موضوع: شوهرم هیچ خصوصیت مثبتی نداره!

ممنون از راهنمایی همه دوستان

ستاره زیبا
من فایل صوتی دکتر حبشی رو‌ قبلا گوش داده بودم،کارگاه مشهد رو پیدا نکردم،ممنون میشم لینکش رو برام بذارید.

امروز مامانم و خاله ام قرار بود برن شهر همسرم برا یه سری کارا،دیروز که همسرم فهمید گفت تو

هم بیا،منم گفتم باشه،ولی دیشب دو باره موقع حرف زدن تلفنی بحثمون شد،بحث از اونجا شروع

شد که گفت نمیخواد بیای،آخه وقتی میای همش تو دست و پایی،گفتم یعنی چی؟گفت تو دست و

پایی دیگه،گفتم اینطور حرف زدن به نظر خودت درسته؟بعد گفت نه،من آخه دلم تنگ شده این

حرفو زدم.

آخه آدم دلش تنگ شه اینجوری میگه؟!

بعد گفت تو اصلا حرف زدن خوب رو بلد نیستی،من ازت متنفرم(البته بدون هیچ دعوایی میگفت،

آروم بود).گفت نیا،فردا نبینمت.منم خیلی راحت گفتم باشه،هی میگفت ازت خوشم نمیاد،تو دست و پایی،ما به درد هم نمیخوریم،

منم فقط میگفتم باشه.بعد حرص میخورد میگفت چرا میگی باشه؟!چرا انقدر منو اذیت میکنی؟

قرار بود من فردا که میرم شهرشون ،گوشیش رو به من بده برا عکس گرفتن،بعد گفت من گوشیمو نمیدم،چون قبلا به من شک کردی،منم گوشیمو نمیدم تا اینجوری دیگه شک نداشته باشی....

منم پیش خودم گفتم عجب استدلالی.........


خلاصه فقط داد و بیداد کرد و حرص خورد که دیگه من جوابش رو چرا نمیدم و بیخیالم.

منم که اصلا برام مهم نبود.

واقعا به این قضیه اطمینان پیدا کردم که شیطان در حالت ناامیدی بیشتر به سمت آدما میره،بعد

از اینکه گوشیو قطع کردم،دیدم تو تلگرام برام پیام اومد که فلانی به تلگرام پیوست.

وقتی اسم طرف رو نگاه کردم اصلا نشناختم،بعد که یه کم فکر کردم یادم اومد که کی بوده!یکی

بوده که قبلا خیلی به من ابراز علاقه میکرد و داستانی طولانی داره،داشتم فکر میکردم که من

اگه با اون ازدواج کرده بودم الان خوشبخت بودم،با اینکه اون موقع ها خودم ازش خوشم نمیومد،

اونم به خاطر یه سری دلایل الکی،دقیقا اون چیزایی که فکر میکردم خیلی مهمه الان میفهمم که

اصلا مهم نبوده،بر شیطون لعنت فرستادم و بیخیال شدم.

ولی الان تنها چیزی مهمه اینکه میدونم همسرم هم اصلا رغبتی به این عروسی نداره،دقیقا مثل

من.

اگر هم بخوام دلایلم رو به بقیه بگم ،مطمئنا کسی موافقت نمی کنه...

هیچ حسی ندارم،نه خوب،نه بد.دوست ندارم همسرم به من زنگ بزنه،دوست دارم همه فراموش

کنن که من ازدواج کردم.

سلام. من عضو جدیدم،شاید خیلی بلد نباشم راهنمایی کنم.
ولی تا جایی که میدونم..
زود تصمیم نگیر، شاید اگه مدتی دور و بدون تماس باشین بهتر بتونی احساس واقعیتو نسبت بهش بدونی.
بعدشم ی سوال :اگه هیچ خصوصیت مثبتی نداره چرا باهاش ازدواج کردین؟
حتما چیزایی توش هست که باعث جذب شما شده..

اخه برای چی اینطور رفتار کردی؟
اصلا معلومه به حرفهای ما گوش نمیدی..

گفتی اگر شوهرت رفتارهاش درست بشه دوست داری بااهاش عروسی کنی..

حدسم درست بود .. ظاهرا یک سری تفکرات منفی تو ذهن شما وجود داره که به نظرم خیلی سریع باید ول اونها رو حل کنی بعد یاد بگیری چطور با شوهرت برخورد کنی..

