موضوع: کسایی که تجربه ی جدایی دارن کمکم کنن چطوری تونستید با شرایط جدید کنار بیاین؟میخوام به ارامش برسم

مرسی هوناز جان از توجهتون
بله در حضور مشاور این مسأله رو مطرح کردم که مشاور به همسرم گفت که حتی تو یه محله ی دیگه دور از خونه ی پدری همسرم خونه بگیریم
اما همسرم میگه پدر و مادرم همه ی امیدشون به منه چون تک فرزنده و نمیخواد ازشون جدا بشه

عزیزم درست تک فرزنده ولی لااقل بهشون پیشنهاد بده نزدیک محل زندگی خانوادش ولی بصورت مجزا منزل بگیرین چون دقیقا بخاطر تک فرزندی واحساس مسولیت حتی این مورد بعده ها میتونه مساله ساز بشه براتون مگر اینکه ایشون واقعا مدیریت لازم برای این امر رو داشته باشن

سلام دوست عزیز،من هم با این که مرد هستم و چند ماهی هست که از همسرم جدا شدم به سختی با این قضیه کنار اومدم،من و پسرم منزل پدرم زندگی میکنیم،در حالی که همسر سابقم به ندرت سراغ پسرمو میگیره در حالی که همیشه میگفت پسرم همه زندگیه منه،اون من و پسرم رو به شغلش فروخت،بله این چیزهاست که الان واقعا عذابم میده،تو هم باید با این قضیه کنار بیای،میدونم خیلی سخته ولی چاره ای نیست،امیدوارم هرچی صلاح خدا باشه برات اتفاق بی افته،موفق باشی.

جدایی همیشه سخته. راه حل خاصیم نداره. ولی اگه واقعا قصدت فراموش کردنه میتونی این کارو بکنی. قشنگ باخودت خلوت کن،به دلایلی که میخوای ازش جدا شی فکر کن. وقتی کامل مطمن شدی میخوای جدا شی و قصدت فراموشیه و قرار نیس دیگه هیچ وقت به برگشتش فکر کنی شروع کن به پاک کردن تموم چیزایی که ازش داری. این خیلی مهمه که دورو برت هیچی نباشه که تورو یادش بندازه. و خیلیم سخته عملی کردنش. من تو شکست اولی که خوردم یادمه یه گوشه از اتاقم بود که همیشه اونجا میشستم و باهاش حرف میزدم. بعد جدایی همه یادگاری هارو از بین بردم ولی اون گوشه از اتاقم خیلی اذیتم میکرد.. کلا تغییر دکوراسیون دادمو اتاقمو رنگ کردم! تا کم کم کنار اومدم با اون گوشه از اتاقم!! من تو رابطه اولم انقد عاشق بودم که وقتی بم همین حرفارو میزدن میگفتم حتی نفس کشیدنمم اونو یادم میاره! اما الان بعد دوسال کاملا فراموشش کردم.. پس فکر نکن غیر ممکنه. فقط کافیه بخوای که فراموشش کنی.ذهنتو کنترل کن نذار زیاد بره سمتش.زیاد با خودت بگو کنترل ذهنم دست خودمه! هروقت ذهنت رفت سمتش بخودت نهیب بزن بگو نباید بش فک کنی و زود یه فکر جای گزین پیدا کن.شبا خیلی سخت تر از روزاس.قبل خواب ذکر بگو و باور داشته باش آرومت میکنه.میتونی صلواتم بفرستی. اینا کاراییه ک من میکردم واسه فراموشی.. اولش سخته اما باور داشته باش چند وقت دیگه خیلی آرومتری.. یادت باشه تو اولین کسی نیستی که محکوم شده به جدایی.. خیلیا همدرد تو ان.
از خدا برات آرامش میخوام

سلام
ممنون عزیزم
این تاپیکو چند ماه پیش باز کردم
و الان حدود دوماهی از جدایی رسمی میگذره که نسبت به اوایل خیلی بهترم،اما راستش توی این روزا از خدا و امام حسین میخوام که هدایت بشه و سر عقل بیاد و برگرده تا از نو شروع کنیم اما اخرش میگم خدایا هرچی تو بگی

تو این مدت به خیلی چیزا فکر کردم
به نظرم اگه همسر قبلیم بخواد زندگی موفقی داشته باشه بالاخره باید اشتباهاتی که تو زندگی با من داشت رو تکرار نکنه وگرنه باز هم به مشکل میخوره
پس اگه سر عقل اومد و خواست دوباره ازدواج کنه چرا اون شخص من نباشم،من که سهم اشتباهتمو جلو خودش به گردن گرفتم و گفتم جبران میکنم
نمیدونم چرا هر چقدر جلو تر میرم بیشتر میخوام اون برگرده البته به شرط اینکه با صداقت تمام جلو بیاد
شبکه تهران برنامه ی نیمه ی پنهان ماه رو که میبینم وقتی خانومایی که همسراشون شهید شدن از زندگیشون و عشق اول و اخرشون حرف میزنن دلم واسه خودم میسوزه
منم میخوام عشق اول و اخرم همون یه نفر باشه
التماس دعا

