موضوع: بچه دارنشدن مون داره باعث مشکل میشه

سلام
مرسی دوستای خوبم چشم دارم سعی میکنم که عجله نداشته باشم وارامش بیشتری هم داشته باشم
من دیروزرفتم دکترمتاسفانه برعکس ازمایشهایی که قبل ازاقدام به بارداری انجام داده بودم وهیچ مشکلی وجودنداشت دیروزمشخص شدیه مشکل کوچیکی دارم ودکتربرام دارونوشت همینطورسونوگرافی وازمایش هورمونی که بایدانجام بدم وببرم پیش دکترم تاببینه ونظرشوبگه
خیلی برام عجیب بودکه من توی این چندسال معذرت میخوام ببخشیدحتی دچارعفونت نشده بودم برای 1بار امالان که بچه میخوام عفونت خفیفی دارم گویاوبقیه مسائل هم که بعدازسونو وازمایش معلوم میشه حکمتش چیه نمیدونم؟

چه خبرته خواهر من . استرس گرفتم از خوندن تایپکت . در زن و شوهر سالم بدون روشهای پیشگیری تا یک سال هم ممکنه بارداری پیش نیاد . چرا اینقدر عجله دارید و بیخود به خودتون استرس میدید . ؟استرس مثل سمه و بدن رو مختل میکنه .

دوست عزیزم تا اونجایی که من میدونم تا 1 سال اقدام برای بارداری طبیعی هست وبیش از اون باید مورد بررسی قرار بگیره...یکسری مسایل هست که خیلی کمک میکنه به باردار شدن که نمیدونم من میتونم اینجا مطرح کنم یا نه..مثلا زمان اقدام خیلی مهمه ...اگه دوست داشتی در پیغام خصوصی برای شما مینویسم....هیچ نگران نباش.....واسترس نداشته باش...

پاییزه جان من بعداززدن این تاپیک وراهنمایی دوستان دیگه مثل قبل رفتارنکردم حتی چندبارپیش اومدکه شوهرم حرف بچه رو پیش میکشیدومن بهش گفتم راجع به اش زیادصحبت نکنیم نمیدونم چی بگم اگه قرارباشه ازیه حسی که ذاتیه وغریزه مادری رو خداتووجودزنهاگذاشته نقطه ضعف بگیره دیگه هیچی ماشالاکم مورد نداره برای کوبیدن توسرمن
ازحرفاش دلم شکست وقتی فهمیددکتربهم دارو داده گفت یه تارموی گندیده تورو باصدتابچه عوض نمیکنم والا موندم کدوم حرفشو باورکنم؟
ایشالا توهم زودتر به خواسته ات برسی وخوشحالم کنی

سنجاقک جان ممنون میشم توخصوصی بهم بگی البته میتونم حدس بزنم منظورت چه زمانیه چون این مدت خودمم مطالعه داشتم تاحدودی اطلاعاتی دارم متاسفانه الان توی بهترین زمان برای اقدام به بارداری بین مادلخوری پیش اومده الان مسئله ام بچه دارشدن نیست حرفای بدیه که شوهرم بهم گفته
مثل بچه هامی مونه خودش جاشوجدامیکنه ازاتاق خواب میره خودش برمیگرده
من 3روزه سکوت کردم هیچی نگفتم اماتودلم خیلی غصه هست


ممنونم ازاینکه برام وقت گذاشتید پاییزه جان وسنجاقک عزیز

عزیز
من کاملا درک میکنم که خواستن بچه و نداشتنش چقدر میتونه آزار دهنده باشه. من هم سن شما هستم. مدتی به خاطر درس و کار شرایط بچه رو نداشتیم اما از پارسال تصمیم گرفتیم اقدام کنیم. به خیال خودم فکر میکردم همون ماه اول باردار میشم.
در ماه های اول اقدام وقتی جواب مثبت نمیگرفتم بسیار ناامید میشدم، زندگی برام خاکستری میشد و حوصله هیچ کاری رو نداشتم. بعد از دو سه ماه به خودم اومدم و گفتم من بچه رو میخوام که زندگیم شیرینتر بشه نه اینکه شیرینی الانش رو هم از خودم و شوهرم بگیرم باید از همین الان به خودم ثابت کنم که قوی هستم و توانایی مادر شدن رو دارم، و این شد که به زندگی برگشتم. هفت ماه طول کشید تا باردار شدم و متاسفانه در هفته 7 از دستش دادم. بعد از سقط دوباره به هم ریختم اما زود خودم رو جمع و جور کردم و سعی کردم بیشتر روی کارم تمرکز کنم.
به خودت استرس نده، درسته داشتن بچه اتفاق بزرگیه اما من مرتب به خودم میگم که باید به زندگی شادم ادامه بدم. نباید به خاطر بچه روزگار خودم و همسرم رو بهم بریزم. باید همه جوره از زندگیم لذت ببرم. راستش رو بخوای کار دیگه ای هم جز حفظ و تقویت روحیه ازمون بر نمیاد.
توکلت به خدا باشه عزیزم. سعی کن از میزان حساسیتی که ایجاد کردی کم کنی. من و همسرم به اقدام برای بچه دار شدن ادامه میدیم اما زیاد در موردش صحبت نمیکنیم. خدا رو شکر اوضاع روحیمون هم بهتر شده انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده

- - - Updated - - -

عزیز
من کاملا درک میکنم که خواستن بچه و نداشتنش چقدر میتونه آزار دهنده باشه. من هم سن شما هستم. مدتی به خاطر درس و کار شرایط بچه رو نداشتیم اما از پارسال تصمیم گرفتیم اقدام کنیم. به خیال خودم فکر میکردم همون ماه اول باردار میشم.
در ماه های اول اقدام وقتی جواب مثبت نمیگرفتم بسیار ناامید میشدم، زندگی برام خاکستری میشد و حوصله هیچ کاری رو نداشتم. بعد از دو سه ماه به خودم اومدم و گفتم من بچه رو میخوام که زندگیم شیرینتر بشه نه اینکه شیرینی الانش رو هم از خودم و شوهرم بگیرم باید از همین الان به خودم ثابت کنم که قوی هستم و توانایی مادر شدن رو دارم، و این شد که به زندگی برگشتم. هفت ماه طول کشید تا باردار شدم و متاسفانه در هفته 7 از دستش دادم. بعد از سقط دوباره به هم ریختم اما زود خودم رو جمع و جور کردم و سعی کردم بیشتر روی کارم تمرکز کنم.
به خودت استرس نده، درسته داشتن بچه اتفاق بزرگیه اما من مرتب به خودم میگم که باید به زندگی شادم ادامه بدم. نباید به خاطر بچه روزگار خودم و همسرم رو بهم بریزم. باید همه جوره از زندگیم لذت ببرم. راستش رو بخوای کار دیگه ای هم جز حفظ و تقویت روحیه ازمون بر نمیاد.
توکلت به خدا باشه عزیزم. سعی کن از میزان حساسیتی که ایجاد کردی کم کنی. من و همسرم به اقدام برای بچه دار شدن ادامه میدیم اما زیاد در موردش صحبت نمیکنیم. خدا رو شکر اوضاع روحیمون هم بهتر شده انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده