موضوع: کمک رسانی در تصمیم گیری برای بازگشت

سلام

شما تایپیک قبلیتون نفرموده بودید که همسرتون رو کتک نمیزنید؟ ببخشید من به خاطر دارم شما گفتید فقط یک یا دو بار کتک زدین و اول این تایپیک فرمودین فقط آزارش میدادین.

همسرتون همیشه این مسئله رو پیش خانواده اش بازگو میکرد یا این آخری ها رفته گفته و چنین بلوایی به پا شده و برادر زن هاتون اومدن و مداخله کردن و شما رو عوض اون کتک هاتون

زدن؟ در واقع اونا خبر نداشتن و تازه فهمیدن و این اتفاقات افتاد؟ خانواده ی خودتون هم خبر دارن شما همسرتون رو به شدت کتک میزدید و باز هم حاضر نشدن به خاطر مال و اموال شما بیان

دنبال همسرتون؟ در واقع کتک زدن زن تو خانواده ی شما یه امر عادی محسوب میشه دیگه؟ اگه این طور نیست خانوده ی خودتون نباید اطلاع داشته باشن یا اینکه همسرتون خطایی کرده؟

من که متوجه نشدم که معنی زندگی مشترک از نظر شما و همسرتون چیه. همسرتون تمام این مدت که با شما بودن بر علیه شما شکایت نکردن؟ یعنی برای کتک هایی که زدین یکبار هم

اقدام قانونی نکردن؟ عجیبه که ایشون نه از خودشون دفاع کردن و نه اقدام به شکایت کردن و نه به خانواده شون گفتن. اگه گفته بودن با توصیفی که از برادرهاشون کردید تا به حال باید

چندین بار کتک میخوردید چون خونه که خیلی وقت پیش به نام برادر زنتون بوده. همیشه هم که همسرتون رو میزدید . به هر حال این اواخر یه اتفاقی بین شما و همسرتون بوده.


اما در مورد برخورد خانواده ی همسرتون با شما ، حرفایی که اونا میزنن واقعا طبیعیه.

شما همسرتون رو کتک میزنید و پدرش مطلع شده و میگه طلاق بگیرید. به هر حال اون یه مرده دیگه و خوب همجنس شماست. فرض کنید شما دختری داری یا خواهری داری که با فردی

مثل شما ازدواج کرده شما چه جور برخورد میکنی؟ مطمئنا یه چماق یا یه قمه برمیداری و چنین دامادی رو مفصلا کتک میزنی. اگه فکر میکنید که اقدام دیگه ای میکنید بفرمایید چه اقدامی.

با توجه به سطح توانایی شما در حل مشکل که اینجا از شخصیت شما برداشت میشه من مطمئنم شما هم دقیقا همین اقدامات و شبیحخون رو انجام میدادید و شاید بدتر ازاین.

در مورد حرفای مادر خانمتون، اگه فرض کنیم شما دقیقا درست برداشت کردید که با پا پس میزنه و با دست پیش میکشه خوب قبول اصلا با داره اینکارو میکنه شما اقدام صلح جویانه انجام

دادی و اون ها هم همین طور حالا قدم بعدی شما چی بود؟ شما در برابر این اقدام صلح جویانه چیکار کردی؟

شما یه مرد تحصیل کرده با مدرک دکتری در سال 1393 داری همسرتو کتک میزنی. همسر شما هم زنیه عجیب که تو این دوره زمونه مثل ضعیفه ها زندگی میکنه.

مادر زن شما میگه خواهشا دختر من رو نزن و شما میگی من نمیتونم نزنمش؟ خوب شما یه کلمه میگفتی باشه من نمیزنمش و میرفتید سر خونه زندگیتون.

شما داری به مادر زنت چی رو توضیح میدی؟ مگه زندگی فیلمه؟

به نظر من برخورد شما تو انتهایی ترین قدم اشتباه بود. ماجرا تموم شده بود . باور کنید هیچ کس به این سادگی برخورد نمیکنه. حداقل ترین چیزی که اونها باید از شما میخواستن این بود که

تشریف ببرید و تعهد محضری بدید .

