موضوع: ازدواج دانشجویی

سلام
خیلی دوستانه و مختصر بگم

تا قبل از این جمله توی بیشتر موارد باهاتون موافق بودم ، اما وقتی به این رسیدم نظرم عوض شد !!! :

نوشته اصلی توسط armin.agha

هدفم این نیس که زود بریم سر سفره عقد.یه مدت با هم آشنا بشیم بعد کم کم خونواده ها رو در جریان بزاریم و... یه فرآیندی که یه مقداری وقت تلف کنه :d

فکر می کنم این همون اتفاق خطرناکی هست که معمولا توی رابطه ها می افته ! احتمال دلسرد شدنتون توی این نوع رابطه کم نیست ! چون تا وقتی خانواده ها با خبر نباشن تعهد بسیار کمی وجود داره و می تونه به جای به وجود آوردن یک رابطه ی سالم ، باعث یک تجربه ی آسیب زا و تلخ بشه .

موفق باشید

نوشته اصلی توسط The Green

سلام
خیلی دوستانه و مختصر بگم

تا قبل از این جمله توی بیشتر موارد باهاتون موافق بودم ، اما وقتی به این رسیدم نظرم عوض شد !!! :

فکر می کنم این همون اتفاق خطرناکی هست که معمولا توی رابطه ها می افته ! احتمال دلسرد شدنتون توی این نوع رابطه کم نیست ! چون تا وقتی خانواده ها با خبر نباشن تعهد بسیار کمی وجود داره و می تونه به جای به وجود آوردن یک رابطه ی سالم ، باعث یک تجربه ی آسیب زا و تلخ بشه .

موفق باشید

خیلی ممنون از راهنمایی تون.قبول دارم خیلی از رابطه های خطرناک ممکنه از یه چنین جایی شرو بشه ولی بستگی به آدماشم داره.من آدم این کاره نیسم که بخوام دنبال دختر مردم باشم تا وقتی که بم حال بده بعد بزنم زیر همه چی. چیزی که مد نظرمه یه رابطه متعهدانه از جانب دو طرفه که بعد از یه بازه زمانی چند ماههو به صورت کنترل شده به این نتیجه برسیم که میخوایم رابطه ادامه پیدا کنه و واسه اهداف بعدی برنامه ریزی بشه یا نه!
بعدم حالا خونواده پسر ممکنه راحت تر راضی شن ولی به نظرتون خونواده دختر حاضرن دخترشونو واسه یه مدت طولانی به عقد یه پسری در بیارن که نه کار داره و نه سربازی رفته فقط میگه که نهایت تلاشمو میکنم پیشرفت کنم و دخترتونو خوشبخت کنم؟! جلب اعتماد خونواده دختر کار ساده ای نیس اگه پیشنهادی واسه حل این مشکل یعنی جلب اعتماد خونواده دختر دارین خوش حال میشم بشنوم ‎:)‎
فقط یه نکته پدر دختر مدیر یه شرکت معتبره که زمینه فعالیتشم همین رشته ایه که من و دختر خانمشون در حال تحصیلیم.ولی نمیدونم چجوری از این قضیه میشه استفاده مناسب کرد!

نوشته اصلی توسط armin.agha

خیلی ممنون از راهنمایی تون.قبول دارم خیلی از رابطه های خطرناک ممکنه از یه چنین جایی شرو بشه ولی بستگی به آدماشم داره.من آدم این کاره نیسم که بخوام دنبال دختر مردم باشم تا وقتی که بم حال بده بعد بزنم زیر همه چی. چیزی که مد نظرمه یه رابطه متعهدانه از جانب دو طرفه که بعد از یه بازه زمانی چند ماههو به صورت کنترل شده به این نتیجه برسیم که میخوایم رابطه ادامه پیدا کنه و واسه اهداف بعدی برنامه ریزی بشه یا نه!

بله بنده هم قبول دارم این حرفتون رو ولی کسی از آینده خبر نداره و به هزاران علت مختلف ممکنه نظرتون عوض بشه در آینده . واقعا نمیشه پیش بینی اینگونه کرد و اگه خوب دقت کنید می بینید ارتباط مخفیانه درست نیست .

