موضوع: بیرون رفتن به عنوان جلسه دوم خواستگاری

سلام جناب مبین

حالتون رو درک میکنم

اما باور کنید که با توجه به روحیه شما بهتر بود این رابطه تمام بشه. شما غرورتون واستون خ مهمه

خوبی اتمام این رابطه هم برای شماست هم برای ایشون.


شما با این کارتون فرصت خوشبختی را به هردوتون دادین و من تحسین میکنم شما رو

برای اینکه حالتون بهتر بشه به عواقب عملتون فکر کنین:

به وقتایی که خانمتون تو مجالس خاص کادوهای ارزون قیمت میداد و بقیه گرونتر. بصورت خانم تو اون روزها. غمشو تصور کن با این وجود که بعدش اصلا اعتراضی هم نمیکرد.


تصور کن تو رفت و امد های خانوادگی و تو تفریحاتی که با هم می رفتین ...


تصور کن بچتون میرفت یه مدرسه عادی و بچه های اونها...


تصور کن بچت نتونه اسباب بازی اونها رو داشته باشه


و چند سال میگذره بالاخره نکات منفی شما رو میشه دیگه . بعد فشار مالی این سالها رو هم اضافه کن ..



ببین غ ممکن نیست . خوشبینانه ترین حالتها این دوحالت هستند که شما خ تلاش کنی پولدار بشی اینجوری خانم هم ناراحت نمیشن و حالت دوم شاید هم اصلا و واقعا این خانم واسش مهم نبود اما از پستتون و ملاقات اخیرتون اصلا این برداشت نمیشه

در هر صورت بنظر من هم این خانم میتونه فرصت مناسب خودشو داشته باشه شما هم همین طور .


البته خ از اقایونم اصلا بروی خودشون نمیارن اما خب خصوصیاتهای خاص خودشونو دارن . مثلا براحتی از خانواده خودشون دست میکشن و حالت زرنگی و چسبندگی و داماد سر خونگی دارند و در خوشبینانه ترین حالت کلا بی خیال هستن!!!!!


شاید زدن این حرف الان مناسب نباشه اما از دید من که تجربیات بسیاری در این زمینه ها دارم یکی از مسخره ترین خطاهای شناختی اینکه فکر کنی فقط با یک نفر خوشبخت میشی ! و بدتر از اون اینکه فکر کنی یک نفر خ خاص هست !


در ضمن وقتی تجربیاتت بالاتر بره متوجه میشین اصل درست و صحیح در هر ارتباطی اینکه تا عدم حصول و اطمینان کامل احتمال نشدن رو به عنوان یک احتمال پررنگ در نظر بگیری. در ضمن دوست عزیز این جلسات واسه شناخته دیگه درسته! شماهم که به شناخت رسیدی . میگن افزایش اگاهی گاهی با درد همراهه. دردش رو بپذیر.. درد امروز قطعا ق تحمل تر از دردهای احتمالی فرداست

سلام اقای مبین گرامی از خواندن پستهاتون و منطقی که فرای این احساسات تصمیم میگیره و موثره لذت میبرم.



من فکر میکنم اگر شما در تعداد جلسات کمی ارتباط را قطع میکردین با گذشت زمان مدام مرور میکردید و با خودتان میگفتید شاید اگر ادامه داده بودم به نتیجه صحیح میرسیدم ولی الان به مرتبه یقین رسیدین .


و البته من گفتم شما رو درک میکنم چون خودم در چنین ارتباطی بودم ارتباطی که بخاطر خصایص اخلاقی و صحبتهای زیبایی من رو ترغیب کرد به ادامه رابطه و کم کم با شناخت بیشتر متوجه شدم بیشتر در حال تحمل هستم و علی رغم اینکه باعث شد تعدادی از برنامه ریزیهای اصلی زندگی من تغییر کنه و من مدت زمانی صرف کردم تا بتونم بپذیرم اما باز شناخت عمیق تر من باعث شد متوجه بشم که واقعا در توان خودم ادامه این ارتباط رو نمیبینم و لذا علی رغم سختی و اصرار زیاد ان شخص کات کنم