زنگ بزنید به همسرتون و شفاها قول بدید که دیگه ایشون رو نمیزنید و ماجرا رو اینجا تموم کنید. خواهشا به سری که درد نمیکنه دستمال نبندید. همسر خوب و بسازی دارید .

اقدامات عجولانه ای مثل ازدواج مجدد میتونه عواقب بدتری داشته باشه. با داشتن این همه دردسر پای یه زن جدید و در واقع یه دردسر جدید رو به زندگیتون باز نکنید.

موفق و موید باشید.

- - - Updated - - -

سلام

شما تایپیک قبلیتون نفرموده بودید که همسرتون رو کتک نمیزنید؟ ببخشید من به خاطر دارم شما گفتید فقط یک یا دو بار کتک زدین و اول این تایپیک فرمودین فقط آزارش میدادین.

همسرتون همیشه این مسئله رو پیش خانواده اش بازگو میکرد یا این آخری ها رفته گفته و چنین بلوایی به پا شده و برادر زن هاتون اومدن و مداخله کردن و شما رو عوض اون کتک هاتون

زدن؟ در واقع اونا خبر نداشتن و تازه فهمیدن و این اتفاقات افتاد؟ خانواده ی خودتون هم خبر دارن شما همسرتون رو به شدت کتک میزدید و باز هم حاضر نشدن به خاطر مال و اموال شما بیان

دنبال همسرتون؟ در واقع کتک زدن زن تو خانواده ی شما یه امر عادی محسوب میشه دیگه؟ اگه این طور نیست خانوده ی خودتون نباید اطلاع داشته باشن یا اینکه همسرتون خطایی کرده؟

من که متوجه نشدم که معنی زندگی مشترک از نظر شما و همسرتون چیه. همسرتون تمام این مدت که با شما بودن بر علیه شما شکایت نکردن؟ یعنی برای کتک هایی که زدین یکبار هم

اقدام قانونی نکردن؟ عجیبه که ایشون نه از خودشون دفاع کردن و نه اقدام به شکایت کردن و نه به خانواده شون گفتن. اگه گفته بودن با توصیفی که از برادرهاشون کردید تا به حال باید

چندین بار کتک میخوردید چون خونه که خیلی وقت پیش به نام برادر زنتون بوده. همیشه هم که همسرتون رو میزدید . به هر حال این اواخر یه اتفاقی بین شما و همسرتون بوده.


اما در مورد برخورد خانواده ی همسرتون با شما ، حرفایی که اونا میزنن واقعا طبیعیه.

شما همسرتون رو کتک میزنید و پدرش مطلع شده و میگه طلاق بگیرید. به هر حال اون یه مرده دیگه و خوب همجنس شماست. فرض کنید شما دختری داری یا خواهری داری که با فردی

مثل شما ازدواج کرده شما چه جور برخورد میکنی؟ مطمئنا یه چماق یا یه قمه برمیداری و چنین دامادی رو مفصلا کتک میزنی. اگه فکر میکنید که اقدام دیگه ای میکنید بفرمایید چه اقدامی.

با توجه به سطح توانایی شما در حل مشکل که اینجا از شخصیت شما برداشت میشه من مطمئنم شما هم دقیقا همین اقدامات و شبیحخون رو انجام میدادید و شاید بدتر ازاین.

در مورد حرفای مادر خانمتون، اگه فرض کنیم شما دقیقا درست برداشت کردید که با پا پس میزنه و با دست پیش میکشه خوب قبول اصلا با داره اینکارو میکنه شما اقدام صلح جویانه انجام

دادی و اون ها هم همین طور حالا قدم بعدی شما چی بود؟ شما در برابر این اقدام صلح جویانه چیکار کردی؟

شما یه مرد تحصیل کرده با مدرک دکتری در سال 1393 داری همسرتو کتک میزنی. همسر شما هم زنیه عجیب که تو این دوره زمونه مثل ضعیفه ها زندگی میکنه.

مادر زن شما میگه خواهشا دختر من رو نزن و شما میگی من نمیتونم نزنمش؟ خوب شما یه کلمه میگفتی باشه من نمیزنمش و میرفتید سر خونه زندگیتون.

