نظرات شیدا خیلی خوب بود. از نظراتش خوشم میاد چون چکیده صحبت می کنه و این یه توانایی خیلی خوبیه.برعکس من:)

نظر m.gh هم قشنگ بود.در ادامه حرفاش بگم خوبه ما این جوری هم دلمون شکسته.عوضش حواسمون هست بعدا مثلا اگر ازدواج کردیم یا یه موفقیتی بدست آوردیم ناخواسته با لحنمون موجب آزار کسی نشیم! شاید اگر خودمون از این تجربه ها نداشتیم و مثلا ما هم مثل همون دوستامون زود ازدواج می کردیم حواسمون نمی شد و اون جوری حرف می زدیم... شاید... وای خدا نکنه!

.ولی تاپیک دختر سرگردان و گلاب را هم بخونی خیلی خوبه. بچه ها نظرات خیلی خوبی توش داشتند.راجع به برخی مهارت ها.

ببخشید طولانی شد. آخه فقط برای خودت نوشتم. ان شاالله همه این روزها برای ما هم تموم میشه. مهم خوب تموم شدنه! وگرنه تموم شدن که کاری نداره!
موفق باشی