اما نکته ای ک ه گرفتارش شدم ( من قدمهامو خوب برداشتم . سعی کردم احساساتی نشم. سعی کردم خ تیزبین باشم. سعی کردم اگر خ ابراز احساسات میکنن یه استپ بهشون بدم و سعی کردم به معیارهام وفادار باشم و تحت تاثیر شرایط قرار نگیرم من 34 سالمه و دیگه خودتون میتونین حدس بزنین) اصرار بیش از حد رابطین بود. کسانی که ایشون رو بیش از یک سال می شناختن. کسانی که لااقل از دید من ادمهای موفقی بودن و زندگی متاهلی خوبی داشتن .!!! ضریب هوشیشون هم بالا بود!! بله ایشون خ مسوولیت پذیر و مهربان و گذشته خوب و تحصیلات خوب و هنرهای زیاد


همه اینها باعث شد من کمی مردد بشم ( هر چند به هیچ عنوان بازنگشتم به رابطه اما خاستم بعنوان یک تجربه برای روابط بعدیم استفاده کنم ( توجه داشته باشین روابط )



اما با گرفتن مشاوره از مدیر همدردی متوجه شدم حق با من بوده است.
و اما این خانم در استانه سی سالگی هستن سی سالگی برای خانمها ترس داره چون اگر مجرد باشن این حرفها رو زیاد شنیدن : واای یه 29 ساله با یک 30 ساله خ فرق داره موقعیتهای ازدواجش خ کمتره و ... الان فشار روشون زیاد هست. با گذشت این زمان مطمین باشین نیازهای جدید همونطور که خودتون کاملا متوجه شدین سر باز میکنن. در حالیکه من یقین دارم وقتی ادم خودش خوب رفتار کنه و به اندازه کافی تلاشش رو بکنه اینده باستقبالش میاد انهم در زمانی که باید بیاد
اینکه به توکل و امید و .. خ معتقد هستند با تمام احترامم به شما و ایشون باید بگم که باید در عمل دید. معمولا این مفاهیم در سختیها به بوته ازمایش گذاشته می شوند. ایا ایشون تا این مرحله سختی خ خاصی کشیدن. دچار مشکل خاصی شدن؟ ان شالله که اینگونه نبوده باشه و در ادامه هم نباشه

و البته ایشونم تجربه کردند که مسایل مادی برای ایشونم مهم هستند و شناختشون نسبت به خودشون بیشتر شد و همچنین یاد گرفتند که نشدن رو هم در نظر بگیرن.

امروز هم که عید قربان هست. قربانی کردن لذتهای زودگذر و اغازی جدید


و البته که احساسات مثل گذر فصلها طبیعی هستند ( این جمله رو خ دوست دارم )
من برای هر دوی شما ارزوی خوشبختی دارم

سلام آقای مبین
ان شاالله که به حق این روزهای مبارک تصمیم درستی بگیرید.

تاپیکتان را امروز اجمالا خواندم. راستش من نظراتی دارم ولی می ترسم تو شرایط فعلیتون اشتباه نظر بدم و تو تصمیم گیریتون خدای نکرده تاثیر اشتباه بذارم.
ولی یه چیزی را می خواستم ازتون که حتما و حتما انجام بدین تا بعدا افسوس نخورید و پرونده این دختر تو ذهنتون کامل بسته بشه.
حتما مشاوره خوب برید. شما که خدا را شکر وضعتان خوب است و می تونید برید فلان رستوران گران قیمت.پس چرا یه جلسه مشاوره خوب نمی رید و این دغدغه هایتان را بیان نمی کنید؟
من به شما دکتر شیری را پیشنهاد می کنم. حتی خبر دارم که ایشان به دانشجویان از طریق ایمیل هم پاسخگو هستند.
مطمئنم ایشان همین جوری یه حرفی نمی زنند و "خود طرف" را در نظر می گیرند.