من فکر میکنم بد نباشه اول با یه مشاوره صحبت کنی. یا با یه روانکاو. باید مشخص بشه که علت این ناراحتی های ذهنی شما چی هست؟ واقعا برای اینده زندگیت نگران شدم. خواهرم من هم تو دوران عقد یه مدت دچار چنین تفکراتی شده بود که یه مشاوره بهش گفت که باید یه چند ماهی تحت نظر روانکاو باشه..

همونطور که گفتم چیزهایی که گفتی رو اصلا نمیشه به عنوان مشکلات حاد و غیر قابل حل ازشون نام برد و اینکه شما تاپیکی با این عنوان باز کزدین این مساله نگران کننده است و نشون دهنده زوایای پنهان ذهن شماست.

من حس میکنم شما تمام مسائل را بیان نکردین..
یه سوال ازتون دارم که امیدوارم با صداقت بهش جواب بدین..
ایا در حال حاضر کسی به غیر از همسرتون هست که بهش فکر میکنین؟

ممنون از همگی دوستان

علی الخصوص فرشته مهربان عزیز

آقای همت1400،بله،من اولش فکر میکردم همسرم اونطوریه که من میخوام ولی به مرور زمان

فهمیدم که اصلا اونطوری نیست.

یه چیز میخوام بگم،امیدوارم منو دعوا نکنید.

حقیقتش من قبل ازدواج میدونستم منو و همسرم به درد هم نمیخوریم،فقط و فقط به خاطر

حرف مردم و اینکه همه از دوران آشنایی ما با خبر بودن ازدواج کردم،همین و بس.

نارجیس عزیزم،نه کس دیگه ای تو زندگیم وجود نداره.

فرشته مهربان،من مقاله رو خوندم،بعضی از خطاهای شناختی رو من دارم و قبول میکنم.

ممنون گیسو کمند عزیزم

دقیقا حرفهایی که تو ذهنم و دلم بود رو بیان کردی.

راستش مقصر اصلی خودم بودم که به این ازدواج اصرار داشتم.ترس از اینکه فکر کنن سحر تو

این رابطه (آشنایی با همسرم،حدود پنج سال) شکست خورده،یه فکر احمقانه.

حتی همسرم قبل از ازدواج هم گفته بود که ما به درد هم نمیخوریم،و من خودم هم میدونستم ولی

طرز فکر احمقانه خودم باعث این ازدواج شد.

چون قبل از آشنایی با همسرم،یک آقای دیگری تمایل شدید به ازدواج با من داشتند و من حدود ۳

سال مخالفت کردم،من تو این مخالفتها از سر ترحم با اون آقا صحبت میکردم که راضیش کنم،

غافل از اینکه اون تو اون مدت بیشتر وابسته میشد و من به خیال خودم داشتم اون آقا رو راضی

میکردم که دست برداره.(چه منطق الکی داشتم).

بعد اون مدت که دیگه واقعا از دست اون آقا اعصابم خورد شده بود،گفتم دیگه با من تماس نگیر و

الکی گفتم ازدواج کردم.چه داستانها بعدش داشتیم،چه قدر داغون شد.

بعد هم گفت نفرینت میکنم عاشق یه نفر بشی ولی اون تو رو دوست نداشته باشه.

و واقعا هم همین طور شد،من قبل از ازدواج عاشق همسرم شده بودم ولی همسرم رفتارش

معمولی بود.در واقع من بیشتر اصرار داشتم که با هم ازدواج کنیم.

همسرم خیلی وقتا میخواست کات کنه ولی باز اصرارهای بیخود من...........

.همش هم ترسم از این بود که

نکنه اون آقا و دوستام بفهمن که حرف اون آقا درست از آب دراومد.به خاطر غرور لعنتیه خودم.

حالا جالب اینکه وقتی دیروز در مورد اون آقا اینجا کامنت گذاشته بودم،بعد از ده سال امروز

اون آقا رو تو شرکت پدرم دیدم.

واقعا راسته که میگن به هر چی فکر کنی همون میشه.

جلو نرفتم ولی همش فکر میکنم نفرینش دامن منو گرفت!واقعا گرفت.

دلم میخواد منو ببخشه.فقط از من بگذره.