نوشته اصلی توسط armin.agha

بعدم حالا خونواده پسر ممکنه راحت تر راضی شن ولی به نظرتون خونواده دختر حاضرن دخترشونو واسه یه مدت طولانی به عقد یه پسری در بیارن که نه کار داره و نه سربازی رفته فقط میگه که نهایت تلاشمو میکنم پیشرفت کنم و دخترتونو خوشبخت کنم؟! جلب اعتماد خونواده دختر کار ساده ای نیس اگه پیشنهادی واسه حل این مشکل یعنی جلب اعتماد خونواده دختر دارین خوش حال میشم بشنوم ‎:)‎

آفرین ، خودتون به نکته ی اصلی اشاره کردید . وقتی شرایط اولیه مثل درآمد ، سربازی و ... غیره رو ندارید، به راحتی نمی تونید رضایت خانواده ی دختر خانوم رو به دست بیارید .

به فرض هم اگه خود دختر خانوم راضی بشن که با شما به طور مخفیانه ارتباط داشته باشن از اعتبار و ارزش ایشون کم میشه ؛ چون بر خلاف نظر خانوادش عمل کرده و خیلی از مسائل رو رعایت نکرده .


من پیشنهادم اینه که با خانوادتون مشورت کنید و موازی با اون به فکر شغل و درآمد زایی باشید .

من همونطور که گفتم خیلی دنبال اینجور روابط دوستی نبودم. یه علتش اینکه شخص مورد نظرمو پیدا نکردم. اینکه صرفا بر اساس ظاهر طرف برم جلو، نبوده و کسی هم اینجوری قبول نمیکنه. باید یه مدت رابطه کاری یا درسی داشته باشی آشنا بشی و کم کم...مشابه همین رابطه ای که الان شما با این خانم داری. علت دیگه شم این بوده که خیلی به این روابط اعتقاد ندارم یعنی ترجیح میدم رابطه رسمی و تحت نظر خانواده باشه تا اینکه یه رابطه ای آینده ش معلوم نیس. ولی خب من ضرر کردم چون اونایی که راه دوستی رو رفتن الآن میبینم موفقترن

با این شرایطی که شما گفتی احتمالاش تقریبا صفره که ازدواج رو قبول کنند. چون نه سربازیت معلومه نه کارت نمیشه هم همه ش با احتمالات صحبت کنی بگی احتمالا اپلای میکنم احتمالا برا سربازی پروژه میگیرم احتمالا کار پیدا میکنم و .. و بسیار بعیده قبول کنن.
اینکه هم بخوایین احساسشون رو نسبت به خودتون بدونین طبق تجربه ای که داشتم میتونم بگم همچین چیزی بعیده..یعنی ممکنه باهاتون خوب باشه، بگه ، بخنده همکاری کنه و در عین حال یک جواب منفی محکم بهتون بده. برعکشم ممکنه. تا وقتی مستقیما بحث خواستگاری رو پیش نکشین نمیتونین نظرشونو در مورد ازدواج با خودتون بدونین. این چیزیه که من تجربه کردم حالا شاید دوستان نظرات دیگه ای داشته باشند.

ببینید دوستی چیز عجیب غریبی نیست. همین روابطی که شما دارین یک سطحی از دوستیه. حالا یکم صمیمیتر بشین شمارشو میگیری و هرچقدر که زمان بگذره احتمالا صمیمیتتون بیشتر میشه و کم کم کار به اس ام اس دادن و عشقولانه شدنم میکشه! یعنی به نطرم میاد در صورت ادامه رابطتتون چه بخوایین چه نخوایین به زودی وارد فاز جدیدی از سطح رابطه خواهید شد که صمیمیتتون بیشتر میشه و الی آخر.