آقای مبین به نظر من با توجه به بعضی مطالبی که عنوان کردین ممکنه این ازدواج درست و خوب باشه. شاید هم نه.
ببینید من تو یکی از سمینارهای دکتر شیری شرکت کردم... اتفاقا یکی از مثالهاشون شبیه مورد شما و اون دختر خانم بود. که تازه من می بینم شما آن قدر ها هم گویا با دختر فاصله ندارین...
البته شاید این مثال دکتر شیری را من بد با شما در نظر گرفته باشم برای همین بیشتر راجع بهش نمی گم. فقط همین قدر بگم که همه چیزها را نمی شه به صورت مطلق برای همه کس به کار برد. باید دید آیا طرف هزینه پرداخت آن مطلب را دارد یا خیر... ممکنه کسی بتونه.ممکنه اتفاقا کسی با "همون شرایط" نتونه!(اشاره خود دکتر)

با شما موافقم که این دختر خانم از روی کمبود خواستگار به شما روی نیاورده است.و اینکه برای شما جالبه که چرا با اینکه وضعیت اقتصادی خانوادتون از ایشون یکم پایین تره و مثلا در حد ایشون زیبا نیستین ولی از شما خوشش آمده راستش من می تونم درک کنم!
ببینید البته من الحمدالله تو خانواده متوسط رو به خوب بوده ام. یعنی اصلا و ابدا پولدار نبودیم. که خدا را هزار بار شگر می کنم و واقعا شرایط اقتصادی متعادل را از هرجهت ترجیح به مرفه بودن می دم. شاید نظر من چون شرایطم با اون خانم خیلی فرق دارد اشتباه باشد ولی من خودم به شخصه مورد داشتم که پولدار و خوشتیپ و... بوده و من اصلا ازش خوشم نیامده.چون روحیاتم باهاش نمی خورده.و این درحالیه که از نظر اطرافیان من چقدر اشتباه کردم.

من خودم نمی تونم پسری که تو ناز و نعمت بوده را به عنوان همسر قبول کنم. البته اختلاف طبقاتی یه بخشیش هست که کاملا درسته و چنین پسری به هرحال مناسب من "شاید" نیست.ولی من دارم از یه نظر دیگه می گم که ربطی به این موضوع نداره.یعنی اگر فرض اختلاف طبقاتی نبود باز هم من نمی تونستم از نظر "روحی" پسری که تو ناز و نعمت بزرگ شده را به عنوان همسر قبول کنم... نمی دونم منظورم را چه جور برسونم... من پسرهایی که این جوری تربیت می شن را مرد نمی بینم. نمی گم پسرهای بدی هستند ها! اصلا! فقط این حس خودمه! که نمی دونم چه جوری توی من ثبت شده. این یه حسه...
من دوست دارم به همسرم تکیه کنم و برای این حس احتیاج دارم ببینم طرفم یه مرد واقعی هست.

شاید عجیبه ولی من از پسرهایی که دستشون تو جیب پدرشون بوده و این براشون نقطه مثبت زندگیشون بوده خوشم نمیاد... ولی مثلا خواستگار داشتم که با زحمت زیاد کار کرده (پدرش چیزی نداشته)و حتی مثلا کارگری کرده و همیشه دستش تو جیب خودش بوده و روی پای خودش ایستاده و مثلا الان در وضعیت متوسط بوده و من واقعا این مورد برام قابل قبول بوده و این جور آقا را می تونم مرد ببینم(و البته چه بسا چنین پسری به وضع خیلی خوب مالی هم برسه یا شاید هم مثلا تا حالا به وضع خیلی خوب رسیده باشه و من با این قسمتش اصلا مخالف نیستم و معلومه که بدم نمیاد!!!و معلومه که خوبه!.اما من "نحوه" رسیدن به اون وضع مالی خوب برام خیلی مهمه و تو احساسم نسبت بهش خیلی تاثیر داره!). نه آقایی که از اول همه چی داشته و چون پدرش پولدار بوده یکم ناز نازی هم شده. یه جورایی تو تجربیاتم وقتی می فهمیدم پسر خیلی سختی کشیده اتوماتیک نظرم نسبت بهش مثبت می شده (به خاطر همون حس)...

بعد جالب اینجاست من از مردهایی که خوشگل باشند هم خوشم نمیاد.چون باز هم اصلا حس نمی کنم که خیلی مرد هستند! قیافه مرد به نظر من باید معمولی باشه تا من خوشم بیاد...

