موضوع: یک زن از مردش چه توقعاتی داره. خواهشا کمک کنید. زندگیم داره از هم می پاشه.

شیدا خانوم سلام؛
هیچ دلیل محکمه پسندی نداره و همش می گه تو پشت و پناه من نبودی. منو به خانوادت فروختی. در صورتی که من بهش اطمینان می دم همش سوء تفاهم هستش و حتی حاظرم ماهی یک بار برم خونه پدر و مادرم برم.
می گه از رابطه جن س ی مون لذت نمی بره و من بهش می گم هر دوتامون مقصریم که با رفتارهامون روابط جن س ی رو هم سرد کردیم.
می گه من طرز فکرم عوض شده و می خوام راحت زندگی کنم.
مشاور هم بهش گفت که دلایل موجهی برای جدا شدن نداری و بهتره زندگیتو خراب نکنی ولی گوشش بدهکار نیست.
می خوام بهش بگم یا مشاور می گه جدا شیم یا 10 سال دیگه هم قهر باشی من راضی به جدایی نمی شم. به نظر شما حرف درستیه؟

دوست من, بنده فکر میکنم که یه مشکل بزرگ توی زندگی شما هست که سرمنشا این مشکل یا شمایی یا همسرت یعنی اینکه قصور یا مشکل ناشی از یه نفر از شماهاست در حالی که من این احتمال رو بیشتر معطوف به همسرتون میدونم و معتقدم چیزی رو از شما پنهان میکنه۰ یا کلا شما هم میدونی و به ما نمیگی که امکان این کمتره۰ در مورد ایشون خب همه میدونیم که بحث ناز کردن و منت کشی دیگه نیست چون ۲ ماه از رفتن ایشون میگذره۰و همونطور که اشاره کردی روی تصمیمش پافشاری میکنه و حتی مایل نیست جلسات مشاوره رو ادامه بده۰ این کار ایشون یعنی ترک مسلمه منزل و شما گزینه های قهر و ناز کردن رو بزار کنار چون اگه یه خانم حتی یه درصد امید به زندگی مشترکش داشته باشه ۲ ماه منزل رو ترک نمیکنه۰
در مورد شما مثل روز برام روشنه که انسان ساده دل و دلپاکی هستی و زودباور۰
و اما راهکاری که بفکر من میرسه: فرستادن پیامک رو به کل بزار کنار چون با توجه به اینکه جواب نمیدن یا جواب سربالا میدن فقط خودتو کوچیک میکنی۰ بچه مدرسه ای نیستید که بهم پیامک عاشقانه بفرستید۰ همه ی حرفها و احساساتتو کلا یجا جمع کن و یه ساعتی با هم قرار بزارید و حضوری صحبت کنید۰حتی تلفنی هم نه! اگر تغییری توی رفتارش دیدی که خب امیدی هست و اینکارو تکرار کن۰البته با فاصله و یکم بهش وقت بده و اگر هم که نه،دیدی که باز هم حرف خودش رو میزنه بهش صریحا بگو که بالاخره تکلیف رو روشن کنه چون ۲ ماه زمان کمی نیست برای قهر کردن۰
راه دوم اینه که کلا ۲۰ روز تا ۱ ماه اصلا نه بهش زنگ برن نه برو منزلشون۰طوری که نگرانت بشه و منتظر اینکه چرا خبری ازت نیست۰ اینجاست که خیلی چیزا معلوم میشه ۰یا خودش باهات یجوری ارتباط برقرار میکنه و جویای حالت میشه که خب اینجا یه مقدار امیدوار میشه بود۰ یا اینکه انگار نه انگار۰ اونوقته که دیگه باید گفت متاسفم۰و جدایی بهترین راهه۰چون هر چقدر هم که شما عاشقش باشی و این عشق بی پاسخباشه از طرف ایشون جدایی بهترین راه برای هر دوشما خواهد بود۰
و باز هم تاکید میکنم به احتمال ۹۹ درصد ایشون چیزی رو از شما پنهون میکنن یا اینکه شما موردی داری که ایشون امیدی به حل یا برطرف شدنش ندارن و قطع امید کردن از شما۰
موفق باشی

شما خودتون بهتر می دونید توی زندگیتون چه خبره.

