موضوع: با این زندگیه آشفته ای که داریم چه میشه کرد؟

آقای خاله قزی شما مثل اینکه فقط هدفتون ضد حال زدنه. من میگم داغونم شما گیره عنوان تاپیکی؟ چی باید می نوشتم؟ من بلد نیستم عنوان عوض کنم اصلا ذهنم یاری نمیکنه بخوام دنبالش بگردم. حالا 4 نفر نظر دادن همدردی کردن با من شما میای مینویسی که نظر ندید. واقعا که من تو چه وضعیتی ام شما تو چه عالمی سیر میکنی. از دیروز تا حالا هی دارم میام و میرم تا 1 روزم تموم شه بتونم 3تا پست دیگه بذارم که منفجر نشم اونوقت شما... دم شما گرم از همدردی تون.
دوستای خوبم دیگه نظر ندید چون آقای خاله قزی سایتشون ممکنه خراب و زشت بشه به خاطر تاپیک ناقص من. مرسی

سلام
به نظرم از مشکلات کوچکتر شروع کن اونهایی که ریشه در مسائل کلی تر ندارد تا بتونی با کمک اونها بار روی دوش خواهر و برادرت رو برداری و کمتر کنی
من موافقم با نظر قبلی فکر می کنم به خواهر و برادرت بهتر می تونی کمک کنی و کمکت موثرتر است تا پدر و مادرت و در مدت کوتاهتری جواب می گیری
تاثیر گذاشتن روی یک آدم 50 ساله و یا همین حدود کار سختی است حتی اگر رابطه پدر و مادر و فرزندی باشد
موفق باشی
برات دعا می کنم

دوست عزیزم ... از دست شما کاری بر نمیاد... همونطوری که بقیه دوستان گفتن یه زن 50 ساله رو نمیشه تغییر داد یا مجبور به کاری کرد ... بعدش دختر بچه نیست که با کتک زدن نهی از کار کنید ... یا قبل از اینکه سرش به سنگ بخوره برمیگرده و همه چیز درست میشه یا اینکه خدایی نکرده با یه اتفاق بد رسوائی حاصل میشه و مادرت به زندگیش برمیگرده که انشالا این اتفاق هرگز نیافته ... من مورد مشابه این قضیه رو توی 5 سال اخیر متاسفانه توی خانم های متاهل توی رده سنی 25 تا 35 زیاد دیدم ولی فکر نمیکردم توی سن 50 هم اتفاق بیافته ... عزیزم توی همه اون موارد خانم ها هیچ چیزی رو جز روابط نامشروع خودشون نمیدیدن و خیلی ناراحت کننده بود وقتی میدیدم حتی ارزشی برای فرزند خودشون هم در اکثر موارد قائل نبودن و فقط و فقط و فقط به خودشون و مرد مقابلشون اهمیت میدادن ... هراندازه باهاشون صحبت یا مشاوره میکردی انگار در این خانمها اثری نداشت تا اینکه خودشون تصمیم به بازگشت میگرفتن بعد 6 ماه یا چند سال یا اینکه به جرم خیانت محاکمه میشدن .... واقعا ناراحتم زنهای پاک مملکت ما دچار این طاعون همه گیر شدن ... انشالا مادر شما هم هرچه سریعتر مثل گذشته به خانواده برگرده
از مشاورین خبره در این زمینه کمک بگیر ... تاپیک های عمومی مناسب موضوع شما نیست ... از انجمن آزاد استفاده کن عزیزم

