موضوع: میخوام یک همدم عاطفی داشته باشم

سلام و احترام فراوان.
نمیدونم، شاید حرفی که میزنم کلیشه ای به نظر بیاد، اما فکر میکنم حقیقتی فراموش شده است
و آن اینکه:

اگه از درون احساس تنهایی میکنید، مطمئن باشید اگر با تمام دختران دنیا دوست باشید، هیچکس، هیچکس نمیتونه این تنهایی رو ازتون دور کنه.
شاید سرگرمیتون بیشتر شه، شاید وقتتون پر شه، اما درست اون لحظه ای که احساس تنهایی، بی انگیزگی و اندوه دارید، باز هم تنها میمونید و باز هم احساس خلاء عاطفی خواهید داشت.

حتی میتونم بگم تنها تر از قبل میشید. چون تعلقی به دیگر تعلقاتتون افزون میکنید.
اگر میخواین از تنهایی رها شید فقط و فقط باید به خودتون و خداوند متکی باشید. واقعا میخواین احساس خلاء نکنید؟ پس حتی به مادرتون، فرزندتون، همسرتون، شغلتون ، حتی اعضای بدنتون هم متکی نباشید. میخواین تنها نباشید؟ وابستگی هاتون رو، نیازهاتون رو بریزید دور. از جمله احتیاج به توجه و ترحم.
هیچ صحنه ای دلخراش تر از التماس و شکستن غرور آدمی مقابل نیازهاش نیست. یکی برای پول، یکی برای توجه، یکی برای اعتبار، برای زیبایی، سلامتی، برای عشق و محبت... همه هم سرشون رو بالا میگیرن! هیچکس نمیخواد باور کنه چقدر مقابل نیازهاش عاجز و ذلیله.
اشتباه نشه ، نمیگم چیزی در زندگیتون نداشته باشید! میگم متکی و وابسته نباشید.

درد و رنج نشانه ی خوبیست از وجود ضعف. اما درمان اشتباه میتونه اوضاع رو وخیم تر کنه. اگر تنهایید، شاید دلیلش بی کسی نیست، شاید از اصل و هویت خودتون دور شدین، اگه نیاز به توجه دارین، شاید دلیلش بی توجهی همسرتون نیست، ممکنه بی مهری و کم لطفی خودتون نسبت به خودتونه. اگر تشویق و تایید میخواین شاید مشکل کوتاهی دیگران نیست، احتمالا کمبود اعتماد به نفس، تردید و بی علاقگی خودتونه.

دلیل اینکه قصور همسرتون انقدر به چشمتون میاد، میزان توقعات و انتظارات شماست. و این انتظارات برخاسته از وابستگیست که با عشق و احساس مشتبه شده. چرا که وابستگی سوء تفاهم عشق و علاقه است. توهم عشق و علاقه است.
میرید به جشن عروسی یک ثروتمند، میبینید تشریفات در حد معمولیست. با قشر متوسط جامعه تفاوتی نداره. میخوره تو ذوقتون! دلیلش چیه؟ سطح توقعات و انتظارات شما. همان عروسی رو عینا بدون کم و زیاد یکی از اقشار محروم و ضعیف جامعه میگیره، میگید واسه پسرش سنگ تمام گذاشت!

فکر کنید، شاید شما انقدر انتظارات رو از ایشون بردین بالا که کارهای ایشون شما رو خوشحال نمیکنه.
اگر همسرتون هر شب سر میز شام شمع روشن کنند، یک شب روشن نکنند، میگید بی عشق و علاقه شده. اگر بعد یک سال یه شب شمع روشن کنند، حس میکنید خوشبخت ترین مرد دنیا هستید. چرا؟ چون انتظارش رو نداشتید. عشق و محبت زمانی درک میشه که لطف و محبت دیگران رو وظیفه ندونیم. اگه وظیفه بدونیم آیا میتونیم قدر دان باشیم؟ پیک موتوری غذا رو میاره در خونتون! حساب میکنه و میره. آیا میگید اوه، خیلی به من لطف و محبت داشت؟ این کارش رو فراموش نمیکنم؟ من براش مهمم؟ نه! چون میگید وظیفشه!
اما چه باید کرد؟ اگه شما از غذاهایی که همسرتون میذارن مقابلتون مثل اولین باری که براتون آشپزی کردن لذت ببرید، اگه وقتی باهاتون صحبت میکنن مثل اول آشناییتون با دل و جان گوش بدین، اگه آرایششون، رقصیدنشون، خندیدنشون، اتو زدن و طنازی و حتی غرولند ها و شکایاتشون رو مثل اول ازدواج درک کنید و بنگرید، لطف و محبت و عشق بدونید، نه وظیفه، حتما نتیجه میگیرید.
من نمیدونم حکمت چیست، جمله ی "کجایی نگرانم" خانوم ها تو دوران نامزدی یعنی علاقه، بعد ازدواج یعنی قفس، "منو بی خبر نذار" تو نامزدی یعنی عزیز بودن ، مهم بودن، بعد ازدواج یعنی فوضولی و سین جیم، شاید ما به بازنگری در تعابیرمون از واژه ها احتیاج داریم. چون خاصیت عشق طراوت و تازگیست. روتین شدن دست آورد وابستگیست. و اگر همسرتون واقعا بعد ازدواجتون دگرگون و بی رغت و بی حوصله شده باشند، جای سوال داره که از خودتون بپرسید "من چه اشتباهی کردم" چون شک نکنید سهمی در این بی انگیزگی و سرد شدن خواهید داشت.