شما داری به مادر زنت چی رو توضیح میدی؟ مگه زندگی فیلمه؟

به نظر من برخورد شما تو انتهایی ترین قدم اشتباه بود. ماجرا تموم شده بود . باور کنید هیچ کس به این سادگی برخورد نمیکنه. حداقل ترین چیزی که اونها باید از شما میخواستن این بود که

تشریف ببرید و تعهد محضری بدید .

زنگ بزنید به همسرتون و شفاها قول بدید که دیگه ایشون رو نمیزنید و ماجرا رو اینجا تموم کنید. خواهشا به سری که درد نمیکنه دستمال نبندید. همسر خوب و بسازی دارید .

اقدامات عجولانه ای مثل ازدواج مجدد میتونه عواقب بدتری داشته باشه. با داشتن این همه دردسر پای یه زن جدید و در واقع یه دردسر جدید رو به زندگیتون باز نکنید.

موفق و موید باشید.

در تاپیک های قبلی هم گفته بودم که کتک زدن در حد شدیدی نبوده و خانومم هم بسیار در این اتفاقات مقصر بوده . اگر بگم باشه دیگه نمیزنم ، اونوقط چیزای دیگه رو مطرح می کنن . داستان اینه که احساس می کنن فاتح یک نبرد هستن و باید شرط و شروط بزارن . تا این لحظه هیچ قدم مثبتی به سمت من بر نداشتن .

چون به خانومم ابراز علاقه کردم ، دور برداشتن . فکر می کنن در موضع نیاز و ضعف هستم و حالا وقتشه که تضمین بگیرن و از اینجور چیزها . من هم دیگه تماسی با خانومم یا مادرش نگرفتم . بجاش جلسات دادگاه رو میرم و تمایلی برای باج دادن ندارم . خانومم یک انسانی هست که عامی و ساده هستش و بدتر از اون شخصیت مستقلی نداره . آدم بی فکری هست که از بد روزگار مدعی و طلبکار هم تربیت شده . یعنی خود من میدونم که الان موقع مناسبی برای سازش نیست . اول باید یک سیگنال مثبتی از طرف اونا باشه تا بعدش بشه کاری کرد

عذرخواهی و خواهش کرده ولی بعد از حماقتی که مرتکب شده بوده . داستان اینه که با پسر مجردش رفته خونه پدری من و با دروغ و بدگویی تلاش کرده من رو کوچیک کنه . ولی دروغگو رسوا و خار میشه . بعدش که دیده ظاهراً اوظاع خراب شده و داره کار به جای باریک میکشه ، خواهش کرده و گریه زاری که نزارین اینا از هم جدا بشن . بعدش سربازهاش رو شب ساعت 1و 30 بامداد فرستاده بالای سر من و من رو از خونه خودم انداختن بیرون . بعدش دادخواست دادن که من خونه ندارم . تا این لحظه هم خانومم مهریه اش رو بیش از 6 جا اجرا گذاشته . . .

در این کشاکش من گفتم یک مذاکره منطقی بکنم در خصوص عاقبت این لج بازی و حماقت . ولی فکر کردن که جنگ رو بردن و باید تضمین بگیرن و شرط بزارن . معنای اینکه خانومم 3 روز گوشیش رو جواب نداد چی بود بجز باج خواهی ؟ معنای اینکه میگن با بزرگترها بیا و تضمین بده که دیگه نمیزنیش چیه ؟ توجه کنین که به دلیل عمق فضاحتی که کردن تمامی اطرافیان میگن که اگر ما مردیم هم زن تو نباید بیاد سر قبرمون

عمق ناراحتی شما محسوسه. واقعا باید بگم من هم نسبت به رفتارای خانواده ی همسرتون ناراحتم. شما هم جای برادر من هستی.

ببینید یه سری روندای طبیعی تو بعضی از خانواده ها موقع بحث و درگیری هست.

مادر خانموتون تشریف بردن خونه ی پدری شما و از شما شاکی بودن. حالا سر هر چیزی . خانواده ی شما قبول نکردن حرف ایشون رو و شما رو نصیحت نکردن. به هر حال حرفشون این بوده

که کتک زده و بهش بگین تکرار نکنه. خانواده ی شما هم طرف شما رو گرفتن.

