موضوع: رابطه 3 ساله ای که شکست خورد

نوشته اصلی توسط واحد

اقا امیر سلام به همدردی خوش امدید . شما درسی که باید از این رابطه میگرفتی رو گرفتی . ولی بهای تجربه خیلی گرانه . به گرانی چند سال از بهترین سالهای عمرتان . ایرادی که دوستیهای اینجوری داره . اینه عدم تعهد . بدون تعهد عشق بی معنیه . اگر تعهدی نیست پس عشقی هم نبوده . معنی اینجور دوستیها اینه . انتخاب موقت تا رسیدن به گزینه بهتر . گاهی از طرف دختر و گاهی از طرف پسر . هیچ وقت خودتون رو گول نزنید . عشق و احساستون رو نثار کسیکه مطمئن نیستید متعهد باشه نکنید . عشقتون رو برای کسی که میگوید برات میمیرم خرج نکنید . اونو برای کسی نگه دارید که بگوید باهات زندگی میکنم . اون دختر لایق عشق شما نبوده . چه بهتر که از زندگیتون بیرون رفته . غصه روزهای رفته را نخورید . از گذشته درس بگیرید . و برای اینده برنامه داشته باشید . ولی در حال زندگی کنید .

سلام
دوستی با دوران نامزدی از نظر عرف تفاوت داره. من برخورد های نادرستی که داشتم رو هیچ وقت کتمان نمیکنم اما اصلا درک نمیکنم زمانیکه از هیچ نظری. هیچ نظری. در یک رابطه کسری نباشه برای چه باید یک نفر به فرد دیگری گرم بشه.
این سوال اصلی ترین دلیل ناراحتی من هست.

دقیقا! اولین فردی که در این رابطه گفت که با من سرد شدی، ایشان بودند و اولین فردی هم که سرد شده بود خد ایشان.

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط احساس بهاری

سلام
به همدردی خوش امدی



یکی از بزرگترین ایراد ما اینه که وقتی همینکه حس میکنیم رابطه ما تموم شده همه چیزو تموم شده فرض میگیریم(شاید هنور رابطه ما تموم نشده باشه) و تمام رفتار و کردار و لحن حرف زدنمون بوی قطع رابطه و شکست میده!
یه رابطه عاطفی که توش هر دو طرف به هم علاقه شدید داشتند به اسونی قابل قطع کردن و نادیده گرفتن نیست مگر اینکه فرد وارد یه احساس دیگه ای قرار گرفته باشه مثلا احساس تنفر، احساس اذیت شدن و زجر،احساسی از رابطه عاطفی دیگه ای و ...
به همین دلیله که به کسایی که ازین شکست ها خوردن توصیه میشه خودتونو مشغول کارها دیگه کنید تا جایگزینی بشه به احساس و عواطف قبلیتون مثلا برید کوه،ارتباط با خداتون بیشتر کنید و ...

اما چکار باید کرد:
به نظر من اول از همه باید ارامش خودتون از این احساسات شدیدی که بر اساس این فکر که همه چیز تموم شده من الان چه خاکی .... دنیا به اخر رسیده و.... حفظ کنید
این تفکرات الکی رو بریزید کنار ، و هی نپرسید که به نظر شما تموم شده یا نه!چون هیچ فایده ای نداره جز اینکه نمکی باشه روی زخمتون
به قول یارویی : همیشه تفکرات ما از فاجعه و مسائل خیلی بزرگتر از خوده واقعی فاجعه هست که رخ داده ! و مام بر اساس تفکرات خودمون فاجعه رو ارزیابی میکنیم و نه از روی واقعیت!
شاید من در جایگاه شما نیستم و زیادی منطقی دارم حرف میزنم اما شمام باید خودتونو بکشونید به منطق و نذارید این احساسات شمارو فلج کنه و دست به کارهای ناشیانه بزنید و وقتی نتیجه ای نگرفتید حتی به خودکشی فکر کنید...

فقط باید صبور باشید...صبر در مقابل این همه احساسات سخت و زجر اوره اما مفیده


موفق باشید

سلام
ممنونم.
ببینید رابطه ما از 5 ماه پیش دچار مشکل شد زمانیکه من اون عشق و احساس همیشگی را در رابطه ام با ایشان به یکباره ندیدم. متوجه شدم باید فکرش جای دیگه ای مشغول باشه.
در این زمنه تذکر دادم. منجر به بروز دعوا و جدایی ما یک ماه بعد شد ومدتی بعد خود ایشان ابراز پشیمانی کرد تا به این بار که رسما رابطه ما قطع شد.
خوب من متوجه شدم با یکی از همکلاسی های دانشگاهشان رابطه همکلاسی بیش از عرفی دارد که همین موضوع را چند ماه قبل تذکر دادم. بعد از ابراز پشیمانی به صورت رسمی دیگر این رابطه را نداشت که انگار در خفا، البته خیلی محدود تر این رابطه را داشت. پس از دانشکاه او را با ماشین میرساند. شب ها با هم از طریق لاین و ... در ارتباط بودند.
البته میدونم از قطع این رابطه حال او بدتر هست اما گیجم. چه چیز درست هست.
ایا اگر چند ماه دیگر پشیمان شود و سرش به سنگ بخورد درست است با این مسایلی که مطرح کردم باز هم اعتماد کنم ؟ نمیدونم.