این ها را خواستم بگم که آدما متفاوتند.معیارهاشون هم متفاوته و همه چیز برای همه کس یکی نیست. شاید یکی دیگه اتفاقا براش مرد خوش تیپ و پولدار براش خیلی مرده و بیشتر می تونه به او تکیه کنه.ولی برای یکی دیگه نه. و آدمها الزاما مثل هم فکر نمی کنند.

و اینکه بعضی چیزها شاید کلیت داشته باشه ولی عمومیت نداره. به نظر من هم خوبه که مرد از نظر اقتصادی هم درجه یا یه درجه بهتر از دختر باشه ولی مثلا مگه امام خمینی همسرشون ثروتمند نبودند؟ یا شهید چمران یا حتی حضرت محمد صلی الله ...
پس این بزرگواران اشتباه کردند؟

شاید بله آدم اگر فقط رو همون موضوع زوم کنه اشتباه باشه ولی چیزی که تو ازدواج مهمه جمع بندی و اهمیت اون موضوع در کنار بقیه فاکتورهاست.بعضی وقتها با ورود فقط یک فاکتور مهم کل نتیجه عوض میشه. حتما و حتما اگر جمع بندی اشتباه باشه تصمیم گیری هم اشتباه میشه.

و اینکه هیچ وقت همه فاکتورها کنار هم در یکی نیست و ما درواقع داریم متناسب به خودمون بین موارد نه چندان کامل انتخاب می کنیم. باید دید اون فاکتور واقعا کنار فاکتورهای دیگه چقدر اثر منفی یا مثبت داره.

من حس می کنم برای این جمع بندی شما نیاز به یه مشاور خوب دارید. شاید واقعا هم تو این جمع بندی به نتیجه منفی برسید و این فاکتور واقعا غیر قابل پوشش باشه ولی شاید هم قابل انعطاف باشه.

و البته فاکتور دوست داشتن واقعی(نه کاذب) و اعتماد به طرف مقابل خیلی تو انعطاف و گذشت در زندگی مشترک موثره و وجود این فاکتور هم خیلی مهمه.و چون این اسمش احساسه دلیل نمیشه حتما متضاد با منطق باشه بلکه کاملا منطقیه که یک انسان سالم احساساتش را هم در نظر بگیره و به آن احترام بذاره و غیر از آن هست که منطقی نیست!!!(به نظر من!)

آدم اگر یکی رو دوست نداشته باشه تو قصر و بهترین شرایط هم زندگی کنه باز هم می تونه از زندگیش کلی ایراد بگیره و این قدر اصولا تو زندگی مشترک مشکل پیش میاد که نتونه براش گذشت کنه(حتی با وجود ایده آل بودن اول زندگی).ولی اگر دوست داشتن واقعی که مبنی بر ارزش های والای انسانی است بود (که صد البته تو جامعه امروز کمه و این ارزش ها در همه نهادینه نیست که بخواهیم این نسخه را به همه بدیم و چه بسا اینجا خطا زیاد باشه) به نظرم در این صورت انعطاف پذیری و گذشت در زندگی کاملا شدنی هست و لازم نیست همه چیز اون جوری باشه که ایده آله...

پس حتما به یه مشاور خیلی خوب ترجیحا دکتر شیری مراجعه کنید تا خیالتان از این همه اما و اگر و شاید و کاشکی و... راحت شه و جمع بندیتون درست باشه.شاید چون الان دیگه رابطه را قطع کردین بهتر باشه بدون اطلاع به ایشون خودتون مراجعه کنید و ببینید چی میشه...

واقعا از صمیم دل امیدوارم تصمیم درست بگیرید.

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

ان شاالله که به حق این روزهای مبارک تصمیم درستی بگیرید.

حتما مشاوره خوب برید. شما که خدا را شکر وضعتان خوب است و می تونید برید فلان رستوران گران قیمت.پس چرا یه جلسه مشاوره خوب نمی رید و این دغدغه هایتان را بیان نمی کنید؟
من به شما دکتر شیری را پیشنهاد می کنم. حتی خبر دارم که ایشان به دانشجویان از طریق ایمیل هم پاسخگو هستند.

