موضوع: از دست خونواده همسرم به ستوه اومدم

سحر جان باید بتونی اینو درک کنی تا نتونی خودت رو جای اونها بگذاری نمیتونی شرایط رو درک کنی . شما از رفتار زشت اونها ناراحت میشی چون فکر میکنی رفتارشون به خاطر شماست در صورتی که برادرشون با هر کس دیگری هم ازدواج میکرد رفتار اونها همین بود . اونها با شما مشکل ندارند بلکه با طرز فکر خودشون مشکل دارند . زمانی که یکی از اعضای خانواده از لحاظ تحصیلی یا اقتصادی فرد موفقی از اب در میاد توقع دیگر اعضای خانواده بالا میره و فکر میکنند چون داره باید به ما هم بده . درسته که خانواده در موفقیت و پیشرفت فرد موثرند و سهم دارند ولی این دلیل نمیشه که کل زندگیش رو وقف اونها بکنه و به خودش اصلا فکر نکنه . ولی این دیدگاه غلط در خانواده باعث میشه که اونها بیشتر از حد معمول خودشون رو صاحب حق بدونند تا اونجا که ممکنه حق ازدواج کردن هم به ایشون ندهند . حرفی که خواهر شوهرتون زده بود رو در نظر بگیرید . این از خباثت ایشون نیست این فقط از طرز فکر غلط ایشونه که فکر میکنه چون برادرش درامد خوبی داره باید ایشون رو هم از این درامد بهره مند میکرد . و فکر میکنه اگر ایشون ازدواج نمیکرد حتما این اتفاق می افتاد . وقتی پسر خانواده ازدواج کرد زندگی خودش هم هزینه هایی داره که براش در اولویت اوله . قبول این شرایط در مراحل اولیه براشون سخته و عروس رو مسبب این کار میدونند . و نمیتونند درک کنند که چیزی که ازارشون میده طرز فکر غلطشونه نه عروس . این عروس هم نمیشد یه عروس دیگه . تا ابد قرار نبود پسرشون دستگاه خودپردازشون باشه .
شما نمیتونید این طرز فکر رو از ذهن اونها خارج کنید ولی میتونید با درک اونها ذهنتون رو از درگیری خارج کنید . در این بین همسر شما تقصیری نداره . قبول کنید که اون بیشتر از شما رنج میکشه . اگر خودتون رو جای ایشون بگذارید متوجه میشید که وقتی فرد از خانواده ای که انتظار محبت داره به جای محبت بی محبتی ببینه چقدر زجر میکشه . حتی از اینکه دیگه نمیتونه احتیاجات خانواده اش رو تامین کنه ممکنه عذاب وجدان داشته باشه . اگر بی محبتی شما هم به اون اضافه بشه دیگه این بنده خدا چکار کنه ؟

بچسب به زندگیت . همسرت رو دوست داشته باش و براش کم نذار. همسرت تو رو خیلی دوست داره.
به خانواده ها هم تا می تونید احترام بذارید.

توی لایه های درونی کمی خود برتر بینی وجود داره .

می دونم رو آور نکردی اما هر کسی هر جور که هست قابل احترام وداری فضایل هست که شاید ما فاقد اون باشیم.
تجربه به من اثبات کرده اگر قلبا بتونی خانواده همسرت را بپذیری اونها هم تو رو خواهند پذیرفت

هر آنچه از دل براید بر دل نشیند.

سحر خانم شما تا زمانیکه تو ذهنتون از اونها خوشتون نمی یاد و احساس بدی دارید نسبت به اونها رفتارتون هر چقد هم خوب تصنعی به نظر می یاد واونها هم اینو متوجه شدن.

کسی تفاوت ها را انکار نمی کنه وحتی کاستی هاشون رو اما با توجه به پست هاتون ذهنتون دائما درگیر ببخشید البته ،فخر فروشی و مقایسه شرایط خودتون با اونها هستید.

