موضوع: تو انتخابم برای ازدواج به مشکل خوردم

بهار جان برداشت من از پستهای شما اینه که شما از این اقا طبق گفته خودتون شناخت کافی دارید و حاضر نیستید به فرد دیگری فکر کنید چه برسه به ازدواج . ولی این نظر شماست و نظر خانواده غیر از این ممکنه باشه . به ایشون بگید که شما خواستگار جدی دارید . و اگر اقدام عملی از طرف ایشون صورت نگیره ممکنه شما رو از دست بدهند . پس الان دیگه بهانه های معمول برای درست کردن کار و بار و شرایط بی معنیه . و برای به دست اوردن شما باید اقدام عملی انجام بده والا شما هیچ بهانه ای ندارید که از ایشون دفاع کنید . خواستگاری رسمی یا یک عقد ساده نمیتونه هیچ خللی توی کارها و برنامه های اینده ایشون ایجاد کنه . پس بهانه تراشی فایده ای نداره .

من راجع به ازدواج با این آقا حرف نزدم بهار جان. شما پرسیدی با خواستگارهای دیگر چکار کنم ؟ من هم گفتم اگر تحت فشار با خواستگاری ازدواج کنی زندگی ات خراب می شود.

بهارجان. احساس می کنم که مقداری در لاک دفاعی فرو رفته ای. این یکی از آفت های مشاوره است. بهارجان اینجا نه کسی شما را محکوم می کند نه آن آقا را. اگر در موضع دفاعی بروی کمک دوستان بی فایده می شود.

البته دلیلش را می فهمم اما اگر می خواهی به هدفت برسی باید به احساسات منفی ات غلبه کنی .

ممنونم دوستای عزیز.
بله پرنیان جان.حرفت درسته.ازدواحی که تحت فشار باشه مصیبت باره.برای همینم نمیخوام اینجوری ازدواج کنم.اما تحت فشارم.خیلییی خیلیییی زیاد.چیکار کنم؟

ببینید من برای خودم معیارایی دارم.مثل هر آدم دیگه ای.طبق معیارای من ایشون مناسبمه.نه که فکر کنید من ایشونو بی نقص میبینم.اما مساءل مهم و بزرگ که برای من اصل هستن تو ایشون هست.و اختلافات جزءیه.خب حتما مردای دیگه هم هستن معیارای منو داشته باشن ولی فعلا به پست من نخوردن.و کسایی که هستن آدمهای خوبیم هستن ولی تو مرتبه های پایینتری هستن برا من.شناخت من از ایشون به دو سال یا بیشتر برمیگرده.خیلی عادی.بدون هیچ احساسی.یادمه دوستم به شوخی میگفت آخرش با ایشون ازدواج میکنی.من میگفتم نه بابا.چون رابطه من با ایسون خوب و در محدوده موضوعات دیگه ای بود.و حدود چند ماهیه که صحبت این مساءل شده و ازش خوشم اومده.
حالاهم اگه آشفته میشم بخاطر فشار اطرافیانه.یعنی اگه حتی ایشون هم نبودن و من همینقد تحت فشار بودم باز همینقد اذیت میشدم.کلا تحت فشار بودن منو خیلی اذیت میکنه.
درسته.خود ایشون اصلا بهم گفت با خونوادم صحبت کنه و باقی ماجرا.
راستش خودم ازش خواسته بودم اول شرایط اوکی بشه.و الانم بخاطر شرایطی که پیش اومده تغییر نظر دادم.
و تازه بعدش باید خونواده ها همو بشناشن.اونا منو.ما اونارو.من اصلا همه چیو تموم شده نمیبینم.فقط میگم فعلا تا اینجا از نظر من اوکی بوده.بقیشو تو مراحل بعد میشه فهمید.

اما واقعیت اینه فعلا آدم دیگه ای به دلم نمیشینه.نمیتونم همزمان به دو نفر فکر کنم.از پس اینکار بر نمیام.

آقای خاله قزی چهل؟!چقد زیاد.من ارجحیاتمو گفتم.من نمیگم ازدواج سنتیش خوبه یا عاشقانه.هرکدوم بسته به روش آشنایی تا ازدواج و بعدش میتونه خوب یا بد باشه.من علاقمو گفتم.که دلم نمیخواد سنتی ازدواج کنم.اون سنتیا که با معرفی هست که اصلا.اصلا از نظر من اونا خواستگار نیستن.