یه جورایی تو تجربیاتم وقتی می فهمیدم پسر خیلی سختی کشیده اتوماتیک نظرم نسبت بهش مثبت می شده (به خاطر همون حس)...

شاید بله آدم اگر فقط رو همون موضوع زوم کنه اشتباه باشه ولی چیزی که تو ازدواج مهمه جمع بندی و اهمیت اون موضوع در کنار بقیه فاکتورهاست.بعضی وقتها با ورود فقط یک فاکتور مهم کل نتیجه عوض میشه. حتما و حتما اگر جمع بندی اشتباه باشه تصمیم گیری هم اشتباه میشه.

من حس می کنم برای این جمع بندی شما نیاز به یه مشاور خوب دارید. شاید واقعا هم تو این جمع بندی به نتیجه منفی برسید و این فاکتور واقعا غیر قابل پوشش باشه ولی شاید هم قابل انعطاف باشه.

و البته فاکتور دوست داشتن واقعی(نه کاذب) و اعتماد به طرف مقابل خیلی تو انعطاف و گذشت در زندگی مشترک موثره و وجود این فاکتور هم خیلی مهمه.و چون این اسمش احساسه دلیل نمیشه حتما متضاد با منطق باشه بلکه کاملا منطقیه که یک انسان سالم احساساتش را هم در نظر بگیره و به آن احترام بذاره و غیر از آن هست که منطقی نیست!!!(به نظر من!)

اگر دوست داشتن واقعی که مبنی بر ارزش های والای انسانی است بود، به نظرم در این صورت انعطاف پذیری و گذشت در زندگی کاملا شدنی هست و لازم نیست همه چیز اون جوری باشه که ایده آله...

پس حتما به یه مشاور خیلی خوب ترجیحا دکتر شیری مراجعه کنید تا خیالتان از این همه اما و اگر و شاید و کاشکی و... راحت شه و جمع بندیتون درست باشه.شاید چون الان دیگه رابطه را قطع کردین بهتر باشه بدون اطلاع به ایشون خودتون مراجعه کنید و ببینید چی میشه...

واقعا از صمیم دل امیدوارم تصمیم درست بگیرید.[IMG]file:///C:\Users\mohandes\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\ 01\clip_image001.gif[/IMG]

خانوم مصباح سلام

دستتون درد نکنه. عذر میخوام، من همیشه با یه ماجرای عجیب و غریب مزاحم شما و دوستان هستم.

عرض شود که ما در اواسط جلسات برای رفع مشکل سطح اقتصادی پیش مشاور رفتیم. مشاوری که مدتی مشاور اون خانوم بودن و منم استقبال کردم. گفتم اینکه شما رو میشناسن خیلی خوبه. ولی متاسفانه مشاوری که انتخاب کرده بودن فوق العاده ضعیف بودن. یک ساعت نشستیم دریغ از یک کلمه صحبت در مورد مسائل مالی. همش از مزایای ازدواج و سن مناسب ازدواج و .... صحبت کردن. معلول حرکتی بودن و 20 سال بود از خونه بیرون نرفته بودن. نشستن پای کامپیوتر و مشاوره میدن. بگذریم.

توی جلسه آخری هم که با هم بودیم من پیشنهاد دادم که دوباره پیش مشاور بریم ولی دونفری به این نتیجه رسیدیم که ابهامی وجود نداره که مشاور بتونه کمکی بکنه. من اصفهانم و شماره یه دکتر مشاور قوی رو هم گرفتم که ایشون هم قبولشون داشتن. اصلا برای هیچ کار لازمی صحبت هزینه نداشتم و ندارم.

حتما به پیشنهاد شما عمل میکنم و مشاور با مشاور صحبت میکنم. البته عرض کردم من اصفهانم وگرنه مزاحم دکتر شیری میشدم.

