موضوع: طلاق بگیرم یا زندگی کنم؟

میدونید چیه الان که باهم چندروزه آشتی کردیم ایشونم داره سعی مس کنه خوب شه.ولی من فک می کنم دیگه بهش زیاد علاقه ندارم.از چهرش خوشم نمیاد و فک می کنم به خاطر ترس از حرف مردمه دارم باهاش زندگی می کنم.مثله ابن می مونه دارم یه دارویه تلخ می خورم چون برا خوب شدنم باید بخورم می خورم وگرنه علاقه ای به اون دارو تلخ ندارم.

می دونید چیه من اصلا نمی تونم با ظاهرش کنار بیام شاید گفتنش درست نباشه ولی گاهی با خودم می گم حالا من تحمل می کنم ولی اگه بچه دار شیم و بچه مون به همسرم بره چیکار کنم خیلی از این قضیه می ترسم.وقتی باهاش بیرون میرم حس خوبی ندارم و خجالت می کشم با دوستانم رفت و آمد خونوادگی برقرار کنم دوس ندارم به افراد زیادی همسرم رو نشون بدم.

ممنونم از دوستان که برام وقت میذارین
آقا مرتضی چرا من باید مجبور به این زندگی باشم که بخوام به زور شوهرمو دوس داشته باشم؟؟؟
میدونید چیه من گاهی دوسش دارم گاهی ندارم
به ظاهرش اهمیت نمیده هرکار میکنم آخه منم حق دارم که بخوام اون مرتب باشه و لاغر نباشه.
میدونه من از ریش گذاشتن بدم میاد از لجم میذاره.ا
شما میگین من چیکار کنم خوب؟
از مشاورین سایت درخواست دارم کمک کنن

شما مثل اینکه دنبال بهانه هستی خوب برو طلاق بگیرررررررررررررررررررررر ررررررررررررررررررر مثل اینکه خوشی زده زیر دلت دختر جان
همش تحقیر تو صحبتات هست
چرا من باید مجبور به این زندگی باشم که بخوام به زور شوهرمو دوس داشته باشم؟؟
ولی اگه بچه دار شیم و بچه مون به همسرم بره چیکار کنم
ن فک می کنم دیگه بهش زیاد علاقه ندارم.از چهرش خوشم نمیاد و فک می کنم به خاطر ترس از حرف مردمه دارم باهاش زندگی می کنم.مثله ابن می مونه دارم یه دارویه تلخ می خورم چون برا خوب شدنم باید بخورم می خورم وگرنه علاقه ای به اون دارو تلخ ندارم.

فکر کردی کی هستی که اینقدر داری منت میزاری برای شوهرت ههههاااااا فکر کردی از اون بهتر گیرت میاد با اسب سفید میاد دنبالت برو زندگیتو درست کن بجای این حرف

ممنونم از زاهنمایی های دوستانم
علی آقا نظرتون برام محترمه.ولی من قصدم تحقیر همسرم نیست فقط خواستم چیزایی که تویه دلمه و عذابم میده رو بگم .اینکه می خوام طلاق بگبرم یا نه راستش من تلاش زیاددی برای نگه داشتن زندگیم می کنم اینجا فقط حرفه دلمو می گم ولی همسرم هیچ جوره مشاوره نمیاد ایشون به ظاهرشون اهمیت نمیدن با وجود اینکه این همه تحصیلات دارن ولی اهمیت نمکیدن به خواسته ی من.جاهایی که دلشون بخواد خصوصا اگه مجالص طرف خودشون باشه به خ0ودشون میرسن ولی مجالس و مهمونی های طرف من باید بهش التماس کنم که مثلا این رو بپوش.من ادعا نمی کنم خیلی خیلی آدمه بی عیب و نقضی هستم ولی تلاش می کنم که اگه در مقابل همسرم و دیگران ظاهر مناسبی داشته باشم و ایشون هم بهم افتخار می کنن..لی خودش نسبت به این قضیه بی تفاوته.برایه جشنمون اهمیت نداد و رفت پیش دوستش و موهاشو خیلی بد درست کرده بود هرچقدر بهش اصرار می کنم که برو باشگاه و یکم اندامت بیاد رو فروم نمیره. از همون اول که ازدواج کردیم من دودل بودم و آخرش هم پشیمون شدم ولی به اصرار خونوادم از ترسه اینکه آبرومون میره باهاش ازدواج کردم.از همون اول ازدواجمون با اینکه سنش 26 بود ولی انقدر لاغر بود که پوستش چروک شده بود هرچی اصرار می کنم برو دکتر فایده ای نداره همین کاراروکرد که بعد از عروسیمون همه گفتن شوهرش پیرپسره و اصلا بهش نمیاد.من بال اینکه میدونم راس میگن ولی جلو دیگران ازش حمایت کردم و نذاشتم بهش بی حرمتی شه و نشون دادم که خیلی دوسش دارم.دوس دارم وقتی این چیزا رو می بینه حداقل کارو برایه بهبودیه وضعیت بکنه ولی افسوس.........................
من می خوام تاجایی که بشه زندگیم رو بسازم ولی بدون کمک اون نمی تونم. چجوری راضیش کنم که به خودش توجه کنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نوشته اصلی توسط *مونا*

