موضوع: ازدواج بدون علاقه و آستانه طلاق

از دیروز دارم به این فکر میکنم واقعا اگه شما همسرتون از خونه واده شما ( مثلا خواهرتون) بخاطر طرفداری از برادرش کینه به دل داشته باشه و مراوده نکنه و قهر باشه و اونوقت شما تنهایی رفتید به اونا سرزدید دوباره دلتون باز میشه به همسرتون محبت کنید؟ منظورم اینه میتونید با خودتون کنار بیایید و همسرتون و دوست داشته باشید؟ یعنی با دست خودم خونه وادمونو دو شقه کنم یه طرف خانمم و یه طرف خواهرم؟این یعنی اینکه من کوتاه اومدم و میزارم هر کاری دلش خواست بکنه اینطور نیست یا من دارم بد تعبیر میکنم؟
مورد بعد حافظه بلند مدت خانم منه که من از 20 بهش 100 میدم . بابا شما دلتون نمیخواد راحت باشید و راحت زندگی کنید یا همیشه باید مراقب باشد حرفتون به کسی بر نخوره؟
خودتون محیط کار و همکارها رو میشناسید به همین راحتی ها هم که میگید نیست . ما با حرف مردم بزرگ شدیم و با حرف مردم هم می میریم فقط وانمود می کنیم مهم نیستن. فقط شدت و ضعف داره .اما از خدا میخوام بهم قوت و توان بده . دیگه بیشتر از این امتحانم نکنه . برام دعا کنید حال و روز خوبی ندارم ...

نوشته اصلی توسط reza.6012

از دیروز دارم به این فکر میکنم واقعا اگه شما همسرتون از خونه واده شما ( مثلا خواهرتون) بخاطر طرفداری از برادرش کینه به دل داشته باشه و مراوده نکنه و قهر باشه و اونوقت شما تنهایی رفتید به اونا سرزدید دوباره دلتون باز میشه به همسرتون محبت کنید؟ منظورم اینه میتونید با خودتون کنار بیایید و همسرتون و دوست داشته باشید؟ یعنی با دست خودم خونه وادمونو دو شقه کنم یه طرف خانمم و یه طرف خواهرم؟این یعنی اینکه من کوتاه اومدم و میزارم هر کاری دلش خواست بکنه اینطور نیست یا من دارم بد تعبیر میکنم؟
مورد بعد حافظه بلند مدت خانم منه که من از 20 بهش 100 میدم . بابا شما دلتون نمیخواد راحت باشید و راحت زندگی کنید یا همیشه باید مراقب باشد حرفتون به کسی بر نخوره؟
خودتون محیط کار و همکارها رو میشناسید به همین راحتی ها هم که میگید نیست . ما با حرف مردم بزرگ شدیم و با حرف مردم هم می میریم فقط وانمود می کنیم مهم نیستن. فقط شدت و ضعف داره .اما از خدا میخوام بهم قوت و توان بده . دیگه بیشتر از این امتحانم نکنه . برام دعا کنید حال و روز خوبی ندارم ...

پیشنهاد من اینه که یه مدت بد باش ، طبق خواسته های خودت رفتار کن . دوست داری خانواده ات بیان خونتون بگو بیان دوست داری بری دیدن خواهرت با زنت برو اگه نیومد بگو نیای من هم دیگه خونه خانواده تو نمیام خونه خواهرت و فک و فامیل ات نمیام یا اصلا بگو تو هم دیگه حق نداری بری ، نا سلامتی شوهرشی ها ، قرار نیست نه تو برای اون تصمیم بگیری نه اون برای تو ...
ولی وقتی میبینی اون باب میل خودش دوست داره رفتار کنه و شما رو نادید میگیره پس لازمه که تو هم مثل خودش رفتار کنی و بد بشی تا بفهمه چه زجری میکشی از دوری خانواده ات و خواهرت .
گذشت هم حدی داره آخه ؟