ببخشید باهاتون بد حرف زدم. از کوره در رفتم. اعصابم خیلی ضعیف شده. هرکی هرچی میگه زود به دل میگیرم. به خدا بچه ها اگه 1دونه از اتفاقایی که واسم افتاده رو ریزشو واستون بگم میگید تو چه جوری با این همه دردی که کشیدی زنده ای. فکر کنید 23 سال زندگی مجردی که همش شاهد دعوا و فحش و فحش کاری و بزن بشکن پدرمادرت همراه با دربه دری و حرف شنیدن و حرف کشیدن فامیل ازت. اینکه همین پدر مادر خیلییی واست زحمت میکشن اما به محض یه اشتباه کوچیکت خیلی خشن فحشت میدن شایدم کتکت میزنن. بعدشم به خاطر چیزایی که واست فراهم کردن هی منت بذارن که من فلان چیزو واست خریدم من فرستادمت دانشگاه من ال من بل... بابا یکی نیست بهشون بگه وظیفتون بوده بچتون بوده باید میکردین. اما همین پدر مادر سرت منت میذارن که ما به خاطر شما جوونیمونو خراب کردیم. اگه این حرفم و نمیگین ناشکری اگه خدا بدش نمیاد راضی بودم تو پرورشگاه بزرگ شم اونجا حداقل شاهد جنگهای صلیبی نبودم. اینکه وقتی به بابام زنگ زدم گفتم من دارم میرم سر خونه زندگیم عوض دعا نفرینم کرد گفت لعنت به تو که تنها گذاشتی پدرتو اما 1بار نگفت علت این تنهایی چیه. وقتی به خاطر احساس خطر از طرف خواهرم باعث شدم بره پیش بابام , مامانم بهم زنگ زد کلییییی نفرینم کرد.
من یه تازه عروسم به جای دعای بدرقه و جهیزیه و کادوی عروسی یه مشت بدهی و نفرین و دردسر و عصبانیت با خودم بردم خونه شوهرم.
خیلیییییی زود از کوره در میرم. دارم رو خودم کار میکنم . نمی خوام یه روز از شوهرم کلمه "خسته شدم" و بشنوم چون اون روز روز مرگه منه و من واقعا زندگیمو باختم.
بچه ها واسه خواهر و برادرم دعا کنید چون خیلی معصومن خیلی از من بدبخت ترن. چون من یه شوهر فهمیده دارم اما اونا فقط یه پدر و مادر بی انصاف دارن.

دوست خوبم با تمام وجود درکت میکنم و برای خودت و خانواده ات دعا میکنم . میدونم خیلی سختی کشیدی و نیاز به ارامش داری . خدا رو شکر همسر فهمیده ای داری . ولی حتی اگه از دستت کاری هم بر نیاد میدونم که نمیتونی نسبت به پدر مادرت و خواهر و برادرت بی تفاوت باشی . با اینکه اونها شاید وظیفه اشون رو در قبال شما درست انجام ندادند . ولی با این حال شما نمیتونی رهاشون کنی . سعی کن ارتباطتت رو با هر دو شون بیشتر کنی . اگر پدرت فرد مسئولیه و توان مالی هم داره . میتونی باهاش صحبت کنی که مادرت رو از لحاظ مالی تنها نگذاره . این برای بهبود رابطه شون هم میتونه کمک کننده باشه . با مادرت هم رابطه ات رو سعی کن دوستانه کنی و مقابله به مثل نکنی . مادرت به حامی احتیاج داره و اینو از طرف پدرت دریافت نکرده . نگذار فکر کنه که از طرف همه شما طرد شده . شاید بهتر باشه خواهرت با پدرت و برادرت با مادر باشه .