بله فل حال من باید بر روی این واقعیت که رابطه من با ایشان قطع شده است کار کنم و از این پریشانی خارج شم. اما ذهن من درگیر آنا لیز خیلی مسایل هست. حتی خیانت ج.... . نمیونم. گیجم. هم تفکراتم درست هم و هم غلط.

دوستان. مسله من این جا هست که ته دلم در کنار اینکه یخواهم فراموشش کنم چون مورد خیانت واقع شدم و در زمان نامزدی با همکلاسی اش رابطه فراتر از همکلاسی برقرار کرده، دلم میخواهد ببینم اگر، اگر مثلا 2-3 ماه دیگر این رابطه امکان ترمیم داشت، اقدام کنم؟
با فردی که چند بار نسبت به اینکه این روابط را نداشته باشد تذکر دادم و دعوای نهایی ما منجر به جدایی یک هفتگی و سپس تعهد ایشان به رعایت شد، اما پس از ان تقریبا همان رفتار ها، با هم درس خواندن ها، با هم اس ام اس زدن ها، با هم پارک رفتن ها (البته موارد بیرون رفتن هر دو تنها نبودن (انشاالله!) ) ادامه پیدا کرد اما محدود شد و مخفی، سپس ایشان به نوعی دلشان در مسیر دل ان اقا پسر قرار رفت و رابطه شان را با من بهم زدند، آیا اعتماد کردن، خطا هست ؟
ریسک بزرگی هست و نمیتونم تنهایی از پس جوابش بر بیایم.

خیلی ذهنم درگیر هست که اگر این اتفاق در زندگی اینده اتفاق میافتاد چی میشد!
ممکن بود اصلا اتفاق بیافتد یا پی از ازدواج ممکن هست تغییر کند ؟

================
طبیعی هست زمان زیادی از روز رو در دانشاه و استراحت و ... با این اقا بودن باید هم یک جرقه ایجاد کنه. اما این جرقه در کسی اتفاق افتاد که به من با جدییت گفته بود اگر پسری پاش از گلیمش دراز کنه تو دهنش میزنه. کسی که از خردسالی در جمع پسر ها بوده و اشنا هست.چطور شد و این رابطه خراب شد؟

چرا از من دور شد؟ منی که همیشه در نزدیکیش بودم. منی که همیشه از هر نظری فکرش رو بکنید تامینش کردم. فقط به خاطر اینکه در روز ساعت بیشتری میدیدش ؟

به نظر من، وقتی متوجه شدین که بهتون چنین خیانتی شده ، به عشقتون دوست داشتنون پشت کرده شما هم یکبار برای همیشه این قضیه را برای خودت تمام کن و دیگر به آن دختر فکر نکن
یک ماه بعد ، دو ماه بعد.... اگر پشیمان شد دیگر برایش جایی باز نکن، خودتونو ازین رابطه ی(ببخشید بی ارزش و یکطرفه)بکشید بیرون، ارزش شما بیشتر از اینهاست
الان اذیت میشوید ولی واقعا بهتر نیست؟؟؟ اینکار او خیانت نیست؟

سلامی دوباره خدمت دوست عزیز و محترم امیر علی جان

قبل از هرچیز بگم به شما قول میدم اون 2-3 ماه که شما از آن یاد میکنید اگر گذر کنن، حتی اگر اون دختر خانم خودشون برگردن این شما هستین که اون رو پس میزنید و دیگه دوست ندارین کنارتون باشه، الان چون احساسات شما درگیره و از طرفی به دنبال دلیل خیانت اون شخص هستین برای همین یک جای خالی برای اون دختر در قلب شما باقی گذاشتین که برگرده، مطمئن باشید با گذشت زمان و حاکمیت منطق بر احساسات شما این جای جالی رو خود شما پر میکنید که جایی برای برگشت اون باقی نمونه.

حالا کمی دوستانه باهم حرف بزنیم...