هیچکس جز خودتون دائما به شما انگیزه نمیده، هیچکس تمام مدت تشویقتون نمیکنه، ابراز علاقه نمیکنه. به حرفاتون گوش نمیده. خود شما هم تمام مدت برای دیگران این کارو نمیکنید. هر کسی دغدغه های شخصی خودشو داره. اندیشیدن به این ایده آل که در ذهن شماست، آواز دهل شنیدن از دور است که خوش می نماید! تا زمانی که منتظر پاسخ از این و اون هستید هر خانومی هم به زندگی شما بیاد عاقبتش همسرتونه.
به دنبال یه آرامش درونی و دائمی باشید. چه اینکه

"بهترین چیزها از درون اتفاق میوفته"

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

سلام و احترام فراوان.
نمیدونم، شاید حرفی که میزنم کلیشه ای به نظر بیاد، اما فکر میکنم حقیقتی فراموش شده است
و آن اینکه:

اگه از درون احساس تنهایی میکنید، مطمئن باشید اگر با تمام دختران دنیا دوست باشید، هیچکس، هیچکس نمیتونه این تنهایی رو ازتون دور کنه.
شاید سرگرمیتون بیشتر شه، شاید وقتتون پر شه، اما درست اون لحظه ای که احساس تنهایی، بی انگیزگی و اندوه دارید، باز هم تنها میمونید و باز هم احساس خلاء عاطفی خواهید داشت.

حتی میتونم بگم تنها تر از قبل میشید. چون تعلقی به دیگر تعلقاتتون افزون میکنید.
اگر میخواین از تنهایی رها شید فقط و فقط باید به خودتون و خداوند متکی باشید. واقعا میخواین احساس خلاء نکنید؟ پس حتی به مادرتون، فرزندتون، همسرتون، شغلتون ، حتی اعضای بدنتون هم متکی نباشید. میخواین تنها نباشید؟ وابستگی هاتون رو، نیازهاتون رو بریزید دور. از جمله احتیاج به توجه و ترحم.
هیچ صحنه ای دلخراش تر از التماس و شکستن غرور آدمی مقابل نیازهاش نیست. یکی برای پول، یکی برای توجه، یکی برای اعتبار، برای زیبایی، سلامتی، برای عشق و محبت... همه هم سرشون رو بالا میگیرن! هیچکس نمیخواد باور کنه چقدر مقابل نیازهاش عاجز و ذلیله.
اشتباه نشه ، نمیگم چیزی در زندگیتون نداشته باشید! میگم متکی و وابسته نباشید.

درد و رنج نشانه ی خوبیست از وجود ضعف. اما درمان اشتباه میتونه اوضاع رو وخیم تر کنه. اگر تنهایید، شاید دلیلش بی کسی نیست، شاید از اصل و هویت خودتون دور شدین، اگه نیاز به توجه دارین، شاید دلیلش بی توجهی همسرتون نیست، ممکنه بی مهری و کم لطفی خودتون نسبت به خودتونه. اگر تشویق و تایید میخواین شاید مشکل کوتاهی دیگران نیست، احتمالا کمبود اعتماد به نفس، تردید و بی علاقگی خودتونه.

دلیل اینکه قصور همسرتون انقدر به چشمتون میاد، میزان توقعات و انتظارات شماست. و این انتظارات برخاسته از وابستگیست که با عشق و احساس مشتبه شده. چرا که وابستگی سوء تفاهم عشق و علاقه است. توهم عشق و علاقه است.
میرید به جشن عروسی یک ثروتمند، میبینید تشریفات در حد معمولیست. با قشر متوسط جامعه تفاوتی نداره. میخوره تو ذوقتون! دلیلش چیه؟ سطح توقعات و انتظارات شما. همان عروسی رو عینا بدون کم و زیاد یکی از اقشار محروم و ضعیف جامعه میگیره، میگید واسه پسرش سنگ تمام گذاشت!

