موضوع: ·▪▪••●●::: آیا برای اجابت دعاهایمان ، به خداوند اصرار کنیم یا خیر؟ :::●●••▪▪··

نوشته اصلی توسط « 7 »

سلام وقتتون بخیر ؛

آقای باغبان ببخشید این سؤال را میکنم : تا حالا شده حاجتی خیلی خیلی براتون مهم باشه و از خدا بخواهید و بهتون نده و با این حال باز هم خوشحال باشید ؟

...............



با سلام


به نظرم اگر شادی ما فقط نیازمند حاجت ما باشه ( معنوی و یا دنیوی ) ،،،،یعنی هنوز پیشرفت نکردیم در مقام انسان متعالی،،

باید همه در این زمینه کار کنیم ....

خب منم خیلی چیزها دوست داشتم و بهش نرسیدم ،،

منم شده ناراحت بشم ،،



به نظرم باید اصلی ترین هدف زندگی را پیدا کنیم .



شاید یه فردی اصلی ترین هدف زندگیش ازدواجه ،،،،فردی دیگه ثروتمند شدنه و .....

اصلی ترین هدف زندگی مشخص می کنه تو در کجای آسمان هستی .

نوشته اصلی توسط قلب تپنده زندگی

سلام

ممنون بابت پاسختون به سؤالم ،،، بیشتر هدفم از بابت این سؤال ناراحتی و دلگیری ( از آدمای اطرافم بود )
چنان در موضع عقل و منطق نشستند و با قطعیت به موضوع من نگاه میکنند که واقعا منو دلسرد میکنند با اینکه بسیار حرفاشون به واقعیت نزدیکه .... یکی به من میگفت تو مگه فکر کردی کی هستی که خدا برات معجزه کنه و این اتفاق بیفته ؟
میگفت اگه بارون قرمز از آسمون بیاد شاید تو به خواستت برسی !!!!!! ( این حرف خیلی منو داغون کرد )
بهم میگفت : ول کن دیگه این همه دعا و نذر و... میگفت دعا خوبه و با خوندنش ما به آرامش میرسیم وگرنه کارمون که با دعا و این جور حرفا نیست ،،،، بهش گفتم پس چرا خودتون وقتی گره ای تو کارتون می افته متوسل به دعا و مستحبات و نذر و اینا میشید ؟

تقریبا یه کم توش موند .

مدرسه که میرفتم یه بار از امام جماعت مدرسه هدیه گرفتم بابت تحقیقی که راجع به زندگانی امام رضا (ع) کرده بودم ،،، اون هدیه یه کتاب دعا بود که توش پر از دعا و زیارت هست .

درست صفحه ی اولش نوشته :

البته هرگز نباید بگویی : خواسته من مهم است شاید برآورده نشود . از خدا بخواه که او هر امری را بخواهد انجام می دهد .
از خدا بخواه و گمان مبر که کار از کار گذشته است ( یعنی داشتن ایمان به قضا و قدر نباید انسان را در طلب حاجت ها و کوشش در برآوردن آن ها باز دارد.

زمانیکه این جملات رو میخونم آروم میشم ،،، به نظرم حتما ایمان ضعیفی دارم که تو صحبت های این و اون دنبال تأیید حاجتم هستم .

فقط باید از خدا خواست ،،، فقط باید متوسل به ائمه ی معصومین (ع) شد اونوقت هست که حتما انسان رو نا امید بر نمی گردانند.

من زمانیکه کرامات اهل بیت را گوش میدادم خیلی دلم شکست که در زمان آنها مردم زمانیکه خواسته ای داشتند نزد این عزیزان میرفتند و آن ها چون آبرومند درگاه حق هستند به یاری خدا گره از کار مردم باز میکردند ( معجزه میکردند)

من هم با دل شکسته متوسل شدم و نتیجه دیدم البته باید صبر کنم ولی روزنه ای از امید در من ظاهر شد .

کافیه یه نظر کنند و اونوقت ...

همیشه برای حاجت تمامی حاجتمندان دعا میکنم چون میفهمم آدم وقتی خواسته ای داره تنها تکیه گاه و نیرویی که کمکش میکنه اون خداست .
آدم ها نا امید کنند ولی ان شاءالله خدا هیچ وقت بنده ای رو که با امید به درگاهش روی آورده و تنها تکیه گاهش هست رو نا امید برنگردونه

-----------------------------------------



سلام

حاجت و درد ودل ما یه چیز شخصیه ،،،بین خودمون و خدا.
نباید به هر فردی بگیم .