حالا با خودتونه اگه میخوایین زودتر تکلیفتون مشخص بشه (و زودتر جواب منفی بگیرین ) همین الان مستقیم بهش بگین نه اگه میخوایین از دستش ندین همون سعی کنید روابط کاری و درسی رو بیشتر کنید با یکمم چاشنی محبت که دلشو به دست بیارین و در یک فرصت مناسب (که خودتون باید تشخیصش بدین) ازش خواستگاری کنید

راستی با این جملتونم کاملا موافقم " اگه این مورد خوبو از دست بدم نمیدونم شانس دیگه ای در آینده خواهم داشت که چنین کسیو پیدا کنم". همین پیدا کردن یه نفر که به دلت بشینه بعضا میبینی چند سال طول کشید


ویرایش : فرشته مهربان

حلاف استراتژی همدردی

چرا اشتباه راهنماییشون میکنین؟
روابط دوستی و این ها یعنی چی؟
خودتون میدونین روابط دوستی افت پیشرفت در درس و کار و ازدواج سالم هست.
میتونم برات 10 ها تجربه در دوران کارشناسیم از دوستان موجه ام(از دانشگاه امیرکبیر بهتر میشناسی؟) رو بگم که اولش با قصد و انگیزه ی شما از ترس از دست دادن همدیگر و به قصد اشنایی برای بعد ازدواج کردن و ... به سمت روابط دوستی رفتن و سقوط کردن. بعضی مواقع همه چیز دست خود ادم نیست به جاهایی میکشه که پیش بینی نمی کردی. کم کم به سمت وابستگی میرین بعد اگر خانواده ی دختر بدونن هم شما و هم دخترشون براشون بی ارزش میشن. تازه هر چه قدر هم خویشتن دار باشین یهو دیدین افسار کار از دستتون خارج شد و کار به روابط دیگه هم کشید. الان میگین من همچین ادمی نیستم اما تضمینتون چیه بعد 2 سال که حسابی کشته و مرده ی هم شدین همین طور سالم ادامه بدین؟ یک نگاه به اطراف و دوستانت و پست ها ی همدردی و جامعه بنداز. همه از اول با قصد های خیر اغاز میکنن اما انتهاش میشه وابستگی و مشکلاتش, شکست عشقی یکی از طرفین, یا روابط نامشروع. وقتی میگین دین رو در حد میانه قبول دارین پس این رو هم قبول دارین که دین روابط صمیمی نامحرمان با هم رو ممنوع کرده به خاطر همین مشکلات بعدش.
من هنوزم میگم این عجله ی شما بی مورده. اصن دانشگاه جای درسه! نه جای پیدا کردن نیمه ی گمشده.
این روابط هم افت درست میشه. ببین کی گفتم. کلی از زندگیت عقب میافتی.
شما درست رو بخون. شرایطت رو درست کن. به موقعش چند سال بعد با یک دختر خوب اشنا میشی. یا اصن شایدم اگر قسمت هم باشین با همین دختر. نترس. زیاد هم هستن افرادی که خواهی پسندید. همین یه مورد نیست. برادر شما یا اون فامیلتون هم قصد ازدواج رو دیر پیدا کرده که این شکلی شدن. واگرنه اگه بعد از اتمام درس و سربازی میرفتن دنبال ازدواج شما الان عمو بودی. شما میتونی دیر اقدام نکنی. اما عجله هم نکن. همه چیز به موقع. سن شما الان سن درس و تلاش هست. نه این فکرها. این ایده آل گرایانه بودنتون هم به خاطر هنوز به پختگی نرسیدنتون هست. شما هنوز کامل با روحیات اون دختر اشنا نشدین بعد فکر میکنین طرف خودشه. سنتون و به دنبالش افق دید و تجربیاتتون که بیش تر شه طرز فکر و معیارهای انتخابیتون هم تغییر میکنه. شاید 3 سال بعد اصن این دختر مورد پسندتون نباشه. من میگم بدون دغدغه های اضافی الان فقط درس بخون که کل اینده ات به درس الانت وابسته است.

