موضوع: کسایی که تجربه ی جدایی دارن کمکم کنن چطوری تونستید با شرایط جدید کنار بیاین؟میخوام به ارامش برسم

سلام شایانای عزیزم
واقعا ممنون بابت وقتی که گذاشتین،مطمئنا صحبتای شما تو این شرایط خیلی میتونه کمکم کنه من قبل از اینکه بیام این جا و صحبتهای شمارو بخونم داشتم منطقمو فدای احساساتم میکردم منو تنها نذار و لطفا تاپیکمو دنبال کن
التماس دعا

سلام
ممنون شایانای عزیز بابت همراهی و همدردیت
این چند روز درگیر راضی کردن شوهرم واسه رفتن به مشاوره بودم که بالاخره راضی شد یه بار بیاد من خیلی باهاش صحبت کردم تا راضی بشه و اخرش بهش گفتم بیا یه بار بریم بعدش تصمیم میگیریم واسه زندگیمون که به سختی قبول کرد

خلاصه رفتیم پیش مشاوری که خودش گفته بود من به خاطر تجربه ی قبلیم از رفتن پیش مشاور که چون با همسرم همزمان مشاور در اتاق حرف زد و عیبهای اخلاقی جفتمون رو در حضور همدیگه گفت و این باعث شد همسرم بیشتر منو مقر بدونه ترجیح دادم مشاور جدا جدا باهامون صحبت کنه

به خاط همین قبلش به همسرم گفتم بذار من اول برم صحبتامو بکنم بعدش تو هم بیا اما قبول نکرد و اومد تو وقتی رفتیم تو مشاور گفت خب تعریف کنید منم گفتم من فکر میکنم اگه جدا جدا صحبتامونو بشنوید بهتر باشه همسرمم اولش گفت اگه میخواستی من نباشم پس خودت تنهایی میومدی و از این حرفا که اخرش با ناراحتی از اتاق رفت بیرون

من اتفاقات و حرفایی که بینمون پیش اومد ه بود رو.گفتم و مشاور ایرادهای منو گفت و من هم قبول کردم و بعد از همسرم خواست بیاد تو حرفاشو بگه که همسرم گفت من نمیدونم شما در مورد چی صحبت کردین به خاطر همین از اولش میگم و.شروع کرد از روز خواستگاری گفتن تا ..... و اتفاقاتی که ناراحتش کرده بود رو تعریف کردن و به شدت هم عصبانی شده بود که وقتی من ازش خواستم اروم باشه ارومتر شد و حرفاشو خلاصه تر زد

نظرمشاور این بود که من به اقتدار همسرم توجه نکردم و اونم به اینکه چطوری به من محبت کنه
و گفت همسرم.غد و یکدنده است و منم لجباز
خلاصه مشاور خواست که یه جلسه دیگه بریم پیشش و اومدیم بیرون
همسرم گفت دیگه من مشاوره بیا نیستم و اینم اضافه کنم که وقتی تو اتاق مشاوره همسرم اتفاقات چندین ماه گذشته رو با چنان ناراحتی تعریف میکرد که انگار همین دیروز اتفاق افتاده من پیش خودم گفتم.که حتما باید جدا شیم
بعد از مشاوره میشه گفت مثل یه زوج خوشبخت کنار هم.بودیم و بعد منو رسوند خونه



فردای مشاوره زنگ.زد و گفت فکراتو کردی منم گفتم نه
علت نگرانی من از اینکه میترسم قبول کنم این موارده
یکی این که همسرم هنوز نتونسته گذشته رو رها کنه و همش پدر من و منو مقصر اصلی میدونه و به خاطر همین میگه من اون سه تا شرطو گذاشتم
اینکه این دوسه روز که حرف گذشته کشیده شد وسط گفت من از بابات بدم میاد و دست ندارم بیام خونتون و شاید اصلا دیگه نیام
و میگه اگه.یه بار دیگه به من بی احترامی بشه دیگه قطع رابطه میکنم
البته من بهش اطمینان دادم که اگه بیاد خونمون احترامش حفظ میشه و مشکلی نیست اما .....
از طرفی هم بعضی وقتا میگه نه خوب میشم و میام خونتون
همسرم.همیشه انتظار داره چه حق با من چه نباشه همیشه من کوتاه بیام و جو رو ارام کنم و بدیش اینه که همسرم.من اخلاق بدی که داره
این هستش که همیشه طرف مقابلو مقصر میدونه