فکر کنید، شاید شما انقدر انتظارات رو از ایشون بردین بالا که کارهای ایشون شما رو خوشحال نمیکنه.
اگر همسرتون هر شب سر میز شام شمع روشن کنند، یک شب روشن نکنند، میگید بی عشق و علاقه شده. اگر بعد یک سال یه شب شمع روشن کنند، حس میکنید خوشبخت ترین مرد دنیا هستید. چرا؟ چون انتظارش رو نداشتید. عشق و محبت زمانی درک میشه که لطف و محبت دیگران رو وظیفه ندونیم. اگه وظیفه بدونیم آیا میتونیم قدر دان باشیم؟ پیک موتوری غذا رو میاره در خونتون! حساب میکنه و میره. آیا میگید اوه، خیلی به من لطف و محبت داشت؟ این کارش رو فراموش نمیکنم؟ من براش مهمم؟ نه! چون میگید وظیفشه!
اما چه باید کرد؟ اگه شما از غذاهایی که همسرتون میذارن مقابلتون مثل اولین باری که براتون آشپزی کردن لذت ببرید، اگه وقتی باهاتون صحبت میکنن مثل اول آشناییتون با دل و جان گوش بدین، اگه آرایششون، رقصیدنشون، خندیدنشون، اتو زدن و طنازی و حتی غرولند ها و شکایاتشون رو مثل اول ازدواج درک کنید و بنگرید، لطف و محبت و عشق بدونید، نه وظیفه، حتما نتیجه میگیرید.
من نمیدونم حکمت چیست، جمله ی "کجایی نگرانم" خانوم ها تو دوران نامزدی یعنی علاقه، بعد ازدواج یعنی قفس، "منو بی خبر نذار" تو نامزدی یعنی عزیز بودن ، مهم بودن، بعد ازدواج یعنی فوضولی و سین جیم، شاید ما به بازنگری در تعابیرمون از واژه ها احتیاج داریم. چون خاصیت عشق طراوت و تازگیست. روتین شدن دست آورد وابستگیست. و اگر همسرتون واقعا بعد ازدواجتون دگرگون و بی رغت و بی حوصله شده باشند، جای سوال داره که از خودتون بپرسید "من چه اشتباهی کردم" چون شک نکنید سهمی در این بی انگیزگی و سرد شدن خواهید داشت.

هیچکس جز خودتون دائما به شما انگیزه نمیده، هیچکس تمام مدت تشویقتون نمیکنه، ابراز علاقه نمیکنه. به حرفاتون گوش نمیده. خود شما هم تمام مدت برای دیگران این کارو نمیکنید. هر کسی دغدغه های شخصی خودشو داره. اندیشیدن به این ایده آل که در ذهن شماست، آواز دهل شنیدن از دور است که خوش می نماید! تا زمانی که منتظر پاسخ از این و اون هستید هر خانومی هم به زندگی شما بیاد عاقبتش همسرتونه.
به دنبال یه آرامش درونی و دائمی باشید. چه اینکه

"بهترین چیزها از درون اتفاق میوفته"

عشق آفرین ازت خیلی ممنونم . حرفات واقعا زیبا و پرمغز بود انگار مشکل از درونه . من سختی زیاد کشیدم یه جاهایی کم آوردم خیلی کتاب های موفقیت می خونم ولی کمتر عمل میکنم نه اینکه نخوام عمل کنم حس میکنم کم صبر شدم کاسه صبر و طاقتم کم شده شاید چون از ابتدا رفیق بازی نبودم و دنبال جوونی کردن نبودم الان فکر میکنم یه چیزی کم دارم گرچه اون جوونی کردن ها هم یه روز تمام میشه حرفات به دل میشینه و معلومه تفکر غنی پشت حرفات وجود داره ازت ممنونم

