موضوع: رابطه 3 ساله ای که شکست خورد

این حرفها چیه میزنید.خانم با یه مرد دیگه رفته این خیانت نیست؟پس خیانت چیه؟
اقای امیر علی افکارتون و رفتارتون دقیقا مثل منه.شک نکنید که اون خانم دیر یا زود برمیگرده همانطور که برای من اتفاق افتاد بعد از ۶۸ روز البته به قول اوشان که روزهای جدایی رو شمرده بودن.فرصت دوباره دادم و دقیقا بعد از ۱۲ روز مچشون رو گرفتم.دیگه کلاه سر من نمیره و شما هم راه رفته من رو نروید.یه دوستی حرف قشنگی زدن که وقتی خانم خیانت کرد و دید به این راحتی بخشیده میشه و نهایت ۴ روز اخم و دعواس و بعد همه چی حله این میشه عادت.شک نکنید.ضمنا وقتی دو نفر تو زندگی خانم باشن نفر دوم هیچوقت خارج نخواهد شد.جالبه که طرف من انتظار داشت که من منتظر بمونم و حتی خواستگاری هم نرم.خیلی جالب بود برام.انگار دنیا سروته شده.دوست من اشتباه من و نکن و از حالا برو تو فاز ترک.هر چقدر هم سخت باشه ولی عین راه درسته.اینجور افراد قابل اعتماد نیستن.بعد از اینکه برگشتن در واقع من اوکی دادم ولی هیچوقت نتونستم که خودمو راضی کنم برای شروع دوباره.کسی که رفت را رفته بگیرید و یا علی بگید و تمام.ضمنا شما اگه شرایط ازدواج دارید اشنا شدن با یک شخص جدید از کانال صحیح خیلی کمک میکنه بهتون

درگیر روحیات خیلی بدی هستم. هم متنفرم هم میبینم واقعا درگیر هم بودیم و همراه هم بودیم.
واکنش های بسیار بدی به من نشان میدهد. در ف بووک من را بلاک کرده، در وایبر در ... . حتی اگر خوانواده اش نام من رو به زبان بیاورند با اون ها دعوا میکنه. نمیدونم چرا. دشمن خونی هم که نبودیم. به زور میخواهد نام من را از زندگی اش حذف کند ؟؟؟؟

حتی خوانواده بنده و خودش دو بار جهت برطرف سازی مشکل اقدام کردن اما در هر دو بار ایشون نتونستن !

پیش خودم به دلایلی رسیدم که من چه کارهایی کردم که زمینه ساز دلخوری و این مسله شد، اما هیچ زمان نمیفهمم چرا باید با فرد دیگه ای رابطه برقرار کنه. خیانت حق نبود و نباید رفتار من رو اگر هم بد بوده اینگونه جواب میداده.

اما خدا شاهده من یکطرفه فکر نمیکنم. من برای مشکلاتی که داشتیم خیلی تلاش کردم. برای دوری هایی که اتفاق افتاد خیلی تلاش کردم. اما همه این عشق و خاطرات. به خاطر اینکه ایشان ساعات بیشتری در روز اون اقا رو میدیدن به هدر رفت و احساسمان مرد!

هم در دلم حس میکنم در اینده پشیمان میشه هم میگم خیر. من در زندگیم اروم اروم دارم اون رو کنار میگذارم به زور چون هنوز به این نتیجه نرسیدم که باید این کارو کنم. اما چاره ای ندارم. اما اگر روزی اون ابراز .اقعا پشیمانی کرد (واقعا ایده ال فکر میکنم !!!) و من نیز درگیر رابطه ای نبودم. برای جبران ،بپذیرم ؟ این ریسک رو بکنم ؟البته با شرط ؟

دوستان ما 3 سال رابطه داشتیم.
سال اول و دوم، 100 درصد محبت و وفاداری بین ما بود. اما در سال سوم و بعد از شروع تابستان، به سردی کشید. سردی ی که من هم بخضی از تقصیر هارا متوجه خودم میدونم. اما باز هم دلیل بر جدایی نمیبینم. شاید من خودم رو ادمی جنگجو میبینم که میجنگم برای خاطراتم برای حس هایی که دارم و اون از من کم تحمل تر هست نتونست. چون بجز من اپشن دیگری هم در زندگی خودش میدید که شاید با اون از صفر شروع کنه بهتره تا بخواهد برای رفع مشکلاتش با من تلاش کنه!

