میلاد جان سلامنوشته اصلی توسط milad.mehr
ضمن سلام و تبریک سال نو
در مورد بحث عدم برقراری ارتباط با دیگران باید بگم، من هم مثل شما به این مورد دچارم ، البته این مساله ریشه در نوع تربیت کودکی ما که فرهنگ رسمی بودن و اداری بودن و قرار گرفتن در فضاهای معنوی بوده داره.
ببینید این مساله از نظر من در جاهائی خوبه ودر جاهائی بد. چون آدمهائی رو می‌شناسم که اصطلاحا بلافاصله پسر خاله میشن ولی بدلیل عدم شناخت طرف مقابلشون ، دوستی اونها به هم میخوره و شروع به بدگوئی از اونها میکنن. لذا خوبه آدم ابتدا به ساکن در روابطش دست به عصا راه بره ، بعد رابطه رو صمیمی تر کنه.
یه توصیه میکنم که البته خودم دارم اجراش میکنم و اینه که یه مقدار از خط قرمزهات(که البته با نوع تعریفت از خودت ، حتما داری) کم کنی و راحت تر باشی. چون اطرافیانت وقتی ببینن شما با هرچی ناراحت میشی یا زود بهت بر میخوره و یا گوشیه گیری میکنی، باهات راحت نیستن و فاصله میگیرن.
اینو بدون خیلی راحت میتونیم راحتر زندگی کنیم فقط کافیه قیدو بندهای دور و برمون اعم از حرف مردم، نوع برداشت مردم از ما، بر خوردن دیگران، تعصبات غلط مذهبی، روشهای اشتباهی که فرهنگ شده ، زود رنجی و زود نارحت شدن خودمون و..... رو کم و کمتر و یا بخشی رو حذف کنیم.
امتحان کن جواب میده.
با آرزوی سالی خوش
علاقه مندی ها (Bookmarks)