ما از قضا و قدر خدا سر در نمی آوریم !

لذا تلاش خودمون را می کنیم - مشورت خودمون را می کنیم ( با فرد عالم تر از خودمون ) ،،،توانایی خودمون رابا حاجتمون بررسی می کنیم ،،،، سپس می سپاریم به خدا ،،،

صبر می کنیم ،،،

اگر به حاجت خودمون رسیدیم شکر می گوییم ،،،

اگر نرسیدیم ،،،از قدر خدا به سمت قضای خدا پناه میبریم و باز میگیم شکرت ،،،

این یعنی مقام رضا !



انسان وقتی به مقام رضا رسید ،،،صدای نزدیک تری داره پبش خدا ،،

مقام رضا برای انسان آرامش می یاره ،،،چون به هیچ کس جز خدا وابستگی نداره ،،

طبق آیات صریح قرآن ، شدیدترین محبت فقط در یك موردمجاز است و آن محبت نسبت به خداوند است.

در آیه ۱۶۵ سوره بقره آمده است: " اما كسانی كه ایمان دارندكمال محبت را فقط نسبت به خدا دارند؛ "

به این ترتیب، شدت محبت فقط در مورد خداوند حد و مرزندارد ،،،چرا كه این شدت،وابستگی انسان به خدا را افزایش و وابستگی های دیگر را كاهش می دهد.

ولی اگر تمام زندگیمون بشه محبت به حاجتمون و آرزوهامون ،،،، و به آرزوهامون وابسته بشیم ،،،،و این وابستگی در زندگی ما مشکل بوجود بیاره ،،،،یعنی در قفس زندگی قرار داریم ،،،

این یعنی : گرفتاری ،،، استرس ،، افسردگی و .....



انشا الله که این جور نشیم و خدا کمکمون کنه ،،،



در پناه حضرت دوست .

سلام

به یه مورچه ای که می خواد از یه پنجره بسته عبور کند ،،دقت کنید ،،،
مورچه هر چقدر تلاش کند نمی تواند ار شیشه پنجره رد بشود ،،
مورچه دنبال یه روزنه ای هست ،،،و روزنه را پیدا نمی کنه،،،
حالا هر چقد مورچه تلاش کنه موفق نمیشه ،،،
مگر اینکه الگوی مسیرش را درست کنه .


بعضی موقع ها ما هم اینجوری هستیم ،،،
یعنی هدف روشنه ( بیرون رفتن از پنجره ) ،،تلاش داریم ،،دعا هم داریم ،،،ولی نمی تونیم به مقصد برسیم،،
باید صبر کنیم و بریم یه گوشه بشینیم،،،دستی به درون دلمون بکشیم و آسمون دلمون را رصد کنیم ،،،باید بایستیم و ببینیم و جستجو کنیم ،،،
باید هدف و مسیر و نقشه خودمون را یه بازنگری کنیم و ببینیم مسیر درسته یا نه ،،
اگر مسیر درست نباشه به هدف نمی رسیم .
دعا هم نیرویی و نشانه ای و انگیزه ای برای بهتر دیدن هدف ،،، برای وصل شدن و دوستی بهتر با منبع آرامش ،،برای قوت بهتر داشتن در مسیر هدف،
دعا نیرویی ست که ما را در مسیر قرار میده و در این مسیر،،، مرشدها و رهگذران به ما برخورد می کنند.
طرف داشت غرق میشد ،گفت خدایا کمک کن ،،، چند دقیقه بعد یه قایق اومد گفت بیا بالا ،،طرف گفت ،نه خدا به من کمک میکنه،،
اون نمی دونست دعا اون باعث شد یکی بیاد کمکش کنه .



بعضی موقع ها ما خودمون را می ذاریم جای اون مورچه و به خدا میگیم لطفا پنجره را باز کن من برم ،،
بعضی موقع ها خواسته های ما اینجوریه در دعا ،،،
وقتی جلوی پنجره در بسته قرار می گیریم باید به خدا بگیم راه را نشونم بده ( دعا ) ،،،،و خدا هم تو دلمون می ندازه چه الگویی را بریم که برا بیرون رفتن از پنجره،،
مثلا طرف می خواد برا کنکور بخونه میگه خدایا رتبه دو رقمی به ما بده ،،،،
باید دعا کنیم و خد ا مسیر این رتبه دو رقمی را به ما نشون میده و اون هم با امید - تلاش و زمان و.....
می خوام بگم بعضی موقع ها ما فلسفه دعا را اشتباه تفسیر می کنیم.

