موضوع: شعر حافظ

سحــر بـا بـاد می گـفتـم حــدیث آرزومـنــدی
خطاب آمد کـه واثق شو به الطاف خداوندی

دعای صبح و آه شب کلیـد گنـج مقصـود است
بدیـن راه و روش مـیـرو کـه با دلدار پیوندی

قلم را آن زبـان نبـود کـه سرّ عشق گـویــد بــاز
ورای حــد تـقـریــرست شــرح آرزومـنـدی

الا ای یوسف مصری کـه کردت سلطنت مغرور
پــدر را بـازپرس آخر کجـا شـد مهر فرزندی

جـهـان پیــر رعـنـا را تـرحّـم در جـبـلـّت نیست
زمهر او چه می پرسی درو همّت چه می بندی

همایی چون تو عالی قدر حرص استخوان تا کی
دریغ آن سایه ی همّت کـه بر نـااهـل افکندی

درین بازار گر سودیست بـا درویش خرسندست
خدایا منعمم گــردان بـه درویشیّ و خرسندی

به شعر حـافـظ شیـراز می رقصنــد و می نازنــد
سیـه چشمـان کشمیـریّ و تـرکان سمـرقنـدی

گر از این منزل ویران به سوی خانه روم
دگر آن جا که روم عاقل و فرزانه روم

زین سفر گر به سلامت به وطن بازرسم
نذر کردم که هم از راه به میخانه روم

تا بگویم که چه کشفم شد از این سیر و سلوک
به در صومعه با بربط و پیمانه روم

آشنایان ره عشق گرم خون بخورند
ناکسم گر به شکایت سوی بیگانه روم

بعد از این دست من و زلف چو زنجیر نگار
چند و چند از پی کام دل دیوانه روم

گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز
سجده شکر کنم و از پی شکرانه روم

خرم آن دم که چو حافظ به تولای وزیر
سرخوش از میکده با دوست به کاشانه روم

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی

خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است

بدین راه و روش می‌رو که با دلدار پیوندی

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز

ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور

پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی

داني كه چيست دولت ديدار يار ديدن
در كوي او گدايي بر خسروي گزيدن
از جان طمع بريدن آسان بود و ليكن
از دوستان جاني مشكل توان بريدن

مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق
گرت مدام میسر شود زهی توفیق



جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است
هزار بار من این نکته کرده‌ام تحقیق



دریغ و درد که تا این زمان ندانستم
که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق



به مأمنی رو و فرصت شمر غنیمت وقت

که در کمینگه عمرند قاطعان طریق