موضوع: حال و احوال یاران همدردی (10)

یه چیزی فکر من را به خودش مشغول کرده است.
قضیه اینه که من شده بارها درباره مجرمان و برخورد با آنها یا بحث کردم یا شاهد بحث دیگران بوده ام. احساس می کنم ما به جای منطق احساسی برخورد می کنیم. ما یعنی ایرانی ها.
یکبار بحث سر مقایسه سارق جوان و اختلاس کننده بود. سارق جوان که به خاطر دزدی از یک خانه تیر خورده بود ( البته اسلحه همراهش بوده ) و در آستانه فلج شدن بود. جالب بود که اکثرا برای دزد جوان مسلح دلسوزی می کردند و می گفتند که امثال او را شرایط بد زندگی مجرم می کند. مثلا پدر معتاد یا بیکاری یا .... . خلاصه اینکه خیلی ها برایش ناراحت بودند و جرمش را نادیده می گرفتندو می گفتند آدم بدی نیست. اما همه متفق القول اختلاس کننده را محکوم می کردند و او را آدمی شیطانی و دیو سیرت می دانستند.

آنها می گفتند که با استدلال های قاطع من درباره مبارزه با جرم موافق نیستند و خیلی از مجرمان زندگی سختی داشته اند. می گفتند باید جای آنها باشم. یدزد ها آنقدرها وحشتناک نیستد.

من نتوانستم آن موقع بحث بیشتری بکنم چون جایش نبود. اما حرف من این بود که شما از کجا می دانید که اختلاس کننده شرایط بدی در زندگی نداشته است ؟
از کجا می دانید که اختلاس کننده در چه شرایطی بزرگ شده است و چه سختی هایی کشیده است؟ باشد من خودم را جای دزد مسلح می گذارم. اما شما هم باید خودتان را جای اختلاس کننده بگذارید. ببینید او در چه شرایطی بزرگ شده ، چه مشکلاتی داشته است و چه بر او گذشته است.

اولا از کجا می دانید که سختی کشیدن فقط داشتن پدر معتاد یا فقیر بودن یا بچه پایین شهر بودن است. دردهای بسیاری در دنیا وجود دارد که ریشه انسان را می سوزاند. اما ذهن ما اینطوری برنامه ریزی شده است و به طور خودکار فکر می کنیم که اگر کسی بچه بالاشهر بود یا گرسنه نبود یا باباش معتاد نبود ، پس این آدم هیچ درد و مشکل و شرایط بدی ندارد. متاسفانه دچار کلیشه های ذهنی هستیم و خودکار قضاوت می کنیم.

ثانیا از کجا مطمئن هستید که اختلاس کننده روزگاری دچار فقر نبوده است ، پدرش معتاد نیست یا در محله فقیر به دنیا نیامده است.از کجا می دانید که او این مشکلات را نداشته است و دردش را نکشیده است و عقده ای نشده است ؟
خیلی آدم ها هستند که از دست فقر و پدر معتاد و محله های فقیر و کثیف رهایی پیدا می کنند و خودشان را بالا می کشند. اما متاسفانه عقده آن روزها در روانشان مانده است و کینه به دل دارند و انتقام می گیرند. شرایط قبلی آسیب خودش را زده است و دیگر قابل جبران نیست.

دوستان من روی این موضوع خیلی فکر کردم. متاسفانه ما احساسی عمل می کنیم . متاسفانه پیش فرض هایی در ذهنمان داریم که براساس آنها قضاوت می کنیم. د

ما هنگامی که می خواهیم قضاوت کنیم هیچگاه فکر نمی کنیم که آیا پیش فرض های ذهنی ما درست هستند یا نه ؟ در حالی که برای قضاوت باید یک ذهن آزاد داشت . جستجو کرد و فکر کرد.

واقعیت این است که ما همیشه در ذهنمان یک جبهه گیری نسبت به افراد داریم در حالی که نمی دانیم درست است یا نه. فقط جبهه گیری از روی احساسات نه منطق.

من بحث تخصصی نمی خواهم بکنم. فقط همین را بگویم که من علوم اجتماعی خوانده ام و با قاطعیت می گویم که تمام این پیش فرضهایی که طرفهای بحث در ذهنشان داشتند ، غلط بودنش ثابت شده است. این فرضیه ها مطرح شده و پژوهش و تحقیق و بحث انجام شده و غلط بودنش به اثبات رسیده است.

