موضوع: بالاخره راضی شدم توافقی جدا شیم. حالم بده. کمک کنید.

سلام.

به نظر من اقتدار یک چیزه. خشم و انتقام جویی و مقابله به مثل چیز دیگر.

برای اقتدار داشتن نیازی به جنگ و دعوا نیست. اقتدار یعنی توانایی مدیریت و کنترل بحران (چه خانوادگی، چه فردی و احساسی، چه شرایطی) برای کاهش میزان خسارت به خود و دیگران به حداقل. حتی کاهش ضرر هایی که قراره همسرتون متحمل شه.

اقتدار در نفس حقیر متجلی نخواهد شد. اینکه مثلا هیچی از حقش رو ندین که میخوام اقتدار داشته باشم، حقارته نه اقتدار. و البته اینکه ترحم بیجا بورزید و به خودتون ظلم و ستم کنید بزرگواری و اقتدار نیست، سستی و رفتار منفعلانه است.

رفتار مقتدرانه رفتار بزرگمنشانه ای هست که نه سیخ بسوزه نه کباب. وگرنه در فرد ستمکار (چه شخص به خودش ستم کنه، چه دیگری) هرگز قدرت و اقتداری نخواهد داشت و خود ستم دلیلی بر ضعفه.


من در مورد طلاق و قوانینش چیزی نمیدونم. اما اگر مسمان هستید، آیاتی در مورد طلاق هست که بسیار راهنما هستند از جمله:

در آیه 229 از سوره بقره آمده:
«الطَّلاقُ مَرَّتانِ فَإِمْساكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسانٍ وَ لا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئ... »
«طلاق (طلاقى كه رجوع و بازگشت دارد) دو بار است و از آن پس يا به نيكو وجهى نگه داشتن اوست يا به نيكو وجهى رها ساختنش و حلال نيست كه از آنچه به زنان داده‌‏ايد چيزى باز ستانيد ...»

و در آیه 231 از همین سوره آمده :
«وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لا تُمْسِكُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ لا تَتَّخِذُوا آياتِ اللَّهِ هُزُواً ... »
«و چون زنان را طلاق گفتيد و به پايان عده خويش رسيدند، پس به خوبى نگاهشان داريد يا به خوبى آزادشان كنيد و آنان را براى آزار و زيان رساندن به ايشان نگاه مداريد تا به حقوقشان تعدى كنيد و هر كس چنين كند، قطعاً بر خود ستم نموده است و آيات خدا را به ريشخند مگيريد...»

در آیه 21 از سوره نساء آمده :
«وَ كَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَ قَدْ أَفْضى‏ بَعْضُكُمْ إِلى‏ بَعْضٍ وَ أَخَذْنَ مِنْكُمْ ميثاقاً غَليظ»
«و چگونه مهر آنان را خواهيد گرفت؛ در حالى‌كه هر كدام به حقّ خود رسيده‏‌‌ايد و آن زنان عهد محكم از شما گرفته‌اند.»

«... و لا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ ما آتَيْتُمُوهُنَّ إِلاَّ أَنْ يَأْتينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ... »(10)
«... و آنان را زير فشار مگذاريد تا بخشى از آن چه را به آنان داده‌ايد از چنگشان به در بَريد، مگر آنكه مرتكب زشت كارى آشكارى شوند ...»

«وَ إِنْ يَتَفَرَّقا يُغْنِ اللَّهُ كُلاًّ مِنْ سَعَتِهِ وَ كانَ اللَّهُ واسِعاً حَكيماً»(24)
«و اگر آن دو، از يكديگر جدا شوند، خداوند هر يك را از گشايش خود بى‌نياز گرداند و خدا همواره گشايش‌گر حكيم است.»

واضحه که خداوند با طلاقی که با دعوا و کینه و کدورت باشه مخالف هست.
انشاءالله بیشتر از این احترامی پایمال نشه، آبرویی ریخته نشه، دلی شکسته نشه، روش بدی در جامعه پایه گذاری نشه که خسارتش بیشتر از خسارات مالی هست.
موفق باشید.