ایشون اومدن اقدام عملی کردن و خودشون سعی کردن حالا اون اشکال موجود تو رفتار شما رو اصلاح کنن. به هر حال ضربه ی مالی شاید کسی رو نترسونه ولی خوب خطر جانی اون رو

میترسونه. اونا هم اومدن با کتک و تهدید شما رو بترسونن که اصلاح بشی. این یه واقعیته موجود در جامعه . فقط مختص به شما یا خانواده ی همسرت نیست. خیلی ها اینکارو میکنن. بعد

هم پای شما و همسرتون باز شده به دادگاه.

به هر حال باور کنید برای دعوا و طلاق حتی لازم نیست تا این نقطه پیش میرفت بحثاتون . من خانواده ای دیدم که سر یه دونه نون از هم جدا شدن. حالا بحث شما که پای مال زیاد و کتک و

تهدید و شبیحخون و ... هست.

ببینید هر تصمیمی که بگیرید چه طلاق چه سازش و چه تلف کردن عمر خودتون و همسرتون و سکته و ناراحتی زیاد و ... زندگی شما متعلق به خودتونه.

من نوعی نمیتونم به شما بگم طلاق نده ولی برو باج بده. یا به هیچ عنوان باج نده و پدرشو در بیار و ... ولی به هر حال شما اگه طلاق میدی جوری طلاق بده که پاش از زندگی شما کوتاه

بشه. این حرفی که میگم به طرفداری از خودتونه. طلاقش میدی کلا شرشو ازسرت کم کن. نذار پاش به زندگی تو وصل باشه. والا بلا زن بعدی که بگیرید همون زنه با قیافه ی متفاوت. این

واقعیته. اخلاق شما خیلی تو برخورد همسر تاثیر گذاره.

میخوای برای حرص در آوردن همسرت یا پیر کردن اون خودتو پیر کنی باشه اینکارو بکن. زندگی مال خودتونه.

دادگاه که تشریف میبرید نمیبینید چقدر آدم هست. اونا همه یه روزی مثل شما با خوبی و خوشی ازدواج کردن. الان هم طلاق میگیرن. آقا شما هم برید طلاق بگیرید. جرم که نیست.

اما مشکل شما جوری نیست که بشه گفت حتما برید طلاق بگیرید. نه شما بیماری نه همسرت. دو تا آدم سالم بی تجربه اید.

ببینید شما سر هر چیزی که همسرتو کتک زدی به خودت و همسرت مربوطه. اونی که من میبینم و خانواده ی همسرت اینه که زدی. میگن دیگه نزن. زنتو بردار ببر سر خونه زندگیت.

به خدا زدن الکی نیست شما داری الکی میبینی. به قول یه روانشناسی اگه واقعا راست میگید تقصیر اون بوده که زدید حاضرید برید تو خیابون و یه آدم گردن کلفتم بزنید؟ جواب این سوال

میگه که شما از لحاظ عقلی سالمی یا نه. اصلا تقصیر زنت بود ولی واقعیت اینه به اسم شماست. هیچ کس نمیگه تقصیر زنتم بود. اینا تو سریالای تلوزیونه.

شما فکر میکنی خواسته ی بعدیشون چیه ؟ چه باجی قراره ازتون بخوان؟ من که فکر نمیکنم چیز دیگه ای بخوان ولی من که طرف شمام میگم تعهد محضری نده و فقط زبونی بگو که آره دیگه

نمیزنم. خانواده ی همسرتون لیاقت ندارن و نمیشه بهشون اعتماد کرد.

ببینید من آدم نامردی نیستم ولی به خدا اونقدر راه واسه آزار دادن مردم مخصوصا همسر شما هست که اصلا نیازی نیست که بخواید خودتونو در این حد درگیر کنید.

شما اگه زرنگ بودی خونه تو پس میگرفتی. زرنگ نیستید کارتونم زرنگ بازی نیست. یکم راه و رسم زندگی یاد بگیرید بد نیست. والا با کلاه بردار باید کلاه بردارانه برخورد کرد.

به هر حال خود دانید.