با سلام و تشکر . خودم دارم به راهکارهای خانم mahsa21 فکر میکنم شاید به صلاح باشه و جواب بده . اما از چی بریدم : از اینکه شریک زندگیم به همه چی مثل یه معامله سود و زیانی نگاه میکنه . حتی در ریزترین مسایل زندگی. این شده سوهان روح من. حتی اگه صمیمی ترین دوست شما هم اینطوری بود، از یه جایی دیگه صبرتون تموم میشد و جلوش وایمیستادید.
نمیخوام یه چیزی بگم که فقط جواب شما رو داده باشم اما باور کنید از همون ابتدا که اختلاف پیش میومد من فقط به قول شما زوم میکردم رو خوبیهای اون . اما عاقبتش شد وا دادن زندگیم . خیلی دلم میخواد بدونم متعادل بودن یعنی چی ؟ آدمای متعادل چیکار میکنن ؟ قبول دارم که هنر و سیاست لازمه رو ندارم .
دلیل اینکه مسرم ایشون خواهرمو ببینه وابستگی شدید ما به همه از همون دوران بچگی مون جوری که ما رو همیشه مثال میزدن دارم میشنوم که چه زجری میکشه به همین خاطر از تمام فامیل بریده و افسرده شده. خیلی دلم میخواد دوباره رفت و آمدها شروع بشه . قبل اینکه بچه دار بشم این کینه رفع بشه نه اینکه با بچه دار شدن مجبور بشم حسابی به خونه واده همسرم سواری بدم ببخشید اینجوری میگم اما دارم تصور میکنم بچه با دایی و خاله ش صمیمیه اما عمه و عموهاش و نه ؟ من از اینا میترسم.
اما مشکل من 1- از خانواده همسرم نه تنها بدم میاد الان میتونم بگم متنفرم . بگذریم قبلا چی بوده و چی شده اما الان این حس رهام نمیکنه.
2- با رفتار تلافی جویانه همسرم دیگه به هیچ وجه نمیتونم کنار بیام . اگه تو زندگی ما بودید متوجه میشدید که چه مشکل بزرگیه
"تحمل مشکلات بزرگتر فقط به عشق همسر" مشکل همین نکته آخره که با این رفتارها عشقی هم باقی مونده یا می مونه؟
امیدوارم تصورش براتون ممکن باشه و تونسته باشم منظورمو بگم

نوشته اصلی توسط reza.6012

با سلام و تشکر . خودم دارم به راهکارهای خانم mahsa21 فکر میکنم شاید به صلاح باشه و جواب بده . اما از چی بریدم : از اینکه شریک زندگیم به همه چی مثل یه معامله سود و زیانی نگاه میکنه . حتی در ریزترین مسایل زندگی. این شده سوهان روح من. حتی اگه صمیمی ترین دوست شما هم اینطوری بود، از یه جایی دیگه صبرتون تموم میشد و جلوش وایمیستادید.
نمیخوام یه چیزی بگم که فقط جواب شما رو داده باشم اما باور کنید از همون ابتدا که اختلاف پیش میومد من فقط به قول شما زوم میکردم رو خوبیهای اون . اما عاقبتش شد وا دادن زندگیم . خیلی دلم میخواد بدونم متعادل بودن یعنی چی ؟ آدمای متعادل چیکار میکنن ؟ قبول دارم که هنر و سیاست لازمه رو ندارم .
دلیل اینکه مسرم ایشون خواهرمو ببینه وابستگی شدید ما به همه از همون دوران بچگی مون جوری که ما رو همیشه مثال میزدن دارم میشنوم که چه زجری میکشه به همین خاطر از تمام فامیل بریده و افسرده شده. خیلی دلم میخواد دوباره رفت و آمدها شروع بشه . قبل اینکه بچه دار بشم این کینه رفع بشه نه اینکه با بچه دار شدن مجبور بشم حسابی به خونه واده همسرم سواری بدم ببخشید اینجوری میگم اما دارم تصور میکنم بچه با دایی و خاله ش صمیمیه اما عمه و عموهاش و نه ؟ من از اینا میترسم.
اما مشکل من 1- از خانواده همسرم نه تنها بدم میاد الان میتونم بگم متنفرم . بگذریم قبلا چی بوده و چی شده اما الان این حس رهام نمیکنه.
2- با رفتار تلافی جویانه همسرم دیگه به هیچ وجه نمیتونم کنار بیام . اگه تو زندگی ما بودید متوجه میشدید که چه مشکل بزرگیه
"تحمل مشکلات بزرگتر فقط به عشق همسر" مشکل همین نکته آخره که با این رفتارها عشقی هم باقی مونده یا می مونه؟
امیدوارم تصورش براتون ممکن باشه و تونسته باشم منظورمو بگم