علت رفتن همسرتون و اصرارش به طلاق چیه.
معمولا خانمها به این راحتی اینقدر مصر به طلاق نیستند. اونم بعد از 5-6 سال زندگی.
شما که مرد هستید و هم طلاقتون و هم ازدواج مجددتون راحت تره، مایل نیستید جدا بشید. ایشون که خانم هست، باید یه دلیلی باشه که اینقدر مصره.

در مجموع من فکر می کنم دادن امتیاز مالی درست نیست، مخصوصا اگر امیدی به حل مشکلتون ندارید.
چون ایشون باز هم خواهد رفت.

همش می گه تو پشت و پناه من نبودی. منو به خانوادت فروختی. در صورتی که من بهش اطمینان می دم همش سوء تفاهم هستش و حتی حاظرم ماهی یک بار برم خونه پدر و مادرم برم.
می گه از رابطه جن س ی مون لذت نمی بره و من بهش می گم هر دوتامون مقصریم که با رفتارهامون روابط جن س ی رو هم سرد کردیم.
می گه من طرز فکرم عوض شده و می خوام راحت زندگی کنم.

این مشکلاتی که شما می گی با دادن نصف خونه حل می شه؟
کسی که با خانواده شما مشکل داره، با نصف ماشین که مشکلش با خانواده تون حل نمی شه !
یا مثلا مشکلات رابطه تون که با نصف خونه حل نمی شه.

شرطهای مالیشون را قبول نکنید.
به این فکر کنید که اگر مشکلات حل نشه و شش ماه دیگه باز بره، هم باید خونه و ماشینت را بدی و هم مهریه و نفقه و پول دادگاه و وکیل و .....


ممکنه ایشون دلیل اصلیش را برای جدایی به والدینش گفته و اونها هم می دونن مصر هست برای جدایی،
فقط بهش گفتند که بهتره کمی امتیازات مالی بگیریم و بعد جدا بشی. چون الان تو خواهان جدایی هستی و ممکنه گرفتن مهریه و کارهای دادگاه سخت بشه، اول بگو چیزی به نامت کنه و بعدش هم برو درخواست طلاق بده (مثلا بگو مهرم را می بخشم طلاق می گیرم ... )

خلاصه این که اونها هم مطمئن شدند طلاق خواستنش قطعیه و می خوان یه چیزی بگیرند و بعد هم تمامش کنند.

این مساءلی که خانوم شما از خانوادتون به دل میگیرن یا از شما کینه به دل گرفتن تو همه خانوادها بین عروس خانواده شوهر هست حتی اگه اونارو تو پر غو نگهدارشون بازم ذربینی خانوما نمیتونه کم بشه.

بنظر من اینها همش بهونست که شما پشتش نیستین

یا واقعا از رابطهای دیگتون دلخورن
یا امکانش هست پای کسی به زندگی خانومتون باز شده

که اینجور با اطمینان حرف از جدایی میزنن.

ببخشید قصد توهین ندارم ولی میشه احتمال داد من خیلی وقتا این مساءل رو دیدم.

بنظر من تو این موقعیت این شرط جز معامله ثمری براتون نداره و داره با عشقتون معامله میشه. وهیچ اخر وعاقبتی نداره.

من متوجه شدم هرچی دوستان بهتون میگن شما هیچ توجهی ندارین فقط میخوان باهر قیمتی شده خانومتون برگردن.

امیدوارم خدا کمکتون کنه راه اشتباهی را انتخاب نکنین.

نوشته اصلی توسط majid_majid

دوستان سلام؛از طریق یکی از آشنایان فامیل که مورد اعتماد من و همسرم هست،

فامیل شماست یا همسرتون؟

قرار گذاشتیم و با خانومم حدود یک ساعتی صحبت کردم. اون آشنا هم می گفت زندگیتون رو به خاطر این مسائل خراب بکنید و گفت مشکل شما واقعا اونقدر جدی نیست که بخواهید جدا بشید. خانومم اصرار داشت که قصدش جدا شدنه و با اصرار اون آشنای فامیل، در نهایت قبول کرد یک فرصت کوتاه به زندگیومن بدیم ولی آخرش گفت من ازت خونه و ماشین نمی خوام ولی نمی تونم حرف پدرم و شرط هاشو رو زمین بذارم.