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:

اعمال حج تمام شده بود. مردم به خانه‌ها رفته بودند. آخر شب بود؛ ساعت دوی نیمه شب، مسجد الحرام خلوت شده بود،
رفته بودم در آن خلوت قدری بنشینم، قصد عبادت نداشتم؛ می‌خواستم بنشینم و تماشا کنم؛ آسمان را، زمین را، کعبه را، مردم را،
یک وقت دیدم خانمی در چند قدمی من در همان حریم، رو به کعبه نشسته است، دستش را به طرف کعبه کرد و رو به من گفت: این را می‌بینی؟ یعنی نعوذ بالله خدا را.
تا به حال یک حاجت مرا نداده است !

گفتم: چطور؟
گفت: چهار ساله بودم مادرم را گرفت. هشت ساله شدم پدرم را گرفت. از شوهر هم خیری ندیدم. رزق را هم دو روز فراوان می کند و یک روز کم و همین طور گفت ،
خیلی هم روان بود و فهمش هم نسبتاً بد نبود.
خلاصه انگار طلبکار بوده است،،

گفتم: سفر اول شماست؟ گفت: نه سفر چهارم. وقتی گفت: سفر چهارم، گفتم:خیلی رو داری!
چون ، در تهران آدمی هست، که چهار مادر و چهار پدر دارد: پدر و مادر خودش، پدر و مادر پدرش، پدر و مادر مادرش و پدر و مادر زنش که این‌ها هم پدر و مادر هستند، چقدر هم ثروت دارد، هیچ گرسنگی هم نخورده است، ولی هنوز مسجد الحرام نیامده است. شما چهار سفر آمده‌ای، این جا نشسته‌ای، با خدای خودت عبادت کرده‌ای، بدنت هم ما شاء الله صحیح و سالم است.

دیدم با آن گریه‌ای که داشت الان است که لبخند او را می‌گیرد. بلند شد و به طواف رفت. ما هم گفتیم: الحمدالله، الهی شکر و بلند شدیم به منزل رفتیم.
کسی که تنها به قاضی می‌رود و طلبکار می‌شود این طور است.
کتاب طوبی محبت – ص 172

............................

شاید بعضی موقع ها ، یه سختی ای ، یه گنجی را به ما نشان میده ،،یه رشدی ، یه موفقیتی ، که ما از اون شاید بعدا مطلع بشیم
مثلا دعامون بنابر دلایلی باب میل ما اجابت نمیشه، یا مثلا تو زندگی یه سختی ای می بینیم ،،، ولی همون سختی و نگرانی ها ،،باعث میشه چیزهایی بهتری بدست آوریم و رشد کنیم .
همیشه باید قضایا را مثبت ببنیم ،
در دعا هم همین جور هست به نظرم .

مثلا طرف میگه چرا به هدف مالی خودم نرسید ه ام ، چرا جور نمیشه و چرا اصلا موفق نیستم !
ولی نمبینه مثلا تو حلال و حرامی رعایت می کنه - آدم سالم و پاکی هست و خیلی چیزهای دیگه ...که به نظرم موفقیت ها این ها هست .

سلام cry عزیز ؛ چقدر خوب شد این تاپیک رو باز کردی ...
یه چیزی که خیلی برای من مهمه و جای سؤاله این هست که واقعا خدا صدای مارو میشنوه زمانیکه باهاش صحبت میکنیم و ازش حاجت میخواهیم ؟
واقعا خیلی دلم میخواد بدونم آیا خدا صدامونو میشنوه ؟
دیشب حالم بد بود خیلی ... از اینکه انگار نه انگار که دعاهامون اثر داره ... گریه کردم و به خدا و خودم گفتم که دیگه در این باره (موضوع مد نظرم ) دعا نمیکنم ... یه جوری با بدبختی تحمل میکنم تا زمان بگذره ...
تمام امروز و زمان افطار هم حالم بد بود و انگار هیچی نمی خواستم به خدا بگم....با خودم میگفتم وقتی نتیجه نمیبینی پس چرا دعا کنی ؟

کاش یه جوری آرامش بگیرم .