موضوع: جذب شوهربه خانواده همسر

سلام واحترام.ممنونم ازپاسخ مفیدشما

سلام نميدونم چندسال هست ازدواج كردين ولي 32 سال سن خوبي براي بچه دار شدن هست.فكر نميكنم مشكل حادي توي زندگيت داشته باشي فقط بايد سياست زندگي داشته باشي.شما از كجا ميدوني كه طرف شوهرت رو بگيري سواستفاده مي كنه نه بخدا تو هرچي طرف شوهرت رو بگيري همونقدر خودت خوشبخت تر ميشي.چي ميشه مگه شوهرت تو رو به طرف خانواده خودش بكشه.خب همه خانواده خودشون رو بيشتر تاييد مي كنن ديگه 32 سال توي اون خانواده بزرگ شده شوهرت مثل شوهر من حساسه فكر مي كنم و زود عصباني ميشه منم مثل تو اولش نااميد بودم ولي بعدا رفتار خودم رو درست كردم.هر موقع خانوادم كار يا رفتاري مي كنن كه شوهرم عصباني و ناراحت ميشه توي خلوت بهش ميگم خب گفتن من معذرت ميخوام ببين خيلي معجزه ميكنه برعكس فكر تو نه تنها الان كه 13 سال از زندگيمون گذشته سواستفاده نكرده بلكه اين حرفام،خانوادم رو بيشتر محترم كرده پيش شوهرم. بزار يكم بگذره شوهرت خودش خسته ميشه از حرف زدن پشت خواهرت و خانوادت.شوهر من عادتش هست حتي از خانواده خودش هم ميگه و منم هميشه با شوخي جوابش رو ميدم خيلي تاثير داره. 2 تا دختر ناز هم داريم.چرا اينقدر نااميد هستي من مطمنم توشوهرت رو عصباني نكني اون عصباني نميشه امتحانش كن مي بيني.رفت و آمدها رو هم كم كن يا اگر زياد هست رفتار خانوادت با شوهرت محترمانه باشه يعني توجه كن ببين از چي و چه رفتاري خوشت مياد.يك چيز ديگه تو اگه انتظارت رو كم كني از چيزي ناراحت نميشي مثلا من اصلا انتظار ندارم شوهرم بره خونه مامانم اينا و بشينه و بگه و بخنده و مامانم رو ببره بيرون و گردش و در واقع عين پسر باشه براي خانوادم سعي مي كنم خودم نقش پسر رو باشم براي پدر مادرم شوهرم خيلي زرنگ باشه به خونواده خودش ميرسه چون با اينهمه گرفتاري وقت نميكنه اينطوري كم كم توقعات مادر و پدرم هم از شوهرم كم ميشه.خلاصه كلام اصلا عنوان تاپيكت كلا غلطه به نظرم و هيچوقت نميشه به زور شوهر به خانواده همسر جذب بشه.اگر هم بشه همه چي ظاهري هست و من خودم متنفرم از ظاهرسازي شوهرت رك هست و راحت بزار همونطوري بمونه اون از رفتار خواهرت ناراحت ميشه چون كسي و جايي رو نداره بگه به تو ميگه كار بدي كه نميكنه تو انتظار داري همش تعريف كنه؟ تو باهاش همراهي كن نترس اتفاق خاصي نميافته يادت باشه براي بچه دار شدن فقط نظر شوهرت برات بايد مهم باشه و همينطور توي تمام زمينه ها حتي پيش خانوادت و شوهرت بگو هر چي شوهر جانم بگه حتما اينكارو بكن وقتي شوهرت اطمينان كرد كه اون نفر اولت هست توي زندگيت ديگه نه تنها تو بهترين كس براي اون ميشي بلكه خانوادت رو هم خيلي دوست خواهد داشت.خودت ميگي قهر كردي رفتي خونه پدرت بعد متوجه اشتباهت شدي منم چندين بار اينكارو كردم ولي بعدا يادگرفتم توي قهرو دعوا نرم خونه كسي چون نميخوام بعدا توضيح بدم كه اونا هم هزار تا حرف بگن پشت شوهرم.پس اگه شوهرت مثل شوهر من قهر ميكنه نمياد طرفت و بايد تو منت كشي كني. هيچوقت باهاش بيشتر از 2 ساعت قهر نكن بزار بدونه تو اهل قهر نيستي هر موقع هم ناراحت شدي از دستش با احترام موضوع رو بگو اگه ديدي عصباني هست همون لحظه حرفات رو كات كن و ادامه نده فقط با تمرين ميتوني رفتارت رو درست كني. بازم بهت سر ميزنم