بله همه آدم ها قابل احترامن حتی اونی که مجرمه و درون زندانه چرا که معلوم نیست اون مجرم نادم و پشیمون بشه به گونه ای که درصدد جبران بر بیاد .

یا با آنها رفت و آمد نداشته باش در غیر این صورت اونها را همین گونه که هستند بپذیر و رفتارهاشون و روش زندگیشون رو جزئ از شخصیت و فرهنگشون بدان ،بدون اینکه دست به مقایسه بزنی.

یک مثال می زنم برات خانواده همسر من خیلی راحت با صدای بلند با هم حرف می زنند و گاهی حتی حالت مشاجره دارد در صورتیکه درخانه ما چنین حالتی بی احترامی حساب می شه اوایل من خیلی ناراحت می شدم با اینکه با من باصدای بلند صحبت نمی کردند.

الان پذیرفتم که این جزع خصوصیات رفتاری اونهاست گرچه در خانه ما پسندیده نیست فقط تمام تلاشم بر این است که فرزندانم تربیت صحیح را داشته باشند واثر پذیری نداشته باشند. و می تونم بگم خانواده همسرم را حتی دوست هم دارم و دلتنگ آنها هم می شوم.

سحر خانم اول از همه دلت رو دریایی کن و جا برای همه توش باز کن.

- - - Updated - - -

هر آنچه از دل براید بر دل نشیند.

سحر خانم شما تا زمانیکه تو ذهنتون از اونها خوشتون نمی یاد و احساس بدی دارید نسبت به اونها رفتارتون هر چقد هم خوب تصنعی به نظر می یاد واونها هم اینو متوجه شدن.

کسی تفاوت ها را انکار نمی کنه وحتی کاستی هاشون رو اما با توجه به پست هاتون ذهنتون دائما درگیر ببخشید البته ،فخر فروشی و مقایسه شرایط خودتون با اونها هستید.

بله همه آدم ها قابل احترامن حتی اونی که مجرمه و درون زندانه چرا که معلوم نیست اون مجرم نادم و پشیمون بشه به گونه ای که درصدد جبران بر بیاد .

یا با آنها رفت و آمد نداشته باش در غیر این صورت اونها را همین گونه که هستند بپذیر و رفتارهاشون و روش زندگیشون رو جزئ از شخصیت و فرهنگشون بدان ،بدون اینکه دست به مقایسه بزنی.

یک مثال می زنم برات خانواده همسر من خیلی راحت با صدای بلند با هم حرف می زنند و گاهی حتی حالت مشاجره دارد در صورتیکه درخانه ما چنین حالتی بی احترامی حساب می شه اوایل من خیلی ناراحت می شدم با اینکه با من باصدای بلند صحبت نمی کردند.

الان پذیرفتم که این جزع خصوصیات رفتاری اونهاست گرچه در خانه ما پسندیده نیست فقط تمام تلاشم بر این است که فرزندانم تربیت صحیح را داشته باشند واثر پذیری نداشته باشند. و می تونم بگم خانواده همسرم را حتی دوست هم دارم و دلتنگ آنها هم می شوم.

سحر خانم اول از همه دلت رو دریایی کن و جا برای همه توش باز کن.