منم دوس دارم خونوادم کمکم کنن.باهام همفکری کنن.و همراهم باشن تو انتخاب.اما اونا اینطور نیستن.اخلاقای خاصی دارن.بخاطر همین من تصمیم گرفتم اول خودم ایشون رو بشناسم و بعد با خونواده ها اطلاع بدیم.این خواسته خودم بود.
بعدشم خونواده من ظاهربین هستن.نه که اخلاق مهم نباشه.اما نمیدونم چطور بگم؟هرچی شرایط پسر دهن پرکن تر باشه خوشحالترن.مثلا به داداشم میگن دختر فلانی پولداره بریم خواستگاری؟!
چون جو فامیل ما تقریبا یه همچین رقابتی شاید اینطور باشه.خلاصه به این دلایل و دلایل دیگه خودم از ایشون خواستم شرایط اول اوکی بشه.خب زمان میبره.
خیلی روی رفتن به خارج مانور دادم؟نه ها.خب ایشون دنبال کاراشونن که بورسیه شون جور بشه و دعوتنامه ای که از یکی از دانشگاه های آمریکا .اینم باز من خواستم قبل خواستگاری انجام بشه چون میدونم خونوادم از همچین چیزایی خوششون میاد.البته من خودم تو برنامه های بلندمدتم هست که از ایران برم.اما اگه خونوادم این مدلی نبودن بورسیه رو میذاشتم برای بعد ازدواج که پیگیری کنیم.چون عجله ای ندارم.
میدونید نگرانی من چیه؟یکیش اینه که خونواده من متاسفانه آدمای دهن بینی هستن.اگه خودشون نظرشون مثبت باشه ولی مثلا کسی از فامیل یا اطرافیان حتی با قصد و غرض بیان این وسط و آتیش درست کنن.نظرشون عوض میشه.
فکر نکنید اینا خیالات منه.تک تکشون برام اتفاق افتاده.و بخاطر همین ایشون میگفت جوری باشه که عقد کردیم من یه ماه بعدش ببرمت سر خونه زندگیمون.چون در جریان اقوام و خونواده من هست.
حالا اگه لازم شد از این حرکات شاهکار آمیز دوروبریام براتون مثال میزنم اما مطمءن باشید اینطوری هستن که ما انقد دست به عصا داریم راه میریم.

ببین شما به نظر من باید از مشاوران سایت راهنمایی بگیرید. به نظر من شرایط شما ویژه است. شما چند مشکل با هم دارید که به نظر من حل آنها کار یک متخصص است.

1- اولین و مهمترینش به نظر من شرایط خانوادگی شما است که توضیحش را در پست آخر دادید. این شرایط خانوادگی مانع یک ازدواج درست است.

2- شرایط روحی خوبی ندارید عزیزم. در تمام نوشته های شما مشهود است.

3- رابطه شما با این آقا. به دلیل شرایط خانوادگی و روحی ای که دارید برای مدیریت این رابطه و ختم آن به ازدواج ، نیاز به مشاوره تخصصی دارید.

ممنون جناب مدیر.اما در واقع مشکل اصلی از جای دیگه آب میخوره.اونم ترسیه که از رفتار خونوادم داریم.
ایشون مگفتن که میان خواستگاری.یعنی خودشون مطرح کردن اما حالا من میترسم.بهتره توضیح بدم
خونوادتم یه طورین که قضیه های خواستگاری رو پیچ و تاب میدن و داستان میسازن.
من قبلا داشتم ازدواج میکردم.البته نامزد هم نکردیم اما انقد اون جریان پیچ و خم برداشت و بد شد که خدا میدونه.
اولش من مخالف بودم و پدرم از طرف من بهشون وعده میداد منو راضی کنه.
بعد کم کم ماجرا پیش رفت و اتفاقاتی افتاد و من جوابم مثبت شد و اینبار پدرم شروع کرد به مخالفت.با خونواده اونا که از اقوام هم بودن رفتارای توهین آمیز داشت و با همدستی عموم مدام منو تهدید میکردن که جواب رد بده.کل فامیل پدری و مادریمو اورد وسط ماجرا و یه عالمه بازی دراورد.
عموم خودش بهم گفت چرا خواستگاری دختر من نیومدن؟!و من به پدرم میگفتم جواب رد هم میدی با حرف خودت باشه نه با تحریک کسی دیگه.
انقد جریان ما کش اومد که من خسته شدم.سرد شدم.از چشمم افتاد و جواب رد دادم.دیگه بش علاقه ای نداشتم.
اینجا پدرم اومد گفت جواب مثبت بده!اما من دیگه به اون علاقه ای نداشتم و جوابم منفی بود.الانم از جواب منفی که دادم خوشحالم.
خلاصه اون ازدواج کرد بماند که بعدش باز چقد کش و قوس داشتیم مدام پاپیچم شده تا الان.
اونوقت الان که چند سال از اون ماجرا میگذره پدر من به یکی از اقوام که خارج بوده و اطلاع نداشته مدام این قضیه رو میگه البته جوری که خودش دوس داره.گفته بهار لجبازی کرده.من همیشه بهش گفتم جواب مثبت بده.
یادش رفته تهدیداتش رو.و اینکه دیگرونو واسطه میکرد من جواب منفی بدم.و توهین های که به اون پسر و خونوادش کرد.
حالا راحت دروغ میگه.
برای برادرم خواستگاری دختری که سالها بود همو میشناختن و میخاستن رفتن.انقد جدی شده بود که میخواستن عقد کنن.اول که چدرم بهشون گفت 2-3روز دیگه زنگ میزنیم برا جواب.اما اینکارو نکردن.و دخترو تو خماری گذاشتن.بعدش که برادرم پیگیر شد و خواستن عقد کنن بهونه های الکی اورد.باجناقش اینطوره.چرا دکتر نیس؟
و باز انقد کش داد تا یکی از اقوام فوت کرد و همینو بهونه کرد و باز انقد کش داد تا یکی دو سال گذشت و برادرم سرد شد و قضیه رو کنسل کرد.و اون دختر بدبخت سرکوفت خور خونوادش شد.واقعا حق داره ناراحت باشه.
آدم اگه نظرش منفیه لااقل درست رفتار میکنه و مردمو بازی نمیده.
بخاطر همین کسایی که میدونن میگن اصلا نامزدی و عقد طولانی نگیر.
آقاییم که براش تاپیک زدم این جریاناتو میدونه و برا همین میگه باید شرایطو جور کنم تا اومدم زودی عروسی کنیم.

