سلام
عذرخاهی میکنم از اقای مرد تنها ی عزیز
zohal و rayaehe عزیز بابت لطفتان سپاسگزارم. خانم رایحه می دانم که پستم اشفتگی داشت نه یک مقدار که خیلی زیاد ولی بر من ببخشایید که بیش از این فرصت نداشتم و ندارم . تقریبا انچه به ذهنم می رسید و می توانستم پیدا کنم را می نوشتم ( بدون ویراستاری ) حتی مقاله ای که قید کردم متاسفانه اشتباه بود
جای دیگر هم مشکلات شناختی قید کرده بودم که باید اصلاح کنم خطاهای شناختی که بطور خلاصه در این سایت
ده خطای شناختی از نظر آلبرت الیس زیباوب
تشریح کرده اما بطور مبسوط می توانید در کتاب ارزشمند از حال بد به حال خوب بیشتر مطالعه کنید
================================================== ================
و اما مرد تنهای عزیز زمان و انرژیتان را برای برون رفت از این مشکل متمرکز کنید تا جایی که می توانید نه بر روی نگرانی و غصه. و قبل از همه چیز نگرشتان را راجع به شکست و رنج تغییر دهید و روی انعطاف پذیری تان نیز کار کنید.
گدشته شما نشان از ثبات قدم شما دارد. کسی که از یک جای ناهموار بالا میرود ناگزیر باید خوردن زمین و زخمی شدن را به جان بخرد اما هیچ گاه این زخمها نشان دهنده این نیست که این شخص شکست خورده هست یا کم شانس . شاید لازم است که تغییر مسیر دهد یا فکورانه تر عمل کند
این آخرین پستیست که برای شما میگدارم. برای شما و سایر دوستان عزیز آرزوی موفقیت و شادکامی دارم
بدرود
علاقه مندی ها (Bookmarks)