تا یک هفته پیش که پدر و مادرش حرفی نداشتند و می گفتند ما راضی هستیم. خودش نمی آد.
حالا برعکس شده و ایشون می گه من راضیم، مامان بابام خونه و ماشین می خوان !

می دونم به نظرتون بدبینانه است.
اما یه کمی حواست را جمع کنی بد نیست.

خواهشا کمکم کنید. من پیش خودم می گم نباید باج بدم ولی از اون طرف می ترسم این آخرین شانس برای حفظ زندگیم باشه و اگر مقاومت کنم زندگیم رو از دست بدم و بعدا افسوس بخورم. پدر خانومم هم فردی نیست که کوتاه بیاد از حرفاش.به نظر شما اگر نصف ماشین و خونم رو به نامش کنم چه اتفاقی می افته؟ من که قصد طلاق دادن خانومم رو ندارم و بعدا هم نمی تونه طلاق بگیره

این دو تا جمله آبی با هم تضاد نداره؟
از یه طرف می گی اگه امتیاز مالی ندم، زندگیم را از دست می دم.
از اونطرف می گی خانمم که نمی تونه طلاق بگیره!

خانم شاید دیر بتونه طلاق بگیره، ولی می تونه خونت را تو شیشه کنه تا طلاقش بدی.
الان هم چون می بینه اگر بخواد طلاق بگیره باید از خیر مهریه و ... بگذره یا باید سه چهار سال تو دادگاه بدوئه، این پیشنهاد را بهت داده.
وقتی خونه و ماشین را گرفت، دوباره می ره می شینه خونه باباش.
اصلا چرا بشینه خونه باباش، نصف دیگه خونه را هم به اسم مهریه ازت می گیره و از خونه بیرونت می کنه.

هیچ دادگاهی هم نمی تونه خانم شما را با پلیس و نگهبان بیاره به زور بذاره تو خونه شما.
آخرش مجبور می شی طلاقش بدی.
طلاقش هم ندادی مهم نیست. اگر از نظر دینی و اخلاقی براش مهم نباشه، می ره دوست پسر می گیره و زندگیش را می کنه.
شما هی برو دادگاه و بیا.
کدوم زنی را بخاطر ترک منزل بردند زندان که خانم شما دومیش باشه؟

پس پیش خودم می گم نصف خونه و ماشین رو به اسمش کنم تا دلگرمی بشه برای زندگی کردن خانومم. اون نصف خونه و ماشین هم اگه بعدا به مشکل بخوریم نه به درد خانومم می خوره نه به درد من.از دوستان خواهش می کنم کمک کنن. به خدا مودنم چه کار کنم. من خانومم رو دوست دارم و به اشتباهات خودم هم پی بردم ولی الان تو شرایط خیلی بدی هستم. اگه مطمئن بشم خانومم می خواد زندگی کنه

مطمئن نباش. تا دیروز می گفت طلاق، چون مامانت بده و رابطه جنیست هم بده.
امروز می گه نصف خونه و ماشینت را اگر بدی، هم مامانت خوبه و هم رابطه جنسیت


مشکلی با این شرط ها ندارم.از مدیرا سایت هم خواهش می کنن کمک کنند.

با این که می دونستم

من متوجه شدم هرچی دوستان بهتون میگن شما هیچ توجهی ندارین فقط میخوان باهر قیمتی شده خانومتون برگردن.

بازم نتونستم ننویسم.


این همه وقت خواهش و تمنا کردی، نیامد.
حالا بهش بگو اگر دیگه نمی خوای بیایی و خواهشهای من برای فرصت دوباره به زندگیمون بی فایده بوده، برو. منم دیگه کاری بهت ندارم.
تا هر وقت دلت می خواد خونه بابات بشین.

یه دو ماه جوابش را نده و دنبالش نرو،
دادگاه هم برو مدارک ترک منزل و غیره را تنظیم کن که بعدا اگر کار به قانون رسید، مشخص بشه ایشون خودش رفته و برنگشته.

بعد هم ولش کن.
وقتی سراغش را نگرفتی، معلوم می شه هدفش چی بوده.

یه چیزی توی تاپیک شما نامشخصه.
یا واقعا خودت هم نمی دونی
یا می دونی و مایل نیستی عمومی بگی.