موضوع: من بلاتکلیفم....نمیدونم چیکار کنم؟......خانواده شوهرم میگن باید زنت رو طلاق بدی.....

سلام، امروز وقتی داشتم از سر کار بر می گشتم پدر شوهرم رو از یک ماشین دیگه تو تاکسی دیدم.ایشون متوجه ی من نشدن ولی من ایشون رو دیدم.........تا همین الان حالم خرابه.................من واقعا حس بدی نسبت به اون خانواده دارم و نمیدونم چطور میتونم فعلا بی خیالشون بشم.

رها جان خیلی ممنونم از توصیه هات.......درست میگین.....فقط ای کاش یکی میگفت چطور باید گذشت سنم رو بیخیال بشم و همینجوری بشینم منتظر تصمیم حاج آقا.......بچه ها اصرار من برا اقدام قانونی این بود که میترسم شوهرم ازم سرد تر از این بشه...............اخه نمیدونید چقدر بعد از اون بیست روز سرد شده بود و حتی بعضا به جدایی هم اشاره میکرد.....و در اخر مادرش موفق شد زندگی من رو خراب کنه...... و آیا ممکنه هیچوقتی زندگیم درست بشه؟................
راستش خیلی لجم میگیره اینطوری ایندم رو برا اصرار شوهرم حروم کردم............از خودم متنفرم ک اینقدر ساده ام.

اگر هزارتا تشکر برای اقای بهزاد بابت مشاور بی سواد بزنم کمه وای به روزی که بگندد نمک واقعا پول حلال سخته ای کاش همه ما ببه وظایفمون درست عمل میکردیم
وای انار گل چقدر از نوشته هات برداشت غیر اجتماعی بودن وبچه گونه سن پایین می کنم شما چند سالته خواهرات دکترند تو چه کاره ای
کدوم بی سوادی گفتند که باباش رو باید پیش مشاور ببرید شما عزیزم رفتار خودت درست کن مهادت ها تو ببر بالا طفلک همسر شما بین یک خانواده سنتی خودش وشما که ادعای کمالاتت میشه گیر کرده هر مرد صبور وعاقلی نابود میشه توی همچین موقعیتی شوهر شما که خداییش خیلی رده هنوز زنده است اون ها روستایی هستند شما خاکی تر باش مامان من از اینکه دامادش بیاد خونش بره زیز سماور روشن کنه عشششششق میکنه میفهمی اینا اسمش فضولی نیست صمیمیته
طفلک دیگه چیکار کنه خونش خالی میکنه از خونه میکشه بیرون میگه به دل نگیر توباز غر میزنی دعوا میکنی میگه صبر کن میگی میخواد تو رو خسته کنه کلا با مادرش پدرش قطع رابطه کنه خوبه
چقدر حرص خوردم از دستت شوهرت بچسب دختر جون از تعریفی که از دعواهات کردی بر قدرش بدون حیفه واقعا

یک چیزه دیگه اویزه گوشت کن دعواهای توی خانواده همسرت به شما ربطی نداره

عزیز من شوهرم تیپ شخصیتیش یه طوریه که از غرور خوشش میاد و مشاورای مشترکمون بیشترین تلاشی که تو این 8 ماه کردن این بود که من مثل خواستگاریم بتونم شوهرم رو تحویل نگیرم که بیشتر جذبم بشه که شد....ولی پدر در اومد تا بتونم قربون صدقش نرم....که تا باز میرفتم رابطمون خراب میشد.....کلا وقتی خودم رو میگیرم و بهش احترام میذارم و وقتی از جدایی توافقی میگفت ریلکس برخورد میکردم با چشاش میخواست قورتم بده......فک میکنی با این توصیفات اس ام اس بدم ،در حالی که اخرین بار خیلی تند برخورد کرد رابطمون بدتر نمیشه.........خودشم یکبار که داشتم با الفاظ رسمی صحبت میکردم با اینکه اصلا اهل ابراز احساسات نیس، تو اوج دعوامون بهم گفت وقتی اینقدر مغرور و جدی هستی من اصلا نمیفهمم چی دعوا میکنی ،فقط دوس دارم نگات کنم.(این و اسه اوایل بود)
من خیلی خودم رو کنترل کردم که دیگه اذیتش نکنم و کاری به کارش نداشته باشم...........خودشم تاکید داره رابطه نداشته باشیم....این که اس ام اس بدم ، بی احترامی به نظرش نیس؟
و باعث نمیشه فک کنه اویزونش هستم؟