ممنونم از زاهنمایی های دوستانم
علی آقا نظرتون برام محترمه.ولی من قصدم تحقیر همسرم نیست فقط خواستم چیزایی که تویه دلمه و عذابم میده رو بگم .اینکه می خوام طلاق بگبرم یا نه راستش من تلاش زیاددی برای نگه داشتن زندگیم می کنم اینجا فقط حرفه دلمو می گم ولی همسرم هیچ جوره مشاوره نمیاد ایشون به ظاهرشون اهمیت نمیدن با وجود اینکه این همه تحصیلات دارن ولی اهمیت نمکیدن به خواسته ی من.جاهایی که دلشون بخواد خصوصا اگه مجالص طرف خودشون باشه به خ0ودشون میرسن ولی مجالس و مهمونی های طرف من باید بهش التماس کنم که مثلا این رو بپوش.من ادعا نمی کنم خیلی خیلی آدمه بی عیب و نقضی هستم ولی تلاش می کنم که اگه در مقابل همسرم و دیگران ظاهر مناسبی داشته باشم و ایشون هم بهم افتخار می کنن..لی خودش نسبت به این قضیه بی تفاوته.برایه جشنمون اهمیت نداد و رفت پیش دوستش و موهاشو خیلی بد درست کرده بود هرچقدر بهش اصرار می کنم که برو باشگاه و یکم اندامت بیاد رو فروم نمیره. از همون اول که ازدواج کردیم من دودل بودم و آخرش هم پشیمون شدم ولی به اصرار خونوادم از ترسه اینکه آبرومون میره باهاش ازدواج کردم.از همون اول ازدواجمون با اینکه سنش 26 بود ولی انقدر لاغر بود که پوستش چروک شده بود هرچی اصرار می کنم برو دکتر فایده ای نداره همین کاراروکرد که بعد از عروسیمون همه گفتن شوهرش پیرپسره و اصلا بهش نمیاد.من بال اینکه میدونم راس میگن ولی جلو دیگران ازش حمایت کردم و نذاشتم بهش بی حرمتی شه و نشون دادم که خیلی دوسش دارم.دوس دارم وقتی این چیزا رو می بینه حداقل کارو برایه بهبودیه وضعیت بکنه ولی افسوس.........................
من می خوام تاجایی که بشه زندگیم رو بسازم ولی بدون کمک اون نمی تونم. چجوری راضیش کنم که به خودش توجه کنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

باور کن مشکل تو در مقابل مشکلاتی که اینجا هست هیچه زندگی تو نگه دار اینو دارم از ته قلبم میگم شوهرت احتیاج به محبت داره میفهمی اون کمبود اعتماد بنفس داره چون از تو محبت نمیبینه بخاطر این داره لجبازی میکنه برو رگ خوابشو بدست بیار اینطوری موفق میشی پیشنهاد میکنم برو مشکلات بقیه رو بخون ببین مشکل تو چقدر کوچیکه اینو واسه خودت بزرگ کردی خدا شاهده مشکلت حل میشه اما از راهش فقط خودت میتونی مشکلتو حل کنی میفهمی اون مثل یک بچه کوچکه میفهمی باید باهاش خوب باشی

ممنونم از داداش خوبم علی آقا خیلی حرفاتون بهم کمک کرد واقعا سپااااااااااااااااااس.
من می خوام رو خودم کار کنم که بتونم به خودم و شوهرم کمک کنم.
اول از همه می خوام تصمیم بگیرم به شوهرم افتخار کنم ولی نمیدونم چجوری.
من جلویه دوستانم و فامیل تویه اختلافاتی که بین من و همسرم بوده به خاطر عصبانیتم از همسرم اینو گفتم که از قیافه همسرم خوشم نمیاد.
حالا چجوری افتخار کنم اونا که میدونن تویه دلم یه چیز دیگس....................
چجوری به همسرم اعتماد به نفس بدم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
فک می کنم خدا اینجارو وسیله قرار داده تا من آینده بهتری داشته باشم.