سحر انقدر خودتو نباز. البته بهت حق میدم رفتاراشون خیلی بده ولی تو آروم باش. واسه چی فکر میکنی تنهایی تو شوهر به اون خوبی داری.
به نظر من تو 2تا کار میتونی بکنی یکی اینکه تا میتونی کم بری خونشون. وقتی میرید شهر اونا فقط واسه یک وعده برید خونشون بقیشو برید خونه خودتون. عیب نداره بذار مردم پشت سرتون حرف بزنن بهتر از اینه که اونجا داغون شی.
دوم اینکه از درون خودتو آروم کنی. به خودت بفهون که اونا اصلا در سطح تو نیستن. اینجوری آروم تر میشی.
اینا کاراییه که من میکنم. من الان حدود 7-8 ماهه نرفتم خونشون البته قهر نیستیما فاصله خونمون هم نیم ساعته. خیلی از این بابت ناراحتم اما وقتی میبینم بابا اصلا دوست ندارن منو ببینن وقتی اونجا ام 1کلمه باهام حرف نمیزنن. دختراش میرن تو اتاق درو میبندن. وقتی میخواهیم پاشیم بیایم یک کلمه نمیگن "بودید حالا". خوب اذیت میشم نمیرم . فقط مناسبتا میرم 1 ساعت میشینم.
بعدشم دارم رو خودم کار میکنم. تو کار و درس کلی دارم خودمو پیشرفت میدم. آزمون ارشد دادم. ترفیع کاری گرفتم. می خوام برم کلاس آشپزی حرفه ای. واسه عید کلی برنامه دارم. خریییییییییییییید....
سعی هم میکنم بهشون فکر نکنم چون وقتی فکر میکنم واقعا عصبی و پرخاشگر میشم. بعدشم میری خونشون لازم نکرده مثل خودشون لباس بپوشی. خودت باش. خوش تیپ . زیبا. خانم دکتر. با شوهرت لباسای ست بپوش. اما رفتارت بد نشه ها. کمک مامانش بکن اما اونجا نشی کوزت!!! جلوشون خم و راست شی.
فهمیدی؟؟؟؟؟