- - - Updated - - -


آقای بهزاد 10 ممنون که اومدین
ولی چقدر زود آدم ها عینک قضاوت میزنند..........ایرادی نداره.......منم شاید اول وقتی پست شما رو دیدم همین فکر رو کردم ولی الان واقعا بخاطر تغییراتتون بهتون احترام میذارم........برادر من،من از روز خواستگاریم هیچ روشی رو برای حل بحران خانواده از طرف همسرم ندیدم.........و با اینکه دقیقا اندازه ی همدیگه مشاوره رفتیم اما ایشون کوچکترین حرکتی برای شروع هیچ تغییری نکردن و اندک تغییرات ایشون هم بازخورد تغییرات رفتاری من بوده.......که البته خدا رو شکر می کنم.....و ازشون ممنونم...........اما یه چیزی اینکه من تو خواستگاری خیلی جدی به همسرم گفتم مهریه ای رو که قبول میکنید حتی در صورت زندگی باید تماما بدهید........حتی بهشون گفتم امسال سالگردمون باید بخش معنویش رو بپردازید و کم کم بخش مادیش رو هم بپردازید......اول فک کرد شوخی میکنم و اصرار داشت که این مقدار کمه......ولی وقتی فهمید جدی هستم گفت فقط 110 تا قبول دارم.....منم ردش کردم چون زیر حرفش زده بود، سرانجام بعد از چند روز اومد خونمون از بابام دلجویی کرد و گفت من مهریه رو قبول میکنم و می پردازم...منم دوباره بهش فکر کردم...شوهرم واسه مهریه دلخور بود اما نتونست از خیر من بگذره......من اونموقع هر چی ازش میخواستم قبول میکرد....ولی امتحان مهریه برای من کافی بود...الان نمیدونم اون ادم کی بود چون از فردای عقدمون عشق رو بوسید و گذاشت کنار......و همه توجهش سمت راضی کردن خانوادش بود و این در حالی بود که من روحمم از مخالفت اونها خبر نداشت......خلاصه یه هفته بعد از عقد من به شوهرم گفتم بریم محضر، اونم گفت واسه چی؟ منم گفتم میخوام بخشی از مهریم رو ببخشم و 110 تا کنم....خیلیم جدی بودم.....میخواستم هیچکس هم نفهمه.....اما اون قبول نکرد و گفت نمیام.....همه ی مهریت رو میدم......هنوزم میخوام این کار رو کنم و میکنم(ان شالله)
اینا رو گفتم که بفهمید شوهر من خیالش از سمت من راحته و این خیلی بده چون باعث میشه متوقف بشه.......دیگه اینکه توجه کنید الان از 20 اذر همه به من میگن راه حل مهریه هست که خانواده شوهرت بگن با خودشون به ما چه که پسرمون رو بدبخت کنیم.........ولی من حتی بهش فکر نکرده بودم و به خانوادم و بقیه بی توجه هستم ولی واقعا کارم درسته؟وقتی میبینم پیش بینی اونا درست در اومده و حتی مباحثی هم که شوهرم مطرح میکنه قبلا مشاورام بهم گفته بودن اون احتمالا این بحث رو مطرح میکنه نگرانم میکنه و مضطرب میشم که نکنه راست بگن......
اقا بهزاد میشه شما بگید من باید برای فرار از بلاتکلیفی چیکا کنم؟یا اصلا چیکا میتونم کنم؟ و اگر اون تا ده سال دیگه هم کاری نکنه من چیکاکنم؟
من یه سفر 20 روزه خارج از کشور دارم تو تابستون و سال 95 که پاسپورتم اعتبارش تموم میشه هم دو سه تا سفر دارم....سوال1-اگه پاسپورتم معتبر باشه میتونم بدون اجازه ی همسرم برم؟ 2-سال 95 که تموم بشه تکلیفم چیه..........در ضمن به هیچ وجه نمیخوام این سفرها رو از دست بدم چون تقریبا تکرار ناپذیرن.
شوهرم روحشم از این سفرها خبر نداره.....میدونم اگه بفهمه نمیذاره من برم.......