سلام مهراز عزيز.
من مشاور نيستم ولي برام جالب بود كه خانواده ما هم در شهرمون از نظر احترام حرف اول رو ميزنن و همسر من هم دقيقا همين برخورد رو داره. وقتي تاپيكتو خوندم كمي به خودم اومدم و پيش خودم گفتم شايد دليل اين نوع رفتار همسران ما به علت اعتماد به نفس پايين اونها در مقابل خانواده ما باشه. يعني شايد در ذهن خودشون خونواده ما رو برتر از خونواده خودشون ميبينن و با اين رفتارها مي خوان با اين حس خود مبارزه كنند! خيلي جالب بود برام چون به اين مسئله شك كرده بودم! در اين صورت ما و خونوادمون بايد مواظب رفتار و گفتار خودمون باشيم كه اين احساسش شديدتر نشه وبه مرور بهتر بشه.
يه نكته ديگه درمورد اينكه دوستاني گفتن تو هم با همسرت همراه شو در بدگويي از خانوادت. ميخواستم بگم من اين عادت بد رو داشتم و ضربه شديدي از اين كار خوردم. من عادتي كه دارم به انسانها و رفتارشون از ديد روابط انساني نگاه ميكنم و مثلا نگاه نميكنم كه اين خانواده منه يا خانواده همسرم يا كس ديگه اي. اگه كار كسي از نظر من اشتباه باشه ميگم يا كار خوب. ودر مورد خونواده خودم هم هر رفتاريا گفتار زشتي كه خواهرم يا برادرم انجام ميدادن به راحتي نزد شوهرم ميگفتم و بعد از يه مدت ديدم اونهم با من همراه شده و حتي با لحن خيلي بدتري اين موضوع رو جلوي من بيان ميكنه و من حالا از اين كارش ناراحت ميشم و ميفهمم كه مقصر اصلي اين قضيه خودم بودم.
پس به نظر من بهتره كه ما درخصوص خونواده خودمون (وحتي خونواده همسرمون) نقش بي طرف رو داشته باشيم. يعني نه جانبداري متعصبانه كنيم و نه توهين و بدگويي. فقط سكوت... منكه امتحان كردم خيلي جواب ميده. شما هم ميتوني هريك از اين روشها رو امتحان كني. ولي به نظرم روش همراهي همسر در بدگويي در بلند مدت با شكست مواجه ميشه.
درود

سلام دوستان

این بحث بدگویی شوهر از خونواده همسر چقدر زیاده شوهر منم همینطوره منم تا جایی که میتونم سعی میکنم همراهیش نکنم ولی یه جاهایی واقعا نمیشه با تایید دائمی هم در آینده مشکل سازه کاری که مادرشوهر من میکرد دائم از خاهرو برادراش حتی مادرش جلوی شوهر و بچه هاش بد میگفته حتی الان جلوی ما عروسا دیگه الان بچه ها که بزرگ شدن کاری کردن که با همشون قهره و نمیزارن رابطه داشته باشه میگن خودت میگفتی که اینا الن و بلن

منم از تجربه اون استفاده کردم نمیزارم شوهرم از الان همه خانوادمو تخریب کنه که بعدها روی بچه هام هم تاثیر بزاره

دوستان عزیز باید ههمون با سیاست بتونیم این قضیه رو ختم بخیر کنیم

من ازelsy ,lena ,»مهرسامامان تشکرویژه میکنم .واقعا امیدوارشدم نوشته های شما رو که میخوندم ازاحساس وتجربه همدردی گریه ام گرفت .امیدوارم هممون بتونیم به آرامش برسیم باسیاست های خانمانه.من ازحرفهتهای خوبم نتیجه گرفتم که زیاد نباید دربدگویی شوهرازخانواده مون همراهی کنیم یا اگرهمراهی میکنیم به طرز مثبتش .مثلا اگه میگه مادرت هیچوقت خونه نیست بگیم آره حق باتوئه میدونی مادرم گرفتاره بنده خدا ....پس بچه دارشدن تو این شرایط مشکلی ایجادنمیکنه اگرخودمون اصلاح بشیم ....دوستان اگه موافقه حرف منید نظربدید.بازهم ازهمه شماها که توجه کردید سپاسگزارم

- - - Updated - - -

ممنون وسپاسگزارم .ممنونم

ببخشید می دونم جاش اینجا نیست ولی یاد خاطرات خودم افتادم...یادم پدر شوهرم یه دفعه به شدت داشت با شوهرم سر یه مسئله ای بحث می کرد در حد زور گفتن یعنی داشت بهش زور می گفت و جلوی روی من بهش فحش می داد و چند دفعه هم شوهرم هل داد که من طاقت نیاوردم و جلوش گرفتم و بینشون ایستادم که کافیه می دونین سر من هم داد زد که به تو ربطی نداره من هر غلطی بخوام با بچه هام می کنم به عروسام هیچ ربطی نداره وقتی با بچه ام حرف می زنم نباید جلو بیای و باید ساکت باشی......من اونجوری جلوی اون ایستادم نه فقط چون با شوهرم این برخورد می کرد ...حتی اگه توی خیابون هم راه می رفتم می دیدم به یه نفر ظلم میشه و می دونستم که زورم میرسه میرفتم و کمک می کردم شخصیت من اینجوری شکل گرفته....
حالا که حرف دیگران می خونم می بینم همه می گن با سیاست رفتار کن واقعا چه سیاستی به درد شخصی که حرمت نگه نمی داره می خوره؟
یا می گین از خانواده خودت طرفداری نکن !!!من حتی از شوهرم داشتم دفاع می کردم حتی این کار هم درست نیست؟
البته این یه واقعیت که شوهرم هیچ وقت بخاطر اینکه از خودش یا مادر یا برادرش در مقابل پدرشون دفاع کردم از من تشکر نکرده
شایدم واقعا به من ربطی نداره...ولی این به من ربطی نداره معنی ایش این میشه که مثلا مادر شوهر مریضم بیمارستان نبرم و برادر شوهر دانشجوم توی خونه ام راه ندم که پدرش از خونه بیرون اش کرده.....
دیگه نمی فهمم چیا به من ربطی نداره؟!!!!