نوشته اصلی توسط sci

دوست عزيزم سلام!
اول بگم! به هيچ وجه از رابطه با همسرتون خارج نشويد! به هيـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ چ وجه و تحت هــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــر شرايطي! اصلا به نفع شما در شرايط كنوني نيست و همين ساعت ارتباطتون رو با خانم دوم كه به ايشون دلبسته شده ايد، قطع كنيد و به ايشون بگيد كه اجازه بده بيشتر فكر كنم ! و قطع ارتباط كامل! چون در غير اينصورت هر دو زن رو از دست خواهيد داد! قطعا و يقينا به حرف من ايمان داشته باشيد و اعتماد كنيد!
احساس مي كنم مشاوره ما در اين گروه مشاوره، زياد نتواند به شما كمك كند چرا كه من مسائل ديگري را در شما مي بينم:
1. تغييرات خلقي شديدي داريد. الان احساس افسردگي و بي حوصلگي و خلا عاطفي مي كنيد!
2. گاهي بي شك احساس مي كنيد مي خواهيد گريه كنيد! نياز داريد گريه كنيد ولي نمي توانيد!
3. از مواجهه با افراد و بحث با افراد پرهيز مي كنيد
4. در پايان رساندن كارها دچار مشكل هستيد! بسياري از كارهاي شما نيمه تمام مي مانند!
5. وقتي تصميم به انجام كاري مي گيريد، احساس پشيماني مي كنيد و ترديد داريد در درستي يا نادرستي كار!
6. از كساني كه در آنچه شما مي بينيد و خوشحال مي شويد، سهيم نمي شوند نگران و دلخور مي شويد!
7. بسيار احساساتي هستيد.
8. گاهي شبها ناراحتي شما بيشتر مي شود و فكر مي كنيد دوباره به خونه اي اومدم كه دوستش ندارم!!!!
9. در دوست داشتن يا نداشتن همسر و زندگيتون دچار ترديد هستيد
10. گاهي اوقات مي ترسيد... از شرايط از موقعيتها و ...
11. احساس غمگيني شما از بين نمي رود
12. از چيزها و موضوعاتي كه قبلا لذت مي برده ايد ديگر لذت نمي بريد
13. احساس بي ارزشي و نااميدي داريد و زودرنج شده ايد
14. گاهي بسيار بي قرار و آشفته ايد بطوريكه شايد احساس كنيد دكتر و يا متخصصي بايد شما را ببيند!
15. تصميمات داغ و فوري مي گيريد
و احساساتي از اين دست كه شايد بعضي رو بيشتر و بعضي رو كمتر داشته باشيد!
درسته؟

سلام sci گرامی
خیلی برام جالب بود که با اینکه منو نمیشناسید ولی تمام نکاتی که اشاره کردید درسته.
خیلی خیلی ممنونم که به تاپیک من سر زدید و راهنمایی می کنید
خواهش میکنم این راهنمایی ها رو از من دریغ نکنید و کمکم کنید بتونم به وضعیت عادی برگردم
باورتون میشه عین 15 موردی که گفتین درسته.
بله درسته
حالا من باید چی کار کنم sci گرامی؟

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

سلام

مشکل شما خلاء عاطفی نیست ، مشکل این است که ایده آل گرا هستید و بیشتر از آنکه از فرآیند لذت ببرید چشمتان به دنبال برآیند هست . دقت کنید هروزه در اطراف ما هزاران بهانه برای لذت بردن هست ، اماچه کسانی از این بهانه ها بهره برده از زندگی لذت می برند و زندگی را به همین دلیل شیرین می بینند حتی در اوج مشکلات و بیماریها و رنج ها و چه کسانی برعکس ، از خیلی بهانه هایی که در زندگی دارند برای لذت بردن اما نمی برند و یکنواخت می بینند ؟؟؟

اگر بنشینی پای صحبت این دو گروه هرکدام توصیفی از زندگی و آنچه شبانه روز با آن مواجه هستند دارند که متفاوت از دیگری است و به تبع آن حالشان هم متفاوت است ..... یعنی مثلاً آنچه شما یکنواختی می بینید دیگری هر روز برایش تازه تر است و از وجودش لذت می برد مثلا رسیدگی به امورات بچه و ..... غذا پختن ، جارو زدن ، سرکار رفتن و ...... آیا شده دقت کنیم که چرا این تفاوت وجود دارد ؟ چطور فلانی با همه مشکلاتی که دارد باز هم سرزنده و بشاش و با محبت است و با زن و بچه اش عشق می کند با اینکه زن بد اخلاقی هم دارد ، چطور بهمانی با این همه مشکلات مالی که دارد این همه شوخ و شنگ است ، و در مقابل چطور فلانی با اینکه چیزی در زندگی کم ندارد همه اش می نالد ، دلش یه چیزی میخواد ، گاهی حس می کند یه خوردنی میخواد که نمی داند چیست ، یه جایی رفتن میخواد که نمیداند کجاست ، یه کسی را خواستن است که نمی داند کیست ..... و و و و همه اینها را دقت کنی می بینی عناصر زندگی های آنها مشابه هست و گاه یکی ، یعنی زنی و فرزندی و .... گاه بعضی نسبت به خموده ها کمبودهایی هم مثلا از نظر مالی دارند اما شاداب تر از فرد دارا هستند .....