کیانا جانم........شرمنده باعث ناراحتید شدم.......شاید به دلیل اینه که اون روزا استرس زیادی یهو من رو گرفت که اومدم سایت و سریع نوشتم.
گلم مشکل من بخشیش به تضاد همسرم و خانوادش بر میگرده و به من مربوط نیس...........مثلا شوهرم دلشون میخواد جلو پدرشون چادر بپوشم ولی مادرشون این رو بد میدونن و باز باباشون خوششون میاد و من واقعا نمیدونم به ساز کی برقصم...میپوشیدم چون فک میکردم نظر شوهرم از همه مهمتره..........ولی الان دیدم نیست....یه سری های لایت کردم شوهرم عاشقم شد،رفتم خونشون از روسریم جلو مامان و باباشون موهام بیرون زده بود مامانشون دیدن و ناراحت شدن.......فرداش شوهرم گفت دیگه رنگ نکن بذار بریم خونمون تو شهر دیگه اونموقع رنگ کن منم گفتم چشم......چند وقت بعدش دیدم خواهر شوهرم عین من های لایت کرده..شوهرم دلش میخواد با هم بریم رستوران و تفریح خارج از شهر،مادرشون و پدرشون میگن به هیچ وجه حق ندارید جایی دوتایی برید و باید همه جا با ما برید(شوهرم قید بیرون رفتن رو میزنه و جالبه مخفیانه هم تا وقتی با خانوادش رابطه داشتیم هیچ کاری نمیکرد) و فقط میگفت من اشتباه کردم فک میکردم خانوادم بعد عقد راضی میشن......منم هیچ مخالفتی نکردم.....چون زورم به خونوادش نمیرسید و ترجیح میدادم درگیر نشم.......ما اوایل عقدمون خیابون و پارک میرفتیم البته یکی دوبار در هفته......بعد از 1 ماه و نیم بعد عقدمون مامانشون بهم گفتن پسر من اواره ی خیابون شده.....نظرشون این بود حق ندارید برید بیرون چون فامیلامون برا ما خبر میارن........شوهرمم دیگه به هیچ وجه راضی نشد بریم خیابون دور بزنیم....منم کلا اهل مطالعه و خونه بودم پذیرفتم ولی رنجیدم که اینقدر دیگران برا ما تصمیم میگیرن.....ما از اون زمان به بعد تو 6 ماه فقط 8 بار بیرون رفتیم.اونم همسرم خرید داشت چون بازم مادرشون فرموده بودن حق نداری برا خانمت چیزی بخرید.....برام مهم نیس چون یکی باید به زور من رو ببره خرید و منتم رو بکشن تا یه چیز جدید بخرم.....و اغلب خواهرم برام خرید میکنه و به زور مامانم لباس جدید میگیرم....
مشکل دیگه لباس پوشیدنم بود.....من لباسام مخصوصا اوایل عقدم مارک بود و شوهرم خیلی دوس داشت ولی کم کم دیدم حتی به لباسایی که اوایل خوشش میومد گیر میده و میگه برو فلان طور لباس بخر که سفارشاتشون عین لباسای خواهرشوهرام بود....این دیگه برام خیلی سخت بود که باید از چندتا دختر بیکار غیبت کن و تهمت زن خط بگیرم.....حتی رفت سفر با مامانش و برای من یه روسری ضایع اورد که انتخاب مامانشون بود که من واقعا هر وقت میپوشیدم دیوانه میشدم از بس زشت بود و رنگش بد بود....ولی باورتون میشه تو مهمترین جاها پوشیدمش ........چون شوهرم عزیز بود برام.....و خوشش میومد......و چقد چشاش قشنگ میشد وقتی اون رو میپوشیدم.....