خلاصه امروز حال و هوای خاصی داشتم. یک جور غمباد . یک عالم حرف تلنبار شده ، یک عالم تجربه ای که حاصل سالهای تحصیلم است. اما افسوس که گوش شنوایی وجود ندارد. چقدر دلم گرفته است

حالم خوب نیست همیشه نزدیکانم بهمم میریزند...


همسرم منو رقیب خودش میدونه همه ش میخواد منو بچزونه


پسرمو تهدیدش میکنه اگه هی بالا بری اینجا رو میفروشم !!!!! اختیار داره خونه منم شد !!! جربزه داره بره خونه خودشو بفروشه نیاز نیست واسه خونه من اختیار داری کنه!!!


اصلا مرد نیست از من هم خانوم تره هیچ مردونگی درش نمیبینم !!!!
پسرمم داره عین خودش بار میاره من دوست داشتم همسرم وقتی راه میره کل خونه بلرزه
مررررد میخواستم نه یه آدم ننر و لوس که سرش درد میگیره کل خاندانش میان ملاقاتش و واسش کمپوت میخرند !!!
دقیقا همین رفتار رو داره رو پسرم پیاده میکنه
هی بهش میگه اینو بخور اونو نخور ماست رو خالی نخور مریض میشی !!!! میخواد بره بالا خونه مادرم میگه کلاهتو بزار فلان کن بهمان کن نمیزاره پسرم مرد بار بیاد
حتما باید امتحانات رو (خ خ) بیاره مثلا (خ) بیاره دیوانه میشه و منو پسرمو دعوا میکنه
پسرم از دستش کلافه شد امروز میخواست بره حیاط از من اجازه گرفت گفتم خودتو بپوشون بعد برو همسرم خودشو قاطی میکنه با برخورد بد میگه نه حق نداری پایین بری هوا سرده !!
من فقط گفتم لباس گرم پوشید بزار بره بلند شد و تهدید به کتک زدنم کرد و گفت تو کارم دخالت نکن !!!!


شروع کرد به بحث کردن که پدرت خوب کاری کرد کتکت زد می بایست تو رو میکشت اون واسطه رو فحش میداد که مسبب ازدواجمون شد!!!!


بعد یه ساعت که آروم شد من رو مبل نشسته بودم اومد و دستشو آورد جلو واسه آشتی !! من هم خیلی جدی بهش گفتم از امروز منو تو فقط هم خونه ایم دیگه کاری به هم نداریم تا من تصمیم جدی واسه زندگیم بگیرم با تو نمیتونم زندگی کنم !!! چادر سر کردم اومدم خونه مادرم


دیگه بی خیال بچه شدم واقعا حکمت خداست که بچه دار نشم !!!!!


متنفرم از آدمایی که منو به این حال و روز انداختند !!! شب و روزم همه ش تکراریه پر از اندوه و غم


اره واقعا لیاقتم همینه ؟!! که مرتب تحقیر بشم !!! اگر بابام احترامم رو نگه می داشت همسرم شاخ نمیشد واسم


این همه بلا سرم اومده برعکس دلسوزتر بار اومدم هر کی بود قاتل جانی میشد


میخوام درسمو ادامه بدم برم دانشگاه حداقل واسه سرگرمی هم که شده!!! دلم میخواد واسه یک هفته هم که شده از خونه فرار کنم اما من انقدر ترسو هستم که حتی جرأت فرار هم ندارم !!!!!


خیلی خسته ام تازه 26 سالمه که کوهی از غم و غصه ام 40 سالم بشه چی؟!!!! البته من با این قلبم به 30 سال هم نمیرسم


از زمین و آسمون داره برام میباره خودم از یه طرف بیماری خواهرمم از طرف دیگه!!!!داغونم کرده


خدا ! خودت که میدونی من تحمل و ظرفیتم خیلی پایینه خیلی !!!
خدا هم با من قهره دیگه صدامو نمیشنوه !


فقط میخوام تنها باشم تنهای تنها...