شاید اگر رابطه ما قانونی میشد، مثل مرد هایی که بی بند و بار هستن اما درگیر عشق و زندگی، اون ها رو سر به زیر میکنه ، اون هم رفتارشو کنار بگذاره و حتی بیش از قبل به هم وفادار بشیم.
عقل من هم درگیر جمله بالا هست و هم این جمله که آبی که رفته دیگه برنمیگرده، کسی که رفت، دیگه رفته!

بخشیدن جزو ذات من هست و میتونم گذشته رو به خاطر آینده ای که توش روشنی میبینم از خاطرم پاک کنم. نه الانو در طی زندگیم این کارو کردم. توکل کردم به خدا و انجام دادم و تونستم. حتی بی معرفتی و خیانت در امانتی که دوستان انجام دادن رو!

انسان رو از جمله خودم دور از اشتباه نمیدونم. اما مجاز به انجام هر اشتباهی هم نمیدونم.
حتی فکر میکنم شاید این جدایی و این قطع رابطه (باز در حالت ایده ال که اصلا پیش نخواهد امد) نیاز بود تا قدر همدیگر رو بدونیم. هم بنده و هم ایشان از نظر شخصیت ارتقا پیدا کنیم برای شکل گیری زندگی اینده. اما این ریسک هست. دوستانی داشتم که این ریسک را کردند و زندکی بهتری حتی داشتند. دوستانی دارم که برعکس.

مسله سخت این جا هست که در حال حاظر هیچ دوست و اشنایی کنارم نیست که درد و دل کنم. شاید دارم تند میرم. شاید دارم اون رو متهم میکنم به چیزایی که انجام نداده. البته خیانت کرده اما نه در سطوحی که من پیش خودم فکر میکنم.
سختی که دارم میکشم چند برابر هست وقتی تنهام. وقتی هنوز سوالات زیادی در ذهنم هست. وقتی حتی حس نفرت و انتقام هم نمیتونه اون رو در دل من خشک کنه.

این خاطره رو در دفترچه خاطراتی که شاید 10 سال پیش نوشتم پیدا کردم:
دوست دارم زندگی ایندمو با دختری شروع کنم که از قبل عاشقش شدم. اما یک حسی بهم میگه اینا تو فیلم ها هست. یا برای من نیست.

همیشه این جوری شده و این بار هم اینجوری شد!

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

دقیقاً اشتباه شما همینجاست

به هیچ وجه یک رابطه غیر رسمی هرچقدر خانواده ها مطلع باشند نامزدی نیست و متعهدانه نیست و دوستی هست .

سئوال من از شما این است که اگر رسمی خواستگاری کرده و مراحل را طی کرده بودید و رسماً با هم نامزد بودید او می توانست به راحتی به هردلیلی شما را کنار بگذارد ؟ یا شما می توانستی هرطور دلت میخواد باهاش رفتار کنی آنگونه که اشاره داشتی رفتارهای نامناسب ؟


پاسخ این سئوال موید حرف ما هست چون قطعاً پاسخت مثبت نخواهد بود و منفی است . در یک رابطه غیر رسمی انتظار این مسائل را باید داشت و توقع تعهد و ..... و خیانت دانستن خروج طرف از رابطه با شما و ورود به رابطه با دیگری هیچ جایگاهی ندارد چون ماهیت این نوع روابط در سراسر دنیا همین است و همین .

وضعیت شما از جمله دلایل عینی ما برای مخالفت با این نوع روابط هست ، لطفاً لینکها را مطالعه فرمایید .

بله صحبت شما صحیح و لینک هارا نیز قبلا مطالعه کردم.
صحبت شما تنها به موارد پیش گیرانه اشاره میکند. مطالب پست قبلی من را لطفا مطالعه کنید. در این شرایط توصیه شما چی هست ؟
در نزد خودم هم امیدوارم هم نا امید به اینکه ایشان پشیمان شود یا خیر.
اگر پشیمان شود، مطمینا رابطه با شرط و شروط تعهد و ... رسمی خواهد شد و لحظه ای غیر رسمی نخواهد ماند که این مسایل تکرار شود.
اگر هم پشیمان نشود، یک عشق دیگر در جهان بزرگ خداوند مانند میلیارد ها میلیارد عشق دیگر مدفون میشود و من نیز به جمع دلشکستگان خواهم پیوست.