مرسی بچه ها حرفاتون دلگرم کننده بود.
داداشم با مامانم زندگی میکنه اما از کاری که مامانم میکنه خبر نداره و یکی اینکه به قول خودش غیرت و وجدانش اجازه نمیده مادرشو تنها بذاره دوم اینکه چون کارای خشن زیاد از بابام دیده و وقتی هم پیش بابامه همش بابام پشت سر مامانم حرف میزنه میگه نمیخوام برم پیش بابا حتی خیلی وقتا بهش سر هم نمیزنه. از روزی می ترسم که بفهمه. مطمئنم خورد میشه پس فردا که ازدواج کنه میشه یه مرد شکاک. چون مامان من اصلا بهش نمیاد همچین کاری کنه. اهل خدا و پیغمبر , چادری حتی تو خونه جلو مهمون. و مهمتر از همه واسه ما بچه هاش نمونه پاکی و نجابت.
پدرم حقوق بازنشستگی میگیره کارم میکنه اما خیلیشو خرج اعتیادش میکنه. راستش ما خونه زندگی بدی نداشتیم حد اقل اندازه خودمون داشتیم این اتفاق که افتاد همه چیز از هم پاشید پول و لوازم زندگی همه از بین رفت.
میگم گرفتاری یکی دو تا نیست خودم از صبح تا شب سر کارم یعنی به زور یکی 2 ساعت شب با شوهرم پیش هم میشینیم. به زور یه تایم خالی پیدا میکنم که حال خواهر برادرم و بپرسم.
بچه ها من احساس میکنم دارم مریض میشم شایدم عذاب وجدانه. من 2تا مادر بزرگ پیر و تنها دارم که خونشون از ما دوره. من هیچ کار خاصی تا حالا واسه اونا نکردم. دوست دارم دکتر ببرمشون کارای شخصیشونو بکنم و ... اما کار و بدهکاری این وقتو بهم نمیده. احساس میکنم پیریه خودمم قراره تو تنهایی بگذره.
بچه ها به نظر شما مشکلات من طبیعیه یا من دارم دچار بیماری میشم.
از بچگی هم همینطور بودم وقتی پول تو جیبی مدرسه از بابا یا مامانم میگرفتم و خوراکی می خریدم در حین خوردنش یه عذاب وجدان غریبی داشتم همش یاد دستای کار کرده و داغونشون میفتادم اصلا کوفتم میشد. الانم تو خونه خودم وقتی دارم یه غذای خوب می خورم یا وقتی مسافرت می ریم همش چهره این 4نفر تو سرمه که الان چی کار دارن میکنن چی می خورن سردشونه یا گرمشون. با اینکه شخصیتا اصلا آدم دلسوزی نیستم یعنی خیلی دیر دلم میسوزه و اشکم درمیاد یه جورایی پیش همه به دلسنگ معروفم. الانم پولایی که از همسرم میگیرم (البته از بی پولی هم بمیرم نمیگم خودش میده) با عذاب وجدان خرج میکنم اما پولای خودم و به راحتی خرج میکنم عین خیالمم نیست.
بچه ها من مشکل دارم؟

دوست عزیزم شما مشکلی نداری . اینکه به فکر اطرافیانمون باشیم . بد نیست . ولی افراط و تفریط نباید باشه . درسته ما در قبال اطرافیانمون مسئولیم . تا اون حد که در توان داریم باید بهشون کمک کنیم . ولی اگه بخواهیم کمکمون بیشتر از حد توانمون باشه دیگه ضربه زدن به خودمونه . باید اولویت بندی کنید و به هر کدوم در حد توان خودتون کمک کنید . به نظر من اولویت اول همسرتون و زندگی خودتونه . بعد از اون پدر مادر تون . بعد از اون خواهر برادرتون . و بعد از اون هم مادر بزرگتون . یک نفر مگه میتونه هم زمان به همه اینها کمک کنه ؟ اول از همه مراقب زندگی خودتون باشید . نگذارید مشکلات زندگی والدینتون روحیه تون رو خراب کنه . همسر شما شاید به خاطر درک شرایط شما چیزی نگه . ولی هیچ مردی همسر افسرده و همیشه ناراحت و نگران و نالان رو دوست نداره . و ممکنه باعث فاصله گرفتن شما از همدیگه بشه . پس در درجه اول مواقب زندگی خودتون باشید . اصلا هم عذاب وجدان نگیرید . شما و همسرتون حق دارید زندگی شادی داشته باشید . مطمئن باشید که پدر مادرتون هم از خوشبختی شما خوشحال خواهند شد . با اینکه شاید یاد نگرفته باشند اینو ابراز کنند . ولی مطمئن باشید از اینکه بدونند یکی از بچه هاشون به سر و سامان رسیده خوشحال خواهند شد . در مورد پدر مادرتون هم سعی کنید بیشتر درکشون کنید . اینطوری خودتون هم به ارامش بیشتری خواهید رسید . گاهی وقتها زندگی اونطوری که ما میخواهیم پیش نمیره . شاید مادر شما هم دوست نداشته زندگیش به اینجا برسه . و همینطور پدرتون دوست نداشته همچین زندگیی داشته باشه . اعتیاد از بدترین بیماریها هم بدتره . و روح وجسم رو تخریب میکنه . نظر پدرتون در مورد کمک مالی به مادرتون چیه ؟