کاربر عزیز زندگی موفق ، دوستی و حسن نیت شما برای من مشخصه ولی در مورد شبیخون و خیانت در امانت من حق ندارم تضمین بگیرم ؟؟

الان دیگه قبح هر عمل زشتی ریخته شده و کاملاً ممکنه که در فاصله کوتاه مجدداً تکرار کنن . اگر دختر اونا عزیزه ، من برای خانوادم یا برای خودم عزیز نیستم ؟؟

خانوم من به من خیانت کرد و به دلیل زشتی بزرگی که اعمالش داشت من یک دوره ای حدود 7 ماه واقعاً ایشون رو نمی خواستم . خوب تمکین هم که نداشت . طبیعتاً به فکر جایگزین بودم و از قبل هم به خودش گفتم و واکنشی نداشت . اگر خانوم من شخصیت داشت باید همون شبی که کلید داد برادراش و پدرش بیان بالای سر من ، این شخصیتش رو نشون میداد . اگر قرار بود دلخور نشه نباید خونه من رو 8 ماه میگرفت توی دستش و من رو از مال خودم محروم می کرد . اگر شرف داشت دادخواست نمیداد که من خونه ندارم و باید تهیه کنم . اگر تهیه نمی کردم که میتونست با اعمال قانون نفقه طلاق بگیره و شاید طلاق میگرفت و میرفت . اونوقت شما چی داشتی که بگی؟؟

من اگر می خواستم بجنگم ، می رفتم و برادراش رو توی یک کوچه گیر می آوردم و با چوب و چماق اونقدر می زدیم تا خون بالا بیارن . از اطرافیان خیلی به من پیشنهاد دادن ولی من نخواستم انتقام بگیرم . من اگر می خواستم به فکر برد و باخت باشم بعد از این همه فضاحت پیشنهاد سازش نمی دادم که برای من کلاس بزارن و ناز کنن و مدام موضع شون رو عوض کنن . . .

بزرگترها عصبانی نیستن . به تصمیم رسیدن و اونا به هیچ قیمتی حاضر نیستن همسرم یا خانوادش رو ببینن . من ممکنه از روی دوست داشتن بتونم همسرم رو ببخشم ولی اونا به چه دلیل باید چنین موجودات پستی رو ببخشن ؟؟ شما از دل مادر من خبر داری ؟ پسرش رو بزرگ کرده و براش آرزو داشته ولی شب ریختن بالای سرش و حتی توی خونه خودش هم امنیت نداشته . زنش از مهاجرت به بهترین نقطه دنیا محرومش کرده و مهریه رو چندین جا اجرا گذاشته . خونش رو بالا کشیده و دادخواست داده که خونه نداره . ودیعه مسکن به مبلغ 118 میلیون تومن رو همین چند روز پیش توقیف کرد . اون پول مال پدرم بود . . .

اگر من به فکر بردن و باختن بودم ، جلوی خانوادم نمی گفتم که تصمیم نهایی رو فقط خودم می گیرم . اگر میخاستم احمق باشم و بجنگم ، کار رو به جای نمی رسوندم که پدر و مادرم قسم بخورن که اگر زنت رو بخشیدی ما رو دیگه نمی بینی . . .

جوری رفتار نکنید که انگار طوری نشده . فقط داستان اینه که من خواستم یک فرصت مجدد بدم برای اینکه ببینم اگر من اشتباهات قبلی رو نکنم آیا باز هم میتونیم با هم بسازیم یا نه ؟ ولی خانومم که شخصیت مستقلی نداره ، خانوادش هم که شرط و شروط میزارن مثل برنده یک جنگ . اینکه رفتم برای سازش صحبت کردم ، اقدام قشنگی نبود ؟ اقدامات قبلی در شروع زندگی چطور ؟ جواب کدومیک رو گرفتم ؟ چون دختر بی ادب و گستاخشون رو چند بار زدم ، آیا دلیل میشه که این حجم از کثافت کاری رو بکنن ؟؟

سلام اقای بهزاد پیگیر تاپیک تون هستم این روز ها خیلی به موضوع شما فکر کردم اما به نتیجه ای نرسیدم ما همسرتون فقط از حرف های شما میشناسیم وشما به نظرم مثل همه ما چند تا عیب دارید اما یک سوال بهترین اینده از نظر خودتون باهمسرتون چگونه خواهد بوداین اینده ارزش تحمل این زندگی داره
نمیدونم عذر میخوام این زن وقتی از سوی شما نرمی می بینه به جای جذب شما دوباره میره یک گند دیگه میزنه