آقای تنها
اگه همت نکنی درست نمی شه. هر کس بهت می گه درست می شه و خدا بزرگه و مملکت خرابه و .... همش حرف الکیه. بشینی غصه بخوری و منتظر باشی دستی از غیب نجاتت بده، بی فایده است. از تو حرکت، از خدا برکت.
هر چی بیشتر افسوس بخوری و آه و ناله کنی، انرژی روانی بیشتری از دست میدی. بی حال و حوصله تر می شی، بی انگیزه تر می شی و در یک سیکل تکراری می افتی که خارج شدن ازش سخت تر می شه.
اگر بیفتی تو ورطه افسردگی و مشکلات روحی، رها شدن ازش خیلی سخت می شه. پس تا دیر نشده بجنب.
باز هم خدا را شکر که خانواده ات از نظر اقتصادی معمولی هست و می تونی کنارشون باشی و اونها برای نان شب محتاج درآمد پسرشون نیستند.
یه برنامه روزانه برای خودت بذار که تا می تونی در مقابل افسردگی مقاومت کنی. خوب شروع کردن روز، یه نرمش کوتاه، باز کردن پنجره و سلام کردن به دنیا، خورشید، زندگی ... یه موسیقی ملایم ... دوش ... عبادت ... چند تا جمله مثبت به خودت و لبخند زدن به خودت تو آینه ...
برای خودت برنامه بذار هر روز یه چند صفحه کتاب بخونی. همین که یه کار مفید انجام بدی و برنامه ات را دنبال کنی، احساس خوبی پیدا می کنی.
یه برنامه بذار برای یادگیری یه چیز جدید، مثلا یک ساعت در روز زبان می خونم. از این طریق می تونی با هم سن و سالهای خودت تو اون زبان و تو کشورهای دیگه آشنا بشی و خیلی چیزها یاد بگیری. مثلا با قوانین جنگلی بقیه دنیا هم آشنا می شی (بخاطر اون جمله ات که خیلی عصبانی بودی گفتم)
تفریحات ساده و سالم با دوستات برو. از پیاده روی و کوه تا باشگاه (فقط خواهشا نرو تو خط قرص و دارو و عضله سازی )
خب اینا می شه سرگرمی و انگیزه و تلاش برای افسرده نشدن.
از اونطرف هم خیلی جدی و مستمر دنبال کار باش. کاری که دوست داری و در شانت هست و در تخصصت. دنبال یک کار خوب باش و مطمئن باش پیدا می کنی.
وقتی با قیافه آویزون و تهی از انرژی و افسرده می ری مصاحبه، خب معلومه رد می شی.
در کنار اینها، برای امور روزمره ات و زندگی شخصیت، کارهای کوچیک بکن و درآمد معمولی داشته باش. متناسب با رشته ات، می تونی توی خونه با کارهای اینترنتی و کامپیوتری و تدریس خصوصی و کارهای پروژه ای و ... درآمدکی داشته باشی.
یه روزی ممکنه به کار و درآمد و زندگی خوب برسی، اما اثرات این افسردگی و داغون کردن خودت نذاره لذت ببری از زندگیت. کار و بارت درست می شه، اما تو داغون شدی.
نذار اونطور بشه. از خودت مراقبت کن که سالم به اون روز برسی.
حتما از سلول انفرادیت خارج شو و هر روز به هر زحمتی که هست، یه سر بیرون برو.
با افراد خانواده بحث و صحبتی نکن که منجر به اعصاب خوردی بشه، اما یه تعاملی برقرار کن. حتی اگر شده در حد دیدن یک فیلم در کنار هم.
اگر می خواهید برای صلح جهانی کاری انجام دهید به خانه خود بروید و به خانواده تان عشق بورزید .
مادر ترزا
علاقه مندی ها (Bookmarks)