موضوع: تردید و دودلی در انتخاب همسر

ضمن تشکر از پاسخ شما
و اینکه با نظر شما در مورد پیشداوری نکردن در مورد رفتار خانم در منزل کاملا موافقم...
یک نکته مهم و عجیب در انتخاب همسر هست:
آقایون حداقل از دو بعد جذب یه خانم میشن:
اول: ظاهر دوم:شخصیت و روحیات
خب نکته اینجاس که برآیند این دو موضوع چطور قابل ارزیابی هست و یکی چقدر میتونه دیگری رو جبران کنه
مثلا وقتی خانمی ظاهری معمولی و نسبتا مقبول داره و از نظر شخصیت خیلی وزین و معقول و سالم هست،
همسرش جذب یه خانمی که 10 برابر از ایشون جذاب تر هست نمی شه؟ غیر از موضوعات اخلاقی و.... اگه جذب شه تو رابطه بین خودشون سرد خواهد شد...نظر شما چیه؟

نوشته اصلی توسط mercedes62

ممنون از لطفت و وقتی که گذاشتید
حقیقتش من منطقم میگه از همه بابت اکیه
احساس میگه نه و رو همه منطقم خط میکشه.
البته 1 نکته هم به نظرم ایشون تو بحث سک ... با توجه به شناختی که تا حالا از ایشون داشتم بعید میدونم بتونه انتظارات منو براورده کنه
در مورد شوخ طبعی هم فرمودید منظورم این بود من 1 خانوم شاد و پر انرژی و پر تحرک و شیطون رو دوست دارم ولی ایشون برعکس این قضیه هست شخصیتش.

دوستان اگه نظری دارن استفاده ببریم؟
ممنونم

نوشته اصلی توسط Kamio

ضمن تشکر از پاسخ شما
و اینکه با نظر شما در مورد پیشداوری نکردن در مورد رفتار خانم در منزل کاملا موافقم...
یک نکته مهم و عجیب در انتخاب همسر هست:
آقایون حداقل از دو بعد جذب یه خانم میشن:
اول: ظاهر دوم:شخصیت و روحیات
خب نکته اینجاس که برآیند این دو موضوع چطور قابل ارزیابی هست و یکی چقدر میتونه دیگری رو جبران کنه
مثلا وقتی خانمی ظاهری معمولی و نسبتا مقبول داره و از نظر شخصیت خیلی وزین و معقول و سالم هست،
همسرش جذب یه خانمی که 10 برابر از ایشون جذاب تر هست نمی شه؟ غیر از موضوعات اخلاقی و.... اگه جذب شه تو رابطه بین خودشون سرد خواهد شد...نظر شما چیه؟

باسلام و احترام
ممنون از وقتی که گذاشتید
ببینید به نظر من آقایون سلایق مختلفی دارن ،بعضی ها چهره براشون پررنگتره و بعضی شخصیت و بعضی ها تناسب اینها و برخی معیارشون چیزای دیگه ای هستش .

نمیشه 1 نسخه براش پیچید

موفق باشید

نوشته اصلی توسط آی تک

سلام.
بازم قضیه مهم به دل نشستن مطرح شد

من برخلاف بقیه دوستان میخوام نظر بدم.به نظر من اولین پسند باید پسند ظاهری باشه هر چقدرم بگیم طرف مقابل کلی محاسن اخلاقی و اجتماعی داره تا وقتی نتونیم از نظر ظاهری پسندش کنیم در آینده مشکل ساز خواهد شد.

پسند ظاهری و به دل نشستن یعنی اینکه از همون لحظه اول که طرفو می بینید تا حداکثر 24 بعدش یه حس خوب نسبت بهش پیدا کنید و اگه 24 ساعت رو رد کردید و همچنان در مورد ظاهرش تردید داشتید یعنی اون طور که باید به دل شما ننشسته.به دل نشستن یعنی اینکه پیش خودت فکر کنی اگه این همسرم بشه دوس دارم دستشو بگیرم،ببوسمش،باهاش رابطه نزدیکی داشته باشم و...یعنی یه کششی نسبت بهش داشته باشی.


