موضوع: دو راهی برای تصمیم گیری، منتظر بمونم یا ... ؟

والله همون اول خیلی سخته تشخیصش.
من اول از همه تو شبکه های اجتماعی چکش می کنم. آیدیش رو تو گوگل، گاهی خودش عکساش رو پاک می کنه یا عکس نمی ذاره ولی دوستاش ممکنه عکسی گذشته باشن...
ولی با این حال باز هم نمیشه کامل تایید یا رد کرد.
رفتار های خودش هم ملاک هستش. تو دوره آشنایی بالاخره یه سری چیزا دستت میاد.
مثلا مورد قبلی که باهاش تو مرحله آشنایی بودم منکر هر گونه ارتباط با پسر بود. ولی بعدا تو یکی از شبکه های اجتماعی مچش رو گرفتم. که بعد گفت تو بدبینی و منو چک می کنی که منم گفتم قبل از ازدواج باید تحقیق کنم. و اتفاقا تو هم دروغ گفتی با کسی رابطه نداری. جالبه همزمان با من هم ارتباط داشت ! بعدا خودش گفت اره حق با تویه من با هم کلاسیم هستم ! و این که تو فهمیدی برام جالب بود... ! یعنی این جورین بعضیاشون...

اما من ایشونو همه رقمه تست کردم و 90 درصد می دونم تو هیچ رابطه ای نبوده و موارد قبلی در حد آشنایی قبل از ازدواج بوده که خودشم گفته بود... به جز مرود عاشق شدن برای پسر دایی... !
نمیدونم دیگه...

فعلا که به توصیه دوستان دور ایشون رو دارم خط میکشم...
برنامه های زندگیم رو پی گرفتم...
این جوری پیش بره 2-3 سال دیگه فک کنم بتونم ازدواج کنم.


او که بی دلیل مرا به درآمدن آفتاب امید می دهد
دلسوز ساده ای است
که نمی داند
نومیدی سرآغاز دانایی آدمیست...

این خانم برای شما مناسب نیست، حتی برای پسرداییش هم مناسب نیست. چون نسبت به اون هم تنفر پیدا کرده، تنفری که در نتیجه یک عشق یک طرفه و بی حاصل و متعاقبا شکست در اون عشق ایجاد شده. اینکه ایشون دو تا خواستگار مناسب را تا به حال کنار گذاشته اند نشون دهنده وخامت اوضاع روحیشون و عمق فاجعه ای که پسردایی براشون بوجود آورده اند هست.
پس دیگه بهشون فکر نکنید.

امیدوارم خانواده خانم و مشاورین و تلاش خودشون باعث بشن که روحیه ایشون و همه افراد دیگه (چه دختر چه پسر) که این شرایط را دارند، بهشون برگرده و زندگیشون به روال اصلی خودش راه پیدا کنه. چون با این شرایط مشخصه که اگه درمان نشن ممکنه کارشون خدای نکرده به خود کشی و یا حتی جنایت در حق پسردایی هم برسه.

اما

روی صحبتم با آقایونی هست که دختر ها رو سر کار می ذارن. نکنید این کار رو. نکنید این کار رو که در نهایت دودش توی چشم خودتون میره. این دخترها نیمی از جامعه شما هستند.
دنیا دار مکافاته. اون آقای پسر دایی که این دختر بیچاره رو به این روز کشوند مطمئنا توی همین دنیا جواب کار خودش رو میبینه.
شمایی هم که دوازده پونزده بار خواستگاری رفتید و تازه یه سری رو هم خودتون نرفتید مادرتون رفتن بررسی کردن و گفتن خوب نیست بدونید که اگه یکی از اون دوازده پونزده نفر رو الکی کنار زده باشید آه همون یک نفر کافی بوده تا شما به این وضعیت دچار بشید. خودتون فکر کنید ببینید چی باعث شد این دختر را در بین اون دوازده-پونزده دختر انتخاب کنید. و چی باعث شد که اون دوازده - پونزده نفر را کنار بذارید.. آیا دلایل انتخاب و تصمیم گیریتون منطقی بود ؟ اینکه شما حس می کردید مشکل داره، هدف نداره، تپش قلب داره و حتی بارها ازشون میپرسیدید که قصد ازدواج دارند یا خیر، به نظر من نشون میده شما شیفته ظاهر این دختر خانم شده بودید.

پس آقایون بذر کینه نکارید، کسی رو حتی برای چند ماه سر کار نذارید، اگه مطمئن نیستید که نمیخواهید خواستگاری رو به جلسه دوم سوم چهارم نکشونید، دخترها حساسن... از روی لیست تلفن خواستگاری نرید برای همون جلسه اول هم تحقیق و فکر کنید. اگه جلسه اول به هر حال جور شد و برای آشنایی رفتید به این هم فکر کنید که اونا دارن زحمت میکشن شرایط پذیرایی آماده می کنن پس دست خالی نرید. بی دلیل کسی رو رد نکنید. دنبال موقعیت های رویایی نباشید. اگه واقعا قصد ازدواج ندارید مردم را سر کار نذارید. اگه برای ادامه ندادن و نپسندیدن دختر دلیل دارید از مادرتون بخواهید تماس بگیره و دلیل رو بهشون بگه. اگه این کار رو نکنید یا منتظر تماس شما هستن. یا اینکه از طرف خانواده تحت فشار قرار می گیرن که شاید رفتارشون درست نبوده، حرف نادرستی زده اند یا هرچیز دیگه. پس لطفا دلیل را بهشون بگید که فکرشون مشغول نشه و اگه واقعا مشکلی دارن بتونن برطرفش کنن برای موارد بعد از شما. به ظاهر انقدررر توجه نکنید. آیه عسی ان تکرهو شیئا و هو خیر لکم و عسی ان تحبو شیئا و هو شر لکم که اتفاقا در قرآن برای ازدواج و خطاب به آقایون مطرح شده را مد نظر قرار بدید.

و شما آقای اینورتر اگه واقعا همه اون افرادی رو که رفتید خواستگاریشون با دلایل منطقی کنار گذاشتید، به این موضوع به چشم امتحان الهی نگاه کنید و البته بدونید که باز هم لطف بیکران خدا شامل حالتون شده که قبل از جدی تر شدن قضیه این مسئله براتون باز شده.

یه آقایی هم گفتن عجله نکنید که انتخاب اشتباه باعث میشه یک عمر زندگی نابود بشه.
به ایشون میگم که قدیم ها مردم ده دوازده ساله ازدواج می کردن و صد سال هم عمر می کردن. پس ازدواج براشون یه عمر بود. الان برای ماها که دهه بیست و سی ازدواج می کنیم و امید به زندگیمون هفتاد ساله ازدواج دیگه یه عمر زندگی نیست بلکه شده نیمه عمر. پس زیادی هم از سر صبر پیش رفتن درست نیست. اما باید در انتخاب دقت بشه.