نمونه این که یه بار سر قراری که داشتیم دیر اومد که من ناراحت شدم و گفتم چرا دیر کردی عوض این که معذرت خواهی کنه واسه دیر کردنش برگشته میگه تو به چه حقی با این لحن با من صحبت کردی در صورتی که من وقتی عین کلماتو به مشور گفتم.حقو.به من داد و همسرم بازم منو مقصر میدونست
من احساسم اینه که بیشتر مشکل همسر من اینه که بیشتر اطرافیانو مقصر میدونه و خودشو خیییییلی کم
و همین موضوع باعث شده از بقیه کینه داشته باشه و نتونه فراموش کنه


ببخشید طولانی شد


خلاصه میگم که خستتون نکنم
بالاخره همسر من کاسه صبرش لبریز شد و.گفت جواب منو تا دوروز دیگه بده و.با هرکسی خواستی برو.مشورت کن منم واقعا مونده بودم چی درسته و چی غلط پا شدم رفتم پیش یه مشاور دیگه وقتی واسس تعریف کردم گفت اینا دلیل نمیشه واسه طلاق و.بی تجربگی همسرت و خودت باعث این اتفاقات شده و گفت که با همسرم بریم پیشش منم به مشاور گفتم که شوهرم با مشاوره مخالفه و.نمیاد و.گفت خب شمارشو بده خودم زنگ.میزنم


زنگ زد و همسرم گفت که میاد
شبش یه دفعه همسرم زنگ.زد به من و.گفت از اینکه به من.نگفتی و رفتی پیش،مشاور خیلییییی ناراحت شدم تو با این کارت نشون دادی به من اعتماد نداری و ما به درد هم.نمیخوریم و .....

منم سعی کردم اورمش کنم که با اینکه اولش گفت دیگه همه چی تمومه
اخرش بهم.یه فرصت داد تا فکر کنم
حالا به نظرتون با این اتفاقاتی که افتاده من باید چیکار کنم؟

خواهش میکنم از مدیر سایت و فرشته ی مهربان که به تاپیکم سربزنید و راهنمایی کنید ممنون از همه ی دوستانی که منو تنها نمیذارن

- - - Updated - - -

سلام
ممنون شایانای عزیز بابت همراهی و همدردیت
این چند روز درگیر راضی کردن شوهرم واسه رفتن به مشاوره بودم که بالاخره راضی شد یه بار بیاد من خیلی باهاش صحبت کردم تا راضی بشه و اخرش بهش گفتم بیا یه بار بریم بعدش تصمیم میگیریم واسه زندگیمون که به سختی قبول کرد

خلاصه رفتیم پیش مشاوری که خودش گفته بود من به خاطر تجربه ی قبلیم از رفتن پیش مشاور که چون با همسرم همزمان مشاور در اتاق حرف زد و عیبهای اخلاقی جفتمون رو در حضور همدیگه گفت و این باعث شد همسرم بیشتر منو مقر بدونه ترجیح دادم مشاور جدا جدا باهامون صحبت کنه

به خاط همین قبلش به همسرم گفتم بذار من اول برم صحبتامو بکنم بعدش تو هم بیا اما قبول نکرد و اومد تو وقتی رفتیم تو مشاور گفت خب تعریف کنید منم گفتم من فکر میکنم اگه جدا جدا صحبتامونو بشنوید بهتر باشه همسرمم اولش گفت اگه میخواستی من نباشم پس خودت تنهایی میومدی و از این حرفا که اخرش با ناراحتی از اتاق رفت بیرون

من اتفاقات و حرفایی که بینمون پیش اومد ه بود رو.گفتم و مشاور ایرادهای منو گفت و من هم قبول کردم و بعد از همسرم خواست بیاد تو حرفاشو بگه که همسرم گفت من نمیدونم شما در مورد چی صحبت کردین به خاطر همین از اولش میگم و.شروع کرد از روز خواستگاری گفتن تا ..... و اتفاقاتی که ناراحتش کرده بود رو تعریف کردن و به شدت هم عصبانی شده بود که وقتی من ازش خواستم اروم باشه ارومتر شد و حرفاشو خلاصه تر زد

