موضوع: موندم بین مامانمو همسرم

درود بانو

اتفاقا من یکی از شما ناراحتم بخاطر این نوشته شما که:خیلی وقت بود نیومدم همدردی!!!!
اصلا کار خوب یانجام ندادید به هیچ عنوان جدیدا مد شده نیامدن به همدردی ایکاش بیشتر در سایت حضور داشتی و تایپیک های دوستان را مطالعه میکردی و از مقالات سایت استفاده میبردی اینجوری مطمئنا خیلی بهتر میتوانستی اینگونه موقعیت ها را کنترل بکنی.
شما نیازه خودآگاهی خودتان را بالا ببرید نقاط ضعف خودتان را بشناسید و سعی کنید با مطالعه و کسب مهارت های جدید ترمیم کنید نقاط قوت خودت را بشناسی و سعی کنی تقویتش بکنی.

احساس من اینه و البته برطبق نوشته های شما هنوز نه شما و نه شوهرتان آمادگی تشکیل زندگی مشترک را ندارید البته دوری در دوران عقد و اینکه مدت 2 سال هست که عقد هستید باعث شده بر مشکلات شما اضافه بشه و سوء تفاهم ها بیشتر بشه و نداشتن مهارت ارتباط صحیح و نداشتن شناخت کافی شما نسبت به آقایون و بلعکس و همینطور دخالت خانواده های دوطرف و ضعف در تصمیم گیری چه در شما و چه در طرف مقابل شما باعث درهم پیچیدگی این رابطه شده.
متاسفانه دخالت خانواده ها در زندگی زوجین بخصوص جوان باعث ایجاد تنش میشه تا اینکه باعث بهبود زندگیشان بشود چون اکثرا بدون تخصص و تجربه کافی و از روی احساسات تصمیم گیری میکنند و نظرات خودشان را بیان میکنند.
وقتی دختر و پسر ازدواج میکنند یعنی دو نفر فرد عاقل و بالغ تصمیم گرفتند مستقل زندگی کنند مستقل از نظر فکری مالی و تصمیم گیری برای زندگیشان حالا این وسط احتمال انجام اشتباه وجود داره حداقل 5 سال طول میکشه تا دوطرف نسبت به همدیگر شناخت پیدا بکنند ولی این موضوع دلیل نمیشه که خانواده ها به خودشان این اجازه را بدهند که در زندگیشان دخالت بکنند(البته استفاده از تجربیات بزرگترها توصیه میشه)

توصیه من اینه عضو انجمن آزاد بشید و بصورت مستقیم از راهنمایی های مشاورین سایت استفاده کنید اینجوری مسیر را با سرعت بیشتری می پیمایید 2سال واقعا زمان زیادیه و اتفاق هایی هم که افتاده باعث دلخوری شما و شوهرتان همینطور خانواده شده مدیریت کردن این اوضاع مشکله و نیاز به استفاده از مشاوره متخصص و باتجربه داره

1.بالا بردن مهارت ارتباطی
2.استفاده از مهارت رفتار جراتمندانه
3.استفاده از سیاست های زنانه و استفاده از قابلیت های زنانگی وجودتان
4.دادن اعتماد به نفس به شوهرتان و قبولاندن این موضوع که ایشون اولویت اول زندگیتان هستند
5.استقلال در تصمیم گیری چه شما و چه ایشون و دخالت ندادن دیگران
6.یادگیری مهارت کنترل عصبانیت و جلوگیری
7.دوری از گرفتن تصمیمات احساسی و هیجانی
و....

بصورت خلاصه بگم بهتره از همین الان شروع کنی مقالات سایت را بخوانی و از وقت گرانبهای خودت استفاده کنی هر چه زودتر بهتر و از اونطرف ایشون رو ترغیب کنی و همینطور خانواده تان را برای برگزاری مراسم عروسی البته قبلش باید از مشاور استفاده کنی.
از مشاوره تلفنی 1480 هم میتوانی بهره ببری.در هر صورت زمان را از دست ندهید

پ.ن:بشخصه توصیه میکنم بجای استفاده مشاور حضوری فعلا از مشاورین سایت همدردی استفاده کنی هم خرج کمتری داره و هم تاثیر بیشتری داره چون خودم تجربه کردم دارم عرض میکنم مگر در مواردی که برطبق توصیه مشاورین سایت نیاز باشه به مشاوره حضوری