کیانا جان خوب البته منم ایرادایی داشتم.مثلا شب اول که پاگشا شدم رو مبل نشستم و بلند نشدم کاری کنم چون تو خانواده های ما رسم نبود........شوهرمم هم بعدا گله نکرد ولی الان خانوادش مطرح می کنند.
یا یه بار با شوهرم جلو مادرشون تو ماشین خندیدم که خیلی بهشون برخورد ولی من حواسم نبود.....راستش اختلاف فرهنگیمون در حدیه که من یکبارم با شوهرم تو اتاقش نرفتم....یا اجازه نداشتم کنارش بشینم.....یا حتی اسمشون رو صدا کنم......یا حرف بزنم...........همه ی اینا از نظر شوهرم زشت بود......ولش کن........خیلی سخته برام یادم بیاد چه انتخابی کردم..........

به نام خدا..........
استخاره گرفتم برا اقدام قانونی بد اومد و گفت پشیمانی زیادی داره .......مشاورم قبلا گفته بود شوهرم با خانوادش عید یه سفر به مکه داره ولی خودش چیزی نگفت به من. چون مادرش بهشون گفته بودن که حق نداری زنت رو ببری مکه و خرجش کنی مگر اینکه باباش پولش رو بده(شوهرم از نظر مالی مشکلی نداره)..........خوب خدا رو شکر فعلا تا بعد از عید کاری نمیکنم چون تو دلمم بود به این سفر بره و برا هر دومون دعا کنه.............نظر شما دوستان هم دلم رو محکم کرد.

انار گل جان یک سوال چطور میشه که یک دختر مارک پوش شهری که کلا خانوادشون دکتر تحصیل کرده هستند بایک پسر روستایی ازدواج میکنه این واقعا برای من جای سوال بسسسسسسسسسسسسیار دارد لطفا جواب بدید

2یک نکته دیگه رو هم ا من بشنو وقتی یک زن به خانواده همسرش ابراز علاقه میکنه مرد این طور برداشت میکنه که من خیلی زرنگ با درایت بودم که تونستم زن خانواده منو دوست داشته باشهواگر ابراز ناراحتی کنه این در باطن وناخوادگاهش به بی عزضگی خودش نسبت میده حالا یک زن زرنگ وقتی از خانواده شوهرش میخواد بد بگه جلوی همسرش میگه عزیزم من مامانتو خیلی دوست دارم خیلی هم دلم براش تنگ شده وبعد میگه که مثلا من از فلان کارش ناراحت شدم اینطوری اون عزت بزرگی به شوهرش میده وبعد شوهرهری که از سمت زنش اینقدر بزرگ شده دیگه این زن خورد نمیکنه
برم تا بعد