پ.ن:
(با پرداخت عق عضویت محدودیت 3 پست در روز در این انجمن برطرف میشود ؟)

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با سلام

اگر پست قبلی مرا به دقت می خواندید متوجه می شدید من ناظر به هرشکلی از وضعیت شما ، راهنمائیتان داده ام . یک بار دیگر پست قبلی را با دقت بخوانید .

با این وجود راهنمایی در پست قبلی را در زیر برایتان نقل قول می گذارم تا ببینید که در این وضعیت هم توصیه داشتم که چه کنید بهتر است :

بله این راه را انجام خواهم داد اما زمانیکه ایشان پشیمان شود. مطمینا بنده رفتار دیگری خواهم داشت، اول از همه اشتباهاتی که کرده ام را جبران میکنم. هیچ زمان به ایشان در حد سابق اعتماد نخواهم کرد که با هر فردی از دانشگاه برگردد و بنده نیز به خودم بگویم حواسش هست. ممکن هست برای خود من نیز پیش اید به همین دلیل در روابطم با خانم های همکار و ... خیلی مراقب هستم و سعی میکنم گذشته تاریک را با کمک زمان به خاک بسپرم.

اما میخواهم بدانم احساس پشیمانی با درماندگی چه تفاوتی دارد ؟
با خواهر ایشان در ارتباط هستم و به من گفته است که خانواده به دلیل بروز این مسله او را زیر نظر دارد و به ان اقا پسر جدید را حاظر به ملاقاتش نیز نیستند.
باور کنید من در این رابطه ثانیه ای بی تفاوتی نکردم و شاید در شادی ها کم همراهش بدم اما در تمام ناراحتی ها و مشکلات در کنارش بودم. پیش خودم میگویم انقدر انسان بی چشم و رو ؟ میشود ؟ خود من که ذره ای بی چشم و رو نیستم و فردی لطفی در حقم کند همیشه ممنون دارشم.
زمان و فشار خانواده و ... اگر او را باز به سمت من کشاند، این که ایا پشیمان شده است یا درمانده، خود مسله هست.
میدانید چقدر بعد از یک ماه دارد ناراحتی و سختی میکشد برای این قطع رابطه ؟ اما چرا اینگونه میکند؟ چرا ؟ برای اینکه از ذهنش به زور من را پاک کند تمام رد پاهای اینترنتی شماره های تلفن وایبر لاین و ... را عوض کرده و به سرعت با ان اقا در ارتباط شده. برای چه ؟ واقعا انقدر سست عنصر ؟ این رابطه 5 ماه است شکل گرفته ایا رابطه ای که حتی خودش هم میگوید بسیار عالی بوده 3 سال، با بنده داشته ارزشش از 5 ماه رابطه همکلاسی کمتر هست ؟ تا اخرین لحظه ای که برای همیشه قطع رابطه کردیم میگفت از من متنفر نیست اما نمیتواند این رابطه را ادامه دهد.
نکند میخواهد من را فراموش کند به این کار ها دست شده؟

آیا اگر پشیمان نیز بشود و در بهترین حالت واقعا پشیمان شود، زندگی با این خانم ارزش دارد ؟ از نظر من دارد اگر بتواند حبران کند اما کارم اشتباه است ؟
افرادی هستند که پس از ترک مواد مخدر باز به سمت ان کشیده میشوند انسان هایی هم هستند که نزدیک حتی دود سیگار نیز نمیشوند.
حیتی مردان لات و بی سر و پایی هستند که با ازدواج و تشکیل خانواده واقعا متحول میشوند.

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با سلام

اینکه ایشان رابطه اش و تمام کانالهای ارتباطی را قطع کرده ما بد نمی دانیم اما اینکه دیگری را جایگزین کرده قطعاً راه اشتباه و آسیب زایی طی کرده .

ما روی ایشان متمرکز نمی شویم ما با شما هستیم و شما را می خواهیم راهنمایی دهیم که با همه فشارهایی که بر شما وارد آمده و سنگینی می کند راه درست را طی کنید .