اسمونی عزیز خوشحالم که مشکلتون کمی از حاد بودن در آمد. ولی فکر نکن حالا که شدت ناراحتی و مشکلات کمتر شده پس همه چی حله
ممکنه بخاطر وضعیت مادرتون(که خداروشکر رو به بهبودن) جو کمی ارام شده باشه.و دوباره با تکرار رفتارهای گذشته هر کدومتون برگردید به روزهای قبل.
پس سعی کنید مشکلتون رو عمیقا و ریشه ای حل کنید.نه سطحی

بنابراین حتما حتما شما و همسرتون باید خیلی روی رفتارا و مهارتهاتون کار کنید.
ما کاری به خانواده ها نداریم.چون هر چی هم بگید دخالت خانواده ها باعث بدتر شدن اوضاع شده یا میشه.من یکی همیشههه مقصر رو خود زن و مرد میدونم
یعنی شما اجازه دادین و میدین که اینطور باهاتون رفتار بشه. پس کسی رفتار خانواده ها رو ایراد نمیگیره.در وهله اول رفتار شما .بعد خانواده ها

چیزی که خیلی عصبانیم میکنه اینه که مادر شوهرم مثل بچه ها با همسرم رفتار میکنه ...تو این مدت عقدمون با احترامی که به همسرم میذاشتم کمتر شده رفتاراش ولی هنوز خوب نشده ....من حس میکنم بی احترامی مادرم و خونوادم به خاطر بی احترامی خونواده همسرم بهشه..! چون مثل بچه ها باهاش رفتار میشه اینا هم مثل بچه ها میبیننش ..!! همینو نمیدونم چجوری درست کنم !!؟؟

خب عزیزم خودت که میگی با رفتار شما، روی مادرش تاثیر گذاشتی و بهتر شده. این خیلی خوبه
قرار نیست که رفتاری که 30 سال با بچه اش داشته رو 2 ماهه عوض کنی. صبر و حوصله به خرج بده. و همینطوووور به رفتارای توآم با احترامت. مطمین باش باز هم بیشتر روی رفتار دیگران من جمله مادرش تاثیر میذاری

تو خانواده خودتون هم اونقدر به شوهرت احترام بذار و ببرش بالا که بقیه هم نتونن بی احترامی کنن.
شوهرت رو با اسم...آقا. یا ...جان صدا بزن همیشه.
تو جمع ها گاهی بصورت جمع باهاش صحبت کن.مثلا بفرمایید. شما و...
اگر کسی تو خاتواده تون بی احترامی به شوهرت کرد ناراحتیت رو نشون بده. با سکوتت یا حرف یا نگاه یا هرچیزی که متناسب اون موقعیت باشه.
ولی جلو همسرت با خانوادت بحث نکن!

و همیشه تو دورهمی هاتون به صحبتایی که شوهرت میکنه خوب گوش کن و توجه نشون بده .هرچند که به نظرت ممکنه حرفاش کاملا درست نباشن. اگرم بالفرض دیدی صحبتاش طوری هست که دیگران دارن به خودشون اجازه تمسخر و...میدن. سعی کن کااااملا محترمانه بعد از تایید صحبتای همسرت. خیلی آروم بحث رو عوض کنی. ولی بازم میگم با جمع همراه نشو هیچوقت. با شوهرت همراه باش. هر چند اشتباه بگه
میتونی بعدا تو خلوت خودتون خیلی راحت راجب اون موضوع صحبت کنید و متوجه اشتباهش کنی.

سعی کن خودت اونقدر بهش اعتماد به نفس بدی که نیازی به تایید دیگران نداشته باشه
شما میتونی خیلی روی همسرت تاثیر بذاری.

مدیر همدردی تو یه تاپیک یه جمله ای گفتن که همیشه تو گوشمه. و خیلی کمکم کرده همون یه جمله!دیگه بماند کلا این سایت جقدر واسم خوب بوده!
شما هم سعی کن از محیط اینجا و مقالاتش و مشاوره هاش و تاپیک های دیگران استفاده کنی.
ان شالله خوشبخت باشی گلم