من کاملا شمارو درک میکنم و تمام حرفم اینه که به جدایی فکر نکنین

من کاملا شمارو درک میکنم و تمام حرفم اینه که به جدایی فکر نکنین
من میدونم که صمیمیت و وابستگی به یه نفر یعنی چی.اما نباید میذاشتین این اخلاف قدیمی شه اما خب حالا دیگه شده و دنبال مقصر نمیگردم
منظورم از اعتدال اینکه جایی که میبینید لازمه از قدرتتون استفاده کنید اونجاست که شما به خانمتون میگین من نمیتونم با خانواده م قطع رابطه کنم چون دلیلی براش وجود نداره و شما و خواهرم مشکلتونو رو باهم حل کنید.خیلی محترمانه اما قاطع و جایی باید از عشقتون استفاده کنید که لازمه از خانمتون قدردانی شه بخاطر خوبیهاشون.
ببینین زندگی مشترکه یعنی این نیست که حرف حرف خانمتون باشه یا فقط حرف شما.یبار شما با دلشون راه میاین یبار ایشون منم به شخصه با این قهرا مخالفم و اسمشو میذارم ببخشیدا خاله زنک بازی.منم الان تو دوران عقدم و اصلا از خانواده همسرم راضی نیستم یعنی اگر بگم چه رفتارایی بامن داشتن به حالم گریه میکنید اما قطع رابطه نمیکنم و حتی یبار جوابشونو ندادم.رفت و امدمو کم کردم و دیگه باهاشون صمیمی نمیشم.فقط بخاطر همسرم .پس اسن نیست که خانم شما خودشون نخوان با خانواده تون رابطه داشته باشن و نذارن شما به تنهاییم باهاشون رابطه داشته باشین.این حق طبیعی شماست اون مادر پدر یه عمر زحمت بچه شونو کشیدن اصلا این خواسته ایشون خیلی خودخواهانه ست.شما باید از قدرتتون استفاده کنید و به خانمتون بگین زودر مشکلتون رو حل کنید وگرنه برای شما هم کاری نداره اجازه ندین ایشون پاشونو از در بیرون بذارن.البته نه با لحن من بلکه محترمانه و با ارامش و نرم اما کاملا جدی.
این که میگین رفتارشون مثل معادله شت خب دیگه اینو نمیشه یک شبه تغییر داد ایشون از بچگی با این اخلاق بزرگ شدن و البته تغییر دادن رفتار دیگران خیلی سختو نشدنیه مخصوصا که خودشونم نخوان تغییر کنن شما میتونید در این مورد رفتار خودتونو تغییر بدین که.مثلا اگر قضیه گذشته رو وسط کشیدنو خواستن بروتون بیارن شما نه بحث کنید نه عصبانی بشین خیلی خونسرد و سرد بگین گذشته ها گذشته و برید و خودتونو با یه چیز دیگه سرگرم کنید یا برید تو یه اتاق دیگه
و اینکه میگین تلافی میکنن عین کاری رو که شما انجام دادین.این رفتارشون دقیقا مثل بچه هاست.اول اینکه گفتین اگر اشتباها کاری کرده باشین ایشون همونو تلافی میکنن پس قدم اول اینه سطح رفتارای اشتباه خودتونو هم بیارید پایین چون ایشونم همونقدر ناراحت میشن که شما ناراحت شدین.اما باید در رابطه با لجبازیو تلافی کردنای خانموتون چندتا نکته رو بگم
اول از همه یادتون باشه که در برابر لجبازی ‌های همسرتون شما لجبازی نکنید، چرا که اگر روی این دور بیفتید روزبه‌ روز روابط‌تون بدتر و بدتر می ‌شه و بازگشت به عقب غیرممکن میشه.