کاری به پشیمانی و عدم پشیمانی او نداشته باشید بلکه رسماً اقدام کنید و بعد حرفهایش را بطور رسمی بشنوید و تمام نظرات خود را در خصوص رفتار خود و برنامه هایی که دارید را بیان کنید و قاطعانه بگویید که به دلیل عوطفی که تا کنون بینتان بوده تحریف شناختی به وجود آمده و به درستی همدیگر را با این سئوال که آیا با هم سنخیت داریم و مناسب هم برای زندگی مشترک هستیم ؟ را نمی شناسیم و نیاز می بینم که زیر نظر خانواده ها و بدون دخالت احساسات و عواطف به کمک یک روانشناس همدیگر و تیپ شخصیتمیمان و میزان سنخیتمان با هم را بشناسیم و بعد تصمیم بگیریم . اگر ایشان از همان ابتدا با شما با رند طرد کردن برخورد کرد از او بخواهید که در کمال اختیار و بدون تسلیم فشار خانواده شدن یک فرصت دهد که روند را درست طی کنید آنگونه که گفته شد ، اگر به هیچ وجه حاضر نشد ، به او و نظرش احترام بگذارید و استقلال او را به رسمیت بشناسید حتی اگر بد ترین راه را در زندگیش انتخاب کرده باشد و بخواهد به قهقرا برود شما فقط باید برایش آرزوی خوشبختی کنید و او را کلاً رها کرده و ذهن خود را هم از این درگیری ها آزاد کنید و به هیچ وجه اجازه ندهید خانواده اش او را وادار به پذیرشش شما کنند .

مهمتر از همه اینها اینکه به دنبال چنین روابطی دیگر هرگز نباشید و برای ازدواج هم هرکس را مد نظر قرار دادید حتماً رسماً و از طریق خانواده پیش بروید نه با این روابط

موفق باشید

صحبت شما صحیح و حتما عمل خواهم کرد.
به نظر شما در اولین رویارویی، من به مسله روابط با همکلاسی ها، خیانتی که داشته نیز اشاره کنم ؟

برای بنده اصلا پذیرفهته شده نیست که دوستان حتی دوستان خود من وارد زندگی شخصی بنده شوند. اما ایشان بسیار دوستانشان برایشان اهمیت دارد البته بنده مانعی برای رابطه با دوستانش نمیبینم. اما به نظر همه جمع، تمام دوستانی که دارد ادم های جالبی نیستند. خودش هم میداند اما برایش سخت است که ازشان دور باشد.
حتی یکی از دلایلی که به نظر من بهانه هست که رابطه اش را با بنده قطع کرد این است که در جمع دوستانش سرد هستم. تصور فرمایید در جمعی هستم که دوستان دحتر و پسر ایشان حضور دارند و در بین ان ها یک اقا پسری است که قبلا از ایشان خواستگاری کرده است. توقع هست من با این جمع کنار بیایم؟
انسان های زیادی را دیدم که بعد از ازدواج درگیر مسایل زناشویی میشوند کار و ... و از این افکار خارج میشوند اما نمیدانم ایشان چگونه خواهد بود.
البته همه این ها ایده ال است زیرا اول باید پشیمان شود که تصورش سخت است. اما شاید فکر کردن به ان، مرهمی باشد بر ناراحتی ها و افکاری که همچون افیون هر ساعت هر روز در هر لحظه ذهن من را میخورد.

البته دو شب پیش ناگهان دیدم در برنامه وایبر فعال شده است انگار در حال تغییر سیم کارت بوده بنده نیز سریع برایش در 10 خط حرف دلم را نوشتم که بفهمد میدانم چه کرده و فکر نکند به خاطر اخلاق من، که بهانه ای بیش نبوده بنده را کنار گذاشته، یاد اورش شدم روزهایی را که در غم کنارش بودم و پشتش بودم. البته نمیدانم مطالعه کرد یا خیر اما بنده را چند دقیقه بعد بلاک کرد. از نظر خودم باید بهش میگفتم که میدانم چه کرده تا بفهمد اطرافیان میدانند چه خطایی کرده ، از این کار پشیمان نیز نیستم. نظر شما چیست ؟

جناب فرهنگ ۲۷ چقدر خوب توصیف کردند.نشستی فکر میکنی اگر برگشتن؟
چرا نمیخونی بقیه چی میگن همش حرف خودت رو میزنی.جالبه والا.دوستان خانم و اقا.شما اگه بخشیدید و ایشون برگشتن بعدها باج های زیادی باید بدید که شاید خوشایند هیچ مردی نباشه.حرف های جناب فرهنگ رو باز هم بخونید تا دقیق بفهمید عمق فاجعه رو.به نظر من شما هنوز تو فازاحساس خودتون گیر کردین و حاضرید همه چیز رو بپذیرید.به هر حال موفق باشید