موضوع: در دانشگاه از دختر مورد علاقه ام جواب رد شنیدم، آیا دوباره اقدام کنم؟

سلام
به نظر من گاهی ما به حواشی و جنبه های زینتی قضیه بیشتر از خود اصل ماجرا بها می دهیم.
باید توجه داشته باشیم حاشیه نباید اصل را تحت تاثیر قرار بده یا اینکه حاشیه یه موضع برامون اصل بشه!!!
توی حاشیه یه موضع سلیقه ها مختلفه. اما سلیقه چیزی نیست که بخواد از اصل ماجرا جلوگیری کنه.
الان بعضی از جوانها شکل اینکه مدل غربی خواستگاری کنند براشون مهم شده و بعضا ملاک!
ببینید الان شما یه فردی را در نظر بگیرید که همسر آیندتون هست. با مسر الف هم به همسر آیندتون می رسید با مسیر ب هم شاید برسید شاید نرسید. اما مسیر ب را بیشتر دوست دارید.
خب این منطقی نیست که اینجا شما بیایید روی مسیرها بحث کنید. اینجا مهم همسر آیندتون هست که مسیر الف ریسک کمتری دارد و باید فرهنگ ایران را هم در نظر گرفت و اینکه آن دختر ایرانی است.
دوستان هر مسیری که برید مطمئن باشید دختری که خانواده دار هست اولین کاری که می کند می ره با پدر و مادرش مطرح می کنه که فردی از من خواستگاری کرده. یعنی راه منطقی این است. چون نمیشه که این همه وقت و هزینه بذاره بعدا با مخالفت خانواده یا شما یا خودش مواجه بشه. چیزی که همون اول به راحتی می شد مشخص بشه و از یه ضربه روحی جلوگیری کنه...و در آخر دوباره باید خانواده ها ملاقات کنند.خب همین اول ملاقات کنند!

این هم بگم این سریال های صدا و سیما و فیلمها هم خیلی تو ناخوداگاه ما تاثیر می ذاره و الکی بعضی چیزها را برامون بولد می کنه که این ها فرهنگه و این ها زیبا هستند.این حاشیه ها اصل هستند. که آره یه پسری تو دانشگاه از دختری خوشش بیاد بعد طی یه صحنه اکشن پسر خودش را به دختر ثابت کنه و ادامه ماجرا... یا اینکه حتما مستقیم از دختر جواب مثبت یا منفی بگیره... حتما با دختر مستقیم صحبت کنه. من یکی اگر یه پسری وسط دانشگاه بخواد به من پیشنهاد بده واقعا از اون آقا خوشم نمیاد. بابا اونجا آدم آبرو داره. باید محیط در نظر گرفته بشه.چند تا آدم پشت سرش حرف می زنند.

به حاشیه بیشتر از اصل موضوع بها ندین... فرهنگ کشورمون را در نظر داشته باشیم...
ببینید تو این جامعه خودتون دختر داشتید نگرانش نمی شدین؟ نمی خواستین خودتون هم خانواده پسر را ببینید؟ چقدر تو جامعه الان میشه اطمینان کرد این آقا قصدش خواستگاریه و بعدا به خواستگاری منجر میشه...

idenay و دخترجوان عزیز، خیر، من در این چند روز کاری انجام ندادم و در حال حاضر برنامه ای هم برای جلو رفتن ندارم.
خودم هم متوجه این موضوع شدم که این رفتارهای عجیب و دور از انتظار ایشون نشان دهنده سلامت اجتماعی ایشونه (با وجود عدم مهارت اجتماعی) و به قول شما ارزش اقدام بعدی رو
داره، ولی در مواجه دوم با این خانم سه مورد بود که به نظر من برای جلو نرفتن کافیه.اول اینکه اصلا درمورد من کنجکاو نبودن (علی‌رغم اینکه من در مورد ایشون کنجکاو بودم) و جواب نه رو آماده شده از قبل به من دادند یعنی حتی تلاش نکردند که غیر مستقیم به من بگن و یک حالت قطعیت در ایشون دیدم.دوم اینکه در پایان جمله‌شون به من گفتند "بهتره شما هم حد خودتون رو بدونید" . برداشت من از این جمله اینه که احتمالا خودشون رو بالاتر و از من می‌دونند و اون شخصی رو که در تفکر ایده‌آل گرایانه خودشون دارند خیلی با من متفاوته و سوم اینکه در آخر از من خواهش کردند که سمتشون نرم.
این که گفتید مدتی سمت ایشون نرید و فقط خودتون رو ناراحت نشون بدید ایده جالب و شاید موثر باشه، ولی مسئله اینه که این هفته دیگه دانشگاه تقریبا تموم می‌شه و بعدش 3 ماه تابستون و می‌ره برای ترم بعد.
من برای صبر کردن هم مشکلی ندارم، اما ذهن آقایون اینطوریه که فانتزی می‌سازه و به اون فانتزی علاقه‌مند می‌شه و این علاقه تا سرحد وابستگی هم جلو میره.یعنی اگر من خودم رو برای مهر امسال بخوام برای رودررویی بعدی با اون خانوم آماده کنم، در این بازه 4 ماهه دائم خودم رو با ایشون تصور می‌کنم در حالی که بیرون رفتیم، غذا می‌خوریم، حرف می‌زنیم و علاقه به ایشون بیشتر می‌شه تا حدی که اگر به ایشون فکر نکنم احساس تنهایی و غصه می‌کنم، این ساختار مغز ماست.بنابراین ترجیح می‌دم (هرچقدر هم سخت) ایشون رو از ذهنم خط بزنم و به زندگی عادیم ادامه بدم.