کیانا جان متاسفانه در دوران مجردی افکار مذهبی عجیب و غریبی داشتم,مثلا خواستگارم رو برا دیدن ماهواره با وجود حداقل تفاوت فرهنگی رد کردم,یه خواستگار دیگم رو بخاطر اینکه با شلوارک لب دریا دیدمشون رد کردم و از یه مورد بین پنج و شیش مورد خوشم اومد که کارشناسی ارشد برق بودن و درسشون رو ول کرده بودن که روحانی بشن.....که خانوادم به هیچ وجه راضی نشدن.....بعدش همسرم اومد و من رو گول زد.....از طرفی همسرم اولین فردی بود که باهاشون تلفنی صحبت میکردم....و تا روز عقد فامیلیشون رو صدا میکردم.....همسرم خودش رو خیلی مذهبی و اخلاقی جلوه داد و نقطه ضعف منم همین بود,و هنوزم جیگرم از این دروغهاش میسوزه.....
عزیزم نه بد گفتم,من مارک پوش نیستم,اتفاقا اغلب خیلی معمولی میپوشم.ولی لباسایی که اوایل عقدم تو خونه میپوشیدم اکثرا مارک بود چون بیشترشون خارجیه......اما چون کم خرید میرم معمولا جنسام گرون و سخت جونن.....تو اون زمان لجم میگرفت.خونواده شوهرم تو شهر زندگی میکنند ولی رروستایی تر از اونایین که تو روستاشونن.و من نمیدونستم همه ی روستایی ها مثل حنا دختری در مزرعه نیستند
من به هیچ وجه برا م مهم نبود خانوادش چی باشن خودش تحصیلات ومذهب و استقلال مادیش کافی بود,من درحالی که خواهرم و مادرم به شدت اشک میریختن با همسرم عقد کردیم.
کیانا جان من گاهی اونقدر در مورد ازارهای خانوادشون چیزی نمیگفتم که همسرم هر وقت زیاد دلم گرفته بود اول چک میکرد به زور ازم بکشه باز کی اذیتت کرده.و این اخری هم به همین دلیل اینقدر ازش ناراحت شدم چون بارها مادرشون ابر ریزی کرده بودن و شوهرم هیچی از من نفهمید تا بقیه بهشون رسوندنولی یکدفعه که بابای منواسطه فرطتادن ایشون گفتن همه چیز بین ما تمومه.

با سلام

آقای بهزاد 10

نمیدونم شما چرا با بغض صحبت می کنید................من واقعا به کمک های شما دوستان احتیاج دارم ......کمی با آرامش از تجربتون که به حال الان همسرم بسیار نزدیکه برای من بگید و کمی منصف تر باشید.

من دختری هستم که تازه 10 ماهه عقد همسرم شدم و سه ماه از این 10 ماه رو از ایشون دورم و 7 ماه قبلش هم بهدیدارهای کوتاه از ترس خانوادشون محدود شد.

و از نظر همسرم هم گناهی ندارم که مستحق جدایی باشم......اینو درک کنید که من دنبال مهریه نیستم و خدا رو شکر پدرم وضعیتشون مطلوبه ولیاگرحتی استخاره کردم چون واقعا سرگردانم زیرا نظر کسایی که 10 ماهه با من و همسرم و خانوادهامون کار می کنن اینه که همسرم با وجود همه ی مسایل، بعد از ده سال دیگه هم به حل مسله نمی پردازه.......و کاری از دست شما بر نمیاد......و اونااز این عامل برای در امدن همسرم از حالت خنثی من رو به این کار تشویق میکردن که من سه ماهه مقاومت کردم.......راستش اگر استخاره خوبم میومد بازم دلم راضی نبود..........

حالا که نمیخوام کاری کنم........پس این بحث رو فعلاولش کنید.

من به خانوادشون برچسب نمیزنم........اونا واقعا اهل روستان و شوهرم بزرگ شده ی روستا هستن و به من در مورد روابطشون با روستا دروغ گفته بودن............اونا اغلب اوقاتشون در خونشون در روستا به سر میبرن و من در خواستگاری از شوهرم پرسیدم تا چ حد نیار به رفت و امد به روستا هست ،ایشون واضح فرمودند من پر کارم و وقت ندارم برم و سالی یکی دو بار.....منم بهشون گفتم من از روستا بدم میاد و اگر شما بیشتر میخواین برید من نمیتونم همراهیتون کنم، ایشون خیلی روشن و محکم گفتن من اگر بخوام هم وقت نمیکنم و شما اگر هم لازم بود من برم،نیازی نیس بیاین.....ولی خانوادشون در جریان صحبت پسرشون نبودن و هر هفته انتظار دارن من با اونا بدون همسرم برم......این در حالیه که من نه وقتش رو دارم و نه انرژی برخورد با رفتارهای غیر عادیشون ..............با این حال روستاشون بیشتر از خونه ی شهرشون رفتم........البته شوهرمم همراهی کرد.....پس برچسب نیس واقعا روستایی هستن.........