سحر جان البته با تمام وجود درک میکنم که تحمل اینجور رفتارها واقعا سخت و طاقت فرساست . و از عهده هر کسی بر نمیاد . ولی از شما دختر تحصیلکرده و اگاه انتظار خیلی بیشتری هست . شاید اگر همسرت هم مثل اونها بود یا شما اونقدر بهش علاقه نداشتی نمیتونستی تحمل کنی . ولی با عذاب دادن به خودت هیچ نتیجه مثبتی عایدت نمیشه . نه تنها اعصابت خورد میشه و از تحصیل و پیشرفت باز میمونی بلکه در رابطه بین شما و همسرت هم تاثیر گذار میشه . و خدای نکرده همسرت هم ممکنه احساس پشیمانی یا سر خوردگی بکنه . پس واقعا لازمه و ضروریه که تکانی به خودت بدی و اوضاع رو به دست بگیری و مدیریت کنی . اگه لازمه به یک مشاور حضوری هم مراجعه کن . دلیل رفتارهای پدر شوهرت و بقیه برات واضحه پس دیگه دلیلی نداره که خودت رو ناراحت کنی یا به خودت بگیری . میدونی چرا رفتار مادر شوهرت با اونها فرق داره . چون مادر شوهرت پسرش رو دوست داره و خوشبختی اون براش مهمه برای همین تو رو هم دوست داره . ولی در مورد بقیه اینطور نیست خود خواهی به اونها اجازه نمیده بتونند منافع همسرت رو هم در نظر بگیرند . حتی من فکر میکنم بقیه اعضای خانواده هم اونقدر ها که نشون میدند بد نیستند فقط دچار کمی خودخواهی شدند . میدونی من فکر میکنم اگر شما هم مثل اونها رفتار کنی معنیش اینه که شما هم دچار خودخواهی شدی . در صورتیکه شما همسرت رو دوست داری و ناراحتی اون برات مهمه . پس به هیچ عنوان سعی نکن ازشون فاصله بگیری . حتی اگر همسرت هم به خاطر خودش ازشون فاصله بگیره اونها از چشم شما میبینند . پس نگذار این اتفاق بیافته . مثلا اون دوسالی که خونه شون نرفتی خیلی به رابطه شما ضربه زده و ذهنیت بدی ایجاد کرده نباید بگذاری این اتفاق بیافته . سعی نکن مثل اونها بشی نه . خودت باش ولی با محبت و گرم کنارشون باش . میتونی بعضی از بی تفاوتی یا کم احترامی هاشون رو با صمیمیت یا با شوخی یا با هر ترفند دیگه ای که به نظرت میرسه خنثی کنی . خودت رو بالاتر نگیر ولی نشون بده که یک خانم تحصیلکرده و با کمالات هستی نه با غرور بلکه با تواضع . برای اینکار اول لازمه ذهنیتت رو عوض کنی . اگر افکارت در موردشون منفی باشه رفتارهاشون به نظرت خیلی منفی تر میاد . اونها در هر حال خانواده همسر عزیز شما هستند . بدون اونها همسر ت نمیتونه زندگی شادی داشته باشه . تنها همین مهمه . به خاطر اینکه رفتارشون تا حالا با شما بد بوده ذهنیت منفی نسبت بهشون پیدا کردی . سعی کن عوضش کنی . اون مرد بد اخلاق که حتی جواب سلامت رو هم نمیده برای همسرت عزیزه . پدرشه . نمیشه بی خیالش بشه . پس تو مجبوری اگه همسرت رو دوست داری به راهش بیاری و مطمئنم میتونی . محبت حتی سنگ ترین ادمها رو هم ذوب میکنه . سعی کن به خواهر شوهرهات نزدیکتر بشی اونها به خاطر فاصله ای که از لحاظ تحصیلی با شما دارند از شما فاصله میگیرند .به این خاطر نیست که شما رو دوست ندارند . شاید خودشون رو هم سطح شما نمیبینند . این نباید موجب غرور در شما بشه . بلکه باید سعی کنی نشون بدی که شما هم دیگه جزئی از خونواده ای و بالاتر نیستی . اگر اونها خانواده خوبی نبودند پسر خوبی هم تربیت نمیکردند که لایق دوست داشتن شما باشه . پس سعی کن این فاصله رو از بین ببری . میتونی باهاشون صمیمی بشی . اونها فکر میکنند اگر شما یه دختر تحصیل نکرده بودی بهتر و راحت تر باهاش صمیمی میشدند . شما عکس اینو ثابت کن . تحصیلات و خانواده خوب نه تنها نباید مانع نزدیکی بشه . بلکه موجب کمالات بیشتر هم میشه . اینو ثابت کن . اگر زن داداش ادم که خانم دکتر هم هست بیاد به ادم محبت کنه و تحویلش بگیره و تشویقش کنه و خلاصه باهاش صمیمی بشه مگه میشه دوستش نداشت .

سحر جان خدارو شکر کن خانواده همسرت همینقدر میفهمیده اند که باید عروسی هم طراز خودشون بگیرن. روزنه ی امیدی برای بهبود روابط هست. چون دقیقا اونها میخواسته اند عروسی هم کفو خودشون بگیرن. چیزی که همه جا بهش تاکید شده.
من چه دلی دارم که عروس خانواده ای هستم که عروسهاشونو میرن دست چین میکنند از بهترین خانواده ها و مو قعیتها ،طوری که تفاوت عروسها با خانواده شوهر تو شهر گوش به گوش میشه. ولی آخرش خیلی جالبه که میگن این عروس در شان ما نبوده. اگه شما ببینی این خانواده و عروسهاشونو قطعا از خنده روده بر میشی از این حرفشون. تفاوتها آسمون تا زمین هست. خیلی فاحش . خرج پسراشونو عروس میده. آخرش مادرشوهر میگه این عروس پسرمو آب کرده.
من که قطع رابطه کردم . خیلی از این بابت راحتم. ولی همیشه جای خالی خواهر شوهر ،جاری و مادرشوهر قابل رفت و آمد تو زندگیم خالیه.
به نظر من در دیدارهات با اونها سطحی باش. به عمق مسائل فکر نکن. اینجوری راحت تری. گفتگوهات درباره مسائل روزمره باشه. شما خودت روند این بازدیدهارو مدیریت کن.