و اما جناب مصباح الهدی.
خیلی خوب بحث رو باز کردید ولی این بحث که هدف وسیله رو توجیه می‌کنه یا بالعکس یک لوپ نامتناهیه که خیلی سرش بحث شده.رسیدن به اون خانوم برای من ارزشمنده ولی جواب رد شنیدن خانواده ام از خانواده اونها برام سخته (درسته این نباید مسئله ای باشه ولی ناراحتم می‌کنه).مسئله بعدی اینکه، نمی‌خوام ادای روشن‌فکرها رو دربیارم ولی به نظرم زمانی که الان در اون هستیم، زمانیه که خود دختر خانم‌ها هم باید بتونند یک حداقل انتخاب و تصمیمی داشته باشند و اینکه دختر سرش بندازه پایین و بگه با خانواده ام صحبت کنید (هرچند سلامت اجتماعی رو داره) ولی چندان مورد پسند من نیست.امیر مومنان در حدیثی زیبا دراین باره می فرماید: – لاتقسراولادکم علی آدابکم فانهم مخلوقون لزمان غیر زمانکم؛ فرزندانتان را برآداب خود تربیت نکنید؛ چرا که آنها برای – آینده و – زمانی غیر از زمان شما آفریده شده اند. این حدیث نشون می‌ده که در اصول تربیتی-اجتماعی حتی از نظر دین هم زمان و عصر موضوع مهمی هست و این روش که در چند صده اخیر در ایران که مادر باید جلو بره و با مادر یا خانواده طرف صحبت کنه، یک روش (به نظر من) تقریبا کهنه است و با وجود اینکه 95 درصد قسمت های ارتباطات اجتماعی نسبت به 100 سال گذشته آپدیت شده، این یک مورد تغییری نکرده.
همونطور که عرض کردم این موضوع خواستگاری به روش سنتی یا مدرن در یک تاپیک مجزا به زودی به بحث گذاشته می‌شه و دوستان اگر نظری درمورد دارند لطف کنند و در اون تاپیک (که به زودی لینکش قرار می‌گیره) قرار بدهند.
من هم دوبار به اون خانوم پیشنهاد دادم و دیگه برنامه ای برای قدم بعدی ندارم.از همه دوستان که شرکت کردند و به من این همه نکات مهم رو یاد دادند، سپاسگذارم .این تاپیک دیگه دلیلی برای ادامه نداره و همین‌جا پایان تاپیک اعلام می‌شه.
ممنون.

سلام دوست عزیز
من خودم تقریبا در یک رده سنی با شما قرار دارم و شاید اصلح نباشم برای همفکری. ولی من جای شما باشم اگر تصمیم جدی و قاطع دارم نسبت به این خانم، از راه خانواده اقدام میکنم. چون اون دختر خانم هم اگر اهل دوستیهای بی حساب کتاب نباشن (که فرمودید نیستن) تا زمانیکه نسبت به ثبات قدم و جدیت شما مطمئن نباشن تصمیم گیری جدی درمورد شما نمیکنن و با عرض معذرت شاید این صحبت شما رو به حساب پیشنهاد دوستی بذارن.
اما زمانیکه شخصی از اعضای خانواده شما رسمن با این خانم وارد گفتگو بشن، دیگه ایشون خیالشون راحته که این فرد دنبال بازی نیست و اونموقع شاید مسئله رو با خانوادش درمیون بگذاره که شما رو یک مرحله به جلو میبره.

در حال حاضر رفتار دوم شما تکرار اشتباه اولتون بوده و رفتار اون خانم هم کاملا طبیعی. هرچقدر هم احساس میکنین که فرهنگ ازدواج ایرانی اذیت کننده و دست و پاگیره، با موردی طرف هستین که بنظر میاد راه دیگه ای نداشته باشین. من توصیه میکنم که اگر نسبت به انتخابتون مطمئنین، کل ماجرا رو تا دیر نشده برای خانواده عنوان کنین و بگذارین مادرتون دست به کار شن.