دوم این ‌که وقتی همسرتون عصبانی هستن جواب ایشونو ندید و باهاشون بحث نکنید بلکه تو اون لحظه خانمتونو به آرامش دعوت کنید و همیشه خواسته ‌هاتونو در آرامش بهشون بگید. وقتی هم که خودتون عصبانی هستین جر و بحث نکنید


سومین نکته اینکه کسی که لجبازی می‌ کند معمولا خودش می ‌دونه که حق با اون نیست اما هیچ وقت نمی ‌خواد این رو به زبان بیاره، پس شما هم اصرار نکنید و بحث را ادامه ندید.


چهارم این‌ که همیشه اشتباهات همسرتون رو با احتیاط و مهربانی با ایشون در میان بذارید چرا که اگر خانمتون احساس کنن که دارین تحقیرش می ‌کنید یا انتقادتون رو توهین ‌آمیز بهشون منتقل می‌ کنید ممکنه با شما لجبازی کنه و ایرادش را نپذیرد و رویه ‌اش را تغییر نده.


نکته آخر این ‌که تا آنجایی که میشه همسرتون را عصبانی نکنید و حداقل، کارهایی که می ‌دونید دوست ندارن رو انجام ندید. به یاد داشته باشید که محبت و مهربانی همیشه کارسازه و لجبازی رو از بین می‌ برد.
من میفهمم مشکلتون چیه و سخته اما ارزششو داره بخاطرش سختی بکشین.منم خیلی تو زندگیم مشکل دارم اما با همشون میجنگم حتی شاید منم از خانواده همسرم متنفر باشم اما نه به همسرم اینو میگم نه باهاشون قطع رابطه میکنم چون میدونم که غرور همسرمو خورد میکنم

با سلام ، یک دنیا ممنون از راهنمایی شما خانم شیدا و miss golegandom.
دقیقاً این مطلب واقعیت زندگی منه : ((((

صحبتهای شما نشون می ده که در مقابل همسرتون و خانواده اش منفعل بودید

کارهایی را کردید که از ته دلتون نبوده (رفت و آمد باهاشون، محبت و ...)

ناراحتی شما دائما سرکوب و پنهان شده
حالا تبدیل شده به تنفر از اونها)))

امروز بعد از 3 هفته روی صحبت باز شد که ایکاش نمیشد . باز هم هر کی حرف خودشو میزد . من سعی کردم آروم باشم و آروم هم بودم اما وقتی ریختم به هم که شنیدم گفت تازه خیلی رفتارهای خونه وادت هست که از اونها ناراحتم و به روی تو نمیارم. با شنیدنش همه خونه داره سرم خراب میشه . میدونید اونا چی بودن و از چی ناراحته؟ - من داشتم ظرفا رو میشستم خواهرت گفت اینجا که کاری نیست شما برو استراحت کن یا اینکه فلان موقع مامانت بهم فلان چیزو گفت .... و ... فقط چیزای الکی که هیچ کسی جز ایشونو ناراحت نمیکنه . جالبه چقدر خوب یادش مونده!!!!!!!!!!!!!!! کلا برو :ناراحت شد. بیا: ناراحت شد و ..... من فکر میکنم اینا برا خودش دست آویز کرده. آخه مگه میشه؟
منم بهش یه پیشنهاد دادم که یه دفتر برداره و مبادا چیزی از رفتارهای ما از قلم بیفته و بشینه همه رو یادداشت کنه که یه وقت چیزی از دستش در نره!!!!!! اونوقت شما میگید با مهربونی اینا رو بهش یواش یواش بگم . کسی که خودشو ذی حق میدونه مگه میشه چیزی بهش گفت؟ خاک تو سر بی عرضه خودم با این ازدواجم. البته من از کجا باید میدونستم.