نظرمشاور این بود که من به اقتدار همسرم توجه نکردم و اونم به اینکه چطوری به من محبت کنه
و گفت همسرم.غد و یکدنده است و منم لجباز
خلاصه مشاور خواست که یه جلسه دیگه بریم پیشش و اومدیم بیرون
همسرم گفت دیگه من مشاوره بیا نیستم و اینم اضافه کنم که وقتی تو اتاق مشاوره همسرم اتفاقات چندین ماه گذشته رو با چنان ناراحتی تعریف میکرد که انگار همین دیروز اتفاق افتاده من پیش خودم گفتم.که حتما باید جدا شیم
بعد از مشاوره میشه گفت مثل یه زوج خوشبخت کنار هم.بودیم و بعد منو رسوند خونه



فردای مشاوره زنگ.زد و گفت فکراتو کردی منم گفتم نه
علت نگرانی من از اینکه میترسم قبول کنم این موارده
یکی این که همسرم هنوز نتونسته گذشته رو رها کنه و همش پدر من و منو مقصر اصلی میدونه و به خاطر همین میگه من اون سه تا شرطو گذاشتم
اینکه این دوسه روز که حرف گذشته کشیده شد وسط گفت من از بابات بدم میاد و دست ندارم بیام خونتون و شاید اصلا دیگه نیام
و میگه اگه.یه بار دیگه به من بی احترامی بشه دیگه قطع رابطه میکنم
البته من بهش اطمینان دادم که اگه بیاد خونمون احترامش حفظ میشه و مشکلی نیست اما .....
از طرفی هم بعضی وقتا میگه نه خوب میشم و میام خونتون
همسرم.همیشه انتظار داره چه حق با من چه نباشه همیشه من کوتاه بیام و جو رو ارام کنم و بدیش اینه که همسرم.من اخلاق بدی که داره
این هستش که همیشه طرف مقابلو مقصر میدونه

نمونه این که یه بار سر قراری که داشتیم دیر اومد که من ناراحت شدم و گفتم چرا دیر کردی عوض این که معذرت خواهی کنه واسه دیر کردنش برگشته میگه تو به چه حقی با این لحن با من صحبت کردی در صورتی که من وقتی عین کلماتو به مشور گفتم.حقو.به من داد و همسرم بازم منو مقصر میدونست
من احساسم اینه که بیشتر مشکل همسر من اینه که بیشتر اطرافیانو مقصر میدونه و خودشو خیییییلی کم
و همین موضوع باعث شده از بقیه کینه داشته باشه و نتونه فراموش کنه


ببخشید طولانی شد


خلاصه میگم که خستتون نکنم
بالاخره همسر من کاسه صبرش لبریز شد و.گفت جواب منو تا دوروز دیگه بده و.با هرکسی خواستی برو.مشورت کن منم واقعا مونده بودم چی درسته و چی غلط پا شدم رفتم پیش یه مشاور دیگه وقتی واسس تعریف کردم گفت اینا دلیل نمیشه واسه طلاق و.بی تجربگی همسرت و خودت باعث این اتفاقات شده و گفت که با همسرم بریم پیشش منم به مشاور گفتم که شوهرم با مشاوره مخالفه و.نمیاد و.گفت خب شمارشو بده خودم زنگ.میزنم


زنگ زد و همسرم گفت که میاد
شبش یه دفعه همسرم زنگ.زد به من و.گفت از اینکه به من.نگفتی و رفتی پیش،مشاور خیلییییی ناراحت شدم تو با این کارت نشون دادی به من اعتماد نداری و ما به درد هم.نمیخوریم و .....