من واقعا نميفهمم تو چرا جدا شدي هرچي خوندم مشكل اساسي رو نفهميدم

ميشه بگي

من هنوز در مرحله عداب وجدانم

سلام
مگه تاپیکهای قبلیم رو نخوندی
مشکل ما از قول و قرارهای قبل عقد نشات گرفت و حدود یکسال درگیری و اصرار من به انجام و جدی نگرفتن اون اقا ,حتی بهش گفتم واسه دلخوشی منم که شده به یکیش عمل کن
باورت میشه من یکسال تمام بهش میگفتم عزیزم دوست دارم فلان لباسو بخری اما توجه نمیکرد حالا که جدا شدیم میبینم طوری که من دوست دارم لباس پوشیده البته یه بار دیدمش اتفاقی از دور
خلاصه اینکه علت جداییمون یکی از پنج تا علت اصلی طلاق که عبارتند از اعتیاد, خیانت و مشکلات اقتصادی و جنسی و خساست نبود البته مشاوره اخری احتمال داد که خسیسه و این مشکلات از خساست نشآت میگیره
اما من بازم بین موندن و نموندن شک داشتم تا اینکه گفت تکلیف منو روشن کن و جوابمو بده
که من برای اینکه عاقانه تصمیم بگیرم پیش مشاور رفتم وقتیفهمید حسابی عصبانی شد و زنگ زد به من و گفت بهتره تمومش کنیم چون تو به من اعتماد نداری و ازم خواست که از طرف من تموم بشه که فکر کنم به خاطر مهریه بود
منم حرفامو بهش زدم و گفتم هر چی تو بگی
البته چند روز بعدش به همه گفت این حرفو نزده اما با این حرفش واسه من همه چیز تموم شد اون لحظه با این حرفش دنیا رو سرم خراب شد
توی چند ماهی که اختلاف داشتیم چندین بار بهم گفت که تموم کنیم اما این دفعه خیلی برام گرون تموم شد

راستش امشب دوباره بحثش تو خونمون بود و مامانم نفرین میکرد
از طرفیم کوتاهی منو به رخم کشیدن
امشب خیلی ناراحت بودم
میشه شما نظرتون رو در این موردی که میگم بگید؟
من تو دوران عقد نهایت هفته ای یکبار خونشون میرفتم و خب در حد سفره انداختن و جمع کردن کمک میکردم اما با حرفایی که پشت سرم زدن انتظار بیشتری ازم داشتن و این خیلی منو ازار میده خانواده ام میگن اگه براشون کار میکردی بیشتر دوستت داشتن و اینطوری نمیشد من اگه میدونستم خب بیشتر کار میکردم من تو پخت غذا هم کمی کمکشون میکردم به نظرتون اشتباه از طرف من بوده؟ ایا من کم کاری کردم

البته من خودم فکر میکنم اونا منو دوست داشتن فقط زیادی مغرور بودن و طرز فکرشون قدیمی بود

یه حسی بهم میگه اون هنوزم دوستم داره
تو رو خدا واسم
دعا کنید
در واقع میشه گفت اختلاف فرهنگی داشتیم تا حدودی


- - - Updated - - -

البته منظورم این نیست که اگه کار میکردم دیگه با پسرشون به مشکل نمیخوردما
منظورم اینه اگه بیشترواسشون کار میکردم اونا هم بیشتر هوامو داشتن اما همش طرف پسرشون رو میگرفتن
خب چه میشه کرد طرز فکرشون اینطور بود البته من باورم نمیشد اما حرفاشون به گوشم رسید که گفتن کار نمیکرد اینجا که میومد

سلام
ممنون اقای خاله قزی به خاطر نوشته ی آرامش بخشتون
شما درست میگید خوب یا بد تموم شده
مهم اینه از این به بعد خوب زندگی کنم
راستش مشغول دانشگاه و پروزه هستم،و یه کلاس دیگه هم ثبت نام کردم

جو خونمون خداروشکر خییییییییلی بهتر شده اما یه دفعه یه جوری به اون سمت کشیده میشه صحبتای مامان و بابا
منم فقط سکوت میکنم
سعی میکنم نشنیده بگیرم اخه حتی بدیاشم بگن بازم روحم متوجه ظلمی که در حقم شده میشه و حس بدی پیدا میکنم
چند روز پیشچند تا از فامیلاشون منو دیدن اومدن جلو و دست و روبوسی کردن
مامانم اعصابش خیلی خورد شد