در مورد نظر ایشون نسبت به من هم درست میفرمایید. بله ایشون هم استقلال فردی و همچنین به قول خودشون کاری بودن مرد براشون اهمیت داشت. البته معیار اصلیشون اخلاق بود و در مرحله بعد مذهب.
در مورد وضع اقتصادی بگم که اوضاع من در حد خودم خیلی هم خوبه. هیچ وقت هم پول برام ارزش نداشته. قبل از ورشکستگی بابا که اصلا متوجه این صحبتها و میزان درآمد خانواده و هزینه نبودم.

11 سال پیش میخواستم ازدواج کنم. به چیزی که فکر نمیکردم مسائل مالی بود. اون روز برای شرایط سنی و تحصیل و خدمت و شغل شروع نکردم. هیچوقت فکر نمیکردم روزی برای مشکل مالی اونم اختلاف سطح خانوادگی به هم بزنم.

اینو بگم که من هنوز نمیدونم چقدر با خانواده دختر خانوم اختلاف سطح اقتصادی داریم ولی میدونم خیلی زیاده. خانواده من همچنان به کمک مالی من نیاز دارن تا امورات عادی زندگی بگرده و از اون طرف برادر دختر خانوم مدتی پیش 50 میلیون برای جمع کردن جهاز به خیریه کمک کردن.

اگر بخوایم شرایط اقتصادی دو خانواده رو روی نمودار بیاریم اونوقت اگه شرایط اقتصادی مارو منفی یا با اغماض صفر در نظر بگیریم، وضعیت خانواده ایشون از نمودار میزنه بالا!
البته ساده زندگی میکنن و همین عامل باعث شد من تا اینجا پیش برم. از طرفی شکر خدا درآمد شرکت من هم روز به روز بهتر میشه. من میتونستم یک زندگی خوب برای ایشون آماده کنم به شرطی که به خرید خونه یا هزینه های مشابه فکر نمیکردیم.

ایشون با اینکه با تمام شرایط من کنار اومدن اما نمیتونستن درک درستی از شرایط داشته باشن. وقتی هر مسئله با جزئیات بررسی میشد تازه مطلب دستگیرشون میشد. البته بازم کنار می اومدن.
من بهشون گفتم این کنار اومدنا در آینده ما رو دچار مشکل میکنه و یه موقعی ممکنه به هر دلیلی دیگه نتونید کنار بیاین و اون موقع اگه این مشکل عامل ناراحتی و خدای نکرده جدایی بشه هیچوقت شما رو نمیبخشم. ایشون ناراحت شدن که چرا این صحبت شده و گفتن تا آخرش هستن.

میدونید خیلی سخته که از کسی هیچ مشکلی با هم نداریین ( غیر از مباحث مالی) و به جایی رسیدی که واقعا دوستش داری و میدونی که اونم شما رو بیشتر میخواد، به خاطر مشکلات احتمالی آینده بگذری.
من با خانوادم در مورد مشکل کمک مالی به خانواده در آینده هم صحبت کردم. به این نتیجه رسیدیم که اگر بخواد کمکی بشه باید اون خانوم بدونه ولی از طرفی آبروی خانواده هم خیلی خیلی مهمه. یه تصمیم سخت گرفتیم که من بعد ازدواج دیگه به خانوادم کمک نکنم مگر در موارد خاص که این تصمیم هم بدجوری اذیتم میکنه. البته من این مشکل رو با هر کس دیگه ای هم دارم.

من آدم احساساتی هستم. از طرفی هم خودمو عاقل میدونم. خیلی اوضاع شرایط اقتصادی خراب بود و گرنه من کات نمیکردم. از وقتی هم که به تقابل خانواده ها فکر کردم دیدم دیگه اصلا راه نداره.
اما حتما با مشاور صحبت میکنم تا اگر توی تصمیم اشتباه کردم تا دیر نشده اصلاح بشه.

ازتون تشکر میکنم که وقت گذاشتین و بنده رو راهنمایی کردین.
براتون آرزوی موفقیت دارم

نوشته اصلی توسط mohamad.reza164

خیلی سخته که تو اوج احساس بتونی از تصمیمات عقلت بهره بگیری، چون کار سختی کردی بهت تبریک میگم.

به نظرم شما تا مدت ها درگیر این رابطه میشی.