در ادامه صحبتهای آقای سوشیانت
بخشش مهریه خیلی قابل اعتماد نیست.
در مواردی خانمتون می تونن بعدا بگن پشیمون شدم از بخششم و مهریه ام را می خوام.
باید در مورد مهریه و تنظیم سندش حتما با وکیل صحبت کنی که قابل برگشت نباشه.

تو رو خدا کسی سرزنشم نکنه چون خیلی داغونم, می دونم دیگه نباید کوتاه بیام و باج بدم و قرار شد بدون دادن پولی توافقی جدا شیم ولی هنوز دوسش دارم ر بدی هم که کرده بازم دوسش دارم؛ البته می دونم که نه اون بر می گرده و نه من می تونم اعتماد کنم فقط خواهش می کنم کمک کنید اروم بشم تا این یک هفته هم بگذره و طلاق بگیریم؛ خیلی لحظات سختیه……دیروز رفتیم منزل مشترکمون و هر کسی وسایل خودش رو جدا کرد تا دوستانه همه چیز تموم.شه…… بهش گفتم حلالت نمی کنم و ازت نمی گذرم وایساد گریه کردن و منم گفتم نخواسی عوض شدن منو ببینی و در حقم خیلی بدی کردی و ابروم رو. بردی

سلام

ببینید کاملا درکتون میکنم خیلی سخته ،شما میخواین با تمام وجود زندگی کنید و تمام هم و غمتون رو گذاشتید برای زندگیتون و برگرندون عشق و محبت همسرتون،خیلی درد داره وقتی میبینی واقعا مشکل خاصی تو زندگیتون نبوده که منجر به طلاق بشه،و اونوقت خانومت اینجوری کوتاه بیا نیست، پیش خودت فکر میکنی به اون دسته از مردای عیاش و خیانتکار و علاف و ...که زناشون چجوری پای زندگیشون وایساده و شوهراشونو دوست دارن اون وقت منکه آدم سالم و خانواده دوستی بودم وضعم شده این،همش مقایسه میکنی و مطمئنا با فکرای اینجوری اعتماد به نفست کلی میاد پایین، شما الان کاملا داری به خودت و روانت ضربه میزنی، اگه میبینی شما تلاشتو کردی ولی نشد که نشد مطمئن باش یه حکمتی پشتش هست .

همونطور که dooo گفتن دوست داشتن یکطرفه کافی نیست، میگن سنگ کسی رو به سینه بزنید که به خاطر شما گاهی سنگریزه ای رو از روی زمین برداره، خانم شما اینجوری نیست .

این فکرا و احساسات بد رو هم ،همه ی اونایی که جدایی رو تجربه کردن داشتن، شما تنها نیستی آقای تنها . یه پروسه طبیعیه، من تو شش ماهه ی دوم جداییم هستم،ولی هنوزم که هنوزه گاهی به خاطر نامردی که در حقم شد اشکم در میاد، باید به خودتون زمان بدین.

شما مردی و خیلی از دغدغه هایی که برای یه زن مطلقه،مطرحه برای شما مردها وجود نداره،یکیش اینه که اگه بخواین ازدواج کنین منتظر خواستگار نمیشینین بلکه خودتون آستینا رو میزنین بالا و میرین خواستگاری خانم مورد نظر.
راستش اینجور که شما برخورد میکنی فکر کنم ما خانمایی که جدایی رو بصورت ناعادلانه تجربه کردیم باید میرفتیم خودکشی میکردیم و خلاص،پس انقدر ناامید نباش، زندگی هم چنان ادامه داره. بابا یکم خودخواه باشین دیگه،چرا انقدر بی تابی میکنین مگه شما غرور نداری؟

باور کن هر چقدر ضعف از خودت نشون بدی ضعیفتر میشی.

از همون اول مشخص بود که زنتون رفتنیه و دلش به موندن نیست حالا چرا؟ خودش میدونه و خدا(یا درد بی دردیه که خدا نصیب نکنه،یا واقعا به نظر خودش درد و مشکل بزرگیه که قابل حل نیست) ولش کنید بره، اون قدر محبتتونو نمیدونه،عشق و محبتتونو به کسی بدین که پذیرا و لایقش باشه، خانمتون هم واگذار کنید به خدا،و مطمئن باشید که خدا از حق بنده اش نمیگذره و بهترین عادل و حکم کنندست.