امیر علی جان درست نگاه کن، اون شخصی که بهش خیانت شده شما نیستید، اون به خودش خیانت کرد چون ارزش قلب شما بالاتر از این رابطه بوده
جا داره من بگم در جریان اتفاقات پیش اومده در طی این 3 سال نیستم و نباید یک طرفه قضاوت کرد ولی دوست عزیز در هر شرایطی که باشیم و باز تکرار میکنم در هر شرایطی که باشیم این خیانت محسوب میشه چون پیوند یعنی تعهد ، و کسی که تعهد رو زیر پاش بزاره از کجا معلوم فردا بعد از تشکیل زندگیش این کارو تکرار نکنه؟؟؟
از طرفی شما به کارهاش پی برده بودین و روش تو روی شما باز شده و بدتر از اون دست شما براش رو شده که امیر آقا با فهمیدن خیانت من نهایت یه دادی سر ما میزنه و تمام...!!!
امیر علی جان خوب به این حرفم فکر کن... همین الان که میگین بعد از گذشت 2 – 3 ماه بهش اعتماد کنم یا نه ..!!؟؟
یعنی اینکه نسبت به اون خانم بدبین شدی و چه بخوای چه نخوای بعد ها در زندگی مشترک شک و سوء ظن زندگیت رو فرا میگیره و زندگی برات جهنم میشه دوست عزیز

دوست عزیز سوالی دارم و لطفا برای خودتون به طور کاملا منطقی جواب بدین و با خودتون رو راست باشید...
فرداهایی که قراره با هم زندگی مشترک داشته باشین وقتی که شما سرکار میرید آیا...!!!
آیا واقعا میتونی وقتی که شریک زندگیت خونه تنهاست جلوی این افکار منفی و مزاحم رو بگیری که به فکرت وارد نشن ؟؟؟ اینکه نکنه خانمم بهم خیانت کنه؟ یا نکنه با کسی تلفنی صحبت کنه؟ یا ......... ؟؟؟

همونطور که کاربر محترم szd فرمودن
( یکبار برای همیشه این قضیه را برای خودت تمام کن و دیگر به آن دختر فکر نکن
یک ماه بعد ، دو ماه بعد.... اگر پشیمان شد دیگر برایش جایی باز نکن، خودتونو ازین رابطه ی(ببخشید بی ارزش و یکطرفه)بکشید بیرون، ارزش شما بیشتر از اینهاست
الان اذیت میشوید ولی واقعا بهتر نیست؟؟؟ اینکار او خیانت نیست؟ )


از خدای متعال آرزوی موفقیت را برای شما دارم

نوشته اصلی توسط hhp

سلامی دوباره خدمت دوست عزیز و محترم امیر علی جان

قبل از هرچیز بگم به شما قول میدم اون 2-3 ماه که شما از آن یاد میکنید اگر گذر کنن، حتی اگر اون دختر خانم خودشون برگردن این شما هستین که اون رو پس میزنید و دیگه دوست ندارین کنارتون باشه، الان چون احساسات شما درگیره و از طرفی به دنبال دلیل خیانت اون شخص هستین برای همین یک جای خالی برای اون دختر در قلب شما باقی گذاشتین که برگرده، مطمئن باشید با گذشت زمان و حاکمیت منطق بر احساسات شما این جای جالی رو خود شما پر میکنید که جایی برای برگشت اون باقی نمونه.

حالا کمی دوستانه باهم حرف بزنیم...

امیر علی جان درست نگاه کن، اون شخصی که بهش خیانت شده شما نیستید، اون به خودش خیانت کرد چون ارزش قلب شما بالاتر از این رابطه بوده
جا داره من بگم در جریان اتفاقات پیش اومده در طی این 3 سال نیستم و نباید یک طرفه قضاوت کرد ولی دوست عزیز در هر شرایطی که باشیم و باز تکرار میکنم در هر شرایطی که باشیم این خیانت محسوب میشه چون پیوند یعنی تعهد ، و کسی که تعهد رو زیر پاش بزاره از کجا معلوم فردا بعد از تشکیل زندگیش این کارو تکرار نکنه؟؟؟
از طرفی شما به کارهاش پی برده بودین و روش تو روی شما باز شده و بدتر از اون دست شما براش رو شده که امیر آقا با فهمیدن خیانت من نهایت یه دادی سر ما میزنه و تمام...!!!
امیر علی جان خوب به این حرفم فکر کن... همین الان که میگین بعد از گذشت 2 – 3 ماه بهش اعتماد کنم یا نه ..!!؟؟
یعنی اینکه نسبت به اون خانم بدبین شدی و چه بخوای چه نخوای بعد ها در زندگی مشترک شک و سوء ظن زندگیت رو فرا میگیره و زندگی برات جهنم میشه دوست عزیز

دوست عزیز سوالی دارم و لطفا برای خودتون به طور کاملا منطقی جواب بدین و با خودتون رو راست باشید...
فرداهایی که قراره با هم زندگی مشترک داشته باشین وقتی که شما سرکار میرید آیا...!!!
آیا واقعا میتونی وقتی که شریک زندگیت خونه تنهاست جلوی این افکار منفی و مزاحم رو بگیری که به فکرت وارد نشن ؟؟؟ اینکه نکنه خانمم بهم خیانت کنه؟ یا نکنه با کسی تلفنی صحبت کنه؟ یا ......... ؟؟؟