بازم میخوام برخلاف بقیه دوستان نظر بدم.من بعید میدونم دختری که مثلا تو محیط کارش یا دانشگاه خیلی ساکت و خجالتی بوده باشه بعد از ازدواج بتونه با شوهرش به حد کافی شیطنت و شوخی و بگو بخند داشته باشه یا شایدم من دارم اشتباه میکنم ولی اون چیزی که من بین دوستام دیدم این طوری بوده.دخترایی که در عین داشتن حیا ولی به حد کافی تو بحثای دانشگاهی شرکت میکردن با همکلاسیای پسر خوش برخورد بودن و گاهی هم شوخیای مودبانه بینشون بوده اینا تو ازدواج هم واسه همسرشون شیطنت های دخترونه رو داشتن و برعکس دخترایی که همیشه ساکت و اخمو بودن بعد از ازدواج هم به خانم هایی خیلی ساکت و آروم و حرف گوش کن تبدیل شدند.

سلام دوست عزیزم. در مورد اینکه گفتید دختری که تو محیط دانشگاه یا کار ساکت و خجالتی هست تو خونه هم همینطوره؛ میخواستم بگم من تو دانشگاه زیاد تو بحث هایی که بین دخترا و پسرا میشه شرکت نمیکنم و ساکت به نظر میرسم . ولی تو جمع دوستام کاملا برعکس این هست و گاهی تنها گوینده ی مجلس خودمم و اصلا آدم جدی ای نیستم و بعضی وقت ها اونقد با بچه ها شوخی میکنم که حتی میترسم از شوخی هام ناراحت بشن. خجالتی نیستما ولی واقعا نمیدونم چرا هیچوقت دوست ندارم با آقایون گرم بگیرمخودمم گاهی از خودم ناراحت میشم که اینقد جدی باهاشون برخورد میکنم دست خودم نیست اما مطمئنا با همسرم اینطوری نیستم. زیاد نمیشه از رفتارهای ظاهری آدما اینو فهمید فک کنم دوستای نزدیک اون آدم بهتر بشناسنش

- - - Updated - - -


mercedes62 گرامی این عادی هست که چهره ی کسی که ارتباطی باهاش نداشتین همون اوایل به دل آدم نمیشینه. برای خودم پیش اومده مثلا اوایل نسبت به کسی هیچ حسی نداشم ولی با ارتباط داشتن باهاش در طول زمان مثلا چندین ماه دیگه کاملا احساس آشنایی و صمیمیت میکنم باهاش یه جوری که دیگه اصلا قیافشم مطرح نیست برام حالا چه طرف خانم باشه چه آقا. معمولا چهره ی کسایی زود به دل آدم میشینه که شبیه یه چهره ی آشناو دوست داشتنی زندگیمون باشه و یا مثلا کسی باشه که هر روز میبینیمش. شما الان تو ذهنتون این هست که ایشون رو نپسندیدید و بهتره ازدواجی صورت نگیره. اگه نتونید این ذهنیت رو از خودتون دورکنید همین ذهنیت منفی باعث میشه نشه رو مسائل دیگه تمرکز کرد همش حواستون رو این قضیه میمونه و ممکنه به خاطر همین ذهنیت از رفتارهای دیگه ی ایشون هم ناخوداگاه بدبرداشت کنید. به نظرم بیشتر به خودتون رجوع کنید ببینید میتونید با این قضیه کنار بیاید یا نه

سلام دوستان

منم تجربه و روش خودم رو بعنوان یه آقا بگم شاید بدرد بخوره :

من وقتی اولین بار یه خانمی رو که همکارم هست دیدم با خودم گفتم اصلا
خوشگل نیست. من اگه باشم هیچوقت همچین کسی رو انتخاب نمی کنم.
ولی بعد از مدتی که بیشتر شناختمش دیدم چه جواهریه!
باورتون نمیشه که بگم الان از جونم بیشتر دوستش دارم.
همون قیافه و سر و صورتش الان برام زیباترین چهره دنیاست.
هرگز هم حاضر نیستم با یه دختر بهشتی عوضش کنم.
روح زیبا و قلب طلایی ارزش بسیار بالایی داره.