موضوع: چطور میتونم با وجود مسایل همسرم٬ زندگی شخصی خودم رو داشته باشم

مرسی‌ از شما. بله تاپیک سروین رو اتفاقا خوندم شاید راهی‌ پیدا کنم.
راستش من تمام این مدت نتونستم یک قدم کوچیک برای خودم بردارم. یعنی‌ سبک زندگی‌ همسرم طوری هست که من رو هم درگیر میکنه. الان ساعت یک ظهر شنبه هست. دیشب اول مثل یک بچه که کاردستی درست میکنه، با ابزاری که خریده بود، یک بافور درست کرد و مواد استفاده کرد باهاش، اونوقت ساعت ۷ غروب به اصرار من رو کشونده کازینو (برای قمار) و امروز صبح ساعت ۷ بر گشتیم خونه. توی سرمای -۴۰ که فکر کنین در ماشینمون از سرما یخ زده بود و باز نمی‌شد، نتیجه‌ اینکه ۲۰۰۰ دلار باخت و اومد. من هم یا باید باهاش میرفتم یا اینکه شب رو تنها خونه می‌موندم و فکرم همش پیشش میموند که تو شب تاریک و برفی تو جاده طوریش نشه.

اما حالا اگر دست خودم بود، غروب میرفتم باشگاه. بعد درس و آخر شب یا مینشستم کتاب می‌خوندم مثل مولوی‌ یا با دوستم بودم یا میومدم همدردی.. اینهارو گفتم ببینین دنیامون چقدر متفاوته و چقدر من باید بر خلاف میلم مثل اون زندگی‌ کنم

صبا جان سالهاي اول باهاش موندم به اين دليل كه دوستش داشتم و فكر ميكردم ميتونم كمكش كنم سالم باشه و در كنار هم خوشبخت باشيم، اما الان فقط و فقط به اين دليل باهش موندم كه ميترسم تنهاش بذارم و خودش رو غرق كنه و بلايي سر خودش بياره. به هر حال فقط من رو داره.. اما خودم هم خسته شدم. حس يك زندوني رو دارم.

ممنون عزيزم. مشاوره نرفتم. اما خيلي مطالعه و تحقيق كردم توي اين زمينه. نميدونم اسيب ديدم يا نه، اما واقعا وابسته نيستم. دلم نمياد توي اين وضعيت رهاش كنم، اما ميتونم بذارم و برم. شايد با تعريف هاي من فكر كنين همسرم انسان بد و عجيب و غريبي باشه، اما واقعا اينطور نيست. شايد از نزديك باهاش اشنا باشيد خيلي هم به نظرتون دوست و همراه خوبي بياد و واقعا هم همينطوره. فقط فكر ميكنم به دليل ذهن نا ارومي كه داره، براي فرار از افكارش سراغ اين قبيل مشغوليات ميره. به هر حال شايد روزي ترك كنم همسرم رو، اما الان با شرايطي كه داره فكر نكنم كه بخوام برم.

ميدونم شايد حتي راهنمايي دادن به موردي مثل من سخت باشه، اما به عنوان اخرين راه خواستم اينجا مطرح كنم شايد فكري به ذهن كسي رسيد و تونست كمي از نظر مديريتي ايده به من بده. شايد من ذهنم بسته شده و نميتونم درست برنامه ريزي كنم. واقعا احتياج دارم كمي واسه خودم باشم و كارهايي كه دوست دارم رو انجام بدم. اما نميدونم بعد از كار كه ميام خونه، از كجا شروع كنم كه هم زياد همسرم تنها نمونه و هم مزاحمت براش نباشه.

ممنون شيدا جان. مادر كه نميخوام بشم. به ادامه تحصيل و كار علاقه زيادي دارم. همسرم هم با برنامه هاي شخصي من اصلا مشكلي نداره.

حقيقتش نميدونم كدوم قسمت رفتارم غيرعادي هست. كاملا قبول دارم كه موندن با مردي با خصوصيات همسر من اصلا و ابدا منطقي و عقلاني نيست، اما رفتار غير عاديم رو نميتونم شناسايي كنم. حدس ميزنم از اين جهت كلمه غيرعادي رو به كار ميبرين كه به نظرتون خونسرد و اروم ميرسم، يا اينكه مثل ساير دخترهايي كه شرايط مشابه من رو دارند، جيغ و داد و شكايت نميكنم. خوب مساله اين هست كه از نظر من وضعيت كاملا واضح و روشن هست. همسر من دوست داره اين مدلي باشه، من هر كاري تونستم كردم، الان هم تنها كاري كه باقي مونده اين هست كه ترك كنم ايشون رو. يعني فكر كنم يك دو دو تا ٤ تاي ساده باشه. فقط اينكه الان نميخوام برم، شايد كمي ديرتر، نميدونم كجاش غيرعادي هست واقعا...