- - - Updated - - -


چرا اشتباه راهنماییشون میکنین؟
روابط دوستی و این ها یعنی چی؟
خودتون میدونین روابط دوستی افت پیشرفت در درس و کار و ازدواج سالم هست.
میتونم برات 10 ها تجربه در دوران کارشناسیم از دوستان موجه ام(از دانشگاه امیرکبیر بهتر میشناسی؟) رو بگم که اولش با قصد و انگیزه ی شما از ترس از دست دادن همدیگر و به قصد اشنایی برای بعد ازدواج کردن و ... به سمت روابط دوستی رفتن و سقوط کردن. بعضی مواقع همه چیز دست خود ادم نیست به جاهایی میکشه که پیش بینی نمی کردی. کم کم به سمت وابستگی میرین بعد اگر خانواده ی دختر بدونن هم شما و هم دخترشون براشون بی ارزش میشن. تازه هر چه قدر هم خویشتن دار باشین یهو دیدین افسار کار از دستتون خارج شد و کار به روابط دیگه هم کشید. الان میگین من همچین ادمی نیستم اما تضمینتون چیه بعد 2 سال که حسابی کشته و مرده ی هم شدین همین طور سالم ادامه بدین؟ یک نگاه به اطراف و دوستانت و پست ها ی همدردی و جامعه بنداز. همه از اول با قصد های خیر اغاز میکنن اما انتهاش میشه وابستگی و مشکلاتش, شکست عشقی یکی از طرفین, یا روابط نامشروع. وقتی میگین دین رو در حد میانه قبول دارین پس این رو هم قبول دارین که دین روابط صمیمی نامحرمان با هم رو ممنوع کرده به خاطر همین مشکلات بعدش.
من هنوزم میگم این عجله ی شما بی مورده. اصن دانشگاه جای درسه! نه جای پیدا کردن نیمه ی گمشده.
این روابط هم افت درست میشه. ببین کی گفتم. کلی از زندگیت عقب میافتی.
شما درست رو بخون. شرایطت رو درست کن. به موقعش چند سال بعد با یک دختر خوب اشنا میشی. یا اصن شایدم اگر قسمت هم باشین با همین دختر. نترس. زیاد هم هستن افرادی که خواهی پسندید. همین یه مورد نیست. برادر شما یا اون فامیلتون هم قصد ازدواج رو دیر پیدا کرده که این شکلی شدن. واگرنه اگه بعد از اتمام درس و سربازی میرفتن دنبال ازدواج شما الان عمو بودی. شما میتونی دیر اقدام نکنی. اما عجله هم نکن. همه چیز به موقع. سن شما الان سن درس و تلاش هست. نه این فکرها. این ایده آل گرایانه بودنتون هم به خاطر هنوز به پختگی نرسیدنتون هست. شما هنوز کامل با روحیات اون دختر اشنا نشدین بعد فکر میکنین طرف خودشه. سنتون و به دنبالش افق دید و تجربیاتتون که بیش تر شه طرز فکر و معیارهای انتخابیتون هم تغییر میکنه. شاید 3 سال بعد اصن این دختر مورد پسندتون نباشه. من میگم بدون دغدغه های اضافی الان فقط درس بخون که کل اینده ات به درس الانت وابسته است.

ممنون از sepanta 1990 و shivaram
این تفاوتی که بین نظرات شما وجود داره توی ذهن منم وجود داره دائما راهای مختلفی میان به ذهنم یه زمانی تصمیم میگیرم همه چیو بگم بعدش یهو تصمیم میگیرم نه بزار یه مدت دیگه هم خودت آماده تر شی هم اون ، بعد به خودم میگم اصن بیخیال باید تمرکزتو بزاری رو درس و فعالیت ها دانشجویی... و این روند دائما تکرار میشه! و این روند خودش یه درگیری ذهنی واسم درس میکنه.بلاتکلیفی و گیرکردن توی دوراهی ها از هرچیزی بدتره!!
حتی خونوادمم میگن تو دیگه مث داداشت بی عرضه نباش خودت بگرد یکیو پیدا کن :D
از هفته قبل عید تا همین چند روز پیش میخواستم مشکلو صادقانه باش در میون بزارم و خودمو از بلاتکلیفی نجات بدم که حداقل بدونم میخوام چیکار کنم ولی با شنیدن نظات دوستان فعلن چند ماه صبر میکنم ببینم چی میشه... ببینم میتونم بیخیال شم یا نه! ولی چون هر روز میبینمش و با هم کار میکنیم.حتی شمارشو دارم و معمولا واسه هماهنگی با هم درارتیاطیم و حتی گاهی شوخی و خندم در چارچوب رابطه کاریمون داریم کار سختیه بیخیال شدن این قضیه
توکل به خدا...