احتمالا اون خانم هم الان حال اش مثل شماست، پس به خاطر اینکه از جانب اون خانم هم باید تصمیم ات رو لحاظ کنی، به خاطر هردو دوتون حتما پیش مشاور برو.

-

سلام عزیز دل برادر

نمیدونستم اینطور به غلط کردن میافتم، اگر نه صد سال همچین کاری نمیکردم.

جدای از شوخی دلم میخواست حالا که با هم مشکل نداریم شروع میکردیم. نمیدونم بعدا چقدر ممکنه پشیمون بشم اما این نکته رو همیشه تو ذهنم دارم من با ایشون زندگی نکردم که کامل بشناسمشون. ممکن بود با هم سر مسائل دیگه ای که الان بهش فکر نکردیم به مشکل برسیم.

چیزی که مهمه از این رابطه چیزای زیادی یاد گرفتم. من دفعه اولم بود که از جلسه اول خواستگاری عبور میکردم و به مراحل آشنایی میرسیدم. تجربه خیلی خوبی بود. حیف، میتونست تجربه اول و آخرم باشه. نمیدونم برای ایشون چقدر خوب بود چون خیلی از من باتجربه تر بودند.

الان حالم خوب نیست اما فکر نمیکنم زیاد توی این شرایط بمونم. من که هیچی، خانوادم شوکه شدن. کسی تا به حال منو انقدر متزلزل ندیده بود. دیشب نشسته بودم خواهرم پرسید چطوری؟ که یهو زدم زیر گریه. بنده خدا خندش گرفته بود سعی میکرد با من همدردی کنه.

دوست خوبمون فرمودند که احساسات مثل فصول در گذرند. خوبی پسر بودن اینه که وقتی شرایط پایدار شد و قلب آدم خالی شد میتونه پروسه رو دوباره از اول شروع کنه. ته دلم خیلی برای اون خانوم نگرانم که شاید شرایط منو نداره.
من مذهبی هستم اما اهل دعا نیستم. بیش از 10 ساله دعا نکردم. نه برای خودم نه کس دیگه. تنها کاری که از دستم برای ایشون بر میاد اینکه سر نمازم برای خوشبختیش دعا کنم. خودشون اعتقاد زیادی به دعا دارند.

فردا میخوام پیش مشاور هم برم. نظرم اینه که خیلی نمیتونه کمک کنه اما میرم تا هم برای خودم و هم برای ایشون تمام تلاشم رو کرده باشم. میدونم حس پشیمونی حس خیلی بدیه.

تایپیک شما رو هم خوندم. عذر میخوام که مطلب قابل عرضی برای ارئه ندارم.

از اینکه وقت گذاشتین و نظراتتون رو برام نوشتین ازتون تشکر میکنم.

نوشته اصلی توسط mohamad.reza164

منتظرم بیای و از گفت و شنود ات با مشاور بگی.

عرض سلام ادب و احترام

نمیدونم چرا من هر رابطه ای رو شروع میکنم پر پیچ و خم میشه. فکر میکنم ضعف در تصمیم گیری نهایی اجازه طی شدن معمول مراحل رو نمیده.

شاید مسائل بیخود برای من بزرگ جلوه میکنن و چیزایی که اتفاق نیفتاده و شاید هرگز هم رخ نده توی تصمیم گیری های من اثر نامطلوب میزاره.

عرض شود که برحسب اتفاق دوباره جریان ما کلید خورد. من دخالتی نداشتم و از بیانش هم معذورم.

در حال حاضر ریز مشکلات و دالائل کات به صورت فایل های چند صفحه ای و از طریق ایمیل رد و بدل میشه. سعی بر اینه که راهکاری واقعی و تصمیم درست گرفته شود.

متاسفانه خودم نقش مخفی احساس رو توی فکرای جدیدم دارم میبینم. خیلی خبر ندارم که اون طرف چقدر احساس وجود داره. ازشون خواستم که ایشونم حتی الامکان با عقل تصمیم بگیرن.

رفتن پیش مشاور هم توی برنامه هست. متاسفانه این چند روز کار شرکت خیلی فشرده بود و نتونستم. رفتم حتما نتیجه رو اعلام میکنم

پیروز و سربلند باشید