همونطور که کاربر محترم szd فرمودن
( یکبار برای همیشه این قضیه را برای خودت تمام کن و دیگر به آن دختر فکر نکن
یک ماه بعد ، دو ماه بعد.... اگر پشیمان شد دیگر برایش جایی باز نکن، خودتونو ازین رابطه ی(ببخشید بی ارزش و یکطرفه)بکشید بیرون، ارزش شما بیشتر از اینهاست
الان اذیت میشوید ولی واقعا بهتر نیست؟؟؟ اینکار او خیانت نیست؟ )


از خدای متعال آرزوی موفقیت را برای شما دارم

مسله من این جا هست که شاید. یعنی شایدی هموجود داره که بعد از تعهد رسمی، بدوه این رفتار ها هنجار هست و هنار شکنی نکنه
من بعد از اشنایی با این خانم تمام روابطم رو با دوستانی که فقط دوست بودند و جنس مخالف، قطع کردم. روابط کاریم با خانم ها رو خیلی محدود کردم اما خوب وقتی همین مورد را ای ایشان خواستم با اطمینان بهم گفت مشکلی پیش نمیاید و نگران نباش.

البته ما 5 ماهی هست که به دلیل مشغله کاری من و تغییر محل خانه پدری ایشان در طی هفته همدیگر را کمتر میدیدیم. اما این دلیل میشود؟
اینکه همکلاسی پسر با ایشان از دانشگاه برگردد و این مورد را از من پنهان کند ؟ اینکه لجبازی کند؟
مشکل این جا است که ان موقعی که واقعا با من بود، واقعا با من بود. اما این دانشگاه. این دانشگاه لعنتی و روابط همکلاسی و ... ! اما باید این دوری با من و نزدیکی با اون اقا باعث میشد همه چیزی که با من داشته رو فراموش کنه؟ مگه میشه ؟ دوره اشنایی و ارتباط ما با هم مقارن شد با بدترین اتفاقاتی که برای ایشان افتاده بود و من بدون یک لحظه دور بودن همیشه کنارش بودم و در بدترین غم ها کنارش بدم.
اما حالا. حالا که حداقل جز من ادمای دیکه ای رو هم باهاشون از نزدیک در ارتباط شده، از لحاظ مالی و زندگی به یک ثباتی رسیده. باید ابروی من رو در فامیل میبرد و !
البته هیچ کسی در خانواده من از این بحث خیانت و ... اطلاعی نداره. پدر مادر و خواهرش تنها افرادی هستند که مطلع هستند.
از طرفی به خودم میگم من که میدونستم این دانشگاه و ... فساد ایجاد میکنه. هر ادمی هم گرفتارش میشه. حتی خود من ! چرا جلوش رو نگرفتم. کوتاهی کردم ؟ اگر بعدا واقعا پشیمان بشه. من چه کنم ؟

البته من ادمی هستم که فلش بک نمیزنم. اگر واقعا از عمل بدی، دوری کنه من واقعا این گذشته رو فراموش میکنم.

به خودم میگم. اکه الان مثلا من n عدد سکه برای مهریه گداشته بودم. الان درگیر دادگاه و ... بودم. نه ؟
جدیدا هم که بحث حق طلاق هم در خواستگاری ها مطرح میشه.
گیجم. مثل همیشه!

دوست عزیز سلام

گیجی شما بی مورده، تنها چیزی که شما الان نیاز دارین اندکی صبر و گذشت زمانه، ممکنه احساسات شما شدیدا شما رو تحریک کنه که سمت اون برین ولی دوستانه میگم اگه شده پا رو دلت بزار و اینکار رو نکن

شما الان منتظر برگشت اون هستین و بزرگترین اشتباه شما همین جاست، و اشتباه دوم شما اینکه فکر میکنید دانشگاه فساد ایجاد میکنه و این افکار شما اشتباهه، و اشتباه سوم اینکه چرا جلوی رفتن به دانشگاه نگرفتین

دوست عزیز انتظار نداری که یک عمر زندگی مشترک رو زنجیر به پای همسرت ببندی که دست از پا خطا نکنه؟؟؟
کار و دانشگاه و روابط اجتماعی و ... ! چندتارو میخوای محدود کنی و کنترل کنی؟؟؟
تعهد به شریک زندگی در فکر آدم شکل میگیره نه قطع ارتباط با دانشگاه، کار، دنیا و جامعه

باز هم میگم گیجی شما بی مورده و الان سکه ای درکار نیست پس افکارتون رومنحرف نکنید و اصلا منتظر برگشت اون شخص نباشید و اگر برگشت خیلی شیک دست رد بزنید و تمام