ملودی عزیزم درکت میکنم چون خودمم توی اون شرایط بودم . شرایطی که اونقدر بحرانی به نظر میرسه که ادم احساس میکنه به اخر خط رسیده ولی واقعیت این نیست . مطمئنم وقتی به چهل سالگی رسیدی به کارهای امروزت میخندی . همه این مشکلاتی که داری از بی تجربگیه عزیزم . محبت کردن به همدیگه اصلا بد نیست عزیزم و از مردانگی کسی کم نمیکنه . مرد اگر 70 سالش هم باشه بچه مادرشه . اینقدر سخت نگیر . از یه طرف میگی دوست دارم همسرم مرد باشه و اقتدار داشته باشه و از یه طرف هم جلوش وا می ایستی و حتی بچه رو هم تشویق میکنی گوش به حرفش نده . یه کم سیاست داشته باش . اگه خودت هم میدونی که تحمل و ظرفیتت پایینه که نصف راه رو رفتی . خوب ظرفیتت رو بالاتر ببر . یه کم صبر خیلی چیزها رو حل میکنه . مثلا وقتی همسرت میگه هوا سرده بچه نره بیرون . میتونی بگی اره بابات راست میگه و یه جور دیگه سرش رو گرم کنی . میدونی که اگر با بچه مخالفت کنی بچه قبول نمیکنه و دادو بیداد میکنه . ولی اگه با یه چیز دیگه سرش رو گرم کنی درخواست اولش زود یادش میره . خدا به خواهرت و همه مریضها شفا بده . ولی اجازه نده مسائل حاشیه ای زندگیت رو خراب کنه . برای شما اولویت اول فقط و فقط همسرته . بعد هم بچه ات . امیدوارم سخنرانی رو گوش کرده باشی . البته بلد نیستم لینگش رو بگذارم .

دوستان یک موضوعی برایم جالب است. این دو سه روزه سارق های مسلح دست از سر من برنمی دارد و من دوباره با این ماجرا مواجه شدم.
دیروز مادرم ماجرایی را که برای راننده آژانس محلمان اتفاق افتاده است را تعریف می کرد. راننده آژانس سه پسر جوان را سوار می کند. وقتی به کوچه خلوتی می رسند یکی از پسرها چاقویی را درمی آورد و راننده را تهدید می کند و از او می خواهد که پیاده شود. ظاهرا سارق جوان قصد دزدیدن ماشین را داشته است. از قضا راننده نیز با خودش چاقویی در ماشین داشته است. برای همین وانمود می کند که دارد از ماشین پیاده می شود و در یک فرصت مناسب چاقو را در دست سارق فرو می کند. ظاهرا این سه پسر دزد حرفه ای نبوده اند و این اولین تجربه آنها بوده است. چون با دیدن این صحنه می ترسند و پا به فرار می گذارند. اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود. دزد چاقو خورده که سابقه ای هم نداشته از راننده آژانس شکایت می کند و تقاضای دیه می کند. الان چهارسال است این ماجرا در کش و قوس است و راننده نتوانسته ثابت کند که این پسر قصد دزدی داشته است. چون تجربه اولش بوده و سابقه ای ندارد و شاهدی هم آنجا نبوده است.

هنوز نمی تونم خودمو جمع کنم
امروز شبیه معتادا بودم واقعا به دنبال گوشی که گوش کنم یه تعداد فایلو! گوشی رو هم پیدا نکردم و گوشی قدیمی رو برداشتم
خیلی به هم ریخته است درونم
می دونم احساساتم وهمهن. خیالن. هم خوبش هم بدش. می دونم. ولی متاسفانه هستن
به نظرم شکست عشقی که می گن همین باشه که تجربه اش دارم می کنم :) اعتماد به نفس کم شده حسودیه گاه به گاه تاسف نرسیدن و مقایسه ...... به اوضاع احوالم اضافه شده این وصفیات احتمالا شکست عشقی
هم پر از نیازم هم ترس. اینا هم هردوش بدن

هنوزم فکرم به هم ریخته است
هنوزم ناراحتم به خاطر خیلی چیزای از دست رفته
البته از کسی عصبانی نیستم
حتی از خودم هم عصبانی نیستم

سلام بر نازنین های همدردی
خیلی حالم بهتره نمیدونم چی شده ولی یهویی خوب شدم دیگه تنبلی نمیکنم با حوصله شدم
از اونجایی که بنده ثبات ندارم شما زیاد احوالات من رو جدی نگیرید :))


ولی نمیدونم چه سری تو همدردی نهفته ست که با اومدن به اینجا حالم خوب میشه ، به آرامش عجیبی می رسم !!


به خاطر کاربرای عزیز و دوست داشتنی شه ، به خاطر مدیران صبور و با صلابتشه که باعث شدند همدردی دنیای من بشه


اما یه چیز آزارم میده حس می کنم یه بنده خدایی از من ناراحته ولی نمیخوام بدبین باشم و ذهن خوانی کنم به خودم می قبولونم که همچین چیزی نیست !
اتفاقا خیلی هم منو دوست داره (اوه اوه) اعتماد به نفس کاذب که میگن اینه ها !!


ان شاء الله خداوند پشت و پناه شما عزیزانم باشه


دوست تون دارم و همیشه به یادتونم