- - - Updated - - -

در واقع پدرم برای دختر مد نظر برادرم هیچوقت جواب منفی نداد.اما جواب مثبت هم نمیداد و تنها عیبی که روشون میذاشت این بود که شوهرخواهرش چرا کارش آزاده؟تو این حین سعی میکرد و میکنه تا دخترایی که به نظر شرایطشون خوبه رو پیدا کنه.
هر از گاهی با اونا تماس میگرفت اما یه جوری رفتار میکرد که اونا گیج بمونن این تصمیمش چیه؟
برای منم همینطور؟یه روز میگفت نه.فرداش میگفت آره.بعد باز میگفت نه.
یعنی کافیه یه کم قضیه طولانی بشه آدمو به غلط کردن میندازه.میگم که اطرافیانم میگن نامزدی و عقدتو طولانی نگیر.

حالا من خودم موندم.خودم نمیخوام ایشون فعلا بیاد خواستگاری تا اوکی بشه شرایطش.اما گاهی انقد خونواده منو تحت فشار میذارن که میبرم و فشارو به اون منتقل میکنم.

شما که مدیری تحصیلکرده ای مشاوری لطف کن بر اساس شرایط من راهنمایی کنید وگرنه رسنی شدن و اینچیزا رو که همه بلدیم.

آقای سنگتراشان اگه من دانشجوی شب امتحانی هستم آخه دانشگاهش دقیقا مثل همین دانشگاههای دوزاری الانه.ممکنه توش استاد خوب و دانشجوی خوب پیدا بشه اما خانه از پای بست ویرانه.
شما که با داشتن مثلا مدرک مشاوره انقد دقیق!!! مشکلاتو حلاجی میکنی و فقط یه جمله یاد گرفتین و به همه اونو میگید.
اتفاقا دیشب داستانی راجب کسایی که چشم بسته غیب میگن خوندم.و معلومه شما هم از اون دسته ای.وچشم بسته غیب میگید.وگرنه همه جریان خواستگاری رسمی رومیدونن.هنر مشاور به شکافتن مشکلاته.و اینکه مشکلات هر کس رو تو قالب زندگی اون شخص بفهمه و براش راهکار پیدا کنه که شما تو این زمینه هنری ندارید.
لااقل مخض حلال بودن اون حق المشاوره ای که از مراجعینی که پیشتون میان میگیرید یه کم علمتونو ببرید بالا.
من نمیتونم خودمو به حماقت بزنم و به این مشاوره شما احسنت بگم.
حرفاتون غلط نیس اما کلیشه ای هست و هیچچچچ راه حلی برای حلش نگفتید.البته من از این نوع مثلا مشاوره ها ازتون زیاد دیدم.اما اینا اسمش مشاوره نیس.
انقد خواهشا آدما رو نفهم و گاگول فرض نکنید و اینو بدونید بقیه متوجه نوع علمتون و میزان تواناییتون میشن.
به هر حال بابت صرفا وقتی که گذاشتید ممنونم اما من پیگیر حل مشکلاتم میشم اما توسط یه شخصی که کارشو بلد باشه.