از مسایل جزیی میگم چون مسله کلی وجود نداره.............و خودمم نمیدونم چرا اینطوری شدن!!!!!

شما سنگین میشید چون مدام با همسرم همزاد پنداری می کنید.....ولی رفتار همسرم با شما فرق داره..............شما قطعا به خواستگاری و حرفهایی که میزدید به چشم یه خنده بازار که فقط دروغ بگید نگاه نمیکردید......پس بیاید و در کنار من به موضوع نگاه کنید.........من مجبور نبودم وارد این شرایط بشم ولی با دروغهاشون شدم......8 ماه تلاش کردم منطبق بشم و راه وسطی رو پیدا کنم که تا حدی موفق شدم..............

در مورد پیام رسمی 1 ماه و نیم پیش این کار رو به پیشنهاد مشاورم کردم که ایشون با من قرار گذاشتن و طی صحبتهایی که کردم باهاشون خیلی راحت گفتن :اگه میتونی خودت درستش کن.......من گناهی ندارم که پدر و مادرم اینطورین و مثال زدن همونطور که بچه ی یه پدر معتاد کاری از دستش بر نمیاد و تقصیر اون نیست منم تقصیری ندارم که پدر و مادرم اینا هستن و کاری از دستم بر نمیاد..............گفتن الان تو این وضعیت آرامش دارم چون هم تو هستی هم اونا میدونن ما قطع رابطه هستیم و کاری بهم ندارن........گفتن من طلاقت نمیدم.........حق نداری باهام رابطه برقرار کنی چون اگه اونا بفهمن زندگیم خراب میشه باز......بعد از تو زن نمیگیرم و همینطوری راحتم.......

بهشون گفتم خوب نباید از بلاتکلیفی دربیایم؟ گفتن من راحتم........دو سه سال باشیم.......منم چندتا سفر مهم دارم که برام اولویتن و کارهام که رسیدگی میخوان..........گفتم اگر بعد از سه سال راضی نشدن چی؟

گفتن بعدش طلاق توافقی.........منم هر چی رفتم باز حرف بزنم تمایل نداشت............با خوبی از هم جدا شدیم.......

حالا اگر میخواین کمک کنید بگید: باید سه سال صبر کنم؟

خود شما اگر همسرتون کاری نمیکرد تا کی کاری نمیکردید؟

در ضمن با خبرم شوهرم با یک انرژی مضاعف به کارهاشون و سفرهای تفریحی آموزشیشون رسیدگی میکنن.......اصلا انگار من تو زندگیشون نبودم.............

فقط راه حل بدید................مثل همین پیام که گفتید..............من انجام داده بودم نتیجه نگرفتم............میشه بازم راه حل بدید؟

- - - Updated - - -

سلام کیانا جانم............عزیزم من واقعا نمیدونم چی بگم!!!!!!!!!!!!
من با بعضی حرفات موافق نیستم و با بخشی موافقم.........
من وقتی مینویسم عقاید مذهبی عجیب و غریب یعنی مثل شما به خودم معترضم و این رو بعد از جلسات مختلف مشاوره فهمیدم................
منم موافقم که مسایل اونها کوچیکه و همه ی ما متعجبیم که چرا اونها میخوان من و همسرم از هم جدا بشیم............حتی شوهرم هم متعجبه..............
اون صوتی ها رو قبلا گوش کردم، الان راه حل بده عزیزم................خسته ام........رفتار پدر شوهرم رو چطور تفسیر میکنی؟