همه این تفاوت حال و احوال به یک چیز برمی گردد ، به نوع نگاه ، به تصور و تعریفی که از زندگی داریم ، به معیارها و اهدافی که برای زندگی داریم .... پس نه بچه ، نه خونه ، نه ماشین نه زن ، نه پدر و مادر ، فی نفسه یکنواختی آفرین نیستند یا اینکه شادی آفرین باشند ، بلکه نوع نگاه و تعامل ما و بهره برداری ما هست که اینها را رقم می زند .

بعضی از اینکه همه چیز در زندگیشان رو به راه باشد و نظم روتینی داشته باشد و آرام باشد .... احساس کسالت و یکنواختی می کنند ،بعضی بر عکس این هستند یعنی شلوغی و چالش ها و نبود یک ریتم منظم و آرام آنها را دچار احساس یکنواختی می کند و ......

پس این عوامل بیرونی نیستند که نقش دارند در لذت بردن ما از زندگی و ..... بلکه خود ما هستیم حتی کسی که تغییر دکور و چیدمان خونه بهش لذت می دهد ، این وسایل نیستند که به او لذت می دهد ، بلکه فرم دادن و تغییر محل و جهت و چیدمان آنهاست که منظره ای از نظر او زیبا ایجاد می کند و لذت آفرین است یعنی باز هم عملکرد و نوع نگاه زیبایی شناسانه و قدرت و توانایی تغییرات است که در او لذت آفریده و .......

سخن به درازا کشید اما امیدوارم متوجه منظورم بشوید .

البته تا وقتی روی هدف خود یعنی انتخاب یک غیر همسر متمرکزی و مایل باشی به جهت اقدام با اطمینان راهنمایی بگیری در برابر نگاهی غیر از این مقاوم خواهی بود به عبارتی بهتر آن است که بخواهی کلاً در خصوص درست یا غلط بودن این راه و این تصور راهنمایی بخواهی .

فرشته مهربان سلام
حرف های شما کاملا درسته یه جاهاییش فهمش سخته یکم سنگین متن هاتون به رشته تحریر درمی آرید ولی باز دستگیرم شد چی دارین بهم نشون میدین
هدف من انتخاب یک غیر همسر نیست هدف من اینه که اگه چیزی رو بدست میارم ازش لذت ببرم حداقل از اون همه سختی که برای بدست آوردنش کشیدم لذت ببرم ولی درست بعد بدست آوردنش انگار نهانگار. این موضوع تو خیلی از موارد زندگیم بوده. من قبلا هم ارتباط با جنس مخالف رو از نوع پیام و ایمیل و مجازی تجربه کردم و حتی یکبار برای دیدن می رفتم این موضوع چنان انگیزه ای به من می داد که انگار باید به خودم برسم باید پیشرفت کنم نباید در جا بزنم باید مدرک بالاتری بگیرم باید ماشین بهتری بخرم ولی وقتی این قبیل احساسات رو ندارم و در زندگی عادی با همسرم هستم همش دچار استرس و بی میلی به ادامه زندگی شدم یعنی فقط میگم بزار روزها بگذره و عمر تموم بشه . همانطور که sci گرامی فرمودن من دچار نوسانات شدید احساس هستم و اینو خودم می دونم کتاب های روانشناسی هم زیاد می خونم اهداف بزرگ زیاد دارم ولی میل و انگیزه عمل و پشتکارش تو شرایط فعلی زندگی رو ندارم. همش منتظرم یه چیزی اتفاق بیافته.
نمیگم تو زندگیم همه چی روبراهه. ولی داغون داغون هم نیست کج دار و مریض و تنهایی دارم بار زندگی رو به دوش میکشم برام سخت نیست. سختیش به اینه که حسی که از دیدار اون خانم گرفتم یه حس قشنگ بود حسی بود که باعث شد من به خودم بیشتر توجه کنم حسی که برام قشنگ بود رسیدم سر چالش با اون قضیه بیست درصد ریحانه تو اون تاپیکی که شما ارجاع دادیدم. سرم این روزا خیلی درد میکنه افکارم آشفته شده . دو سه باره حس میکنم باید ذهنمو رها کنم چند باره جلوی دکه های روزنامه فروشی وامیستم و میخوام سیگار بخرم ولی هر بار به خودم نهیب میزنم خجالت بکش درد های فکری تو یه جور دیگه حل کن. خسته ام...