منم سعی کردم اورمش کنم که با اینکه اولش گفت دیگه همه چی تمومه
اخرش بهم.یه فرصت داد تا فکر کنم
حالا به نظرتون با این اتفاقاتی که افتاده من باید چیکار کنم؟

خواهش میکنم از مدیر سایت و فرشته ی مهربان که به تاپیکم سربزنید و راهنمایی کنید ممنون از همه ی دوستانی که منو تنها نمیذارن

لطفا نظر بدیدایا رفتار من اینقدر اشتباه بوده که شوهرم اینکارو کرد و اینقدر از دستم.ناراحت شد و گفت که به درد هم.نمیخوریم

سلام
من منتظر راهنمایی هاتون هستم خواهش میکنم
بگید با این اتفاقاتی که افتاده تکلیف من چیه؟ایا واقعامشاوره رفتن من اینقدر اشتباه بودهه که همسرم اینقدر عصبانی شد و گفت به درد هم نمی‌خوریم؟
البته دوروز پیش که زنگ زدم بهش گفت من این حرفو نزدم

مشاور اولیه راست گفته دقیقا مسءله اقتدار ایشون و محبت شما هست گره این داستانتون
والا کار سختی نیس که نشه انجام داد
به نظر منم این که میگه شاید اصلا خونتون نیام و احترامم حفظ شه فقط میخاد بفهمونه یکم براش ارزش قاءل شید و بزرگش کنید
بابت این موضوع زیاد نگرانی نداشته باشید چون به مرور که روابطتون بهتر شه روابط خونوادگی هم بهتر میشه
راجع به کینه ای بودن هم نظرم زیاد موافقتون نیست
خب شما کلا چند ماه قهر بودید و شرایط بدی بینتون وجود داشت حق دارین جفتتون که دلتون پر باشه که هست اما راهش جدایی نیست
زندگیتو ادامه بده اقتدارشو حفظ کن محبت کردنو یادش بده تا وقتی که روابط عاشقنتون مستحکم نشده سعی کن غر نزنی
در کل با این چیزایی که تو این تاپیک و تاپیک های اخیرتون شنیدم به نظرم پسر خوبیه و اگه از دستش بدید کفران نعمته!!!
حالا یه سری ایرادای رفتارای دارین جفتتون که قابل حله قابل حل هم نباشه باور کنید رابطه عاشقانه این چیزای کوچیکو میپوشونه
مثلا منی که اینجا دارم حرف میزنم چه الان چه قبلا روی این که طرف مقابلم اهل دوستی دختر و پسر باشه (از اون نوعی که چارچوبای اخلاقی و شرعی رعایت نشه)خیلی خیلی حساسم و بدم میاد و میومد اما پارسال با یه نفر یه رابطه سالم رو شروع کردم که از قضا گذشته خوبی نداشت ولی به چشمم نمیومد یعنی انقد دوسش داشتم و خوبیاشو میدیدم این یه نقصو ندید گرفتم(نه این که جوگیر بشم واقعا بهش فکر میکردم خیلیم فکر میکردم) اینا رو گفتم که به اهمیت عشق و محبت توی رابطتون توجه کنید و روش حساب کنید که یه سری نقصای کوچیک رو میپوشونه که به نظم جفتتون مشکل رفتار اشتباه دارید تا شخصیت بد ومثلا به قول شما کینه ای
هر کس دیگم بود ناراحتیشو ابراز میکرد پیش مشاور حق هم داره ابراز کنه شما هم حق داری ابراز کنی ناراحتیتو منتها ایشون زود رنجن و باید به موقع مناسب ایراداشو بگی نه الان که رابطه عاشقانتون مستحکم نیست بزار به وقتش روش کار کن
شما منطقی تری و وقتی اشتباهاتشو میبینی میای مشاوره میگیری
شما همدردیو داری و ایشون ندارن پس حق بده یه سری چیزا رو ندونه و نفهمه که داره رفتار اشتباه انجام میده
امیدوارم زندگیتون روز به روز بهتر بشه دیگم نگو هنوز تکلیف زندگیمون معلوم نیست
خوشبختی چیزی نیست که همینجوری وجود داشته باشه باید به وجودش اورد و مراقبش بود حتی اگه همینجوریم به وجود اومده باشه لازمه که مراقبش بود که فعلا یکم ازش غافل شدین جفتتون

دنیا جان شما گفتین یکی از شرطهای همسرتون اینه که باید برین تو خونه پدریه ایشون که مجزا هم نیست یعنی کاملا با اونها وبدون داشتن حریم اختصاصی زندگی کنین .خوب شما این مساله رو با مشاوری که رفتین با حضور همسرتون مطرح نکردین چون واقعا مساله مهمیه که قبولش سخته وحتی در صورت پذیرفتن مسبب اختلافت بعدی میشه